นี่คือสิ่งที่ต้องปฏิบัติสำหรับผู้ปฏิบัติเพื่อถูกทาง

น้อมความตาย ได้ปัญญา มหาศาล
สุดประมาณ ปัญญาใด ไม่มีเหมือน
ความตายเห็น ทุกเช้าเย็น เป็นบทเรียน
คอยย้ำเตือน ตนพึ่งตน วางก่อนตาย
ตายแล้วก็ไม่มีอะไร ได้ทั้งเหตุได้ทั้งผล
เกิดขึ้นกับตน สิ่งหลุดพ้นเห็น เป็นการปล่อยวาง เกิดหนทางสว่างแจ้งจิตใจกาย สิ่งทั้งหลายเป็นทุกข์ข้ง สิ่งทั้งหลายเป็นอนิจจัง สิ่งทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่มีตัวไม่มีตน หลุดพ้นได้ด้วยความตาย วางก่อนตาย เบากายใจจิต ในสิ่งที่เกิดเป็น เห็นความตาย ได้ปัญญา พาตนปล่อยวาง ในทุกสรรพสิ่ง เกิดเห็นได้จริง สงบนิ่งว่างเบาเย็น ปล่อยวางเป็น เห็นเย็นว่างเบา เกิดขึ้นที่เรา เป็นผู้ปล่อยวาง ตนพึ่งตน พาตนพ้นผิด ตนพึ่งจิต ไม่ยึดติดสิ่งทั้งหลาย ตนเห็นจิตจิตเห็นตน หลุดพ้นเบาสบาย สิ่งทั้งหลาย เกิดดับตาย ได้ที่เรา

 

วิปริตแปรปรวนบนท้องฟ้านภากาศ
สหชาติชาวประชาโลกรับกรรมเหตุผล
สิ่งดีชั่วมืดสว่างทั้งหลายเกิดขึ้นที่ตัวบุคคล
โลกหมองหม่นเกิดจากบุคคลผู้สร้างเวรกรรม
สิ่งทั้งหลายร้ายดีชั่วมืดสว่างเกิดที่ตัวการกระทำ
ผลแห่งกรรมกฎแห่งกรรมตามสนอง
ทำสิ่งใดได้สิ่งนั้นกรรมส่งผลได้ครอบครอง
กรรมตามติดกรรมตามสนองได้ครอบครองสิ่งตนทำ
เกิดเป็นคนให้รู้เหตุผลสิ่งตนทำ
การกระทำกรรมก่อเกิดได้รับผล
สิ่งทั้งหลายร้ายดีชั่วเกิดที่ตน
กรรมส่งผลตนรับกรรมได้ผลครอง

 

ความประมาท พาพลาดผิด จิตใจกาย
เสื่อมสลาย สิ่งทั้งหลาย ได้บอดเขลา
หลงลืมตน หลงลืมตาย ได้มัวเมา
มืดบอดเขลา เมาปัญญา เวียนเกิดตาย
ไม่เห็นตาย ไม่เห็นแจ้ง แห่งวิถี
ไม่เห็นดี ไม่เห็นชั่ว สิ่งมัวหมอง
ประมาทตน ประมาทตาย ไม่ตรึกตรอง
สิ่งทั้งผอง ก่อเกิดตาย ได้ที่ตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นไม่เห็น ไม่เป็นจริง
ในทุกสิ่ง วิ่งไม่หยุด วิมุตติหาย
ความประมาท พาพลาดผิด ไม่รู้ตาย
เสื่อมสลาย พาความตาย มาหาตน

 

