บาปกรรมของ การเนรคุณ...แม่

วิถีบุญ วิถีธรรม: บาปกรรมของ การเนรคุณ...แม่ แม้แต่ พระมหาโมคคัลลานะ... ยังหนีกรรมไม่พ้น

​

"๒๒๑ คน" เป็นตัวเลขของคนแก่ทั้งหญิงและ ชายที่อยู่ในความดูแลของบ้านบางแค ซึ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่งของ คนแก่ที่ถูกทอดทิ้งเท่านั้นเพราะยังมี สถานที่ดูแลคนแก่ที่ถูกทอดทิ้ง ภายใต้การดูแลของรัฐบาลอีก ๒๐ แห่ง กระจายอยู่ตามจังหวัดต่างๆ ซึ่งมีข้อมูลอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือ

ตัวเลขนี้ไม่เคยลดน้อยลงเลย แต่กลับเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ตัวเลขดังกล่าวนี้ยังสอดคล้องกับคนแก่ที่ถูกทอดทิ้งภายใต้การดูแลขององค์กรเอกชนอีกด้วย

"ความเจริญด้านจิตใจกับความเจริญด้านวัตถุสวนทางกัน จำนวนแม่ที่ถูกทอดทิ้งซึ่งมีแต่จะเพิ่มขึ้น เป็นเครื่องยืนยันว่า คนไทยไม่กลัวบาปกรรม ที่สำคัญคือเป็นอนันตริยกรรม" นี่คือเสียงสะท้อนของ พระครูวิสุทธิสุตคุณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดไตรมิตรวิทยาราม กทม.

ทั้งนี้พระครูวิสุทธิสุตคุณ ได้อธิบายถึงความหมายของ "อนันตริยกรรม" หรือ "กรรมหนักในฝ่ายบาป" ว่ามี ๕ อย่าง คือ

๑.มาตุฆาต ฆ่ามารดา ๒.ปิตุฆาต ฆ่าบิดา. ๓.อรหันตฆาต ฆ่าพระอรหันต์ ๔.โลหิตุปบาท ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนถึงยังพระโลหิตให้ห้อขึ้นไป ๕.สังฆเภท ยังสงฆ์ให้แตกจากกัน

กรรม ๕ อย่างนี้ เป็นบาปอันหนักที่สุด หมายความว่า ผู้ใดทำเข้าแล้ว แม้จะทำดีต่างๆ ก็ไม่อาจลบล้างได้ เมื่อผู้นั้นตายลงก็จะได้รับผลของกรรมนั้นทันที ไม่มีผลของกรรมอื่นมาคั่นระหว่าง เช่น พระเจ้าอชาตศัตรูปลงพระชนม์พระชนก ภายหลังทรงสำนึกผิดจึงทรงสร้างกรรมดีเป็นอันมาก สมควรจะไม่ตกนรก เพราะมีพระบาลีว่า "เย เกจิ พุทฺธํ สรณํ คตา เส น เต คมิสฺสนฺติ อปายภูมิ" หมายถึง ผลของอนันตริยกรรมพอสิ้นชีวิตก็ต้องตกนรกทันที เมื่อหมดกรรมพ้นนรกจึงจะได้รับผลของกรรมดี

​

อย่างไรก็ตาม แม้จะมีข้อถกเถียงที่ว่า การทิ้งแม่ไม่ใช่การฆ่าแม่ ดังนั้นจึงไม่ใช่อนันตริยกรรม แต่พระครูวิสุทธิสุตคุณ กลับมองว่า การทิ้งแม่ให้ใช้ชีวิตอย่างยากเข็ญไม่ต่าง จากการฆ่าแม่และเป็นฆ่าแม่ทั้งเป็นด้วย ดังนั้นลูกคนใดฆ่าแม่และผู้บังเกิดเกล้า ของตนได้ก็นับว่าเป็นคนเลวคนชั่วที่สุด เขาย่อมฆ่าและทิ้งคนอื่นได้แน่นอน"

ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดไตรมิตรวิทยาราม บอกด้วยว่า ในหลักฐานพุทธประวัติซึ่งปรากฏในพระไตรปิกฎมีอยู่ ๒ เรื่องที่น่าสนใจ คือ

เรื่องของกรรมที่พระโมคคัลลานเถระพระอัครสาวกฝ่ายขวา ทำลายมารดาบิดาของตน และ พระเจ้าอชาตศัตรูปลงพระชนม์พระชนก


