นิทานของพระเจ้า

เรื่องเล่าของพระเจ้า​

เรื่องเล่ากันต่อมา นานจนแทบลืมเลือนว่า
ครั้งหนึ่งบนอาณาจักรแห่งนิรันดร์กาล อันเป็นที่สถิตของพรหมัน หรือพระผู้เป็นเจ้า
พระพรหมันนั้น พระองค์ไม่ได้กำเนิดเกิดขึ้นเอง แต่กำเนิดขึ้นด้วยอำนาจของพลังอย่างหนึ่งที่เป็นปฐมเหตุ หน้าที่ของพระองค์คือ สร้างสรรค์จักรวาลและสรรพชีวิตขึ้นมา

​

ครั้นเมื่อพระองค์เริ่มสร้างมนุษย์ขึ้นมา พระองค์ทำให้พวกมนุษย์นั้น มีพลังมหาศาลแทบจะเทียบเท่ากับพระองค์
มนุษย์อาศัยอย่างผาสุก บนอาณาจักรนิรันดรนั้น กับพระพรหมัน ผู้เป็นเจ้า มาสักระยะหนึ่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง มนุษย์กลับมีความโลภ โกรธ หลง ต้องการพลังทั้งหมดเท่าที่พระเป็นเจ้ามี หรืออาจต้องการมากกว่าพระเป็นเจ้าเสียด้วยซ้ำ พวกเขาตัดสินใจก่อกบฏ รวมกำลังจะไปต่อสู้กับพระเจ้า เพื่อหวังชิงมหาอำนาจนั้น
แต่องค์พรหมัน ก็สามารถกำราบมนุษย์ผู้โอหังทั้งหลายเหล่านั้นได้ ก่อนจะจับพวกมนุษย์ทั้งหมดกักขังไว้ และพระองค์ก็กำลังจะลงโทษเหล่ามนุษย์ ด้วยการช่วงชิงเอาพลังที่มนุษย์มีไปจากพวกเขาให้หมด แล้วจะส่งพวกเขาไปสู่ดินแดนที่พวกเขาต้องอาศัยอยู่ด้วยความยากลำบาก ดินแดนที่พวกเขาต้องมีชีวิตอยู่ด้วยการพึ่งพาปัจจัยมากมายสำหรับการดำรงชีวิต

​

ขณะที่องค์พรหมันกำลังจะยึดช่วงชิงพลังอำนาจอันวิเศษจากมนุษยชาติทั้งมวล เทวดาผู้เป็นผู้รับใช้มหาพรหมันก็ถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า
"มหาพรหมัน พระเป็นเจ้า ข้าสงสัยเหลือเกินว่า พระองค์จะเอาพลังอันวิเศษนั้น ไปซ่อนในที่หนแห่งใดหรือ พระเจ้าข้า"
พระพรหมัน แย้มพระสรวลเล็กน้อย แล้วตรัสว่า
"โอ้ เทวดา เราจะซ่อนมันไว้ในที่ที่พวกมันจะไม่มีทางหาเจอ หรือหาได้ยากยิ่งเป็นที่สุด"
เทวดาทำหน้าฉงน
"ที่ใดหรือ? พระเป็นเจ้าของข้า บนฟ้าหรือ?พระเจ้าข้า"
พระพรหมัน ตรัสต่อ
"ไม่เทวดา หากข้าเอาไปไว้บนฟ้า วันหนึ่งมนุษย์จะขึ้นไปถึงฟ้า และเก็บเกี่ยวพลังนั้นมาได้อย่างง่ายดาย"
เทวดาคิดแล้วถามต่อ
"หรือพระองค์จะซ่อนมันไว้ในมหาสมุทร?"
พระพรหมันส่ายพระพักตร์เบาๆ
"ไม่เทวดา วันหนึ่งพวกเขาก็จะสามารถสำรวจมหาสมุทรจนพบขุมพลังนั้นอย่างง่ายดาย"
เทวดาสนใจใคร่รู้มากขึ้น รีบถามต่อ
"หรือพระองค์คงจะฝังมันไว้ใต้โลก พระเจ้าข้า"
พระพรหมันทรงพระสรวล
"ไม่เทวดา มนุษย์จะเก่งกาจพอที่จะเข้าถึงใต้พิภพ อันร้อนระอุ พวกเขาจะเข้าถึงขุมพลังนั้น"
เทวดารีบถามต่อ
"ถ้างั้น พระองค์อาจจะซ่อนมันไว้ตามดวงดาวทั้งหลายใช่ไหม พระเจ้าข้า"
พระพรหมัน ตอบเทวดา
"ไม่อีกเทวดา เมื่อถึงวันหนึ่ง ไม่มีดาวดวงใดที่มนุษย์จะพิชิตไม่ได้ พวกเขาจะเข้าครอบครองขุมพลังนั้นแน่ในเวลารวดเร็ว"
เทวดาหมดปัญญาที่จะคิดแล้ว จึงยอมจำนน ให้พระเป็นเจ้าเฉลยที่ซ่อน
"แล้วพระองค์จะเอามหาพลังอำนาจนี้ไปซ่อนที่ใดหรือ พระเจ้าข้า"
พระพรหมันแย้มพระสรวลเล็กน้อย ก่อนตรัสขึ้นว่า