วอกเปรี้ยวหวาน สุขสำราญ พานโศกตรม
ยาไม่ขม หวานเป็นลม ตรมทุกข์ใจ
ทั้งสุขทุกข์ ปนคลุกเคล้า คละกันไป
ยาใดใด ไม่รักษา ทุกข์โศกใจ
ระกาขม โศกตรอมตรม อมเคี้ยวกลืน
อย่าไปฝืน กลืนกินยา รักษาหาย
เก่าผ่านไป ใหม่เข้ามา หมดโรคภัย
ทุกข์โศกใจ หายไปสิ้น จากแผ่นดิน
ความประมาท ขาดสติ มีเสื่อมถอย
เวลาน้อย คล้อยร่วงลับ สู่ดับตาย
ไม่ยั่งยืน ฝืนไม่พ้น คนทั้งหลาย
เกิดต้องตาย ได้เวลา คืนสู่ดิน
สูญสลายสิ้น วิ่นขาดหาย ได้ทุกเมื่อ
เวลาเหลือ เมื่อประมาท ย่อมขาดหาย
เป็นมนุษย์ สิ้นสุดลง ที่ความตาย
สิ่งทั้งหลาย ประมาทได้ ตายทั้งเป็น
ธรรมทั้งหลาย เขียนออกไป กายใจจิต
แนบสนิท จิตใจกาย ได้รู้เห็น
นั่งสมาธิจิต วิปัสสนาใจ ทุกเช้าเย็น
นิมิตเห็น เป็นดีชั่ว ตัวกระทำ
สิ่งทั้งหลาย ดับลงได้ กายใจจิต
เห็นถูกผิด จิตใจกาย ได้รู้เห็น
โลภโกรธหลง กายจิตใจ ก่อเกิดเป็น
เกิดรู้เห็น ดับเกิดเป็น ดับที่เรา
ธรรมทั้งหลาย ทั้งร้ายดี มีสุขทุกข์
จงรีบปลุก จิตใจกาย ตื่นรู้เห็น
ธรรมฝ่ายดี ธรรมฝ่ายชั่ว ก่อเกิดเป็น
ได้รู้เห็น ธรรมเกิดเป็น เกิดที่เรา
ทั่วทั้งโลก ทุกข์โศกใจ ภัยพิบัติ
เกิดแจ้งชัด อุบัติภัย ได้ถาโถม
เราชาวพุทธ หยุดประมาท ไร้โศกตรม
ใต้ร่มเงา พุทธศาสน์ ชาติพ้นภัย
จงร่วมใจ ใฝ่ความดี มีศีลห้า
บุญรักษา พาพ้นภัย ไทยทั้งผอง
ไม่ประมาท ไม่ขาดสติ มีศีลครอง
ร่มโพธิ์ทอง พระรัตนตรัย ได้ร่มเย็น

 

ลิงซุกซน วิ่งวนไป ในป่าใหญ่
แสนเหนื่อยใจ ในทุกสิ่ง ร้องวิ่งหา
ไก่โก่งคอ เฝ้ารอขัน ทันเวลา
เฝ้ารักษา หาสิ่งใหม่ เปลี่ยนได้ดี
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขออวยชัยให้ทุกท่านจงสุขขี
พรอันเลิศพรอันประเสริฐพรใดที่มี
ขอให้คุณความดีเพิ่มหนุนส่งตรงพระนิพพาน

 

ฟ้าแดงกล่ำ ย่ำยาตรา โกลาหล
ครึ้มเมฆฝน บนนภา อากาศร้าย
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว ตัวกลับกลาย
พุทธทำนาย ได้เห็นจริง สิ่งทั้งปวง
ทั้งโลกหล้า เกิดให้เห็น เป็นประจักษ์
ตรงตามหลัก โบราณทัก จักได้เห็น
ทั่วทั้งโลก อุบัติทกภัย ได้เกิดเป็น
ไม่เคยเห็น ก็ได้เห็น เป็นตามจริง

 

