บทปลงสังขาร(มนุษย์เราเอ๋ย)

ในห้อง 'รวมบทสวดมนต์และคาถา' ตั้งกระทู้โดย badjoize, 5 มกราคม 2011.

  1. badjoize

    badjoize เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    4 กันยายน 2010
    โพสต์:
    293
    ค่าพลัง:
    +293
    มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม

    นิพพานมีสุข อยู่ใยมิไป

    ตัณหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้

    ฉันไปมิได้ ตัณหาผูกพัน

    ห่วงนั้นพันผูก ห่วงลูกห่วงหลาน

    ห่วงทรัพย์สินศฤงคาร จงสละเสียเถิด

    จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นสามภพ

    ยามหนุ่มสาวน้อย หน้าตาแช่มช้อย

    งามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน

    แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เก้าร้อย

    เอ็นน้อยเก้าพัน มันมาทำเข็ญใจ

    ให้ร้อนให้เย็น เมื่อยขบทั้งตัว

    ขนคิ้วก็ขาว นัยน์ตาก็มัว

    เส้นผมบนหัว ดำแล้วกลับหงอก

    หน้าตาเว้าวอก ดูน่าบัดสี

    จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย

    เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร

    จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา

    พระอนิจจัง พระอนัตตา

    เราท่านเกิดมา รังแต่จะตาย

    ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน

    เงินทองทั้งนั้น มิติดตัวเรา

    ตายไปเป็นผี ลูกเมียผัวรัก

    เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี

    เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง

    เขาหามเอาไป เขาวางลงไว้

    เขานั่งร้องไห้ แล้วกลับคืนมา

    อยู่แต่ผู้เดียว ป่าไม้ชายเขียว

    เหลียวไม่เห็นใคร เห็นแต่ฝูงแร้ง

    เห็นแต่ฝูงกา เห็นแต่ฝูงหมา

    ยื้อแย่งกันกิน ดูน่าสมเพช

    กระดูกกูเอ๋ย เรี่ยรายแผ่นดิน

    แร้งกาหมากิน เอาเป็นอาหาร

    เที่ยงคืนสงัด ตื่นขึ้นมินาน

    ไม่เห็นลูกหลาน พี่น้องเผ่าพันธุ์

    เห็นแต่นกเค้า จับเจ่าเรียงกัน

    เห็นแต่นกแสก ร้องแรกแหกขวัญ

    เห็นแต่ฝูงผี ร้องไห้หากัน

    มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงกันเลย

    ไม่มีแก่นสาร อุตสาห์ทำบุญ

    ค้ำจุนเอาไว้ จะได้ไปสวรรค์

    จะได้ทันพระเจ้า จะได้เข้าพระนิพพาน

    อะหังวันทามิ สัพพะโสอะหังวันทามิ นิพพานะปัจจะโย โหตุฯ




    บทสวดนี้ผมได้ยินย่าสวดก่อนนอนเสมอๆ เลยเกิดความผูกพันธ์

    ไม่ได้หวังจะให้สวดกันทุกคน เพียงหวังให้อ่านหรือฟัง แล้วคิดได้ตามเนื้อหา

    เท่านั้นพอ...สาธุ
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

แชร์หน้านี้

Loading...