"เราจะซ่อนมันไว้ ในจิตวิญญาณของพวกมันเอง จิตวิญญาณที่อยู่ในกายหยาบของพวกมัน มันจะไม่มีทางหาเจอถ้าเราซ่อนมันไว้ในนั้น"
พระพรหมันเดินไปมองเหล่ามนุษย์ผู้ถูกกักขัง ก่อนจะตรัสต่อ
"มนุษย์จะมีความเจริญในทุกๆด้าน พวกมันจะพิชิตฟ้า มหาสมุทร ผืนโลกยันใต้พิภพ แม้กระทั่งเหล่าดาราจักร แต่พวกมันแทบจะไม่สนใจที่จะค้นหาจิตวิญญาณของตนเอง พวกมันจะไม่สนใจว่าตนเป็นใคร และกำลังจะเดินทางไปสู่หนใด พวกมันจะไม่รู้เลยว่าพวกมันมีเป้าหมายสำคัญที่ต้องไปให้ถึง"
"พลังอันยิ่งใหญ่ที่เราจะซ่อนไว้ เราจะใส่ในจิตของพวกมัน ที่ที่พวกมันจะไม่มีวันพบเจอมันอีก ตลอดกาล"

ต่อจากนั้นองค์พรหมันก็มีพระบัญชาให้เหล่าคณะเทวดาไปดำเนินการบรรจุขุมพลังดังกล่าว ลงในจิตวิญญาณส่วนที่ลึกที่สุดของเหล่ามนุษย์ เทวดาตนหนึ่งเกิดสงสัยขึ้นมาอีก
"พระองค์คิดว่า มันจะใจร้ายไปหน่อยหรือไม่ ที่ทำอย่างนี้กับเหล่ามนุษย์ ถ้าพวกมันไม่มีวันได้กลับขึ้นมายังอาณาจักรของพระองค์อีก หรือถ้าพวกมันไม่มีวันหลุดพ้นจากกิเลสทั้งหลายเลยล่ะ"
มหาพรหมันทรงพระสรวล แล้วแย้มพระสรวลอย่างมีเมตตา

"เราไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกเทวดา เราจะส่งผู้ชี้ทางลงไปที่นั่น ไปตามพวกเขากลับมา ถ้าพวกเขาอยากกลับมา อยากจะพบพลังในตัวนั้น พวกเขาก็แค่เดินตามคุรุเหล่านั้นที่เราจะส่งไป"

เหล่าเทวดาหมดข้อสงสัย และตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันต่อไป
ฝ่ายท้าวมหาพรหม พระเป็นเจ้า ก็ทรงงานของพระองค์เช่นกัน

"เราจะส่งใครลงไปช่วยก่อนดีนะ........."