แสนเหนื่อยใจ ต้องทำไป ในหน้าที่
สร้างความดี ทวีหนุน เติมบุญกุศล
แบกรับไว้ ทั้งสองทาง สว่างและมืดมน
ปฏิบัติตน สร้างบุญผล หวังพระนิพพาน
กรรมเวรทั้งหลาย เกิดขึ้นได้ที่กายใจจิตเรา
เราเป็นผู้กระทำ ให้เกิดกรรมทั้งหลาย การที่เราท่านทั้งหลาย
จะพ้นจากบ่วงแห่งกรรมไปได้ ก็ต้องช่วยเหลือตนเอง
พึ่งตนเองเท่านั้น หยุดการกระกรรมทั้งหลาย ที่เป็นเวรกรรมฝ่ายชั่ว
แล้วหันมาสร้างบุญกุศล ที่เป็นกรรมดีมาทดแทน อย่าไปหวังพึ่งคนอื่นเลย เพราะคนอื่นก็มีเวรกรรมเป็นของตนเองทุกคนทั้งหมดทั้งสิ้น
ไม่ว่างเว้นจากกรรมเวรไปได้เลย ไม่เว้นแม้แต่พระอรหันต์
ทุกๆพระองค์ท่านก็ยังมีกรรมเป็นของตนเอง การที่เราจะไปแก้กรรม
ตัดบ่วงแห่งกรรม โดยให้คนอื่นช่วยเหลือนั้น ย่อมไม่มีหนทางในการแก้กรรมตัดกรรม อย่างแน่นอน เพราะเราไปแก้กรรมตัดกรรมที่ปลายเหตุ
ย่อมไม่บังเกิดผล การที่เราจะตัดกรรมแก้กรรม ให้หมดกรรมลงได้นั้นต้องแก้ที่ต้นเหตุ ตัดที่ต้นเหตุ อันเกิดขึ้นจากเราเท่านั้น
ที่จะแก้กรรมได้ ตัดบ่วงแห่งกรรมขาดลงได้ ถูกต้องและถูกตรง
ได้สำเร็จผล ก็ต้องตัดที่ต้นเหตุที่ตัวเรา ตนพึ่งตนช่วยเหลือตน
เพื่อข้ามพ้นจากบ่วงแห่งมาร ตัดกรรมทั้งหลายทั้งปวงขาดลงได้
ดับสูญลงได้ หายหมดสิ้นไปจากตัวเราได้ โดยการปฏิบัติอันเกิดขึ้นที่ตัวเรา เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ก็ดับหายมลายไปหมดสิ้น
จากตัวเราอย่างแน่นอน

บทสวดในการตัดกรรมที่ได้ผลอย่างแน่นอน ภายใน9วัน สำหรับผู้ปฏิบัติ จะเกิดรู้เห็นได้ด้วยตนเอง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ตั้งนะโม3จบ ก่อนทุกครั้งในการสวด ให้ระลึกนึกถึงบุญกุศลทั้งหลายทั้งปวง ที่มีตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ น้อนบุญอันเชิญบุญกุศลทั้งหลายทั้งปวง ที่มีตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ ด้วยอำนาจแห่งพระรัตนตรัยทั้ง3 มีคุณพระพุทธ มีคุณพระธรรม มีคุณพระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง ข้าพเจ้าขอนอบน้อมอันเชิญบุญกุศลทั้งหลาย ที่ข้าพเจ้าบำเพ็ญมา ขอส่งตรงถึงเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์เจ้า ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง
ผู้มีพระคุณทุกท่าน ทั่งทั้งอนันตมหาสากลจนถึงสุดรอบขอบเขตุมหาสากลจักรวาลย์ ขอท่านทั้งหลายที่กล่าวมานี้ จงได้รับบุญกุศลที่ข้าพเจ้าส่งตรงถึงท่านทุกรูปทุกนาม จงได้รับณะกาลบัดนี้ เมื่อท่านได้รับแล้วขอให้ทุกรูปทุกนาม จงมีแต่ความสุขตลอดกาลนานเทอญ

พุทโธอะระหัง อะระหังพุทโธ
ท้าวเวสสุวรรณโณ พุทโธอะระหัง
กัมมะโตเมตัง กัมมะพันธะนัง
จุตติจุตตัง ขอให้ทุกดวงจิต
ขอให้ทุกดวงวิญญาณ จงไปผุดจงไปเกิด
สวด9จบกลางแจ้งตอนเช้าทุกวันครบ9วัน
ทุกท่านที่ปฏิบัติ จะเกิดรู้เห็นได้ด้วยตนเอง
ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ได้หายหมดไป รู้ได้ด้วยต้นเอง

 

