บริจาคเงินซื้อโลงศพ......อีกแล้ว

ขอระบายหน่อย
ระยะนี้พบเห็นกลุ่มบุคคล หรือคนเดียว เขาจะมาพร้อมรถกู้ภัย
มูลนิธิแห่งหนึ่งซึ่งมาจากกรุงเทพ ราชบุรี หรือที่อื่นๆ
ซึ่งมาขอรับบริจาคในพื้นที่เขตภาคเหนือตอนบน

อยากรู้จริงๆว่าเงินที่เราบริจาคไปนั้น
ถึงจุดหมายตามความประสงค์ของผู้บริจาคหรือไม่?

หรือว่าเงินเหล่านั้นอาจถูกนำไปใช้กลางทาง เช่น
- ค่าอาหาร
- ค่าเครื่องดื่ม
- ค่าเชื้อเพลิงในการเดินทาง
- ค่าใช่จ่ายส่วนตัว

ทำไมหรือครับ ในพื้นที่มันไม่มีคนบริจาคหรือ
ถึงได้มาเรี่ยไรกันไกล.....ขนาดนี้

ถ้าเขาเหล่านั้นเอาเงินบริจาคไปใช้เอง จะต้องใช้กรรมไปเกิดเป็นเปรตหรือไม่?
ขออโหสิกรรม ถ้าผมปรามาสในสิ่งที่ถูกต้อง
แต่พบเห็นมามากเหลือเกินครับ

 

ยุคนี้สมัยนี้ผู้คนไม่กลัวบาปกรรม สำหรับจะผมทำบุญก็ต้องใช้วิจารณญาณครับ

 

สำหรับน้ำตลอดหลายเดือนมานี้บริจาคทั้งโลงศพ ไถ่ชีวิตสัตว์ เข้า รพ.สงฆ์ ทุกสัปดาห์ไม่เคยขาด รายการละ 50 บาทตลอดค่ะ

 

ส่วนตัวนะครับ ถ้าคิดว่าให้แล้วเป็นบุญ หรือสบายใจ ให้ทำไปเลย ส่วนถ้าคนที่ได้เงินแล้วนำเงินบริจาคไม่ใช้ในทางที่ผิด อันนั้นเป็นบาปของเค้าเอง ครับ

 

ให้เพื่อตัดกิเลศตะหนี่......อันนี้ได้บุญ

 

ให้เพราะอยากทําบุญถึงบางครั้งอาจจะคิด แต่ก็สบายใจ.

 

เราก็เคยบริจาคให้กับหน่วยมูลนิธิกู้ภัยเพื่อซื้อโลงศพแบบนี้เหมือนกัน...ขนาดที่ห้างสรรพสินค้า

ก็ยังมีบุคคลที่อ้างตัวว่ามาจากมูลนิธิกู้ภัยเค้าได้มาขอรับบริจาค เค้าก็ได้เอารูปและเอกสารต่างๆที่เกี่ยวกับมูลนิธิให้เราดู

เราก็บอกว่าไม่ดูหร่อกจ๊ะเพราะเราเคยเห็นแล้วเป็นภาพของคนที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

เราบริจาคไป 100 บาท เสร็จแล้วพอเรากลับบ้านไปเราก็ได้เอากระดาษใบเสร็จที่ได้จาก

มูลนิธิให้ไว้ไปเผาแล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ญาติ เจ้ากรรมนายเวร เทวดาที่รักษาตัวเรา

เราคิดว่าเงินที่เราทำบุญไปนั้นจะถึงมูลนิธิหรือไม่ก็ตามแต่เราถือว่าเราได้ทำทานแล้ว

ก็เท่ากับเราได้ทำบุญเช่นกัน..คิดแบบนี้เราก็จะสบายใจแถมได้บุญอีกต่างหากนะ

อนุโมทนา...สาธุค่ะ

 

ทำบุญอยู่ที่ใจค่ะ เงินที่เราให้ไปแล้วเกิดสงสัยว่าจะถึงผู้ตกทุกข์มั้ยนั้นเป็นเรื่องทำให้หมดศรัทธาในการทำบุญ ในเมื่อเราให้เขาแล้ว และเขานำไปทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่จุดประสงค์ที่เขาบอก นั่นก็เป็นกรรมที่เขาก่อ แต่ให้เราทำแล้วอย่าสงสัย เพราะเราทำไปก็เพียงอยากช่วยเหลือคนอื่น อย่าเอาความกังวลมาเป็นเหตุให้รู้สึกเบื่อที่จะทำบุญเลยค่ะ ไม่ทำก็แล้วกันไป แต่อย่าทำอาการไม่ชอบใจ หรือ อัคติออกไป เพราะบางที่อาจไปเจอคนที่เขาทำด้วยความศัทธาจริงๆ จะกลายเป็นบาปกับตัวเองเปล่าๆ ทุกวันนี้ดิฉันก็ทำอยู่ทุกวัน ใช้เงินมีเหลือเศษเหรียญก็ใส่กระปุกไว้รอทำบุญในเวลาโอกาสมาถึง บางทีเห็นมีคนมาเรื่ยไรก็ใส่ให้ หรือหากไปธนาคารเห็นกล่องบริจาคก็ใส่ สิบเหรียญ ยี่สิบเหรียญ ตามแต่กำลังค่ะ แต่ทำอยู่เสมอ สามีก็เคยบอกว่า ทำ ทำไม เงินที่ช่วยไปน่ะ จะถึงเขารึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันบอกเขาว่า การทำบุญน่ะอย่าคิดอกุศล การที่เขาจะนำเงินไปใช้ทำอย่างไรบ้างน่ะนั้นอยู่ที่เขาจัดการไม่ใช่เรา หากเขาทำดีแล้ว ไม่หลอกลวงคดโกงเงินทำบุญ เขาก็ได้กรรมดีไป คนทำชั่วก็ได้กรรมที่เขาทำไป ไม่ใช่เราไปตัดสินใจแทนคนอื่น คนที่ทำไม่ดีสักวันก็ต้องมีวันที่จะต้องได้รับกรรมของเขาเอง "ฟ้ามีตา" อยู่แล้วรู้ว่าใครชั่ว ใครเลวอย่างไร แล้วกรรมก็จะบันดารให้เกิดเองนั่นแหละจะเดือดร้อนอะไร

