บารมีหลวงหลวงปู่ทวด

ในห้อง 'พระเครื่อง วัตถุมงคล' ตั้งกระทู้โดย Golfito, 28 มกราคม 2017.

  1. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    อภินิหารหลวงปู่ทวดที่ไม่เคยเปิดเผย
    จากบันทึกของท่าน อาจารย์ชุม ไชยคีรี

    หากกล่าวถึงพระเถราจารย์โบราณผู้มีดวงจิตอัศจรรย์ เป็นพระผู้เปี่ยมด้วยบุญญฤทธิ์แห่งแดนใต้ เชื่อว่าท่านทั้งหลายต้องนึกถึงหลวงปู่ทวด วัดช้างไห้ จังหวัดปัตตานี พระเถราจารย์โบราณผู้มีอายุกาลผ่านมายาวนานนับร้อยปี หลวงปู่ทวดนี้ความจริงท่านมรณภาพไปนานนับร้อยปี การที่ท่านกลับมาบำเพ็ญบารมีในภพมนุษย์เพิ่มเติมนี้ หากกล่าวไปผู้ที่สามารถติดต่อทางจิตกับหลวงปู่ทวดได้นี้ มีทั้งสื่อสารกันในทางสมาธิจิต เรียกว่าสื่อทางใจ เช่น พระอาจารย์ทิม วัดช้างไห้, หลวงปู่ดู่ วัดสะแก, หลวงพ่อต่วน วัดบางนอน, ท่านอาจารย์ทวี ทิวแก้ว ฯลฯ อีกประการ คือ สื่อสารโดยผ่านร่างประทับทรง ในอดีตผู้เป็นร่างประทับทรงหลวงปู่ทวดได้มีอยู่หลายท่าน เช่น หลวงปู่หมุน วัดเขาแดง, คุณชะลอ เชาว์ดี (นายด่านเบตง) ฯลฯ


    ในวาระนี้ข้าพเจ้าขอนำบันทึกสำคัญ ซึ่งบันทึกดังกล่าวเป็นบันทึกส่วนตัว ของท่านอาจารย์ชุม ไชยคีรี ปรมาจารย์ฆราวาสจอมขมังเวทย์ของสำนักเขาอ้อ ผู้สร้างความอัศจรรย์ทางจิตได้จริง และหาญกล้าพิสูจน์ฤทธิ์อำนาจจิตให้สังคมได้พบเห็น ที่สำคัญท่านกล้าให้ลองของได้ทุกสถานการณ์ ในสายวิชาทางใต้สำนักเขาอ้อ นอกจากวิชาไสยศาสตร์อันเข้มขลังแล้ว ยังมีการศึกษาวิชาทางวิญญาณศาสตร์ เรียกว่าวิชาที่ใช่สื่อสารติดต่อกับผู้ที่ล่วงลับไปแล้วได้ การเรียนวิชาดังกล่าวมีการศึกษาและครอบต่อกันรุ่นสู่รุ่น ความเชื่อเรื่องการเข้าทรงของทางใต้มีมายาวนาน เรียกว่าเรียนรู้เคียงคู่กับวิชาไสยศาสตร์เลยก็ว่าได้ เห็นได้จากการปลุกเสกวัตถุมงคลพิธีสำคัญ ๆ จะมีดวงวิญญาณจากโลกทิพย์ของโบราณจารย์ มาแสดงอภินิหารเข้าประทับทรงช่วยปลุกเสกวัตถุมงคลต่าง ๆ โดยมีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรในหลายพิธี



    %E0%B8%A2%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C2.jpg
    บันทึกส่วนตัวของท่านอาจารย์ชุม ไชยคีรี ที่ข้าพเจ้านำมาเปิดเผยต่อสังคมนี้ เป็นบันทึกเพียงบางส่วนสั้น ๆ บันทึกเรื่องราวคราว หลวงปู่ทวด วัดช้างไห้ มาเข้าประทับทรง อันมีรายละเอียดเนื้อหาน่าสนใจ ในบันทึกระบุวันที่ตามหัวกระดาษ คือ วันศุกร์ที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๘ ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๒ ถอดใจความได้ดังต่อไปนี้



    ** หลวงปู่ทวด มาประทับทรง เวลา ๑๑.๐๐ น. ท่านสั่งให้ทำเทียนขี้ผึ้งดี (เทียนแท้) ตามถวายท่านระลึกถึงท่าน และตั้งไม่รวมกับพระพุทธเวลาทำพิธี และท่านเอาเท้าเหยียบผ้าขาวทำเป็นยันต์ก็ได้ สั่งว่าให้เช็ดหัวลูบหน้าทุกวัน และให้อาบน้ำมนต์สะเดาะพระเคราะห์**


    บันทึกรายมือท่านอาจารย์ชุมเพียงสั้น ๆ ไม่กี่บรรทัดนี้ หากอ่านให้ดีเห็นมีประโยชน์ให้ทราบได้ ถึงการบูชาหลวงปู่ทวดอย่างถูกต้องจากคำสั่งของท่านว่า การบูชาท่านให้ดีควรใช้เทียนขี้ผึ้งแท้ โดยจุดบูชาท่านให้แยกจากพระพุทธรูปดังนี้ ในส่วนต่อมาของบันทึกยังแสดงให้รับรู้ได้ว่า เมื่อหลวงปู่ทวดมาเข้าประทับในร่างทรงแล้ว ท่านสามารถเหยียบบนผ้าขาวเปล่า ๆ ให้มียันต์ปรากฏขึ้นในผ้าขาวนั้นได้ ทั้งยังสั่งว่าให้นำผ้าขาวที่ปรากฏยันต์ขึ้น จากการเหยียบของหลวงปู่ทวดนี้ไปบูชา สามารถนำมาใช้ลูบหน้าเช็ดหัวให้เกิดมงคลได้ในทุกวัน เรื่องราวจากบันทึกสั้น ๆ ไม่กี่บรรทัดนี้ไม่ควรมองข้าม เห็นมีคุณค่าทางใจสูงและเป็นบันทึกที่แสดงให้เห็นถึงเรื่องราวในสมัยนั้น และยืนยันถึงความอัศจรรย์ของครูบาอาจารย์จากโลกทิพย์ ที่มาประทับทรงผ่านร่าง (ของแท้) ว่าท่านสามารถแสดงอภินิหารได้อย่างน่าอัศจรรย์ดังนี้



    ฅนขลัง คลังวิชา
    ——————————————————————————-

    ติดตามเรื่องราวครูบาอาจารย์ได้เพิ่มเติมที่

    แอพเกจิ Facebook: www.facebook.com/appgeji

    Web Sit: www.appgeji.com
     
  2. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    คุณอภินิหารของพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ
    เท่าที่ปรากฏเห็นประจักษ์แล้ว


    บันทึกและรวบรวมโดยนายอนันต์ คณานุรักษ์ จำนวน ๓๒ เรื่อง จากหนังสือประวัติ
    หลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด และคุณอภินิหารพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ วัดช้างให้
    จัดพิมพ์เนื่องในงานฉลองโบสถ์วัดช้างให้ ๒๔-๓๐ เมษายน ๒๕๐๔





    เรื่องที่ ๑

    ในงานพิธีแจกพระเครื่องสมเด็จหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดวันแรก มีเด็กชายกับเด็กหญิงหมนสองคนพี่น้อง ได้รับแจกพระทั้งสองคน เด็กหญิงหมนเมื่อได้รับพระแล้วก็เอาพระเครื่องนั้นห่อชายพกกลับบ้าน ซึ่งอยู่ที่บ้านป่าไร่ ต.ป่าไร่ อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี ครั้นถึงบ้านแก้ห่อผ้าจากพกให้แม่ดูปรากฏว่า พระรูปนั้นกลายเป็นถ่านไฟไปเสียแล้ว ส่วนเด็กชายขณะที่เดินกลับบ้าน ได้เอาพระเครื่องโยนขึ้นแล้วใช้มือรับเช่นเดียวกับโยนก้อนหินเล่นตามประสาของเด็ก แต่รับไม่ทันพระจึงตกลงบนพื้นดิน เขาจึงก้มลงเก็บพระด้วยมือ ทันทีนั้นเด็กชายผู้นั้นก็ยืนแกว่งมือตกใจร้องไห้ขึ้น พ่อเขาจึงลงมาดูเห็นลูกยืนแกว่งมือร้องไห้อยู่ จึงเข้าไปจับมือแกะออกดู ปรากฏว่ามีพระหลวงพ่อทวดฯ อยู่ในกำมือ พ่อและแม่ของเด็กทั้งสองเชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เกิดจากอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ บันดาลให้เกิดขึ้น เขาทั้งสองจึงนำลูกทั้งสองคนมาพบท่านอาจารย์เจ้าอาวาสที่วัดช้างให้ประมาณเวลา ๒๑.๐๐ น. แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านทราบ ท่านอาจารย์จึงแนะนำให้เขาพาเด็กทั้งสองไปกราบไหว้ที่สถูปของหลวงพ่อทวดฯ และกล่าวคำขอโทษเสีย คืนนั้นข้าพเจ้ากลับบ้านเวลา ๒๐.๓๐ น. จึงมิได้ประสพด้วยตนเองแต่ได้รับคำบอกเล่าจากท่านอาจารย์ฯ

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก





    เรื่องที่ ๒

    นายไสว ปลื้มสำราญ ครูประชาบาล โรงเรียนตำบลบ้านไร่ ได้พบกับข้าพเจ้าที่วัดช้างให้ และเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า คืนวันที่ ๒๔ เมษายน ๒๔๙๗ เวลากลางคืน ภรรยาของเขาถูกตะขาบกัด มีอาการเจ็บปวดทุรนทุรายไม่ได้สติ เวลาค่ำคืนเช่นนี้จะหายาที่ไหนก็ไม่ได้ นายธำรงบุตรชายคนโต จึงนิมนต์พระเครื่องหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดวางลงในน้ำพอเปียกแล้วเอาตั้งลงบนแผลนานประมาณ ๒ - ๓ นาที แล้วก็หายปวดทันที นายไสวบอกว่าเขาได้ประสพอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ในครั้งแรกจึงเลื่อมใส วันนี้ผมจึงมาขอพระเครื่องอีก

    เรื่องเอาพระเครื่องรักษาคนถูกตะขาบกัดมีมากราย ปรากฏว่าศักดิ์สิทธิ์นัก แต่ผู้เขียนเห็นว่าไม่จำเป็นจะบันทึกลงทุกๆ คน เพราะยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมาก

