น่าสะพรึงกลัว!! "อาถรรพ์ผีพรายคลองประปา" จมน้ำกันนับไม่ถ้วน โชคดีถึงรอด แต่สุดสยองเมื่อพบว่าที่ขาเป็นรอย ???

น่าสะพรึงกลัว!! "อาถรรพ์ผีพรายคลองประปา" จมน้ำกันนับไม่ถ้วน โชคดีถึงรอด แต่สุดสยองเมื่อพบว่าที่ขาเป็นรอย ???



ผีพราย….ประจำคลองประปา

หลังจากที่ผมเกษียณอายุราชการได้ไม่นาน ผมก็พาครอบครัวย้ายมาอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ ตอนนี้ก็เกือบ 2 ปีแล้วหล่ะ แต่ทุกวันนี้ผมยังไม่เคยลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว สมัยที่ผมเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ และสอบเข้ารับราชการที่หน่วยงานแห่งหนึ่งย่านสามเสนได้ ผมกับเพื่อนก็เลยมาเช่าห้องอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน ก็ย่านริมคลองประปานั่นแหละ

พูดถึงคลองประปาขึ้นมาทีไร ผมก็อดที่จะขนลุกไม่ได้ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ประสบการณ์สยองขวัญที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อจากนี้ มันเกิดขึ้นที่นี่นั่นเองคนกรุงเทพฯในสมัยก่อนรู้จักคลองประปาเป็นอย่างดี เพราะนอกจากจะเป็นคลองระบายน้ำแล้ว คนกรุงเทพฯส่วนใหญ่ยังใช้น้ำบริเวณนี้ในการหุงหาอาหาร ดื่มกิน และใช้ชำระล้างร่างกายอีกด้วย ทั้งที่สมัยก่อน เจ้าหน้าที่ของทางราชการจะนำป้ายมาปักไว้ ไม่ให้ลงไปเล่นน้ำในบริเวณคลองประปา แต่ทว่าก็ยังมีคนที่ฝ่าฝืนลงไปว่ายน้ำเล่นอยู่ดี

เหตุที่เจ้าหน้าที่เขาห้ามไม่ให้ประชาชนลงไปเล่นน้ำบริเวณนี้ เพราะว่ามีข่าวออกมาว่าบริเวณมีคนประสบอุบัติเหตุจมน้ำตายเป็นจำนวนมาก ดังนั้นเขาคงกลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกหล่ะมั๊ง ช่วงแรกๆที่เจ้าหน้าที่เขาเอาป้ายไปปักไว้ ผมก็เห็นว่าไม่ค่อยมีใครลงไปเล่นน้ำบริเวณนั้นเท่าไหร่ แต่พอนานไปก็เริ่มไม่มีใครสนใจป้ายประกาศซักเท่าไหร่แล้ว ยังคงลงไปเล่นน้ำกันอย่างสบายใจ

ผมกับเพื่อนเอง พอถึงวันหยุดก็ชอบชวนกันไปว่ายน้ำแถวนั้นเหมือนกัน สมัยนั้นบริเวณริมคลองประปายังไม่มีรถยนต์แล่นพลุกพล่านเหมือนอย่างในปัจจุบัน บรรยากาศสองข้างทางจึงค่อนข้างดูน่ากลัวอยู่ซักหน่อย ผมจำได้ว่าวันนั้นที่ผมลงไปเล่นน้ำกับเพื่อน มันก็ใกล้จะมืดแล้วหล่ะ อากาศก็เริ่มเย็นลง ยิ่งน้ำในคลองด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง เย็นจับขั้วหัวใจเชียวแหละ

ผมเลยบอกเพื่อนไปว่า ให้รีบๆอาบ เพราะน้ำเย็นแบบนี้ อาจมีสิทธิ์เป็นตะคริวได้ง่าย หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผมกับเพื่อนก็กระโจนลงไปในน้ำทันที พร้อมกับดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน เวลาผ่านไปไม่นาน จู่ๆเพื่อนผมก็ร้องตะโกนขึ้นมา






“ เฮ้ย!! มีอะไรเกี่ยวขากูก็ไม่รู้ ”ผมหันไปทางเพื่อน ก็เห็นเขากำลังสะบัดขาไปมาอยู่ใต้น้ำ เหมือนกับพยายามจะเอาอะไรออกไป ผมเลยถามเขาว่าเป็นอะไร เขาก็ยังบอกว่ามีอะไรเกี่ยวขาเขาอยู่ไม่รู้