เรื่องของพระโมคคัลลานเถระพระอัครสาวกฝ่ายขวา มีใจความว่า ในอดีตกาลบุรุษคนหนึ่งในเมืองพาราณสี เชื่อคำของภรรยาที่ต้องการฆ่ามารดาบิดาของตน นำท่านทั้ง ๒ ซึ่งเป็นคนตาบอดทั้งคู่ใส่ยานพาหนะไปในป่า พอถึงกลางดงจึงกล่าวว่า พวกโจรอยู่ที่นี่ฉันจะลงไป จึงส่งเชือกให้บิดาลงไปทำอาการประดุจโจร เฆี่ยนตีบิดามารดา ท่านทั้ง ๒ จำบุตรของตนไม่ได้ จึงคร่ำครวญเพื่อให้บุตรปลอดภัยอย่างเดียวว่า พวกโจรกำลังฆ่าเราลูกเจ้าจงรีบหนีไปเสีย
บุรุษนั้นคิดว่า มารดาบิดาถูกเราเฆี่ยนตีอยู่ยังคร่ำครวญเพื่อประโยชน์กับเราอย่างเดียว เรากำลังทำสิ่งที่ไม่สมควรแล้ว ปลอบท่านทั้ง ๒ นวดมือและเท้า พูดว่า "แม่พ่อ" โจรหนีไปแล้ว จึงนำกลับมายังบ้านเรือนของตน

ด้วยกรรมนั้น บุรุษนั้นตกนรกหมกไหม้เป็นเวลาช้านาน ด้วยวิบากกรรม ถูกโจรทุบละเอียดแล้วถึงความตายถึง ๑๐๐ ชาติ ในชาติสุดท้าย เป็นพระมหาโมคคัลลานเถระได้รับการแต่งตั้งเป็น พระอัครสาวกฝ่ายขวา ได้รับการยกย่องจาก พระศาสดาว่าเป็นผู้มีฤทธิ์มาก ยังต้องถูกพวกโจรทุบด้วยกำลังแห่งกรรมถึงนิพพาน แม้จะเป็นพระอรหันต์ก็ยังไม่พ้นบาปกรรมที่ได้ทำไว้กับมารดาบิดา

ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง คือ พระเจ้าอชาตศัตรูทรงทำ อนันตริยกรรม พระเจ้าอชาตศัตรู ทรงเป็นศาสนูปถัมภก ทำคุณประโยชน์ให้กับ พระพุทธศาสนาอีกมากมาย สร้างศาสนสถานไว้เป็นจำนวนมาก ให้ราชบุตรและราชธิดาอุปสมบทเป็นพระภิกษุและ ภิกษุณีในพระพุทธศาสนา แล้วส่งไปประกาศพระศาสนายังลังกาทวีป ทำให้พระพุทธศาสนาแพร่หลายไปยังลังกาทวีป สร้างสถูปเจดีย์เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาไว้เป็นจำนวนมาก รวมทั้งเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการสังคายนาครั้งที่ ๑ แต่ท่านก็ต้องรับกรรมของการฆ่าพ่อ

​

ด้วยเหตุที่ว่าพระองค์ทรงหลงเชื่อพระเทวทัต จนเป็นเหตุให้พระองค์ทรงปลงพระชนม์พระบิดา ถึงแม้ภายหลังพระองค์จะทรงสำนึกผิด ทำดีแก้ตัวแต่ก็ชื่อว่าได้ทรงทำอนันตริยกรรม ถึงแม้จะทำดีแก้ตัวสักเพียงใด จะนำมาหักล้างการกระทำชั่วไม่ได้ ต่อเมื่อได้ผลรับผลกรรม คือ ผลจากการกระทำชั่วสิ้นสุดเสียก่อน จึงจะได้รับผลแห่งความดี

"การนำดอกมะลิไปไหว้แม่ในวันแม่เป็นสิ่งที่ลูกพึงกระทำ แต่สิ่งที่ลูกพึงกระทำยิ่งกว่า คือ การเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ให้การอุดหนุนจุนเจือท่านเมื่อยามแก่เฒ่า ลูกคนใดก็ตามที่ทิ้งแม่และพ่อ ให้อยู่ด้วยความยากลำบากยากเข็ญ ชีวิตไม่มีทางรุ่งเรือง ทั้งครอบครัวและหน้าที่การงาน และกรรมที่จะตามมา คือ เมื่อถึงคราวแก่เฒ่าก็จะถูกทอดทิ้งเช่นกัน" พระครูวิสุทธิสุตคุณ กล่าวพร้อมกับพูดไว้อย่างน่าคิดว่า