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก





    เรื่องที่ ๓

    เมื่อปลายเดือนเมษายน ๒๔๙๗ ในค่ำวันหนึ่งเวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น. ข้าพเจ้าออกจากบ้านเพื่อจะไปซื้อของบางอย่างที่หน้าโรงภาพยนตร์ปัตตานี ก่อนจะออกจากบ้านข้าพเจ้าได้พนมมือที่หน้าหิ้งพระ ระลึกถึงหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด อธิษฐานในใจว่า ขอให้หลวงพ่อทวดคุ้มครองบ้านและบุตรด้วย แล้วก็ออกจากบ้านไป เวลาประมาณ ๒๒.๐๐ น. จึงกลับบ้าน ขณะที่ข้าพเจ้าเดินกลับเข้าบ้านนั้น ได้มองไปที่ประตูชั้นล่างอาศัยแสงสว่างข้างแรมสลัวๆ เห็นรูปคนดำทมึนยืนอยู่ ณ ที่นั้น ข้าพเจ้าสะดุ้งตกใจนึกว่าคนร้าย จึงเหลียวกลับหลังเอาดุ้นฟืนมาถือไว้ แล้วร้องถามไปว่าใคร แต่เงาดำรูปคนคงยืนโยกตัวโงนเงนอยู่ไปมา ณ ที่เดิม ในขณะอึดใจนั้นข้าพเจ้าก็ระลึกขึ้นได้ว่า อ้อ หลวงพ่อทวดนี่เอง ข้าพเจ้าจึงโยนดุ้นฟืนทิ้งแล้วยกมือขึ้นพนมไหว้แล้วเดินเข้าไปหาเงาดำรูปนั้น เมื่อเดินเข้าไปในระยะใกล้ เงานั้นก็สลายตัวจากรูปคน คล้ายๆ กับควันบุหรี่ ค่อยๆ จางหายไปทีละน้อยจนหมด นี่คืออภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ซึ่งข้าพเจ้าได้ประสพด้วยตนเอง

    เผด็จ ณ นคร
    แผนกช่างเทศบาลเมืองปัตตานี
    ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๗





    เรื่องที่ ๔

    เมื่อปลายเดือนเมษายน ๒๔๙๗ นางมาลี ภรรยาของนายล้วน สมประสงค์ กรรมกรรถไฟ โรงกุลีนาประดู่ เจ็บท้องจะคลอดบุตรมาสองวันแล้ว แต่คลอดไม่ออก ผู้เจ็บมีอาการหนักมาก เนื่องจากความยากจนจึงไม่สามารถจะนำไปทำการคลอดที่โรงพยาบาลได้ เพราะไม่มีเงินว่าจ้างเหมารถ จึงต้องนอนรอวาระสุดท้ายอยู่ บังเอิญเพื่อนร่วมงานของนายล้วนรู้เรื่องนี้ เขาจึงบอกให้นายล้วนนำเอาพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ มาวางลงในขันน้ำ แล้วจุดธูปเทียนบูชาขอเป็นน้ำมนต์เสดาะแล้วเอาน้ำมนต์ให้นางมาลีดื่มและพรมศีรษะ ต่อมาชั่วครู่ นางมาลีผู้เจ็บคลอดก็เกิดมีกำลังและลมเบ่งคลอดลูกออกมาได้ แต่ปรากฏว่าเด็กนั้นได้ตายเสียนานแล้ว

    นายชาติ สิมศิริ
    กำนัน ตำบลนาประดู่ ผู้เล่าเรื่อง





    เรื่องที่ ๕

    เมื่อปลาย พ.ศ. ๒๔๙๘ มีผู้หญิงไทยอิสลามคนหนึ่งคลอดบุตรเอามือออกมาก่อน แต่ติดอยู่เพียงนั้น เวลาผ่านมา ๓ วัน ๒ คืน บุตรจึงตายอยู่ในท้อง คนเจ็บหมดกำลังและลมเบ่ง อาการเข้าเขตอันตราย ญาติคนเจ็บมาตามภรรยาข้าพเจ้าซึ่งเป็นนางผดุงครรภ์แผนปัจจุบัน เมื่อภรรยาของข้าพเจ้าได้ไปตรวจดูแล้ว ก็ทราบว่าไม่มีทางใดจะช่วยได้ จึงแนะนำญาติของผู้ป่วยให้นำส่งโรงพยาบาลปัตตานี แต่เขาไม่ยอมนำไปได้แต่ขอร้องให้ภรรยาของข้าพเจ้าช่วยแต่อย่างเดียว เมื่อไม่มีทางใดที่จะใช้วิชาความรู้ช่วยได้แล้ว เขาก็ระลึกถึงพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ซึ่งเขาเชื่อมั่นเป็นที่ประจักษ์มาแล้ว เขาจึงอาราธนาให้ท่านช่วยเสดาะลูกในครั้งนี้ให้ด้วย พอจบคำอธิษฐานในใจ (ผู้เจ็บ)ก็ร้องครวญครางขึ้น ภรรยาข้าพเจ้าจึงจับมือเด็กนั้นเขย่าเบาๆ ทันทีนั้นเด็กก็เปลี่ยนเอาก้นออกมา เขาเห็นที่เป็นเช่นนั้นเพราะถูกหลักซึ่งจะช่วยด้วยวิชาความรู้ได้ จึงจัดการเอาเด็กออกจากท้องแม่ได้โดยง่ายดาย ภรรยาข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าเป็นด้วยคุณอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ท่านดลบันดาลให้แน่ เพราะประสพมาแล้วเป็นที่ประจักษ์

    เปี่ยม จุลวัธน์ ธ.บ.
    ทนายความจังหวัดปัตตานี





    เรื่องที่ ๖

    มีอีกรายหนึ่งเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๙ เวลากลางคืน ผู้หญิงจีนมาที่บ้านข้าพเจ้า และบอกว่าเขาปวดท้องจะคลอด (ผู้หญิงจีนคนนี้ฝากท้องกับภรรยาข้าพเจ้า) ข้าพเจ้าว่าเขายังคลอดไม่ได้ เพราะภรรยาข้าพเจ้าไปทำคลอดที่อื่นยังไม่กลับมา เขาว่าเจ็บเต็มทนจะคลอดอยู่แล้ว ข้าพเจ้าจนใจจึงรีบเข้าห้องพระ กราบบูชาหลวงพ่อทวดฯ แล้วกล่าวว่า ขอให้หญิงจีนคนนี้อย่าพึ่งคลอด และขอให้ทางโน้นคลอดง่ายและให้ภรรยาข้าพเจ้ากลับเร็วๆ เถิด ประมาณ ๑๐ นาที ภรรยาข้าพเจ้าก็กลับมาได้นำหญิงจีนเข้าห้องประมาณ ๕ นาที ก็คลอดอย่างง่ายดาย

    เมื่อภรรยาเสร็จธุระ ข้าพเจ้าถามเขาว่าทำไมจึงได้กลับเร็ว ทางโน้นคลอดแล้วหรือ เขาตอบว่าคลอดแล้ว ขณะเขาล้างมือและทำความสะอาดอยู่นั้น ได้ยินเสียงปลาดกระซิบที่ข้างหูอยู่ว่าจงรีบกลับ เขาสนใจในคำกระซิบนั้นจึงรีบกลับมาทันที เจ้าของบ้านขอร้องให้นั่งพักเขาก็ไม่ยอมนั่ง นี่ก็เกิดจากอำนาจอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ที่ภรรยาข้าพเจ้าได้ประสพมาทั้งสองเรื่อง

    เปี่ยม จุลวัธน์ ธ.บ.
    ทนายความจังหวัดปัตตานี





    เรื่องที่ ๗

    ข้าพเจ้าป่วยเป็นโรคหืดหอบมาช้านาน ได้รักษาด้วยยาแผนใหม่และแผนโบราณมามาก แต่ก็ไม่หาย ข้าพเจ้ามีวัยชราแล้วคิดว่าคงจะมีชีวิตอยู่ไม่เกิน พ.ศ. ๒๔๙๘ เป็นแน่ อยู่มาวันหนึ่งอาการหืดหอบกำเริบมากขึ้น ไม่มีทางใดจะดับทุกข์ทรมานให้โรคนี้หายได้ บังเอิญนึกถึงหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดเขาเล่าลือกันว่ามีคุณอภินิหารศักดิ์สิทธิ์นัก จึงบอกให้นางนุ้ยภรรยาของข้าพเจ้า ซึ่งเขาเป็นนักวิปัสสนา จัดดอกไม้ธูปเทียนเครื่องบูชา แล้วนิมนต์พระวิญญาณของหลวงพ่อทวดฯ เข้าประทับทรงนางนุ้ย เวลาชั่วครู่ต่อมานางนุ้ยก็ทรง ข้าพเจ้าจึงได้พรรณนาถึงเรื่องที่ได้รับความทุกข์ทรมานทางโรคหืดและหอบพร้อมทั้งขอยา ท่านอยู่ในทรงได้บอกยาสมุนไพรให้พร้อมด้วยคาถาปลุกเสก ให้ข้าพเจ้าต้มกินเป็นยาประจำ แล้วท่านสั่งว่าถึงจะต้มยานี้ให้ผู้อื่นกินก็ได้และมึงอย่าเรียกร้องเอาค่ายาจากเขาแพงๆ จงนึกถึงการกุศลเป็นสำคัญ ข้าพเจ้าจึงจัดการหายามาต้มกิน หม้อที่ ๑ อาการป่วยก็ทุเลาลง หม้อที่ ๒ น้ำยาไม่ทันจะจืด อาการหืดหอบที่เคยเป็นก็หายเป็นปกติมาจนบัดนี้ เพื่อนๆ รู้ข่าวก็ขอให้ข้าพเจ้าต้มยานี้ให้กินรักษาโรคหืด ปรากฏว่าหายมาหลายคนและข้าพเจ้าขอรับรองว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงซึ่งเกิดขึ้นแก่ตัวข้าพเจ้าเองและมีผู้รู้เห็นกันมา

    นายสุนทร หะวิเกตุ
    ต.เจาะปริง อ.สายบุรี





    เรื่องที่ ๘

    วันหนึ่งในต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ ร.ต.ต.ไพจิตร์ เกตุวิลัย และจ่านายสิบวีระ กองบังคับการตำรวจภูธร ภาค ๙ จังหวัดสงขลา ได้มาราชการที่จังหวัดปัตตานีและไปเยี่ยมข้าพเจ้าที่บ้าน การสนทนาตอนหนึ่ง จ่าวีระแจ้งเรื่องอภินิหารความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อทวดฯ ให้ฟังว่า เขาเป็นโรคหืดหอบเรื้อรังมานาน รักษามามากแล้วก็ไม่หายวันหนึ่งอาการหืดหอบแรงขึ้น เขาแสนจะทุกข์ทรมานบังเอิญได้นึกถึงคำเล่าลือว่า พระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ มีความศักดิ์สิทธิ์ขลังนัก อาราธนาทำน้ำมนต์กินแก้โรคทุกชนิดได้ เขาเข้าใจว่าเนื่องจากพระเครื่องประกอบขึ้นด้วยว่าน ๑๐๘ จึงมีสรรพคุณเช่นนี้ เขาคิดว่าโรคหืดหอบของเขานั้นใช้แรงน้ำมนต์แช่พระเห็นจะไม่มีแรงพอ ควรจะกินเนื้อพระเครื่องทั้งองค์คงจะได้ผลแน่ เขาจึงนำพระเครื่องเข้าในครัว ซึ่งทุกๆ คนในบ้านไม่มีใครรู้ เขาจึงตำพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ จนละเอียดดีแล้วละลายน้ำกินจนหมด โดยเขาคิดว่าได้กินผงว่านในองค์พระจะได้แก้โรคร้ายของเขา แต่ปรากฏว่าโรคร้ายก็ไม่ทุเลาลงเลย กลับต้องทนทุกข์ทรมานมาเป็นแรมเดือน ต่อมาวันหนึ่งเขามาราชการที่จังหวัดปัตตานี ได้รับคำแนะนำจากนายสามารถ หะวิเกตุ บอกให้เขาไปขอยาแก้โรคหืดหอบจากนายสุนทร หะวิเกตุ มารักษาโรคนี้