ผมเลยบอกให้เพื่อนรีบว่ายเข้าฝั่ง แต่เขากลับไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เขาบอกว่าตอนนี้ขาเขาแทบจะไม่มีแรงแล้ว ผมเลยต้องว่ายไปหาเขาและลากตัวเขาเข้าฝั่งทันที ตอนนั้นผมต้องออกแรงค่อนข้างมาก ทั้งที่เพื่อนก็ตัวเล็กกว่าผม แต่ขณะที่ผมกำลังพยายามดึงตัวเพื่อนให้มาอีกทางอยู่นั้น ก็รู้สึกเหมือนกับมีใครดึงเขาให้กลับไปทุกที แต่ในที่สุดผมก็สามารถลากเพื่อนเข้าฝั่งจนได้

ผมกับเพื่อนขึ้นมานั่งหอบอยู่บนฝั่งสักพักหนึ่ง เพื่อนผมก็ยกขาของเขาขึ้นดู เพราะอยากจะรู้ว่ามีอะไรเกี่ยวขาของเขาอยู่ แต่แล้วพวกเราก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะที่ขาของเพื่นผมมีรอยเขียวเป็นจ้ำๆปรากฏให้เห็นอยู่หลายจุดเลยทีเดียว แถมพอลองมองดีๆ ก็เห็นว่ารอยเขียวๆที่ว่ามันช่างเหมือนกับรอยนิ้วมือของคนยังงัยยังงั้นเลย

ตอนนั้นใบหน้าของเพื่อนผมเริ่มซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด อย่าว่าแต่เขาเลยครับ ตัวผมเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ผมละล่ำละลักถามเพื่อนไปว่า ตอนที่เขารู้สึกเหมือนกับมีอะไรมาเกี่ยวขาเขาไว้นั้น เขามองเห็นหรือเปล่าว่ามันคืออะไร เพื่อนผมก็พยายามนึก และบอกว่าตอนแรกเขารู้สึกเหมือนมีอะไรลื่นๆปัดไปปัดมาอยู่บริเวณขาของเขา แต่สักพักก็หายไป เพื่อนของผมก็เลยว่ายน้ำต่อไม่ได้สนใจอะไร

แต่พอว่ายไปได้สักพัก ก็เหมือนมีอะไรมาดึงขาเขาไว้ เพื่อนผมบอกว่าเขาพยายามว่ายน้ำต่อแต่ก็ว่ายไปไม่ได้ไกล เพราะเจ้าสิ่งที่ว่านั้นมันพยายามดึงเขาให้ถอยหลังกลับไปทุกทีและพอเพื่อนของผมหยุดว่ายเท่านั้น เจ้าสิ่งที่ว่าก็ยังพยายามฉุดเขาให้ลงไปใต้น้ำ ยังดีที่เพื่อนผมเขาว่ายน้ำแข็งพอสมควร เลยสามารถตะเกียกตะกายขึ้นมาได้ แต่ก็เล่นเอาสำลักน้ำไปหลายอึก ตอนแรกเพื่อนผมเขาก็นึกว่าเขาเป็นตะคริว ซึ่งขามันก็น่าจะชาและไม่มีความรู้สึกอะไร แต่เพื่อนผมกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจับขาของเขาอยู่ เขาก็เลยพยายามสะบัดขาไปมาเพื่อให้เจ้าสิ่งที่ว่านั้นหลุดออกไป แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล จนเขาเริ่มอ่อนแรงลงในที่สุด ยังดีที่เขายังสามารถตะโกนเรียกชื่อผมออกมาได้ ไม่งั้นผมว่าเขาอาจจะกลายเป็นผีเฝ้าคลองประปาไปอีกคนแล้วก็ได้





หลังจากเกิดเรื่องในวันนั้นแล้ว ผมกับเพื่อนก็ไม่กล้าไปว่ายน้ำที่คลองประปาอีกเลย แต่ก็ได้ยินชาวบ้านเขาพูดๆกันว่า มีคนจมน้ำตายที่คลองประปาอีกแล้ว คราวนี้รู้สึกว่าผู้เคราะห์ร้ายจะเป็นคนหาของเก่าหรือยังงัยนี่แหละ เพราะมีคนเห็นรถซาเล้งคันนึงจอดอยู่แถวนั้นหลายวัน ก็ยังไม่มีใครมาแสดงตัวเป็นเจ้าของ ก็เลยคาดว่าจะเป็นของคนตาย ตำรวจก็สันนิษฐานว่า ผู้ตายคงจะลงไปเล่นน้ำในคลอง แต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงได้จมน้ำตายได้