สามมงคล เกิดที่ตน กายจิตใจ
ชัดแจ้งใส กายใจจิต ติดตามเห็น
ไหลเข้าออก ทั้งนอกใน ใจจิตเป็น
กายตามเห็น เป็นเกิดตาย ได้ความจริง
ในทุกสิ่ง ไม่นิ่งหยุด วิมุติเห็น
ก่อเกิดเป็น เห็นเกิดตาย ได้ดับสูญ
ในทุกสิ่ง เห็นแจ้งจริง สิ่งเพิ่มพูน
บาปและบุญ หนุนเพิ่มลบ จบที่เรา
มืดบอดเขลา เกิดที่เรา กายใจจิต
เฝ้าตามติด จิตใจกาย ได้รู้เห็น
สว่างแจ้ง กายจิตใจ ให้เกิดเป็น
ปัญญาเห็น เป็นเกิดตาย เกิดที่เรา
น้อมค้นหา ปัญญาเป็น เห็นที่เกิด
สิ่งประเสริฐ เกิดที่ตน ผลปฏิบัติ
สิ่งทั้งหลาย กายจิตใจ ได้แจ้งชัด
ตัวกำจัด ตัดกิเลส เหตุที่เรา

 

ภัยพิบัติ ชัดแจ้งเหตุ อาเภทเกิด
โลกสามเปิด เกิดความจริง สิ่งทั้งหลาย
อุทกภัย ในทั่วโลก เกิดมากมาย
สิ่งทั้งหลาย ทั้งร้ายดี มีเกิดเป็น
เกิดให้เห็น เย็นร้อนแรง เปลี่ยนแปลงยุค
เกิดสุขทุกข์ ยุคเปลี่ยนไป ให้ได้เห็น
มืดสว่าง ทั้งดีร้าย ก่อเกิดเป็น
จะได้เห็น เป็นตรียุค ดับทุกข์ภัย
เปลี่ยนแปลงไป เป็นวิไล ใสเย็นแจ้ง
ทุกหนแห่ง แจ้งสว่าง เปิดทางใส
ทั่วทั้งโลก หมดทุกข์โศก หมดโรคภัย
ยุควิไล ทั่วแผ่นดิน ถิ่นกาขาว

 

เห็นความตาย อย่าให้หาย ไปจากจิต
น้อมตามติด คิดให้เห็น เป็นจริงแน่
สิ่งทั้งหลาย ได้ความจริง สิ่งผันแปร
ไม่เที่ยงแท้ แปรเปลี่ยนไป ไม่ยั่งยืน
ไม่ขัดขืน ฝืนความจริง สิ่งทั้งหลาย
เกิดต้องตาย ในทุกสิ่ง วิ่งไม่หยุด
โลภโกรธหลง ปลงปล่อยวาง ทางสมมุติ
ถึงที่สุด หยุดวิ่งวาง เบาว่างใจ
ในความตาย ได้ปัญญา หาให้เห็น
สุขทุกข์เป็น เห็นไม่แน่ ได้แปรผัน
ในทุกสิ่ง จริงคล้อยเคลื่อน เปลี่ยนทุกวัน
ยึดมั่นเห็น เป็นปล่อยวาง สว่างปัญญา
เกิดปัญญา เมื่อหาเห็น เย็นว่างเบา
ไม่รับเอา ไม่เมาหลง ปลงปล่อยวาง
โลภโกรธหลง ดับมอดลง ตรงสามอย่าง
เกิดหนทาง สว่างแจ้ง กายจิตใจ

 