    หลังจากนี้มาไม่นานจ่าวีระ ได้ไปหานายสุนทรเพื่อขอยา นายสุนทรจึงให้นางนุ้ยภรรยาเชิญหลวงพ่อทวดฯ ทรงเสกยาให้ เมื่อหลวงพ่อทวดฯ ทรงในนางนุ้ยแล้วก็ลุกขึ้นยืนเดินตรงเข้ามาที่จ่าวีระ ทรงแสดงกิริยาเกรี้ยวกราดมาก ทำท่าจะทุบตีและชี้หน้าจ่าวีระ แล้วพูดว่า มึงนะใจดำกินกูเข้าได้ (หมายถึงว่าจ่าวีระกินพระเครื่อง) แสดงกิริยาขึ้งโกรธจ่าวีระอยู่ชั่วครู่ จ่าวีระก็งงงันเพราะไม่รู้เรื่องอะไรได้แต่พนมมือไหว้ นายสุนทรจึงแนะนำว่า ผู้ที่ทรงนั้นคือหลวงพ่อทวดฯ จ่าวีระนึกถึงเรื่องที่เขาเอารูปท่านหลวงพ่อทวดฯ ตำแล้วกิน ยิ่งเพิ่มความตกใจมากขึ้นในการกระทำของเขาครั้งนี้ จึงก้มลงกราบขอขมาโทษในสิ่งที่ผิดพลาดล่วงเกินท่านมาแล้วนั้น นางนุ้ยผู้ประทับทรงจึงพูดว่า เอาละกูจะยกโทษให้มึง ต่อไปมึงอย่าทำเช่นนั้นเป็นอันขาด และปลุกเสกยามอบให้จ่าวีระไปต้มกิน

    จ่าวีระแจ้งแก่ข้าพเจ้าว่าเขาได้ต้มยากินหลายหม้อ อาการป่วยจึงได้หายเป็นปกติจนถึงบัดนี้ (ขณะที่มาเยี่ยมข้าพเจ้า) จ่าวีระได้ขอพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ จากข้าพเจ้าหนึ่งองค์ ข้าพเจ้าถามว่ายังไม่มีหรือ เขาตอบว่าแต่ก่อนมีหนึ่งองค์ เขาตำกินเสียแล้ว ข้าพเจ้าจึงให้เขาไปบูชา ๑ องค์

    นายสุนทร หะวิเกตุ ได้บอกต้นยาขนานนี้ของท่านหลวงพ่อทวดฯ ให้แก่ข้าพเจ้า แต่ไม่ให้คาถาปลุกเสก คือ ๑.ต้นเข็ตมอญเหยียทั้ง ๕, ๒.รากไม้เท้ายายหม่อม ๓.รากเค็ตเคล้า ๔.รากเชียดเขา ๕.รากปรางหวาน ๖.รากพุดซ้อน ๗.รากพุดชนิดไม่ซ้อน ๘.รากชมภูยาหมู (รากต้นฝรั่ง) ๙.รากสาวหยุด หากผู้ใดจะทดลองยานี้ต้มแก้หืดหอบ ก็ให้ระลึกถึงหลวงพ่อทวดฯ เจ้าของยา โดยมีธูปเทียนอาราธนาให้ท่านปลุกเสกและขอความประสิทธิ์จากท่าน เวลาจะดื่มยาทุกครั้ง ข้าพเจ้าคิดว่าคงจะได้ผล

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก





    เรื่องที่ ๙

    เหตุเกิดที่บ้านหนองกรก อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี ในคืนวันที่ ๒๒ เมษายน ๒๔๙๗ เวลาประมาณ ๒๑.๐๐ น. นายแดงและภรรยากลับจากทำงานมากินข้าวแล้วเตรียมเข้าห้องนอน พอใกล้จะหลับได้ยินเสียงกริ่งๆ อยู่ในขวดโหลบนหิ้งพระ ซึ่งมีพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ขอมาจากวัดช้างให้ใหม่ๆ และได้เก็บไว้บนขวดโหลใบนั้น เขาคิดว่าหนูได้กลิ่นน้ำมันจึงลงไปคาบพระแล้วกระทบกับขวดจึงเกิดเสียงดังขึ้น นายแดงจึงลุกขึ้นจุดตะเกียงส่องดูก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ จึงล้มตัวลงนอนต่อไปจนถึงเวลา ๒๒.๐๐ น. เขากับภรรยาก็ตกใจตื่นขึ้นทันทีเพราะเสียงปืนดังขึ้นที่ชานเรือนสามนัด นายแดงนึกได้ทันทีว่าตนถูกผู้ร้ายปล้นบ้าน จึงตื่นขึ้นจับมีดตัดฟากพื้นเรือนขาดเป็นช่อง แล้วรอดหนีไปทางช่องใต้ถุนเรือน

    ฝ่ายภรรยากำลังตกตลึงไม่ได้สติ จึงลุกขึ้นไปจะเปิดประตูให้พวกโจร ขณะที่พวกโจรกำลังกระแทกบานประตูอยู่ พอเขายื่นมือจับกลอนประตู ก็มีมือประหลาดมาผลักหน้าอกเขาก้นกระแทกพื้น เขานึกถึงหลวงพ่อทวดทันที จึงลุกขึ้นไปที่หน้าหิ้งพระพนมมืออ้อนวอน ขอให้หลวงพ่อทวดช่วยคุ้มครองรักษา ฝ่ายพวกโจรก็ออกกำลังพังประตูห้องอยู่โครมครามสั่นสะเทือน เขากลัวจนไม่สามารถจะทนอยู่ได้ จึงพนมมือกล่าวขอให้หลวงพ่อทวดฯ ช่วยคุ้มครองบ้านให้ลูกหลานด้วยเถิด กล่าวจบแล้วลอดหนีทางช่องตามสามีไป ปรากฏว่าพวกโจรใช้ปืนยิงติดตามมาข้างหลังแต่ไม่ถูก พวกโจรเมื่อโถมพังประตูไม่ออกจึงพากันหนีเข้าป่าไป

    นายชาติ สิมศิริ
    กำนันตำบลนาประดู่ เล่าเรื่อง


    วันหนึ่งข้าพเจ้าพบกับพนักงานสอบสวนอำเภอโคกโพธิ์ เขาว่าผมได้ไปสอบสวนพร้อมกับนายอำเภอได้ตรวจดูความแข็งแรงของบานประตูห้องนอนของนายแดงแล้ว ปรากฏว่าเก่าแก่และแบบบางมาก ใช้แรงผลักดันคนเดียวก็พังเพราะประตูมีบานเดียว และสอบถามคนแก่ที่อยู่นอกห้องได้ความว่าพวกโจร ๖ คนโถมพังประตูอยู่นานประมาณ ๒๕ นาที เจ้าพนักงานสอบสวนคนนั้นบอกข้าพเจ้าว่า มันเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก





    เรื่องที่ ๑๐

    คืนวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๙๗ เวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น. นายซัว นิลกำแหง ผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ ๓ ต.ลำพะยา จังหวัดยะลา ได้เอาพระเครื่องหลวงพ่อทวดใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วลงจากเรือนไปวัดลำพะยา เพื่อฟังพระแสดงธรรม วันนั้นเดือนขึ้น ๑๕ ค่ำ พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงสว่าง เวลาประมาณ ๒๒.๐๐ น. พระแสดงธรรมเสร็จแล้วก็กลับบ้าน ขณะเดินมาพบคนร้าย ๓ คนเป็นที่เขารู้จักดีและจำได้ดี เพราะแสงสว่างของดวงเดือน ผู้ร้ายคนหนึ่งวิ่งมาใกล้เขาแล้วใช้ปืนสั้นยิงเขาในระยะใกล้ชิดรวม ๔ นัด ๓ นัดแรกไม่ถูก กระสุนนัดสุดท้ายถูกข้างตะโพกของนายซัวล้มลง ผู้ร้ายเข้าใจว่าเขาถูกกระสุนปืนตายเสียแล้วจึงได้พากันหนีไป

    นายซัวจึงลุกขึ้นดูรอยที่ถูกกระสุน ปรากฏว่ากางเกงทะลุตามแรงกระสุนปืน แต่ที่ตะโพกไม่มีบาดแผล เขาจึงรอดชีวิตมาได้ก็เพราะอำนาจหลวงพ่อทวดฯ คุ้มครอง เขายังพูดให้ผู้ไปสอบถามฟังว่าถ้าหลวงพ่อทวดไม่คุ้มครองผมคงตายแน่เพราะมันยิงผมในระยะเผาขน

    นายชาติ สิมศิริ นายกวี จิตต์กุล นายวิศิษฐ์ คณานุรักษ์
    ได้ไปสอบถามปากคำนายซัวด้วยตนเองทั้งสามคน





    เรื่องที่ ๑๑

    กองวิทยาการ กรมโลหกิจ

    ๒๓ ตุลาคม ๒๔๙๙

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ ที่นับถือ

    คงจำผมได้เมื่อคราวไปเยี่ยมที่บ้านปัตตานี และรับแจกพระเครื่องหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด จากคุณมา ๔ องค์ บัดนี้ผมมีจิตเลื่อมใสศรัทธา อยากจะร่วมสร้างโบสถ์ ณ วัดช้างให้ และปฏิสังขรณ์เจดีย์ที่บรรจุอัฐิหลวงพ่อทวดฯ จึงได้ส่งเงินมาพร้อม จ.ม. นี้ ๑,๐๐๐ บาท (หนึ่งพันบาท) ในนามคุณเป็นผู้รับ ขอได้รับเงินนี้และดำเนินการทำบุญตามที่ผมศรัทธาด้วย