แต่ชาวบ้านเขาก็ยังพูดกันต่อๆมานะว่า อาจจะเป็นฝีมือของผีพรายที่อาศัยอยู่ในบริเวณคลองประปาก็ได้ เขาว่ากันว่าวิญญาณของคนที่ตายไปแล้ว จะกลายเป็นผีพรายและอาศัยอยู่บริเวณนั้น เวลาที่ใครลงมาเล่นน้ำ ผีพรายก็จะคอยฉุดดึงขาเอาไว้ ถ้าใครว่ายน้ำไม่แข็งจริงๆก็อาจมีสิทธิ์จมน้ำตายได้ แล้วอีกอย่าง ตอนที่พวกเขาไปดูศพของชายคนนั้นยังเห็นเลยว่า ที่ข้อเท้าของเขามีรอยจ้ำๆสีเขียวอยู่หลายจุดเลยทีเดียว แถมบริเวณที่พบศพ ยังมีรอยดินยุบลงไปเล็กน้อย ขนาดกว้างประมาณตัวคน แต่รอยมันไถลยาวลงไปถึงผิวน้ำเลยทีเดียว มองดูแล้วเหมือนกับมีใครถูกลากลงไปในน้ำยังงัยยังงั้น

พอผมกับเพื่อนได้ยินดังนั้น ก็เลยนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดกับเพื่อนผมขึ้นมาทันที หรือที่ชาวบ้านเขาพูดกันจะเป็นความจริง เพราะจนถึงทุกวันนี้ ผมกับเพื่อนก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่า รอยจ้ำสีเขียว ที่คล้ายกับรอยนิ้วมือคน ที่ปรากฏอยู่บนขาของเพื่อนผมนั้น มันคือรอยนิ้วมือของใครกันแน่!!!!



ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาข้อมูล วัดบางพระ

แอพเกจิ – AppGeji






เรียบเรียงโดย

ศักดิ์ศรี บุญรังศรี : สำนักข่าวทีนิวส์

---------------
http://www.tnews.co.th/contents/329257

 

ส่วนตัวพอมีประสบการณ์เรื่องนี้
เกิดกับรุ่นน้อง ๒ คน. คนที่แรกเนี่ย
ไม่รอด ลักษณะการจมก็คือ ว่ายอยู่ดีๆ
แล้วจมไปเลย แบบไม่มีฟองอากาศอะไร
หรือเหมือนไม่มีร่อยรอยการพยายามจะดำน้ำ
ทั้งๆที่ มีคนว่ายน้ำใกล้ๆกันห่างไม่ถึงเมตรอยู่ ๒ ถึง ๓ คน
คนที่ ๒ รอดเพราะว่า ฝืนใจกันนิ้วตัวเองจนเลือดไหล
แล้วผีพรายก็เลยปล่อย..คนที่ ๒ เล่าให้ฟังว่า
เห็นเหมือนคนมาจับที่ขาและพยายามดึงลงไปในน้ำ
แต่นึกขึ้นได้ ว่าบรรพบุรุษบอกไว้ว่า ถ้าโดนผีพรายดึง
ให้ทำอย่างไรก็ได้ ให้ตัวเองมีเลือดออกแล้วผีพราย
จะปล่อย เพราะผีพรายต้องการกินเลือด...

ดังนั้น ถ้าคิดว่าเป็นเพราะผีพราย ไม่ใช่ไปเกี่ยวหญ้า
หรือโดนงู โดนอะไร..แล้วเห็นจ๊ะๆว่า เป็นผีพรายแน่ๆ
ให้ทำอย่างไรก็ได้ ให้ตัวเองมีเลือดออกให้ได้นะครับ..

ปล.ถือว่าเป็นเพียงเรื่องเล่า อ่านแล้วจบไป...
แต่ถ้าน้ำปัจจุบันใน กทม. คงไม่ตายเพราะผีพรายหรอกครับ
จะตายเพราะเชื้อที่อยู่ในน้ำมากกว่า..
ยิ่งในคลองย่อย ดูไม่ออกเลยว่าเป็นน้ำ
นึกว่า น้ำอัดลมเติมกลิ่น..(เหม็น)

 

สาธุค่ะ อ่านเพลินเลย ^-^