นิมิตตาย ได้ปัญญา พาญาณแจ้ง
เป็นดั่งแสง ส่องอำไพ กายใจจิต
ในทุกสิ่ง เกิดเห็นจริง สิ่งตรองคิด
น้อมตามติด ปิดสมมุติ สุดสายธรรม
ตายน้อมนำ ธรรมรู้แจ้ง ทั่วแห่งหน
ตายที่ตน ทั้งเหตุผล ดับสงสัย
ดีและร้าย ธรรมทั้งหลาย หายหมดไป
ปัญญาใส ได้วิมุติ บริสุทธิ์ธรรม
น้อมนำตาย ได้รู้เห็น เป็นทุกข์ขัง
อนิจจัง ยังไม่เที่ยง ทุกแห่งหน
อนัตตา หาเล็กใหญ่ ไม่มีตน
เห็นเหตุผล ล้นในธรรม ล้ำปัญญา
น้อมธัมมา หาเกิดตาย ได้เห็นแจ้ง
ทุกหนแห่ง เปลี่ยนแปลงเห็น เป็นความหมาย
ญาณทัสสนา ปัญญาใส ในความตาย
ธรรมทั้งหลาย หยุดที่ตาย ได้สิ้นสุด
สมมุติหาย ตายพาเห็น เย็นใสแจ้ง
ธรรมสาดแสง ส่องมากมาย ได้รู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ได้ปัญญา พาเกิดเป็น
ตายนำเห็น เส้นทางสุด วิมุติธรรม
เหตุทั้งหลาย ได้เกิดจริง สิ่งให้ผล
ธรรมมากล้น ได้เกิดผล ที่ตนทำ
สุขทุกข์เห็น เป็นเกิดตาย ได้เหตุกรรม
ปัญญาล้ำ ธรรมประเสริฐ เกิดที่เรา
ในทุกข์ขัง เรื่องจิตตัง ยังก่อทุกข์
จิตตามผูก ในทุกสิ่ง จิตวิ่งหา
อยากได้นั่น มันอยากสุข ทุกเวลา
วิ่งตามหา ทุกเวลา หาล้ำไป
ในอนิจจัง เรื่องจิตตัง ยังไม่เที่ยง
เป็นปราชฌ์เปลื่อง เรื่องดีชั่ว ค้นคว้าเห็น
ทั้งสุขทุกข์ สนุกเศร้า คละเคล้าเป็น
จิตตามเห็น จิตเห็นจิต จิตเกิดตาย
ในอนัตตา เรื่องจิตตา หาไม่เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นมากมี อยู่ที่ไหน
รูปและเสียง เรื่องสุขทุกข์ ผูกจิตใจ
สิ่งทั้งหลาย เกิดมากมาย ไร้ตัวตน

 

อันกายนี้ มีจิตใจ อาศัยครอง
หนึ่งกับสอง ครองอาศัย ให้พึ่งกัน
โลภโกรธหลง ตรงสายธรรม กรรมคล้ายกัน
สามสิ่งนั้น พลันบรรจบ พบเกิดตาย
จิตใจกาย ได้เกิดจริง สิ่งทั้งหลาย
เกิดมากมาย ร้ายดีชั่ว ตัวส่งผล
เกิดดับตาย สิ่งทั้งหลาย ได้ที่ตน
ดับเหตุผล ที่ตนได้ ตายนิพพาน

 

เป็นมนุษย์ สุดวิเศษ เต็มเหตุผล
เกิดเป็นคน ผลแห่งกรรม ล้ำวิจัย
สัตว์ทั้งหลาย ว่ายเวียนวน สากลไกล
วัฏวนไป เกิดดับตาย หลายภพภูมิ

ธรรมทั้งหลาย ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายชั่ว ทั้งตัวเกิดและตัวดับ
มีวัฏสงสารคือเครื่องหมุนวน หมุนรอบไปไม่มีความสิ้นสุด
มีความอาศัย มีความเกี่ยวเนื่อง โดยมีปัจจัยพึ่งพาอาศัย
ซึ้งกันและ เป็นแดนเกิดเป็นแดนดับ
เพราะมีสิ่งนี้ก็จึงมีสิ่งนี้
มีทานก็จึงมีศีล มีศีลก็จึงมีภาวนา มีภาวนาก็จึงมีสมาธิ
มีสมาธิก็จึงมีปัญญา มีปัญญาก็จึงมีทาน
มีโลภก็จึงมีโกรธ มีโกรธก็จึงมีหลง มีหลงก็จึงมีโลภ
เพราะไม่มีสิ่งนี้ก็จึงไม่มีสิ่งนี้
ไม่มีทานก็จึงไม่มีศีล ไม่มีศีลก็จึงไม่มีภาวนา
ไม่มีภาวนาก็จึงไม่มีสมาธิ ไม่มีสมาธิก็จึงไม่มีปัญญา
ไม่มีปัญญาก็จึงไม่มีทาน
ไม่มีโลภก็จึงไม่มีโกรธ ไม่มีโกรธก็จึงไม่มีหลง
ไม่มีหลงก็จึงไม่มีโลภ

 