 

ทำบุญต้องใช้สมองด้วยครับ









ทำบุญต้องใช้สติด้วยครับ
ศรัทธา ที่ขาดสติ ก็ไม่ต่างอะไรกับความเขลา

 

จริงๆแล้วที่ว่าทำบุญนั้น มิใช่มาจากการบริจาคทานอย่างเดียว
บางคนเข้าใจผิดว่าทำบุญบริจาคทานแล้วได้บุญเยอะ
อยากให้หันมารักษา ศีล / ภาวนา ซึ่งเกิดประโยชน์มากกว่า
ส่วนการทำทานนั้นควรเลือกที่จะทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด
ผมว่าการบริจาคทาน อยู่ที่เจตนานั้นก็ถูกอยู่
แต่ลองคิดดูว่า ระหว่างเราใส่บาตรกับพระสุปฏิปันโน
กับพระที่ฉันข้าวเย็น อย่างไหนน่าพอใจมากกว่ากัน

 

อนุโมทนาครับ
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะไม่อยากให้เขาเหล่านั้นทำผิดต่อบวรพุทธศาสนา
ซึ่งเป็นกรรมอันหนัก อาชีพอื่นๆมีมากมาย แต่ไฉนต้องมาหากินแบบนี้
คิดๆแล้วมันน่าเศร้านะครับ

 

สงสัยครับว่าบริจาคเงินให้โจรมันจะบาปหรือปล่าวครับถ้าเราดูแล้วท่าทางไม่ใช่ของจริง
เป็นการส่งเสริืมให้คนทำชั่วโดยไม่รู้ตัว เพราะมีคนบริจาคให้เรื่อยๆ หนำซำ้็อาจจะไปชักชวน
ญาติพิ่น้อง เพื่อนฝูง ขยายกิจการอีก
กรณีนี้จะเหมือนกับการปล่อยนกที่เราก็พอรู้ว่าตราบใดยังมีคนทำบุญโดยการปล่อยนก ตราบ
นั้นก็ยังคงมีคนจับนกตัวอื่นหรือตัวเดิมมาขายให้ปล่อยอีกหรือปล่าว

ผมเืชื่อครับว่าทำบุญแล้วจบ ต้องได้บุญแน่ๆ แต่บางครั้งมันอดคิดไม่ได้

 

ขอบคุณค่ะที่บอกกล่าว คือดิฉันอยู่มาเก๊าไม่มีพระให้ตักบาตรหรอกค่ะ จะสวดมนต์ก็ยังได้อยู่ ไม่สามารถตั้งหิ้งพระได้ เนื่องจากครอบครัวสามี นับถือ คาทอริค เขาไม่ต้องการให้ในบ้านมีกลิ่นธูปค่ะ จะทำสมาธิก็ต้องรอให้คนทั้งบ้านหลับกันหมดก่อนด้วยซ้ำไป ไม่ได้สะดวกตามที่คนอื่นๆคิดหรอกค่ะ ทุกวันนี้ เดิน นั่ง กิน นอน ก็ภาวนา พุทโธ ตลอด สวดมนต์ทุกวัน เช้า และก่อนนอนค่ะ ขอบคุณที่กรุณาบอกกล่าวค่ะ(ดิฉันศึกษา และพยายามปฏิบัติตามคำสอนเรื่อง บุญกิริยา ๑๐ ที่ตั้งแห่งการทำบุญ ค่ะ) การทำบุญก็ต้องเกิดจากความศัทธาก่อน ถึงจะทำไม่ใช่หรือค้ะ หากไม่ศรัทธา แล้วจะทำบุญเพื่ออะไร

 

อนุโมทนาครับ
ขอให้ปฏิบัติต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
ของผมก็เร่งปฏิบัติอยู่ครับ จะนั่งสมาธิช่วงกลางวัน
เพราะกลางคืนมันเหนื่อยเมื่อยล้าจากการทำงานครับ

 