    ขอแสดงความนับถือจากผม
    ขุนโลหภูมิพิทยานุการ





    เรื่องที่ ๑๒

    เป็น จ.ม. ของท่านขุนโลหภูมิพิทยานุการ ถึงข้าพเจ้าฉะบับที่ ๒ ความว่า
    เรื่องเกี่ยวกับพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ สำหรับผมได้รับความคุ้มครองจากท่านเป็นอย่างดี ผมนำท่านติดตัวไปเสมอ ปรากฏว่าได้มีอภินิหารที่ท่านได้ช่วยคุ้มครองภรรยาของผม คือเวลาภรรยาของผมไปไหนมาไหนได้นำพระเครื่องติดตัวไปเสมอ วันหนึ่งนั่งรถยนต์ที่บ้านจะไปธุระ พอถึงถนนสี่แยกรถเกิดเครื่องดับทันที สตาร์ทก็ไม่ติด ทันทีนั้นก็มีรถยนต์อีกคันหนึ่งวิ่งตัดหน้าผ่านไป และเกิดชนกับรถยนต์อีกคันหนึ่งที่วิ่งสวนมา ทำให้รถยนต์คันนั้นแฉลบขึ้นทางเท้าเกิดเสียหายมาก เมื่อรถเขาชนกันแล้ว รถของภรรยาผมก็สตาร์ทติดวิ่งได้ต่อไปเป็นปกติ ผมคิดว่าหลวงพ่อทวดฯ ท่านคงแสดงอภินิหารคุ้มครองไว้ รถผมจึงปลอดภัยจากการถูกชน และก็มีบ่อยๆ ที่ผมขับรถไปมักจะแคล้วคลาดจากอุปัทวเหตุนานาประการเสมอ ส่วนโชคลาภนั้นพอประมาณ

    รักและนับถือ
    ขุนโลหภูมิพิทยานุการ





    เรื่องที่ ๑๓

    กองบังคับการตำรวจภูธรภาค ๘ นครศรีธรรมราช

    เรียน คุณอนันต์ ที่เคารพ

    ความศักดิ์สิทธิ์และอภินิหารของพระเครื่องหลวงพ่อทวดนั้นผมมั่นใจเหลือเกินว่าต้องเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่นๆ ทั้งหลาย ทุกครั้งที่ผมมีกิจธุระ ได้อาราธนาท่าน ผมรู้สึกขนลุกทั้งตัวและได้กลิ่นน้ำมันจันทร์ (ในองค์พระเครื่องไม่มีน้ำมันจันทน์ผสม) ผมถือว่าท่านรับคำอาราธนาของผมๆ จึงอยู่เย็นเป็นสุข และปลอดภัยด้วยประการทั้งปวง ผมเคารพและบูชาองค์ท่าน ด้วยใจมั่นคงและความบริสุทธิ์ใจจริงๆ

    ด้วยความรักและเคารพ
    ร.ต.ท.เลื่อน อินทรสุวรรณ





    เรื่องที่ ๑๔

    ศาลากลางจังหวัดนครราชสีมา

    ๑๙ สิงหาคม ๒๔๙๙

    เรียน คุณอนันต์ ที่เคารพ

    หลังจากผมรับพระเครื่องหลวงพ่อทวดไว้แล้วประมาณ ๖-๗ วัน ภรรยาของผมป่วยมาก จึงนิมนต์องค์พระลงแช่ทำน้ำมนต์แล้วให้เขาดื่ม พร้อมกับแพทย์มาฉีดยาระงับประสาท ป่วยตอนเย็นเวลาค่ำก็หายป่วย รุ่งขึ้นไปไหนมาไหนได้เป็นปกติ แต่ก่อนเขาเคยเจ็บหนักมาแล้วครั้งหนึ่งต้องนอนป่วยอยู่หลายวัน การที่หายป่วยเร็วในครั้งนี้ ผมเชื่อว่าเป็นด้วยอำนาจอภินิหารของหลวงพ่อทวดช่วยเป็นแน่ เพราะการฉีดยาของแพทย์นั้นก็เพียงระงับประสาทให้นอนหลับเท่านั้น การที่เขาหายป่วยต้องเป็นอำนาจอภินิหารของท่านเป็นแน่ หลังจากนั้นมาจนบัดนี้ ๑๐ กว่าวันแล้ว ภรรยาของผมไม่มีอาการปวดศีรษะอย่างที่เคยเป็นเลย

    เคารพอย่างสูง
    ผสม จิตชุ่ม
    ผู้พิพากษาศาลนครราชสีมา





    เรื่องที่ ๑๕

    โรงเรียนเสนาธิการทหารบก

    ๗ พฤศจิกายน ๒๔๙๘

    เรียน อาจารย์ ที่เคารพยิ่ง

    คณะของผมชื่นชมยินดีที่ได้รับพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ จากอาจารย์อย่างยิ่ง ได้มีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้นเรื่องหนึ่ง อยากจะเรียนถามอาจารย์ว่าเป็นเพราะเหตุใดจึงเป็นไปเช่นนั้น กล่าวคือ ในตอนบ่ายหลังจากคณะของผมรับพระจากอาจารย์ที่บ้านปัตตานีแล้ว ออกเดินทางโดยรถยนต์ถึงที่พักแรม ณ โรงเรียนสตรี จ.ยะลา พลตรีหม่อมหลวงคำรณ สุทัศน์ ณ อยุธยา ผู้บังคับการโรงเรียนเสนาธิการทหารบก ได้มอบพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ที่เหลือจากแจกในคณะให้กับพันโท (เวลานี้เป็นพันเอก) สิทธิ์ จิรโรจน์ ซึ่งเป็นผู้อำนวยของคณะ ก่อนจะเข้านอนท่านได้เก็บพระไว้ในกระเป๋าเดินทาง แล้วตั้งไว้ใต้เตียงบนหัวนอน และพากันนอนเวลา ๔ ทุ่ม เวลาประมาณตีสองท่านรู้สึกหนาวจึงลืมตาขึ้น ปรากฏว่าได้นอนอยู่บนกระเบื้องกันสาด ซึ่งไม่ทราบว่าออกไปได้อย่างไร ท่านออกไปนอนอยู่ด้านสุดของกันสาด หากพลิกตัวนิดเดียวก็จะพลัดตกลงพื้นดินแน่และอาจได้รับบาดเจ็บ ท่านรู้สึกตกใจมาก ปลุกคนโน้นคนนี้ยุ่งไปหมด เล่าเรื่องให้เพื่อนๆ นายทหารฟังเสียงสั่นละล่ำละลักพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง เพราะความตื่นตกใจมากเกินไป นายทหารทุกคนพากันวิจารณ์ต่างๆ นานา สรุปแล้วทุกคนเชื่อแน่ว่า ต้องเกี่ยวกับพระเครื่องหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดเป็นแน่ แต่ไม่ทราบว่าท่านจะลงโทษในเรื่องใด หรือแสดงว่าแม้แต่เวลานอนหลับก็ให้ความคุ้มครอง ให้ความปลอดภัยจากการตกจากหลังคากันสาด ผมจึงตัดสินใจถามมา ผมรู้สึกว่าเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ผลดีมาก ทำให้พวกผมทุกๆ คนเกิดความเลื่อมใสในองค์หลวงพ่อทวดฯ ขึ้นอย่างปลาด จึงเรียนมาให้ทราบ

    ด้วยความเคารพนับถือ
    พันโท ประสิทธิ์ เวชสวรรค์


    หลังจากรับ จ.ม. ของพันโทประสิทธิ์แล้ว ก็ได้รับ จ.ม. ของพันเอกสิทธิ์ จิรโรจน์ ดังนี้

    โรงเรียนเสนาธิการทหารบก

    ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๔๙๙

    เรียน คุณอนันต์ ที่เคารพ

    เรื่องอภินิหารของหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดนี้ หวังว่าคงได้รับทราบแล้ว เพราะเกิดกับตัวผมเอง คือผมเป็นผู้อำนวยการศึกษาของนายทหารโรงเรียนชุดที่ไปทั้งหมด วันนั้นผู้บังคับการโรงเรียนรับพระจากคุณมาแล้วออกรถเดินทางถึงจังหวัดยะลา ท่านผู้บัญชาการมอบพระให้ผมทั้งหมดเพื่อแจกจ่ายแก่นายทหารในเย็นวันนั้น พอเวลาค่ำนายทหารชุมนุมพร้อมกัน ผมจึงจ่ายพระให้ทุกๆ นาย แต่บางคนไม่ยอมรับเพราะเหตุใดผมไม่ทราบ พระจึงคงเหลืออีก ๑๐ องค์ ผมจึงเอาห่อพระใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางซึ่งตั้งอยู่ปลายตีนเตียงนอน เมื่อใส่พระแล้วผมจึงเลื่อนมาตั้งใต้เตียงตอนหัวนอน คิดว่าคงไม่เป็นการลบหลู่พระแต่อย่างใด ที่ไหนได้ผมตื่นขึ้นปรากฏว่า ผมนอนอยู่ชายคากันสาดด้านซ้ายสุด ถ้าพลิกตัวทีเดียวก็คงตกลงพื้นดินจะได้รับบาดเจ็บ ผมไม่เคยนอนละเมอเลย ประตูห้องนอนก็ปิด ผมรู้สึกผิดปกติจึงขอขมาอภัยต่อท่าน จากนั้นก็หลับสบาย นายทหารทราบข่าวนี้จึงขอพระเพิ่มอีก กรุณาส่งสัก ๕๐ องค์ จะได้แจกจ่ายแก่นายทหารต่อไป

    ขอแสดงความนับถือ
    พันเอก สิทธิ์ จิรโรจน์







    เรื่องที่ ๑๖

    ๒๘๗ ถนนอำนวยสงคราม พระนคร

    ๑๖ พฤศจิกายน ๒๔๙๙

    เรียนอาจารย์ ที่เคารพ

    สำหรับอภินิหารพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ นั้นได้ปรากฏขึ้นแก่ผมครั้งหนึ่ง คือตั้งแต่ผมกลับจากทัศนาจรภาคใต้พร้อมด้วยคณะนายทหารแล้ว ผมเก็บพระไว้บนหิ้งพระที่บ้านมิได้เอาติดตัวไปไหนเลย วันหนึ่งผมเอาพระหลวงพ่อทวดไปให้ช่างเลี่ยมเพื่อห้อยคอ จึงพกใส่กระเป๋าเสื้อไป ผมขับรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง แล่นออกจากตรอกด้วยความเร็ว ไม่ทันเห็นรถแท็กซี่เรโนล์มาทางซ้ายเกิดปะทะกับตัวผมเอง ลูกชายผมนั่งในพ่วงข้าง ไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่รถเรโนล์เสียหายมาก ผมคิดว่าต้องเสียหายหลายร้อยบาท ครั้นถามคนขับรถเขาบอกว่าไม่เอาอะไร ขอให้แต่งรถให้เขาเท่านั้น ผมจึงพาไปที่ทำการขนส่งทหารบก ออกปากเพื่อนๆ เท่านั้นเขาได้ช่วยกันทำเป็นการใหญ่ ซ่อมชั่วโมงครึ่งก็เรียบร้อย ผมเสียค่าโอเลี้ยงไปไม่กี่ถ้วย ผมเชื่อว่าเป็นอภินิหารของหลวงพ่อทวดแน่ๆ ดูอะไรๆ ก็สะดวกไปเสียหมด และปลอดภัยทั้งผมและบุตร เป็นที่อัศจรรย์จากผมและเพื่อนๆ อย่างยิ่ง จึงได้เรียนมาให้ทราบ