น้ำมากมา กาไก่จิก ให้หลีกหนี
โคราชดี อีสานมี ที่พ้นภัย
ถิ่นเมืองเหนือ ก็เชื่อได้ คลายทุกข์ใจ
อุทกภัย ไม่ประมาท ร้ายกลายดี

 

ความโกรธเกลียดเบียดเบียนตัวเรา
ความมืดบอดเขลาเข้าครอบงำอุรา
ความสว่างสงบเบาเย็นเกิดเห็นเมตตา
เกิดเป็นปัญญาค้นหาได้เกิดที่เรา

 

สุขทุกข์เฉยเปิดเผยจริงสิ่งทั้งสาม
ตรงตามกาลโบราณทักษ์ประจักษ์จริง
มนุษย์ยมสวรรค์บรรจบเกิดเปิดเผยทุกสิ่ง
เกิดขึ้นจริงสิ่งดีร้ายเกิดมากมายให้พบเห็น
ความเมตตาพาให้คุ้มครองโลก
ดับโศกทุกข์ใจหายไปหมดสิ้นสิ่งทั้งผอง
กายใจจิตสะอาดสว่างใสได้ผุดผ่อง
พิจารณาตรองมองให้เห็นจึงเกิดเป็นปัญญา
ความเมตตาทำให้แจ้งสว่างกายใจจิต
คิดพูดทำสิ่งใดสะอาดใสเต็มอุรา
หน่อพระนิพพานเบ่งบานแตกกิ่งก้านใบสาขา
เกิดรู้เห็นเป็นปัญญาค้นหาได้เกิดที่เรา
ความเมตตาเกิดปัญญาทุกหนแห่ง
เป็นดั่งแสงส่องสว่างกายจิตใจ
เห็นสว่างพบว่างเบาเย็นเป็นประดุจดั่งน้ำใส
กายจิตใจใสเย็นแจ้งเป็นดั่งแสงแห่งอรุโณทัย
ความเมตตาพาให้แจ้งสว่างกายใจจิต
ทำพูดคิดในสิ่งใดสว่างใสว่างเบาเย็น
ความเมตตาพาให้กายใจจิตดับทุกข์เข็น
กายจิตใจได้เบาเย็นได้รู้เห็นแจ้งแห่งปัญญา

 

ตั้งจิตตั้งกายตั้งใจ ให้สะอาดสว่างสดใส กายจิตใจได้เกิดปัญญา
คิดพูดทำแต่กรรมดีบุญทวีมีแต่เพิ่มพูนกุศล
พลังจิตเกิดที่กายจิตใจตนบุญกุศลเกิดที่เราทำ
คิดพูดทำแต่กรรมดีบุญมากมีเกิดจากสร้างกรรม
กายจิตใจเบิกบานเลิศล้ำเกิดจากกรรมนำสร้างที่ตน
คิดพูดทำดีก็มีแต่ความสุขกายจิตใจเบิกบาน
จิตใจกายสุขสำราญวัฏสงสารก็ดับมอดลง
ท่องเที่ยวไปในจักรวาลย์แสนเบิกบานตามประสงค์
จิตใจกายได้ความมั่นคงเข้าตรงถึงเมืองพระนิพพาน
ความรู้ทั้งหลายมีมากมายหลายสิ่งหลายอย่าง
เป็นได้เพียงแนวทางพาให้เราข้ามฝั่งไปได้
เป็นได้เหมือนเรือดีมีไม้พายพร้อมครบพาเราไป
พอเราข้ามฝั่งได้ก็ทิ้งไม้พายพร้อมทิ้งตัวเรือ
ไม่มีความอาลัยกายจิตใจได้สงบเหลือว่างเย็นเบา
ปัญญาเกิดขึ้นได้ที่เราจึงได้เอาเรือไม้พายทิ้งไป
กายจิตใจปัญญาแจ้งทุกหนแห่งสงบว่างเบาเย็นใส
ไม่มีอะไรในทุกสรรพสิ่งเกิดเห็นได้จริงสงบนิ่งปัญญา
ท่องเที่ยวไปทั่วทั้งสากลไม่มีตัวตนในจักรวาลย์
ทั้งสามกาลเข้าถึงความหลุดพ้นสงบว่างเบาเย็น
สงบว่างสว่างเบาเกิดที่เราปัญญาเกิดรู้เห็น
ตื่นรู้เบิกบานเกิดเป็นสว่างว่างใสเย็นเห็นเบานิพพาน
อวดอ้างปัญญาทำไมว่างเบาเย็นใครว่างเบาเย็นมัน
ว่างเบาเย็นฉันว่างเบาเย็นเธอว่างเบาประเสริฐล้ำ
สิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นได้จากการกระทำ
เหตุผลเกิดจากกรรมประเสริฐล้ำปัญญา