"ทุกวันนี้คนมักแสวงหาพระเกจิอาจารย์ พระนักปฏิบัติที่มีชื่อเสียง เพื่อจะทำบุญถวายสังฆทานให้ท่าน ตามความเชื่อที่ว่าทำบุญกับพระเหล่านี้แล้วจะได้บุญมาก แท้ที่จริงแล้วบุญอันยิ่งใหญ่สามารถทำได้ทุกๆ วัน ก็คือที่บ้าน และได้ทำบุญกับพระอรหันต์ด้วยเพราะพ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูกๆ ทุกคน"

0 ไตรเทพ ไกรงู 0

http://www.komchadluek.net/column/pra/2005/08/12/02.php

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ที่นำสาระ ดี ๆ มาให้อ่านครับ
สาธุ สาธุ สาธุ<O</O
<O</O
<O</O



_____________________________<O</O
เชิญร่วมบริจาคหนังสือ เข้าห้องสมุดชุมชนวัดย่านยาว<O</O
http://palungjit.org/showthread.php?t=130823<O</O

 

"๒๒๑ คน"เป็นตัวเลขของคนแก่ทั้งหญิงและ ชายที่อยู่ในความดูแลของบ้านบางแค โอ..เป็นตัวเลขที่สูงทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นในประเทศไทย เมืองแห่งพุทธศาสนา !!
การทิ้งแม่ไม่ใช่การฆ่าแม่ ดังนั้นจึงไม่ใช่อนันตริยกรรม แต่พระครูวิสุทธิสุตคุณ กลับมองว่า การทิ้งแม่ให้ใช้ชีวิตอย่างยากเข็ญไม่ต่าง จากการฆ่าแม่และเป็นฆ่าแม่ทั้งเป็นด้วย ดังนั้นลูกคนใดฆ่าแม่และผู้บังเกิดเกล้า ของตนได้ก็นับว่าเป็นคนเลวคนชั่วที่สุด เขาย่อมฆ่าและทิ้งคนอื่นได้แน่นอน" เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ..
อนุโมทนาท่านเจ้าของกระทู้สำหรับเรื่องราวเตือนสติดี ๆ ครับ

 

บิดามารดาคือพระอรหันต์ของบุตร

การทอดทิ้งท่านย่อมถือเป็นบาปอันมหันต์แน่นอน

 

เห็นด้วยค่ะกับคำพูดที่ว่าเป็นการฆ่าแม่ทั้งเป็น
ลูก 12 คนแม่เลี้ยงได้แต่แม่คนเดียวลูกเลี้ยงไม่ได้

 

ปีที่แล้วไปทำบุญบ้านพักคนชรา ชื่ออะไรจำไม่ได้ (แหะๆๆ เราคงชราพอกันแหละน่า)
อยู่แถวไหนก็จำไม่ค่อยได้ ราชบุรี หรือเปล่านะ คือ เป็นสถานที่พวกคนมีเงินเขาสร้าง
เพื่ออุปถ้มภ์คนแก่คนชราที่ลูกหลานไม่สามารถเลี้ยงดูได้ เราก็เอาเงินไปแจก เพื่อนทำ
อาหารไปเลี้ยง เพื่อนตัก เรายกไป ผู้เฒ่าน้ำหูน้ำตาไหล มีประมาณ แปดสิบกว่าคน พอ
ยกอาหารไปให้ ผู้เฒ่าก็ยกมือไหว้ เราก็ว่า อย่าไหว้เราเลย เรายังเป็นรุ่นลูกนะ บางคน
ก็ขอจับมือหน่อย ว่า นิ่มนะ สวยจัง ทำให้คิดถึงตอนที่พวกเขายังเป็นหนุ่มสาว พยายาม
ร้องเพลงอวดพวกเรา ส่วนที่ป่วย ออกมารับประทานไม่ได้ เราก็เอาเงินไปให้ถึงเตียง
บางคนก็นอนนิ่ง บางคนก็รีบลุกขึ้นเพื่อขอบคุณ มีคนหนึ่ง พอได้เงินปั๊บ วิ่งตื๋อออกนอก
บ้าน เดือดร้อนคนดูแลต้องนำตัวกลับมาถามว่า จะไปไหน ว่าจะไปซื้อขนมกิน อยากกิน
ขนม มีเงินแล้ว เห้อ...เราเองก็ไม่โทษลูกหลานของพวกเขาหรอกนะ พระคุณพ่อแม่ก็คง
อยากทดแทน บางคนทำเพราะสันดานบาปหยาบช้า บางคนก็คงจะ...จำเป็น
เราแค่ได้ทำในสิ่งที่เพื่อนมนุษย์พึงกระทำต่อกันก็พอแล้ว