    ด้วยความเคารพ
    พันโท กิติศักดิ์ ฉวีงาม




    เรื่องที่ ๑๗


    โรงเรียนเสนาธิการทหารบก

    ๗ พฤษภาคม ๒๔๙๙

    เรียน อาจารย์ ที่เคารพยิ่ง

    เมื่อผมกลับจากทัศนาจรภาคใต้พร้อมกับคณะ ก็ได้หยุดพักผ่อนชั่วคราว โอกาสนั้นผมได้ไปเยี่ยมบ้านที่จังหวัดพิจิตร และในการเดินทางไปเยี่ยมบ้านของผมในคราวนี้ ได้ประสพอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ อย่างหนึ่ง กล่าวคือ ผมได้พาครอบครัวไปหมด ลงจากรถไฟเวลาประมาณ ๕ โมงเย็นเศษ แต่โชคร้ายเหลือเกิน เพราะเมื่อวานนี้ฝนตกหนักถนนรถยนต์เดินไปมาไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเดินเท้ากลับจากสถานีเป็นระยะทางถึง ๔ ชั่วโมง ซึ่งถนนเป็นทางเกวียนและต้องผ่านทุ่งนา ในเวลาค่ำคืนฝนตั้งเค้าทำท่าจะตกหนักอีก ผมเริ่มเป็นทุกข์ใจ เพราะถ้าฝนตกลูกๆ ของผมก็จะต้องเปียกฝน อาจจะเจ็บป่วยกันเป็นแน่ เพราะเครื่องกันฝนก็มีไม่พอ หมดปัญญาเสียแล้วก็นึกถึงหลวงพ่อทวดฯ ได้ เลยขออาราธนาท่านให้ช่วยปัดเป่าลมฝนให้ ผมเดินต่อมาสักครู่ ท้องฟ้าอันดำมืดและฟ้าที่กำลังคำรามอยู่ไม่ขาดเสียงนั้น เริ่มแจ่มใสขึ้นจนท้องฟ้าสว่างมองเห็นดวงดาว ผมแทบไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ เพราะท้องฟ้าแทบจะถล่มลงมาอยู่แล้ว ทั้งพายุก็โหมลงมาอย่างแรง คล้ายๆ กับว่าแทบจะสุดกลั้นที่จะไม่ให้ฝนตก ทั้งมีละอองฝนลงมาบ้างแล้ว ผมเริ่มวิตกมากยิ่งขึ้น แต่ที่สุดฝนก็ไม่ตก ในเวลานี้ส่วนตัวผมมีความเชื่อมั่นในอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ท่านเหลือเกิน

    ด้วยความเคารพอย่างสูง
    พันโท ประสิทธิ์ เวชสวรรค์




    เรื่องที่ ๑๘

    ร.ร. เสนาธิการทหารบก

    ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๐๐

    เรียน อาจารย์ ที่เคารพ

    อาจารย์ครับ ผมมีเรื่องเกี่ยวกับอภินิหารหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดที่ผมได้ประสพมา และอยากจะเล่าให้อาจารย์ฟัง กล่าวคือ เมื่อเดือนตุลาคม ๒๕๐๐ ทางโรงเรียนได้พาคณะอาจารย์ออกเดินทางไปตรวจภูมิประเทศทางภาคอีสานโดยทางรถยนต์ พร้อมกับนำนักเรียนนายร้อยชุดปัจจุบันไปทำการฝึกภาค วันที่ ๑๑ ตุลาคมเป็นวันเดินทางออกจากขอนแก่น จะไปพักแรมที่จังหวัดนครราชสีมา เมื่อรถยนต์แล่นมาถึงสถานีบ้านไผ่ประมาณ ๘ กิโลเมตร รถคันที่ผมนั่งมาด้วยนั้นเกิดพลิกคว่ำลงอย่างแรง เพราะรถแล่นลงตามทางลาดต่ำและวิ่งไปด้วยความเร็วสูง รถจะต้องเลี้ยวโค้งเป็นมุมฉากเพื่อตัดข้ามทางรถไฟ เนื่องจากคนขับไม่เคยทาง จึงไม่ทราบลักษณะของโค้ง จึงขับด้วยความเร็ว ๕๐ ถึง ๖๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง เลยพลิกคว่ำลงอย่างไม่เป็นท่าลงตรงนั้นเอง รถพลิกคว่ำลงข้างถนนอันเป็นที่ลาดต่ำมากสี่ล้อชี้ฟ้าไปเลย ครอบเอาพวกเราไว้ในกะบะรถนั่นเอง ขณะรถทำท่าจะพลิกคว่ำนั้นผมตกใจมากร้องตะโกนโดยไม่รู้สึกตัวว่า "หลวงพ่อทวดช่วยด้วย" สิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็คือ รถนั้นน่าจะพลิกต่อไปตามทางลาดต่ำอีกหลายทอด แต่ก็ไม่พลิก น่าอัศจรรย์ที่สุดก็คือ พวกเราคลานออกมาจากใต้กะบะรถทีละคนๆ ด้วยความปลอดภัยไม่มีใครเป็นอะไรเลยก็ว่าได้ เพราะอย่างมากก็มีแผลฟกช้ำดำเขียวเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น

    พวกขับรถโดยสารมาพบเข้าหยุดถามว่า "ตายกี่คน" จึงบอกเขาว่าไม่เป็นไร เขาบอกว่าเมื่อรถคันใดพลิกตรงนี้ จะไม่มีคนตายนั้นไม่เคยมี เมื่อพวกเราตรวจดูรถที่คว่ำแล้วก็ปรากฏสิ่งที่น่าแปลกใจอีกว่า ที่รถไม่พลิกลงตามลาดอีกต่อไปเป็นเพราะถังน้ำมันเบ็นซินขนาด ๒๐๐ ลิตร ๓ ถัง ที่บรรทุกอยู่ในรถคันนี้ มีอยู่ ๒ ถังตกลงไปรองรับขอบกะบะรถด้านลาดต่ำข้างหน้า ๑ ถัง ข้างหลัง ๑ ถัง อีกถังหนึ่งกระเด็นกลิ้งไปไกลจากเรา มิฉะนั้นคงจะทับพวกเราบี้แบนไปหมดแน่ น่าคิดว่ามีอภินิหารอะไรที่เอาถังน้ำมันไปรองรับขอบกะบะมิให้รถพลิกต่อไปถึง ๒ ถัง และตั้งรับไว้ในที่อันเหมาะสมเช่นนี้ ทำให้พวกเราปลอดภัยได้น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก นายทหารทุกคนโจทย์กันว่าในจำนวนพวกเราคงมีของดีแน่ๆ และในขณะรถวิ่งเร็วได้แฉลบมาหลายครั้ง ผมตกใจอาราธนาให้หลวงพ่อทวดฯ ช่วยทุกครั้ง และขณะรถพลิกคว่ำครั้งนี้ผมก็กำลังตกใจมากจึงร้องตะโกนว่า "หลวงพ่อทวดช่วยด้วย" นี่แหละครับเรื่องที่ผมประสพมา

    เคารพยิ่ง
    พันโท ประสิทธิ์ เวชสวรรค์
    (ขณะนี้เป็นอาจารย์วิทยาลัยกองทัพบก)






    เรื่องที่ ๑๙

    กองบินน้อยที่ ๗ สัตตหีบ ชลบุรี

    ๘ ตุลาคม ๒๔๙๘

    เรียน อาจารย์ ด้วยความเคารพ

    ผมขอเล่าเรื่องอัศจรรย์เกี่ยวแก่อภินิหารหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดมาให้อาจารย์ทราบคือ
    ผมต่อเรือยนต์ให้ พลเรือตรี หม่อมเจ้ารังษิยากร ใช้ในสัตตหีบ ๑ ลำ ต่อมาท่านให้นักบินกับช่างเครื่องนำเรือลำนี้เข้ากรุงเทพฯ โดยมีเรือยนต์ของตำรวจเป็นพี่เลี้ยงคุ้มกันระหว่างทางเพราะเป็นเรือใหญ่ ส่วนเรือที่ผมต่อยาวเพียง ๑๘ ฟุตเท่านั้น การนำเรือจากสัตตหีบเข้ากรุงเทพฯ จะต้องแล่นฝ่าคลื่นลมไปกลางทะเลราวๆ ๑๔ ชั่วโมง จึงจะถึงกรุงเทพฯ ก่อนนำเรือเล็กเดินทางผมเป็นห่วงเกรงว่าจะเกิดอันตรายเสียกลางทะเล ผมจึงอาราธนาหลวงพ่อทวดฯ และขอน้ำมนต์พรมเรือ ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัย

    ต่อมาหลายวันนักบินและช่างเครื่องกลับมาถึงสัตตหีบ ได้เล่าให้ผมฟังว่า เมื่อเรือทั้ง ๒ ลำ แล่นไปถึงเกาะสีชัง ท้องทะเลเกิดพายุและฝนตกหนักละลอกคลื่นใหญ่โตมาก นักบินและช่างเครื่องเห็นภัยจะเกิดขึ้นเช่นนั้น ก็เตรียมตัวถอดเสื้อและกางเกงนอกออกเหลือแต่กางเกงใน นั่งถือชูชีพมั่นอยู่ เรือทั้ง ๒ ลำได้โต้คลื่นและพายุมากลางทะเลอย่างแรง เป็นเวลานานถึง ๒ - ๓ ชั่วโมงจึงสงบ ปรากฏว่าละลอกคลื่นสาดขึ้นท่วมเรือ แต่น้ำไม่ได้เข้าไปในลำเรือจึงปลอดภัย ส่วนเรือตำรวจซึ่งเป็นเรือพี่เลี้ยงคุ้มครองเรือเล็กต้องเสียหายคือ เพลาใบพัดหัก หางเสือบิด ไม่สามารถแล่นต่อไปได้ เรือเล็กจึงกลับต้องเป็นเรือพี่เลี้ยงเรือลำใหญ่ลากจูงเข้าสู่กรุงเทพฯ พิจารณาดูเอาเองเถอะครับว่า อภินิหารของพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ มีอภินิหารอย่างไร

    ด้วยความเคารพอย่างสูง
    บุญเกิด กู้เกียรติ






    เรื่องที่ ๒๐

    จ.นราธิวาส

    ๑๙ มิถุนายน ๒๔๙๙

    คุณอนันต์ คณานุรักษ์ ที่นับถือ

    ผมได้เดินทางไปเยี่ยมญาติที่จังหวัดชุมพร เมื่อวันที่ ๒๘ เมษายนปีนี้ ผมได้มอบพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ให้แก่เด็กของผมคนหนึ่งชื่อนายเขียว เขารับพระจากผมไปแล้วได้เอาพระแขวนไว้กับเสาหลัก ห่างจากตัวประมาณ ๗ - ๘ วา เขาเตรียมจะยิง ผมมองเห็น ร้องห้ามว่าอย่า แต่ทันใดนั้นเขาน้าวไกปืนเสียงดังแชะ เขาน้าวไกปืนครั้งที่ ๒ อีกที กระสุนจึงระเบิดขึ้น ปรากฏว่าปืนแตกหักเป็น ๒ ท่อนทันที แต่นายเขียวไม่ได้รับอันตรายใดๆ เขาจึงเสียปืนแก๊ปกระบอกนั้นไป ๑ กระบอก ข่าวนี้เล่าลือกันมากในจังหวัดชุมพร เพราะมีผู้รู้เห็นมากคน จึงเล่ามาให้คุณทราบ