 

ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวช
จุดรวมเหตุ เกิดความจริง สิ่งทั้งหลาย
โลภโกรธหลง เกิดที่กรรม นำเหมือนคล้าย
เกิดมากมาย จิตใจกาย ก็คล้ายกัน
ปริยัติปฏิบัติปฏิเวช = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
จิตใจกาย = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
ศีลสมาธิปัญญา = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
โลภโกรธหลง = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
ดินน้ำลมไฟ = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
รูปเวทนาสัญญาสังขารวิญญาณ = เกิดที่เรา ไม่เกิดที่เรา
เป็นตัวเดียวกัน หรือ คนละตัวก็ได้ มีบ้านหลังเดียวกัน
อยู่ด้วยกันเป็นที่อาศัย มีปัจจัยเกี่ยวเนื่อง โดยความพึ่งพาอาศัย
ซึ่งกันและกันเป็นแดนเกิด เพราะมีสิ่งนี้ก็จึงมีสิ่งนี้ ถ้าไม่มีสิ่งนี้ก็จะไม่มีสิ่งนี้
ไม่มีขวานไม่มีมีด มีแต่คน หาประโยชน์ได้ จากที่ไหน
มีขวาน มีมีด ไม่มีคม มีคน หาประโยชน์ได้ จากที่ไหน
ขวานมีคม มีดมีคม มีคนตัด เกิดประโยชน์ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ปริยัติคือสิ่งเรียนรู้ ระหว่างต้นไม้กับคมของขวาน
ปฏิบัติคือสิ่งที่ต้องจับด้ามขวาน เพื่อใช้แรง ในการตัดต้นไม้
ปฏิเวชคือเป้าหมายคาดคะเนให้ตรงจุด เพื่อไม่ให้ผิดพลาด
จากเป้าหมาย

 

ข้าพเจ้าขอหยิบยกข้อความจากบทภาพยนตร์บางช่วงบางตอน
หากผิดพลาดประการใดขอผู้รู้ทั้งหลายโปรดเมตตาอโหสิกรรม
ให้ข้าพเจ้าในทุกกรณีย์
ธัมมารมณ์ทั้งหลายทั้งปวงทั้งฝ่ายดีและฝ่ายชั่วหยั่งรากฝังลึก
อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ อารมณ์ทั้งหลายทั้งฝ่ายดีฝ่ายชั่ว
อันฝังลึกอยู่ในหัวใจ จงตามค้นหาในความจริงให้เจอ
ตื่นเถิดสัญชัยท่านหลับมานานแล้ว ความรู้ทั้งหลายไม่ใช่ปรัชญา แต่เป็นประสพการณ์ล้วนๆ

การปล่อยวาง ทำให้ว่าง กายใจจิต
น้อมสถิตย์ คิดเมตตา มหากุศล
แผ่เมตตา สุดขอบฟ้า สุ่มหาชน
เป็นสุขล้น ผลมรรคคา มหานิพพาน
สุขอันใด ไม่เทียมข้า เมตตาจิต
ผูกมวลมิตร ปิดชั่วร้าย ได้บุญผล
สิ่งทั้งหลาย ได้งอกงาม ตามจิตตน
ได้กุศล ผลเมตตา มรรคคาใจ

 

มองข้างหลัง หยั่งอดีต วินิจฉัย
สิ่งเหล่าใด ในผิดพลาด ฉลาดค้นหา
น้อมนำผิด คิดแก้ไข ในปัญญา
สิ่งผ่านมา ค้นหาอดีต ผิดเป็นครู
ดูอดีต อันผิดพลาด ประมาทเป็น
พลาดผิดเห็น เป็นครูสอนใจ แก้ไขที่เรา