​

(หมายเหตุ : เรื่องนี้ดัดแปลงจากบทความของชาวอเมริกันที่ศึกษาปรัชญาตะวันตกและตะวันออกท่านหนึ่ง ข้าพเจ้าได้ดัดแปลงให้เข้ากับวัฒนธรรมของเรา พร้อมทั้งเรียบเรียงให้เป็นนิทานให้อ่านได้เพลิดเพลิน)

 

ปกติ ในจิตใจของคนทุกคน ก็คงต้อง คลางแคลงสงสัย ในเรื่องของ พระเจ้า

ว่า เราเกิดมาจากไหน เราเกิดมาได้อย่างไรทใครสร้างให้มีเรา เราตายแล้วไปไหน...

พระพุทธเจ้า ท่านคือ ผู้มาชี้ หนทาง ที่จะได้รู้ในคำตอบนั้น

มีแต่ผู้ที่หมดสิ้นความสงสัย เข้าถึง นิพพานเท่านั้น ที่จะรู้คำตอบ

 

ความจริง จิตใจคนเรา..มันก็หยั่งหาที่สุดของมันได้ยาก เพราะ อวิชชาเป็นตัวกางกั้น..กุญแจของ การหยั่งถึงเพื่อทำลายอวิชชา ก็คือ พระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา....นั่นเอง มันสามารถ หยั่งถึงความจริงแท้ได้ทั้งหมด ของ จักรวาล...

กุญแจที่ใช้เปิด ให้เห็นความจริงแห่งจักรวาล ก็คือ....พระไตรลักษณ์

 

ถ้าจะบอกว่า"เราทุกคน" สงสัยในเรื่องจิตใจของตัวเองไหม คงต้องตอบว่า ไม่
เพราะมากกว่าครึ่งในโลก ยังมองว่าศาสนาเป็นเรื่องแหกตา วิญญาณเป็นเรื่องหลอกลวง จิตไม่มีจริง คนมากมายยังเชื่อเลยว่า เรามีแค่ร่างกายและสมอง ไม่ได้มีจิตวิญญาณอะไรทั้งนั้น
ก็คงไม่แปลก นี่มันโลกยุควัตถุนิยมนี่นา

 

สาธุๆๆๆ

 

ส่วนนึง ที่ศึกษาเรื่องพลังงาน ขั้ว แม่เหล็ก แต่ไม่ได้ให้ความสนใจในศาสนา นั่นเพราะ คนเหล่านี้ เขาปฏิเสธเรื่อง กฏแห่งกรรม..ทั้งที่ตัวเขารู้ แต่ ต้องทำตัวเองให้ ไม่ยอมรับ เพราะกลัว การเข้าสู่ระบบ กฏแห่งกรรม..มันเหมือนเป็นการ หลอกลวงตัวเอง เพื่อให้พ้นไปจาก พลังงานที่เป็นธรรมชาติของโลกของจักรวาล แต่กลับมาเน้น เรื่องแค่ธาตุ กับพลังงานขั้วแม่เหล็ก เท่านั้น ไม่ยอมรับ เรื่องของ จิตวิญญาณ..เพราะ เขา ตั้งใจ ที่จะปฏิเสธ ระบบ ไงครับ

 

มันจึงเป็นที่มา ของ มนุษย์ต่างดาว..ไง

จิตฝ่ายเทพเทวดา ก็กลัวบาป กลัวตกจากการได่เป็นเทพ เทวดา
จิตฝ่ายนรก ก็ พยายามทุกทางที่จะ ไม่อยาก ชดใช้กรรม ที่ตนเองเคยทำผิดมา

มันจึง เป็น มหากาพย์ อันแสนจะงี่เง่า ของเหล่า จิตอวิชชา(จิตมิจฉาฐิทิ คือ ไม่ยอมรับในความถูกต้องที่ต้องเป็นไปตามธรรมชาติที่ตนควรจะเป็น)

ดังนั่น ภพภูมิ จึง ถูกสร้าง ขึ้นมา เพื่อ รองรับ จิตอวิชชาในตน..เพื่อพยายามที่จะหนีออกจาก เรื่อง กฏแห่งกรรม ไม่อยาก ชดใช้กรรมของตน