    ด้วยความนับถือ
    ขุนเจนเวชศาสตร์






    เรื่องที่ ๒๑

    พลตำรวจ รวย ดำรักษ์ อายุ ๒๔ ปี ประจำการค่ายอิงคยุทธบริหาร (บ่อทอง) จ.ปัตตานี ทางการตำรวจส่งตัวไปสมทบกับกองตรวจ เพื่อปราบผู้ร้ายในจังหวัดพัทลุง ในคืนของวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๔๙๙ พลฯ รวย ได้แยกจากพวกออกไปตรวจทางเรือในตำบลดอนพนางตุง ใกล้หมู่บ้านทะเลน้อย อ.ควนขนุน มีนายศรีและนายเสริฐสองพี่น้องช่วยเป็นผู้พายเรือร่วมไปด้วย เวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. พบเรือลำหนึ่งล่องสวนทางลงมาตามลำน้ำและส่องไฟฉายมาที่เรือพลฯ รวย พลฯ รวยจึงตะโกนบอกว่า "เราตำรวจโว้ย" เรือนั้นได้ลอยลำใกล้เข้ามา พลฯ รวยจึงส่องไฟฉายดูบ้าง ปรากฏว่าชายฉกรรจ์อยู่ในเรือลำนั้น ๖ คน มีปืนลูกซองวางอยู่ที่ท้องเรือ ๒ กระบอก พลฯ รวยเห็นผิดปกติก็ระวังตัว แต่เรือก็ได้ล่องเข้ามาเทียบชิดกัน พลฯ รวยตัวคนเดียวเห็นว่ามีทางเสียเปรียบหากมีเหตุเกิดขึ้น จึงใช้มือทั้ง ๒ ข้างผลักดันเรือลำนั้นให้ออกห่างไป แต่ทันใดนั้น พลฯ รวย ดำรักษ์ ก็ถูกยิงจากชายกลุ่มนั้นด้วยปืนสั้น ๑ นัด กระสุนปืนได้ถูกที่คิ้วซ้าย พลฯ รวยสลบตกน้ำไป เพิ่งมารู้สึกตัวเมื่อขึ้นมานั่งอยู่ริมน้ำแต่กำลังงงอย่างหนัก เพราะประสาทและสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก ปืนเล็กยาวของพลฯ รวยก็หายไปพร้อมๆ กับเรือทั้ง ๒ ลำ

    ข้าพเจ้าถามว่าใครเอาตัวพลฯ รวยขึ้นจากน้ำในเมื่อกำลังสลบอยู่ เขาตอบว่าไม่ทราบ ข้าพเจ้าถามว่ามีใครอยู่ใกล้เคียงที่นั่นบ้าง เขาตอบว่าไม่มีใครเขานั่งอยู่คนเดียว ข้าพเจ้าถามว่าเขารอดชีวิตจากกระสุนที่สำคัญแต่ไม่เข้าและสลบจมอยู่ในน้ำอีก ทั้งสองครั้งนี้เป็นเพราะอะไรและมีอะไรติดตัวอยู่บ้าง เขาตอบว่าผมมีพระเครื่องหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ได้ขอจากท่านอาจารย์ทิมฯ ที่วัดช้างให้ อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ๑ องค์ ผมจึงเชื่อแน่ว่าหลวงพ่อทวดฯ ได้กรุณาคุ้มครองชีวิตผมไว้ จึงรอดตายมาทั้ง ๒ ครั้ง

    หลังจากข้าพเจ้าสอบถามปากคำ พลฯ รวย ดำรักษ์ ประมาณ ๑๕ วัน ข้าพเจ้าพบกับ พ.ต.ท.วิชิต รักษนาเวศ ผกก.ต.ช.ด. เขต ๘,๙ เรียนถามเรื่องของพลฯ รวย กรุณาตอบว่า เรื่องของพลฯ รวยนั้นเป็นความจริงในเรื่องถูกผู้ร้ายยิง ท่านผู้กำกับซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาพลฯ รวย ท่านได้รับรายงานไว้แล้ว ปืนพลฯ รวยก็เพิ่งได้คืนจากผู้ร้ายเมื่อเร็วๆ นี้

    อนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๒๒

    วัดดอนแย้ สงขลา

    ๔ มิถุนายน ๒๔๙๙

    เรียน คุณอนันต์ คณานุรักษ์ ที่นับถือ

    เมื่อเดือน ๖ ขึ้น ๑๕ ค่ำ ฉันไปเทศน์มหาชาติที่วัดตะเคียนทอง อ.ยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี ตอนกลับแวะเยี่ยมคุณที่บ้านไม่พบ เด็กบอกว่าไปเหมืองแร่ ฉันจึงกลับสงขลา วันรุ่งขึ้นไปเทศน์มหาชาติที่วัดในเมืองไทรบุรีอีก ขณะนั่งรถอยู่นั้นก็นึกถึงพระเครื่องหลวงพ่อทวด ตั้งแต่คุณให้มายังไม่เคยได้ชมอภินิหารของท่านเลย ได้รับฟังแต่ข่าวเขาเล่าลือกันมากมายเท่านั้น ครั้งนี้ฉันคิดว่าจะลองดูบ้าง จึงนึกอาราธนาในใจว่า ขออย่าให้คนรถเก็บค่าโดยสารรถเลย เมื่อถึงหน้าวัดฉันบอกคนรถให้เขาหยิบปัจจัยค่ารถในย่ามนั้นเถิด คนรถว่านิมนต์ครับไม่ต้อง แล้วเขาก็ขับรถจากไป คนรถก็ยังไม่รู้จักกับฉันเลย ฉันโดยสารรถมามากเคยเสียค่าโดยสารทุกครั้ง ครั้งนี้จึงแปลกใจ

    ต่อมาถึงเดือน ๗ ขึ้น ๑๑ ค่ำ เขานิมนต์ฉันไปเทศน์ที่เมืองไทรบุรีอีก เมื่อลงจากรถโดยสารสายหนึ่งและจะรอรถโดยสารอีกสายหนึ่งที่ฉันจะไป ฉันยืนคอยท่ารถบัสอยู่ที่หน้าวัดบากามาตาในไทรบุรี เพื่อจะไปที่ปลายละมัย รถบัสผ่านไป ๔ คันคนนั่งแน่นทุกคัน เวลาก็เย็นลงมากแล้ว ถ้าพลาดรถก็ไปไม่ได้ ฉันร้อนใจมากเกรงจะเสียงานของเขา จึงระลึกถึงหลวงพ่อทวดขึ้นมาได้ จึงอธิษฐานแต่ในใจว่า ขอให้หลวงพ่อทวดดลบันดาลให้รถยนต์คันหนึ่งคันใดมารับสักทีเถอะจะได้ไปทันรถเมล์สายไปปลายละมัย ฉันคอยอยู่ประมาณ ๕-๖ นาที ก็มีรถเก๋งคันหนึ่งเจ้าของผู้ขับก็ไม่เคยเห็นหน้ารู้จักกันเลย แล่นมาจอดตรงหน้าที่ฉันยืนอยู่ เขาถามว่าจะไปไหน ฉันบอกความประสงค์แก่เขา เขาว่าขึ้นรถเถอะจะพาไปส่ง เมื่อเขาส่งถึงที่แล้วก็ไม่เรียกร้องอะไรจากฉันเลย ฉันรู้สึกอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง จึงแจ้งมาให้คุณทราบและควรจะบันทึกไว้

    พระภิกษุ ประลอง จุลมุสิก






    เรื่องที่ ๒๓

    ปีนัง

    ๑๑ มีนาคม ๒๔๙๘

    คำนับ คุณอนันต์ ที่นับถือ

    นานแล้วไม่ได้ส่งข่าวอะไรติดต่อกัน แต่ยังระลึกถึงความใจดีของคุณที่ได้ส่งพระเครื่องหลวงพ่อทวดไปให้ผมตามความประสงค์ ตั้งแต่ผมได้รับพระไว้แล้วยังไม่มีอะไรเกิดให้เป็นที่อัศจรรย์ นอกจากผมอาราธนาท่านทำน้ำมนต์และเวลาต้มยา น้ำมนต์นั้นผมได้รับรักษาคนป่วยซึ่งเป็นผู้หญิงมลายูได้ผลดีมาก เขารักษามาด้วยยาแผนใหม่มากแต่ก็ไม่หาย ผมจึงใช้ยาต้มและน้ำมนต์หลวงพ่อทวด รักษาไม่กี่วันอาการป่วยก็หายลงตามลำดับ ขณะที่ผมเขียนจดหมายนี้ เขาก็เกือบจะสบายดีอยู่แล้ว ต่อไปผมตั้งใจว่าจะรักษาคนป่วยด้วยยาสมุนไพรประกอบด้วยน้ำมนต์หลวงพ่อทวดรักษาคนไข้ต่อไป จึงแจ้งให้ทราบ

    ขอนับถืออย่างสูง
    ตันม้าขุ่น
    (เดิมเป็นชาวภูเก็ต)






    เรื่องที่ ๒๔

    เพื่อนรักของข้าพเจ้าผู้หนึ่ง (ขอสงวนนาม) ได้มาเยี่ยมข้าพเจ้าที่บ้าน ท่านผู้นี้ไม่มีความสนใจในเรื่องโชคลาภใดๆ แต่ข้าพเจ้ามีความรักและเจตนาดี จึงได้มอบพระเครื่องหลวงพ่อทวดให้ไป ๑ องค์ และกำชับว่าแม้ว่าท่านยังไม่มีความสนใจ แต่ผมขอร้องให้เชื่อผมไว้เถอะ จะไปไหนมาไหนให้ติดกระเป๋าเสื้อไว้ วันหลังจะทราบผลเอาเอง อยู่มาวันหนึ่งท่านได้พบกับข้าพเจ้าและเล่าเรื่องอัศจรรย์ที่ท่านได้ประสบโดยไม่น่าจะเป็นไปได้ คือครั้งหนึ่งท่านกลับจากจังหวัดภูเก็ตจะมาจังหวัดปัตตานีเป็นการด่วน จึงโดยสารเครื่องบินเมล์กลับมา ขณะเครื่องบินๆ มาได้ครึ่งทาง ก็ประสบกับพายุและฝนตกอย่างแรง นักบินให้สัญญาณไฟแดงแจ้งความไม่ปลอดภัย ลำเครื่องบินถูกพายุแรงโคลงตัวอย่างกับเรือถูกคลื่นใหญ่ นักบินจะนำเครื่องบินหนีพายุจึงปักหัวขึ้นสูงจะให้พ้นพายุ แต่กลับซ้ำร้ายยิ่งกว่าเดิม เพราะประสบพายุแรงยิ่งขึ้น อากาศมืดดำมองไม่เห็นทิศทางเลย ท่านวิตกและนึกถึงหลวงพ่อทวดขึ้นได้ จึงเอามือตบกระเป๋าเสื้อดูก็พบว่ามีอยู่ ท่านจึงกล่าวในใจว่า ขอให้หลวงพ่อทวดปาฏิหารย์ปัดเป่าพายุร้ายให้สงบลงเถิด ทันทีนั้นอากาศก็สว่างมองเห็นพื้นดิน ท่านจำได้ว่าเครื่องบินกำลังบินอยู่เหนืออำเภอระโนด จังหวัดสงขลานี้เอง