ต้องพิจารณาเอาค่ะ
แต่ถ้าอยากทำบุญแล้วสบายใจไม่กลับมาคิดมาก
ไม่งั้นทำบุญไปก็ไม่มีประโยชน์
แล้วเงินที่เราบริจาคไปได้ประโยชน์สูงสุด
ก็อย่าไปสนใจค่ะ ปล่อยเค้าไป เราก็เดินผ่าน ๆ ไป
อย่าไปต่อล้อต่อเถียง

เราก็เก็บเงินไปบริจาคที่ ๆ เราสบายใจจริง ๆ

 

บางทีผมก็ำไม่ให้อ่ะครับ
ไม่มีมารยาท

กำลังนั่งเรียนอยู่ดีๆ อาจารย์ก็สอนอยู่
เปิดประตูเข้ามา ไม่สวัสดี ไม่ขออนุญาตซักคำ
โยนเอกสารปั้งลงบนโต๊ะอาจารย์ แล้วบอก
ประวัติเป็นชุด เสร็จแล้วจะขอบริจาคเลย

..ถ่อยมากครับ

อาจารย์ผมบอก "คุณกำลังรบกวนการสอนอยู่
ผมไม่ให้ ...กรุณาออกไปด้วย"

 

ขออนุโมทนาสาธุบุญกับคุณน้ำค่ะ

 

แนะนำเลยน่ะครับ

อานิสงค์ของการบริจาคโลงศพไม่เหมือนอานิสงค์อื่นๆ แนะนำให้ไปทำที่มูลนิธิที่เราศรัทธา มีหลักแหล่งตัวตน เขียนชื่อด้วยลายมือและติดที่ข้างโลงกับมือให้สิ่งศักด์สิทธิ์ได้อนุโมทนา...

เพราะหากคิดว่าทำไปแล้ว ใจเป็นสุขแล้ว หลังจากนั้นเป็นกรรมของผู้ใช้เงินนั้นเองแล้ว ยังมีมุมมองที่ท่านยังไม่ทราบว่า...

กู้ภัยที่ออกเรี่ยไรตามทางสาธารณะนั้นเป็นมิจจาชีพตัวจริงซึ่งอาศัยศรัทธามาเป็นเครื่องมือหากิน หาเงินง่ายมากครับ รายได้แต่ละเดือนสามารถผ่อนรถป้ายแดงรุ่นใหม่ๆขับเล่น ( ทั้งที่กู้ภัยตัวจริงใช้รถบุโรเท่ง หาคนบริจาคให้ไม่มี ) เอกสารก็ทำการมามาเรียบร้อย( หาซื้อแฟ้มและใบเสร็จได้ไม่ยากเลย ) จ้างคนมาเดินวันละไม่กี่ร้อย แต่หาเงินได้วันละเป็นหมื่น ( เดือนหนึ่งๆมันจะได้เท่าใหร่ ไปดีดเอาเอง ) ชาวบ้านจะเอาข้าวสารอาหารแห้งให้มันไม่เอา( หนักรถ) จะเอาแต่เงิน คนแก่มี 20 บาท ทำไม่ได้ ไม่คุ้มค่าใบเสร็จ ขั้นต่ำต้อง 100 โลงต้อง 300 ผ้าด้ายดิบ 200 โอ้ย....คนจะทำบุญมีขั้นต่ำกันด้วยเหรอ ( ไม่ให้มันก็ขู่เอา) เครื่องแบบกู้ภัยอีก...มีทุกสำนัก หมุนเวียนไปเรื่อยๆ คนจะได้จำไม่ได้ หัวหน้าทีมขับรถมาปล่อยไว้ให้เดินไปตามบ้าน แล้วเจอกันที่จุดนัดพบ แบ่งเงินกัน เข้าพักโรงแรม กินอาหารหรู


คนกลุ่มนี้แหล่ะครับที่ส่งผลให้กู้ภัยที่ทำงานเพื่อกิจการสาธารณกุศลต้องหมดกำลังใจและเสื่อมเสีย ไปใหนคนก็ถามว่า มาอีกแล้ว มาขอเงินอีกแล้ว บางทีจะจอดรถหน้าร้านไปกินข้าวยังไม่อยากให้จอด คิดง่ายๆ กู้ภัยต้องอยู่ประจำในพื้นที่ซิครับ คอยช่วยเหลือพี่น้องประสบเหตุเมื่อไรจะได้ช่วยเหลือได้ทันท่วงที

ให้ทานแก่ปุถุชนที่ทุศิล ได้ผล พันเท่า
ให้ทานแก่ปุถุชนที่มีศิล ได้ผล แสนเท่า

หากคิดจะให้ทานก็คิดสักนิดครับ เพราะยังมี ศิล และภาวนา ซึ้งคุ้มค่ากว่าแน่นอน

 

อนุโมทนาครับ
ผมเองก็มักจะเลือกไปทำกับกู้ภัยที่น่าเชื่อถือน่ะครับ
รู้สึกดีกว่า

 

ที่รอรถแถวตลาดหนองมนต์ก็มีครับไม่แน่ใจว่าจริงหรือปลอม