เรื่องมัน เป็นแบบนี้แหล่ะ..ข่ออ้างของ ทั้งสองฝ่าย

 

ตัวผมเอง ยังเคยคิด เคยหนี ไปอยู่เป็น ผี เมืองลับแลดีกว่า เบื่อ ความคิด ความเชื่อ ของสังคมคนในโลก เบื่อกฏเกณฑ์ของเทพ เทวดา เบื่อความไม่มีเหตุผลของพวก นรก...เบื่อความคิดงี่เง่าของ เหล่าผู้มีจิต อวิชชา

 

ทุกอย่างคืนสู่สามัญ
ทุกอย่างคือ สมดุล neutral energy
นี่แหละ ทางเข้ามิติ
แรกเริ่มอัสดงอ่านกระทู้ท่านจขกท
ความคิดลบคือ เอ...ทำไมมีแต่เรื่องพระเจ้า
ซึ่งปิดกั้นทางเชื่อมระหว่างความเข้าใจของอัสดงและท่านจขกท.
อัสดงจึงเปลี่ยนความคิด
แล้วเริ่มอ่านที่ท่านโพสต์ทั้งหมด
จนได้รับการติดต่อกลับจากท่านครายออน
เพราะอัสดงเปิดใจรับข้อมูล
ฉะนั้น ความคิดลบปิดกั้นพลังของตัวเรา
จงอย่าคิดลบกับใคร
นี่คือสิ่งที่อัสดงเรียนรู้จากท่านจขกท.

 

ตอนนี้ อัสดงได้รับญานครายออน
เรื่องการเป็นมังสวิรัติ
อัสดงยังตัดไม่ได้
จึงขอถามท่านจขกท.และผู้อ่านทุกท่าน
ว่าการเป็นมังสวิรัติทำให้บรรลุได้จริงหรือ
เกี่ยวกันยังไง
ใครทราบ รบกวนแชร์ประสบการณ์ด้วย
สาธุ

 

ความจริง ตัวผมเอง ก็เหมือนจะถูก ชี้นำให้กิน ผัก ไม่ควรกินเนื้อ

มังสวิรัติ...คือ กินเพื่อ ชำระ ร่างกายให้พ้นจาก พลังด้านลบ อารมณ์อาฆาต เศร้าหมองเป็น ทุกข์ ทรมาน ของสัตว์ ตอนถูกฆ่า...เพราะ อารมณ์เหล่านี้ มันเจือปนมากับ เนื้อด้วย ...(ถ้าเข้าใจเรื่องพลังงานแฝง ที่เจือปนมากับวัตถุสิ่งของ หรือสัมผัสรับรู้ได้ จะเข้าใจ) มันก็เหมือน เวลา กินของเผ็ด แล้ว ความเผ็ดมัน มีผลต่อ ร่างกายและอารมณ์นั่นแหล่ะ แบบเดียวกันทั้งหมด เลย เรื่องพลังงานที่ แฝงมา เจือปนมากับ คนที่ทำ แตะต้อง สัมผัส ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็น เจ้าเข้าเจ้าของ...ทุกอย่าง ล้วนเจือปน พลังงานแฝง

ยกเว้น ของที่เป็นธรรมชาติแท้ๆ ที่ไม่มีเจ้าของ จึงจะ มีพลังงานแฝงมาน้อย...แม้ในอากาศ คลื่นอากาศ ความถี่คลื่นต่างๆ ยังเจือปนไปหมด

ดังนั้น มังสวิรัติ ก็ช่วย ให้ เราเบากาย เบาจิตขึ้นมาได้ ระดับนึง ถือว่ามีส่วนช่วยเหมือนกัน ให้กายใจเรา ลดพลังงาน แฝงได้...