    ข้าพเจ้าจึงถามซักว่า ขณะที่ท่านขอให้หลวงพ่อทวดปาฏิหารย์ปัดเป่าพายุนั้นนานประมาณสูบบุหรี่หมดไปสักครึ่งมวนได้ไหม พายุจึงสงบ (ข้าพเจ้าคิดว่าสูบบุหรี่ครึ่งมวนนั้นเครื่องบินๆ เร็วอาจจะพ้นพายุได้) แต่ท่านหัวเราะแล้วตอบว่า พายุสงบทันทีนั้นเอง และท่านว่าก็เป็นที่น่าอัศจรรย์ซึ่งน่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ได้เป็นไปแล้ว เป็นที่น่าประจักษ์

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึกและรับรองว่าเป็นจริง






    เรื่องที่ ๒๕

    ผู้สงวนนามท่านหนึ่ง เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า เมื่อท่านได้รับพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ไปจากข้าพเจ้าแล้ว ท่านจะไปไหนก็พกพระใส่กระเป๋าเสื้ออยู่เสมอ ต่อมาจึงได้เลี่ยมห้อยคอเป็นประจำ ต่อมาวันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน ๒๔๙๘ ท่านได้ทำการประชุมอบรมลูกน้อง ขณะนั้นฝนตกหนักฟ้าก็คำรามกลบเสียงที่ท่านพูด ท่านจึงให้ลูกน้องนำรถจี๊ปเข้ามาใกล้แล้วเดินเรื่องทำไฟเข้ากับเครื่องขยายเสียง เพื่อจะได้พูดให้ดังขึ้น ขณะที่พูดไปได้สักครู่ ฟ้าก็ผ่าลงมาใกล้ๆ บริเวณนั้น กระแสไฟฟ้าได้ช๊อตเข้าเครื่องขยายเสียง และขณะนั้นท่านจับไมโครโฟนอยู่ กระแสไฟได้ช๊อตเข้าตัวท่าน ปรากฏว่าหัวใจได้หยุดเต้นไปประมาณ ๒ นาที ท่านรู้สึกว่ามีอำนาจลึกลับมาปะทะหน้าอกท่านให้มือที่จับไมโครโฟนหลุดห่างออกมาได้ ท่านรู้สึกตัวจึงตบดูที่หน้าอกก็พบพระหลวงพ่อทวดที่ห้อยคออยู่ รู้สึกขนลุกซ่าไปทั่วตัว และอาการที่ทำให้ท่านใจสั่นและอ่อนระทวยนั้นก็กลับคืนดีเป็นปกติ และได้ทำการอบรมลูกน้องจนจบ หลังจากนั้นท่านต้องรักษาตัวกับนายแพทย์ที่ปัตตานีถึงสามเดือน โรคกระทบกระเทือนของท่านที่ถูกไฟฟ้าช๊อตครั้งนั้นจึงหายเป็นปกติ ข้าพเจ้าไปเยี่ยมถึงบ้านท่าน ท่านจึงเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๒๖

    ครั้งที่ ๒ ซึ่งปรากฏการณ์น่าอัศจรรย์แก่ท่านผู้นี้อีก คือวันหนึ่งท่านได้เตรียมการซ้อมยิงเป้าเพื่อฝึกความแม่นยำของลูกน้อง เมื่อตั้งเป้าเสร็จท่านได้ทดลองยิงก่อนตามเคย ท่านผู้นี้แม่นปืนดีมาก แต่วันนี้ท่านยิงไปแม้แต่แผ่นเป้าก็ยิงไม่ถูก ท่านฉงนใจ คิดว่าลำกล้องปืนท่านเสีย แต่ทันทีนั้นลูกน้องที่แอบนั่งดูอยู่ก่อนแล้วเห็นปรากฏเช่นนั้น เขาดีใจมากจึงวิ่งเข้ามาหาท่านแล้วพูดขึ้นว่า ท่านยิงไม่ถูกแน่ ขอเชิญตามผมไปดู ปรากฏว่าที่หลังแผ่นเป้านั้นมีพระเครื่องหลวงพ่อทวดห้อยอยู่โดยการกระทำของลูกน้องของท่าน เพื่อพิสูจน์อภินิหารหลวงพ่อทวดฯ ท่านบอกว่าผมเห็นแล้วตกใจ ต้องก้มกราบขอขมาโทษต่อท่านหลวงพ่อทวดไปเลย

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๒๗

    เป็นเรื่องของท่านผู้นี้อีกเป็นครั้งที่ ๓ คือ ท่านไปประชุมราชการที่อำเภอเบตง เช้าวันหนึ่งได้มาพร้อมกันที่ร้านกาแฟซึ่งมีอยู่เช่นนี้เสมอๆ ชั่วประเดี๋ยวเดียวก็ได้รับวิทยุจากจังหวัดนราธิวาสว่า ลูกน้องของท่านทะเลาะกันและได้ใช้ระเบิดมือขว้างกันจนเกิดอันตราย ท่านรับทราบและจะขึ้นเครื่องบินเฮลีคอปเตอร์ไปทันที จึงสั่งนักบินลูกน้องให้เตรียมตัว ขณะนั้นเป็นเวลาเช้ามากสภาพของอำเภอเบตงมีหมอกลงจัดในเวลาเช้า นักบินเรียนว่าขึ้นไม่ได้ครับ หมอกหนามากไม่เห็นทางไป เกรงจะชนภูเขาซึ่งล้อมรอบอำเภอเบตง ท่านว่าอั๊วต้องไปได้ลื้อคอยดูซี ท่านพูดต่อหน้าเพื่อนชั้นหัวหน้าที่นั่งอยู่ในที่นั้น เมื่อนายสั่งนักบินก็เตรียมตัวแล้วพากันขึ้นบนอากาศ ท่านสั่งนักบินว่า ลื้อมองหาทางเห็นช่องตรงไหนให้ออกทางนั้น ท่านบอกข้าพเจ้าว่า ขณะนั้นท่านอาราธนาขอให้ท่านหลวงพ่อทวดเบิกหมอกเป็นทางให้ ชั่วประเดี๋ยวนักบินมองเห็นแสงสีขาวเป็นทางยาวคล้ายๆ แสงไฟฉายของเรือรบ ได้ฝ่าทะลุหมอกอันดำ นักบินเห็นเช่นนั้นก็เบนหัวเครื่องบินตรงออกไปตามแสงสว่างนั้น เมื่อพ้นไปแล้วได้พากันเหลียวหลังดู ปรากฏแต่ความมืดของกลุ่มหมอก ท่านจึงถามนักบินว่าถึงที่ไหน นักบินบอกว่าถนนสายเบตง-ยะลา ท่านสั่งว่าเอาลงไปได้

    เมื่อเครื่องบินลงสู่พื้นดินที่จังหวัดนราธิวาสเรียบร้อยแล้ว นักบินยังคงติดใจคำสั่งของผู้บังคับบัญชาที่สั่งว่า ให้มองหาช่องออกจากกลุ่มหมอกที่เบตง จึงเรียนถามข้อสงสัย ท่านบอกว่าอั๊วขอให้หลวงพ่อทวดช่วยปาฏิหารย์กำจัดหมอกให้แก่เรา ท่านกล่าวยืนยันกับข้าพเจ้าว่า ผมมีพระหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดไว้บูชาคุ้มครอง แม้ผมมือเปล่าก็กล้าวิ่งเข้าแย่งปืนกลมือจากพวกโจรจีนได้

    ผู้ขอสงวนนามทั้งสองท่านนี้ ข้าพเจ้าขอรับรองว่าเป็นความจริง หากท่านผู้ใดจะขอทราบนาม จดหมายถึงข้าพเจ้าได้ จะตอบให้ทราบ

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๒๘

    ท่านพระครูวิสัยโสภณ เจ้าอาวาสวัดช้างให้ กรุณาเล่าเรื่องให้ข้าพเจ้าบันทึก เรื่องมีอยู่ว่า

    เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๒ วันเดือนปีจำไม่ได้ ได้มีคนไทยนับถือศาสนาอิสลามอยู่อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา ได้มาพักที่วัดพร้อมกับเพื่อนซึ่งเป็นชาวไทยพุทธ ได้เล่าเรื่องที่ตนถูกผู้อื่นอาฆาตปองร้าย และได้ขอพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ไปไว้คุ้มกัน ท่านพระครูได้ให้ไว้ ๑ องค์ ต่อมาประมาณเดือนเศษ ชาวไทยอิสลามผู้นี้พร้อมด้วยเพื่อนชาวไทยพุทธและอิสลามอีกหลายคน ได้มาหาท่านพระครูที่วัดช้างให้ แล้วเขาได้เล่าให้ฟังว่า เมื่อเขาได้รับพระหลวงพ่อทวดฯ ไปไว้ประจำตัวแล้ว วันหนึ่งเขามีกิจธุระออกจากบ้านเวลาเย็น ขณะเดินผ่านทุ่งนาและเข้าป่าละเมาะ ได้มีผู้ซึ่งอาฆาตเขา ๒ คน ยืนรออยู่ พอเห็นเขาเดินมาคนร้ายทั้งสองคนได้ระดมยิงเขาทันที คนแรกยิงผ่านศีรษะ คนที่สองยิงถูกที่หน้าท้องเขาล้มลง แต่ปรากฏว่ากระสุนลูกปลายไม่เข้า มีแต่เสื้อผ้าที่สวมอยู่ขาดทะลุ ผู้ยิงเข้าใจว่าเขาตายแล้วจึงวิ่งหนีไป

    เขาลุกขึ้นตรวจดูไม่เห็นมีบาดแผลและจำคนร้ายได้ดี จึงรีบเดินทางไปแจ้งต่อกำนันพร้อมด้วยบาดแผลที่มีรอยช้ำเป็นจุดแดงๆ ที่หน้าท้อง หลายวันต่อมากำนันได้ขอร้องให้เขาเลิกอาฆาตต่อกัน เขาก็ยอมแต่ก็ยังไม่ไว้ใจคู่อริ ที่สุดกำนันได้เป็นคนประนีประนอมตกลงกันได้ และพากันขึ้นรถไฟไปสาบานตัวว่าจะไม่อาฆาตต่อกันต่อหน้าสถูปอันศักดิ์สิทธิ์ที่บรรจุอัฐิของหลวงพ่อทวดฯ ที่วัดช้างให้ เขาบอกท่านพระครูว่า นี่แหละครับพวกที่ยิงผม เขาชี้ไปยังพวกที่ดักยิงเขา พวกนั้นก็ยอมรับผิดต่อท่านพระครูและว่าต่อไปจะเลิกคิดร้ายต่อกันแล้ว