 

หากพรุ่งนี้ไม่มีแม่fficeffice" /><O></O>​

แม่ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูก แม่ผู้ยอมอด เพื่อให้ลูกอิ่ม แม่ผู้ที่ยอมทุกข์เพื่อให้ลูกสุข แม่ผู้ที่ยอมลำบากเพื่อให้ลูกสบาย แม่ผู้ที่ยอมตายเพื่อให้ลูกมีชีวิตอยู่ แม่ผู้ที่รักเป็นห่วงเป็นใยและเฝ้าถามลูกอยู่เสมอ เหนื่อยไหมลูก? หิวไหมลูก? ลูกอยากทานอะไร? ลูกอยากได้อะไรบอกแม่มา ... เดี๋ยวแม่จัดให้? แล้วลูกละ เคยถามแม่บ้างหรือเปล่า? ลูกบางคน ยามแม่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยเลยที่จะรักษาน้ำใจท่าน ไม่เคยเลยที่จะเลี้ยงดูใจท่าน ทำให้ท่านสบายอกสบายใจ ท่านได้เรามาเป็นลูกรู้ไหมท่านดีใจมากขนาดไหน? ลูกวัวลูกควายซึ่งเป็นสัตว์เดรัจฉาน มีคุณธรรมน้อย เมื่อโตขึ้นเลิกกินนมแม่ วิ่งเล่นไปมาเอาลำตัวถูไถคลอเคลียแม่มันเล่น แล้วก็เดินจากไป เราอาจสรุปว่า ลูกวัวตัวนั้นไม่ดี ไม่มีความกตัญญู สู้ลูกคนไม่ได้ แต่ร้อยทั้งร้อยของเจ้าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้เมื่อมันโตขึ้นและทิ้งแม่ไป มันจะไม่เถียงแม่ ไม่ตวาดแม่ ไม่ตีแม่ ไม่กระทืบเท้าใส่แม่ และที่สำคัญมันจะไม่ขยี้หัวใจแม่ของมัน แต่ลูกคนบางคนกลับมีแต่คอยสร้างความทุกข์ใจให้แก่ท่าน มีแม่หลายคนที่ระทมขมขื่นเสียใจเพราะลูก ต้องแอบร้องให้ประจำ ถึงแม้แม่จะได้รับความทุกข์ทรมานจากลูกเพียงใด แม่ก็ยังรัก แม้บางครั้งมีใครบอกว่า ลูกของแม่ชั่ว ลูกของแม่เลว แม่ก็จะไม่เชื่อ ลูกของฉันไม่เป็นอย่างนั้น ลูกของฉันเป็นคนดี ดีชั่วก็ลูก ผิดถูกก็เลือด จะเฉือนจะเชือดได้อย่างไรกัน บางคนเอาแต่สนุก เชื่อเพื่อนมากกว่าเชื่อแม่ รักแฟนมากกว่ารักแม่ เคารพเมียมากกว่าเคารพแม่ เลี้ยงเพื่อนฝูงมากกว่าเลี้ยงแม่ เลี้ยงดูหมาในบ้าน ซื้ออาหารให้สัตว์เลี้ยงได้ แต่ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูแม่ โทรหาแฟนมากกว่าโทรหาแม่ คุยกับแฟนทั้งวันทั้งคืน แต่คุยกับแม่แป๊บเดียวตอนขอสตางค์ แม่หลายคนช่างโชคร้ายนักเลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน แต่ลูกเหล่านั้นไม่สามารถที่จะเลี้ยงพ่อแม่ได้เลย ปล่อยให้แม่ไปอยู่ตามบ้านพักคนชรา สถานสงเคราะห์ผู้สูงอายุ ทิ้งไว้ตามวัดบ้าง ปล่อยแม่ไว้กับหมากับแมว ไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจ ขนมซักชิ้นหนึ่ง น้ำสักแก้วหนึ่ง เงินสักบาทไม่เคยเลย ที่จะให้แม่ มีแต่จะเอา ทรัพย์สิน มรดก เงินประกัน บางคนถึงขนาดแช่งให้แม่ตายเร็วๆ เพื่อตัวเองจะได้มรดก ... <O></O>
หากพรุ่งนี้ไม่มีแม่ ถ้าเย็นนี้คุณแม่ตายไปคุณแม่จะได้อะไรจะได้เพียงแต่ข้าวต้มถ้วยเดียวและน้ำเปล่าครึ่งแก้ว ใส่ถาดเอาไปวางไว้ข้างโลงศพเท่านั้นหรือ แล้วลูกชายหรือลูกหญิงผู้โง่เขลาก็จะไปเคาะข้างโลง พร้อมกับพูดว่า "แม่จ๋าลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ แม่จ๋าลุกขึ้นมากินน้ำเถอะ แม่จ๋าพระมาแล้วฟังสวดนะแม่นะ" แต่ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่ เราจะได้ยินแต่คำว่า "ลูกจ๋า ลูกหิวหรือเปล่า? ลูกจ๋า ต้องการอะไรหรือเปล่า? ลูกจ๋า ลูกไม่สบายหรือเปล่า?" จะมีลูกซักกี่คนที่จะถามแม่เช่นนั้น หรือจะรอให้แม่ตายไปซะก่อนแล้วค่อยถามอย่างนั้นหรือ