 

การกินมัง สำหรับผมเหมือนเป็นตัวช่วยครับ กายและกายเราเบาขึ้นเหมือนที่คุณวรณ์นิพูด แต่ถ้าถามว่าไม่กินมังแล้วบรรลุไหม ก็เยอะแยะไปครับ ครูบาอาจารย์บ้านเราบรรลุอรหันต์ โดยที่พวกท่านก็ฉันเนื้อ เพราะพงกท่านข้ามสมมติบัญญัติทั้งหมด ไม่มีเนื้อ ไม่มีมัง ทุกอย่างก็เป็นแค่ธาตุ แต่จิตเราปรุงแต่งว่าเป็นเนื้อเป็นผัก

 

ผมก็อยากหนีบ้าง ชวนผมไปบ้างนะ ช่วงนี้เบื่อสังคมโลกมากมาย

 

ยินดีครับที่คุณอัสดงเปิดใจ เพราะชีวิตผม ไม่ว่าจะเป็นความศรัทธา ความเชื่อ อะไรต่างๆนานาจะเกี่ยวข้องกับพระเจ้าหมด ทั้งๆที่เป็นพุทธ และไม่คิดอยากจะเป็นคริสต์ อิสลาม พราหมณ์ อะไรทั้งสิ้น แต่กลับเป็นพุทธที่เชื่อพระเจ้า แล้วตอนหลังพอศึกษามากขึ้น ก็พบว่าทุกอย่างล้วนสัมพันธ์เป็นเนื้อเดียวกัน
พุทธะ พระเจ้า เต๋า นิพพาน ก็ล้วนเป็นสภาวะเดียวกัน แต่ต่างกันด้วยสมมติบัญญัติเท่านั้น
ดังนั้นการเขียนกระทู้ผมจึงมักจะอ้างพระเจ้าบ่อยๆครับ รู้สึกว่าเอ่ยถึงบ่อยๆแล้วสบายใจแปลกๆ 555

 

อ้าว ก็ไปขึ้นยานแม่กับ อัสดง แล้วนี่
จะไปอยู่กับผี กับผมได้ไงอ่ะ

อิอิ...ไปอยู่กับอัสดงนั่นแหล่ะ ว่างๆจะได้ร้องเพลงคาราโอเกะ ฟิชเจอริ่งกันได้ไง

 

ความจริง มันก็ถือว่า แทบจะเป็นสภาวะเดียวกัน
แต่ยังต่างกันที่ ระดับสติปัญญาของผู้เข้าถึง ที่ พากัน บัญญัติเป็นสมมุติตามที่ตนเอง รับรู้....เช่น ความกว้างใหญ่ ความรอบรู้

 

เดี๋ยวจะเอายานแม่ไปรับเพื่อนๆผีคุณวรณ์นินะ รอก่อนเถอะ 555

 

เพื่อนผีผม เขาอยู่ในดอกบัวก็พอแล้ว
ยานแม่...มียานพ่อ ยานปู่ ยานย่า ยานลูก ยานหลาน ยานเหลน ยานโหลน ยานหลอด ยานแหลด บ้างมั้ย...อ่ะ ขึ้นยานไปไหนได้ล่ะ

 

ขอขอบคุณท่านวรนิและท่านBuddha's child นะคะ
อัสดงรู้สึกเบิกบานกระชุ่มกระชวยและสดชื่นเมื่อสนทนาธรรมกับท่านท่าน
อนุโมทนาค่ะที่มีกัลยาณมิตรทั่งหลายที่ต่างเป็นจอมยุทธ
มาแชร์ความรู้เพิ่มเติมและระบายสีสันในเว็บบอร์ดนี้
จะคอยติดตามสภาวะและเรื่องราวจองท่านๆ นะคะ
ปล.ตามอ่านอยู่นะคะ เชิญแลกเปลี่ยนประสบการณ์ให้เพื่อนๆ ฟังนะคะ
ปล.2อัสดง งง ว่าท่าน Buddha's child และท่านวรณ์นิ ต่างบรรลุแล้ว เพราะดูจากการตอบคำถาม แต่เหตุใด กลับถ่อมตน งงค่ะ

 

มีแต่อัสดงทร่รู้ งูๆ ปลาๆ แต่ขอจองที่นั่ง
คงมิใช่ dog seat นะคะ
คริคริ