บทสวดบูชาพระสิวลี วรรคสุดท้าย สวดอย่างใด จึงจะถูกต้อง

ผมได้อ่านเจอบทสวดบูชาพระสิวลีจากในเว็บพลังจิตนี้ แต่มีข้อสงสัยเนื่องจากที่ได้อ่านเจอจาก 2 กระทู้ มีความแตกต่างกันในวรรคสุดท้าย ดังนี้

1. สีวะลี เถระคุณัง สวัสดิลาภัง ภะวันตุเม

2. สิวะลี เถระคุณัง โสตถิ ลาภัง ภะวันตุเม


ตรงกลางวรรค ใช้คำว่า " สวัสดิลาภัง " กับ " โสตถิลาภัง "

อยากจะทราบว่า ที่ถูกต้องแล้วนั้น ต้องใช้คำว่าอะไร รบกวนขอคำแนะนำจากท่านผู้รู้ด้วยครับ


ขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำแนะนำครับ

 

ที่ผมสวดอยู่ทุกวันคือ

สีวะลี จะ มะหาเถโร เทวะตานะระปูชิโต
โส ระโห ปัจจะยาทิมหิ อะหัง วันทามิ เม สัพพะทา

สีวะลี จะ มะหาเถโร ยักขาเทวาภิปูชิโต
โส ระโห ปัจจะยาทิมหิ อะหัง วันทามิ เม สัพพะทา

สีวะลี เถรัสสะ เอตังคุนัง โสตถิ ลาภัง ภะวันตุเม

 

ขอบคุณมากครับสำหรับคำแนะนำ

 

ขออนุญาตแสดงความเห็นนะครับ
ในคำถามของเจ้าของกระทู้ โสตถิ และ สวัสดิ เป็นศัพท์ที่มีความหมายเดียวกันทั้งคู่ คือแปลว่า ความสวัสดี,ความดีงาม โดยโสตถิ เป็นภาษาบาลี และสวัสดิ เป็นภาษาสันสกฤต แต่ในคาถานี้ร้อยเรียงด้วยไวยากรณ์บาลี จึงควรสวดด้วยคำว่าโสตถิ ถึงจะไม่ผิดหลักไวยากรณ์
แต่ในคาถาเต็มคาถาที่ 2 ผมรู้สึกแปลกๆ อยู่นิดหนึ่ง ตรงประโยคที่ว่า "อะหัง วันทามิ เม สัพพทา" เห็นได้ชัดว่าผิดหลักไวยากรณ์เต็มๆ ใครที่เรียนบาลีมา จะรู้ว่า คำว่า เม (แก่ข้าพเจ้า) จะมาเรียงตำแหน่งนี้ไม่ได้ ไม่งั้นจะทำให้ประโยคเสีย แปลไม่ได้ แต่ถ้าตัดคำว่าเมออก คาถานี้จะแปลได้ความหมายสมบูรณ์พอดี ผมจึงขออนุญาติแปลทีละประโยคเพื่อเป็นตัวอย่างเทียบเคียงนะครับ
สีวะลี จะ มะหาเถโร เทวะตานะระปูชิโต
พระสิวลีมหาเถระ ผู้อันเทวดาและผู้คนบูชาแล้ว
โส ระโห ปัจจะยาทิมหิ อะหัง วันทามิ สัพพะทา
พระเถระนั้น เป็นผู้สมควรในทานมีปัจจัยเป็นต้น ข้าพเจ้าขอวันทาในกาลทุกเมื่อ
สีวะลี จะ มะหาเถโร ยักขาเทวาภิปูชิโต
พระสิวลีมหาเถระ ผู้อันยักษ์และเทวดาบูชายิ่งแล้ว
โส ระโห ปัจจะยาทิมหิ อะหัง วันทามิ สัพพะทา
พระเถระนั้น เป็นผู้สมควรในทานมีปัจจัยเป็นต้น ข้าพเจ้าขอวันทาในกาลทุกเมื่อ
สีวะลี เถรัสสะ เอตังคุนัง โสตถิ ลาภัง ภะวันตุเม
คำที่กล่าวมานั่น เป็นคุณลักษณะของพระสิวลีมหาเถระ ขอความสวัสดี,ลาภ จงมีแก่ข้าพเจ้า ฯ นี่คือคำแปลในกรณีที่ตัดคำว่า "เม" ออก เพราะหากเมมาวางตำแหน่งนั้น การแปลจะเสียทันที ทำให้รูปประโยคทั้งหมดผิดเพี้ยนไปจากไวยากรณ์ที่ควรจะเป็น
ผมสันนิษฐานว่า คงมีคนต้องการเติมเม ที่แปลว่าแก่ข้าพเจ้า ลงไป เพื่อดัดแปลงให้เป็นบทสวดเพื่อตัวเอง แต่ไปวางเพิ่มในตำแหน่งที่ไม่ควรวางทำให้คาถาผิดรูปแบบมาตั้งแต่นั้น ซึ่งอันที่จริงบทสวดนี้ก็มีเม ต่อท้ายให้อยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเพิ่มเม เข้าไปอีก และเท่าที่ผมจำได้ตอนเรียนบาลีไวยากรณ์ คาถานี้ก็ไม่มีคำว่าเม อยู่ตรงนั้นมาตั้งแต่ต้นแล้วครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

โชคดีจังทีมาพบเจอ ผู้เรียน บาลี ฉะนั้นช่วยอนุเคราะห์แปล ท่อนนี้ให้ผมทราบด้วยครับเพราะผมสวดมาก็นาน แต่ไม่ทราบความหมาย หลังจากสวดสองบทแรกจบ " สีวลีเถระ คุนัง เอตัง โสตถี ภะวันตุเม "

 

ผมได้แปลไว้ในบรรทัดสุดท้ายแล้วครับ บางท่านจะสวด "สีวลีเถระคุณัง" บางท่านสวด "สีวลีเถรัสสะ คุณัง" แต่แปลเหมือนกัน คือ
สีวลีเถระคุณัง เอตัง นั่นคือคุณลักษณะของพระสีวลีเถระ
โสตถี ภวันตุ เม ขอความสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้า
คำแปลทั้งหมดก็มีเท่านี้ สวัสดีครับ