เมื่อเรารักสิ่งใด เราจะถนอมสิ่งนั้น รักษาสิ่งนั้น แล้วมันจะอยู่กับเรานาน ถ้าเรารักแม่ ต้องถนอมน้ำใจท่าน รักษาใจท่าน ถามท่านต้องการอะไร? ท่านอยากไปไหน? ท่านอยากทานอะไร? ท่านเจ็บตรงไหนปวดที่ใด? ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยสนใจท่านเลย แต่พอคุณแม่ตายลงนำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่ไปใส่โลงทองอย่างดี เอาไปไว้วัดแล้วนิมนต์พระมาสวด 7 วัน 7 คืน หวังว่าดวงวิญญาณของแม่จะไปสู่สุขคติโลกสวรรค์ นี่หรือคือสิ่งที่เรามอบให้แม่ จัดห้องนอนให้แม่ ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่แม้ครั้งเดียว ยังดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตเมื่อแม่สิ้นชีวิต มอบดอกไม้สักดอกให้แม่ตอนท่านมีชีวิตอยู่ มีค่ากว่าพวงหรีดหลายร้อยพวงที่ประดับข้างโลงศพแม่ หาน้ำเย็นๆ ให้แม่ดื่ม ทำอาหารดีๆ ให้แม่กิน มีค่ากว่าจัดอาหารอันประณีตไปวางข้างโลงศพท่าน โทรศัพท์หรือจดหมาย ไปถามไถ่ท่านบ้าง ดีกว่าจัดงานบุญใหญ่โตอุทิศให้ท่าน ทำความดีมีความกตัญญูต่อแม่ ขณะมีชีวิตอยู่ ประเสริฐกว่าการสำนึกบุญคุณได้เมื่อท่านตายจากแล้ว ...<O></O>
วิธีตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ๑. เลี้ยงดูท่านยามชรา เอาใจใส่การกินอยู่หลับนอนของท่านไม่ให้เดือดร้อน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าท่านแก่ เช้าวันใหม่ท่านแก่ไปอีกวันแล้ว เรารู้ว่าท่านแก่ทุกวันก็แล้วกัน จะได้ตอบแทนได้ทุกวัน ไม่ต้องดูอายุ
๒. ช่วยเหลือกิจการงานของท่าน ช่วยแบ่งเบาภาระของท่านเพื่อให้ท่านมีโอกาสพักผ่อนเพราะท่านเหนื่อยมามากแล้ว หรือเปิดโอกาสให้ท่านได้เข้าวัดฟังธรรมะ
๓. ไม่ทำตัวให้เสื่อมเสียแก่ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของท่าน รักษาวงศ์ตระกูลที่ท่านให้มา ดำรงอยู่ได้นานๆคือ ทำความดีนั้นเอง
๔. ประพฤติตนดีควรแก่การรับมรดก ไม่ใช่อยู่เพื่อหวังมรดก ไม่เกะกะเหลวไหล ไม่สุรุ่ยสุร่ายผลาญทรัพย์สมบัติที่ท่านมอบให้
๕. เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้อย่างสม่ำเสมอ แม้ท่านจะเกิดในภูมิที่สูงกว่าหรือไม่สามารถรับกุศลได้ การระลึกและแผ่เมตตาจิตให้แก่พ่อแม่เป็นมงคลอันประเสริฐ
พระพุทธองค์ตรัสว่า ถ้าบุตรจะพึงวางบิดามารดาไว้บนบ่าสองข้างของตน ประคับประคองท่านให้อยู่บนบ่านั้น ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ท่าน ถ่ายอุจจาระปัสสาวะบนบ่านั้นเสร็จ แม้บุตรจะปรนนิบัติท่านเช่นนั้นตลอดชีวิต ก็ยังนับว่าตอบแทนบุณคุณท่านยังไม่หมด พระพุทธองค์ตรัสเพื่ออะไร เพื่อจะได้ให้รู้ว่าสิ่งที่เราควรกระทำก่อนจะไปแสวงหานอกบ้านนั้นอยู่ใกล้เราเหลือเกิน แต่เราไม่เคยมองดูคุณค่าอันนี้เลย ทำให้แก่พ่อแม่ พ่อแม่ก็มีวิบากดีที่ได้ลูกดี แต่คนที่ทำมีมงคลชีวิต<O></O>

วิธีตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ให้หมด มี ๕ ประการ คือ<O></O>​

๑. เมื่อท่านยังไม่ศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็พยายามชักนำให้ท่านตั้งอยู่ในศรัทธาให้ได้
๒. ถ้าท่านยังไม่ถึงพร้อมด้วยการให้ทาน ก็พยายามชักนำท่านให้บริจาคทานให้ได้ เริ่มต้นด้วยเราทำแล้วให้ท่านจบ
๓. ถ้าท่านยังไม่มีศีลรักษา ก็พยายามชักนำให้ท่านรักษาศีลให้ได้
๔. ถ้าท่านยังไม่ทำสมาธิ ยังไม่มีความสงบ ก็พยายามชักนำให้ท่านหาความสงบให้ได้
๕ . พยายามส่งเสริมท่านเดินทางสู่มรรค ผล นิพพาน อย่าขวางท่าน
เมื่อท่านถึงมรรค ผล นิพพาน ตอบแทนหมดไหม ? ฉะนั้นอะไรก็แล้วแต่ที่พ่อแม่กำลังทำเพื่อสร้างทางสู่มรรค ผล นิพพาน อย่าขวางท่าน
อานิสงส์ของการบำรุงบิดามารดา มี ๑๓ ประการ คือ
๑. ทำให้มีความอดทน
๒. ทำให้เป็นคนมีสติรอบคอบ
๓. ทำให้เป็นคนมีเหตุผล
๔. ทำให้พ้นทุกข์ได้
๕. ทำให้พ้นภัยได้
๖. ทำให้ได้ลาภโดยง่าย
๗. ทำให้แคล้วคลาดภัยในยามคับขัน
๘. ทำให้เทวดาลงมาพิทักษ์รักษาผู้ที่ทำ
๙. ทำให้ได้รับการยกย่องสรรเสริญ
๑๐. ทำให้มีความเจริญก้าวหน้า
๑๑. ถ้ามีลูกก็จะได้ลูกที่ดี
๑๒. ทำให้มีความสุข
๑๓. ทำให้เป็นตัวอย่างอันดีแก่อนุชนรุ่นหลัง<O></O>
ที่มา
http://chitasangvaro.multiply.com/reviews/item/23
http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2008/07/Y6822815/Y6822815.html

 

อนุโมทนาสาธุครับ...ขอให้ผู้เขียนเจริญๆยิ่งขึ้นไปสาธุ...

 

พ่อแม่ให้ชีวิต และร่างกาย32ประการมา

ลูกใยใช้ปากที่พ่อแม่ให้มา...ด่าทอพ่อแม่ให้เจ็บช้ำใจ

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ที่นำสาระ ดี ๆ มาให้อ่านครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ที่นำสาระ ดี ๆ มาให้อ่านค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

เพราะพ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูกๆ ทุกคน

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