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๒๙

    คุณกวี จิตตกุล ตำบลนาประดู่ ได้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า เมื่อปลายเดือนมีนาคม ๒๕๐๓ มีตำรวจตระเวนชายแดนของสหพันธ์รัฐมลายา ๔ คน ในจำนวนนี้เป็นมลายู ๓ คน เป็นคนอินเดีย ๑ คน ได้มาลงรถไฟที่สถานีนาประดู่ เขาถามคุณกวีว่า วัดช้างให้ไปทางไหน คุณกวีถามเขาว่ามีธุระอะไรที่วัดหรือ เขาตอบว่าจะไปขอพระเครื่องฯ คุณกวีจึงได้ถามต่อไปอีกว่า เขารู้มาจากใครว่าวัดช้างให้มีพระเครื่องฯ

    ผู้อาวุโสในจำนวนนั้น ได้เล่าให้คุณกวีฟังว่า วันหนึ่งเพื่อนตำรวจของเขาได้เกิดปะทะยิงต่อสู้กับพวกก่อการร้ายโจรจีนด้านชายแดนไทย เพื่อนคนนั้นถูกโจรจีนยิงด้วยปืนกลล้มลงแต่ไม่ปรากฏบาดแผล เพื่อนๆ และเขาได้ถามว่า เขามีอะไรดีปืนกลจึงยิงไม่เข้า เพื่อนคนนั้นดึงพระหลวงพ่อทวดฯ ออกจากกระเป๋าเสื้อให้ดูและแจ้งว่า พระนี้ตำรวจไทยที่ชอบพอกับเขามอบให้ หลังจากนั้นมาพวกเขาทั้งสี่คนอยากจะได้พระบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะไปเอาที่ไหน บังเอิญวันหนึ่งพวกเขาได้พบกับตำรวจตระเวนชายแดนฝ่ายไทยจึงได้สนทนากัน และได้สอบถามถึงสถานที่ๆ แจกพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ก็ได้รับคำแนะนำจากตำรวจไทยผู้นั้นโดยละเอียด จึงได้เดินทางมายังวัดช้างให้ พวกเขาทั้ง ๔ คนได้โอกาสเมื่อว่างงานจึงรีบมาทันที คุณกวีจึงแนะนำทางให้พวกเขาเดินทางจากสถานีนาประดู่และแวะทางซ้ายมือเข้าวัดช้างให้ต่อไป

    วันหลังข้าพเจ้าไปวัดช้างให้ เรียนถามท่านพระครูวิสัยโสภณว่า ผมทราบว่าตำรวจสหพันธ์รัฐมลายา ๔ คนมาหาท่านจะขอพระจริงหรือ ท่านตอบว่าได้ให้ไปแล้วคนละองค์

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๓๐

    วันหนึ่งเมื่อต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๐๓ ได้มีชายผู้หนึ่งมาหาข้าพเจ้าที่บ้านข้าพเจ้า และแนะนำตัวเองว่าชื่อ สัมพันธ์ โสตะจินดา เป็นนักประพันธ์ใช้นามปากกาว่า "ลพบุรี" อยู่โรงพิมพ์นครไทย ถนนศิริอำมาตย์ พระนคร ได้มีกิจธุระไปที่อำเภอเบตง จังหวัดยะลา เขาได้ทราบข่าวเกี่ยวกับอภินิหารของพระเครื่องหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด จากเพื่อนๆ ว่าตำรวจตระเวนชายแดนจำนวน ๑๕ คน ได้ออกทำการตรวจโจรจีนในป่า โดยแยกกันเป็นหมู่ๆ ไปเป็นแนวหน้ากระดาน ขณะเดินไปในป่าเป็นเวลานาน พวกที่เดินทางริมสุดได้เดินหลงทางเฉียงเข้า เข้ามาตัดหน้าพวกที่อยู่แนวกลางแล้วได้หาที่กำบังหยุดนั่งพักอยู่ในสุมทุมพุ่มไม้ โดยมีใบไม้กำบังพอลางๆ ส่วนพวกที่อยู่แนวกลางเดินมุ่งตรงไปข้างหน้า ได้มองเห็นคนอยู่ในพุ่มไม้นั้นอยู่ลางๆ จึงได้เพ่งมองอย่างตั้งใจ เพื่อที่จะได้รีบทำลายเหล่าโจรจีนโดยเร็ว จึงได้มองเห็นเพื่อนตำรวจหมู่นั้นเป็นโจรจีนไป และได้ทำการระดมยิงด้วยปืนยิงเร็ว ๒ กระบอกประมาณ ๑๕ นัด แต่กระสุนปืนทุกๆ นัดไม่ระเบิด ฝ่ายผู้ที่ถูกยิงซึ่งนั่งอยู่ในพุ่มไม้นั้น เมื่อได้ยินเสียงดังแชะๆ ครั้งแรกเข้าใจว่าเป็นเสียงของกิ่งไม้ที่ถูกลมพัด แต่เมื่อได้ยินเสียงดังถี่ๆ ก็ลุกขึ้นชะโงกหน้าออกมาดู ฝ่ายผู้ยิงเมื่อได้เห็นหน้าชัดว่าเป็นพวกเดียวกัน ก็ตกใจถึงกับเป็นลมล้มลง เมื่อเป็นที่เข้าใจกันดีแล้วก็ถามเพื่อนว่ามีอะไรดีจึงยิงไม่ระเบิดทั้งๆ ที่ยิงตั้ง ๑๕ นัด จึงได้ช่วยกันค้นตัวตรวจดูทั่ว ก็พบว่ามีหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ๑ องค์

    ข่าวนี้คุณสัมพันธ์ว่า ทางเบตงรู้กันมาก จะปิดบังกันอย่างไรก็ปิดไม่มิด เขาอยากมีไว้บ้าง พรรคพวกจึงแนะนำให้เดินทางมาขอจากข้าพเจ้า และได้ให้ไว้ ๑ องค์ หลังจากนั้นมา ข้าราชการอำเภอเบตงได้มาขออีก ๓ คน ได้เล่าเรื่องนี้ให้ข้าพเจ้าทราบและบันทึกไว้ ต่อมาประมาณ ๑๐ วัน ข้าราชการชั้นหัวหน้าแผนก ๑ คน เป็นผู้ที่รักใคร่ชอบพอกับข้าพเจ้า ได้มาเล่าเรื่องนี้ให้ข้าพเจ้าฟังที่บ้าน ท่านว่าเป็นเรื่องอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ขณะนี้ชาวอำเภอเบตงเลื่อมใสกันมากยิ่งขึ้น

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก






    เรื่องที่ ๓๑

    ท่านพระครูวิสัยโสภณ เจ้าอาวาสวัดช้างให้ ได้เล่าเรื่องอภินิหารหลวงพ่อทวดฯ ทางเสดาะให้ฟังว่า

    วันหนึ่งชาวอำเภอปะนาเระ จ.ปัตตานี ได้มาหาท่านที่วัด ประมาณ ๑๐ คน เขาพากันมาแก้บนหลวงพ่อทวดฯ ที่สถูปหน้าวัดและขอพระ พวกเหล่านั้นเล่าให้ท่านฟังว่า วันหนึ่งชายที่มาในพวกนี้คนหนึ่งได้ไปวิดน้ำเพื่อจับปลาน้ำจืด เมื่อน้ำแห้งแล้วชายคนนั้นก็ได้ลงไปจับปลาได้มาตัวหนึ่ง เขาจึงเอาปลาตัวนั้นเข้าปากคาบเอาไว้ เพื่อจะจับปลาตัวอื่นๆ ต่อไป แต่ปลาตัวนั้นเกิดดิ้นหลุดเข้าไปในปากและติดอยู่ที่คอจะเอาออกก็ไม่ได้ เพื่อนๆ ก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้ ทำเอาชายผู้นั้นต้องทรมานอยู่หลายวันเกือบเสียชีวิต ยิ่งนานวันปลาหมอตัวนั้นตายและส่งกลิ่นเน่าเหม็นอย่างแรง ผู้ที่ได้เยี่ยมก็ไม่สามารถนั่งอยู่ได้เพราะความเหม็น ถึงวันที่ ๕ มีเพื่อนต่างตำบลมาเยี่ยม และได้บอกถึงความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อทวดฯ ในทางใช้ทำน้ำมนต์เสดาะ จึงได้ให้ญาติของผู้ป่วยจัดการขอน้ำมนต์ โดยเอาพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ แช่ลงไปในน้ำแล้วกล่าวคำบนบานขึ้นให้ท่านช่วย แล้วจึงเอาน้ำมนต์รดลงบนศีรษะและหยอดเข้าไปในปาก ต่อมาชั่วครู่ คนป่วยเกิดมีอาการไอและจามอย่างแรง ปลาหมอที่ติดอยู่ในคอจึงหลุดออกมาทันที ทุกๆ คนซึ่งอยู่ในที่นั้นเห็นเป็นที่อัศจรรย์ในอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ยิ่งนัก

    เมื่อคนป่วยสบายดีมีกำลังแล้ว เขาพร้อมด้วยญาติพี่น้องและเพื่อนๆ จึงได้เหมารถยนต์มาแก้บนดังที่ได้กล่าวมาแล้ว และขอหลวงพ่อทวดฯ กลับไปคนละองค์

    นายอนันต์ คณานุรักษ์ บันทึก









    เรื่องที่ ๓๒

    อำเภอสุไหงปาดี

    ๙ มิถุนายน ๒๕๐๓

    เรียน คุณอนันต์ ที่เคารพ

    ผมย้ายจากจังหวัดนราธิวาสมาอยู่อำเภอสุไหงปาดี เมื่อผมได้มาอยู่ใหม่ๆ ได้ฟังใครๆ เขาเล่าลือกันว่าหลวงพ่อทวดฯ วัดช้างให้ มีความศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก เป็นที่นิยมแพร่หลายกันมาก แต่บางคนก็ไม่มีโอกาสไปขอจากวัด แต่ก่อนผมเคยไปรับราชการอยู่ที่อำเภอโคกโพธิ์ ซึ่งนับว่าได้อยู่ใกล้กับวัดช้างให้ ทั้งผมก็เป็นศิษย์ของหลวงพ่อทวดอยู่ด้วย อยู่มาวันหนึ่งในเดือนตุลาคม ๒๕๐๒ คุณสมศรี ภรรยาของปลัดเปลื่อง เลิศแก้ว ซึ่งเป็นปลัดอำเภออยู่ที่อำเภอสุไหงปาดี เกิดมีความเลื่อมใสอยากจะได้พระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ ไว้เลี่ยมห้อยคอสัก ๑ องค์ ความจริงแกก็มีพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ แบบบูชาอยู่แล้ว แต่อยากได้พระเครื่องอีก แกจึงขอร้องให้ผมนำไปขอจากวัดช้างให้ แต่ผมยังไม่มีเวลาว่าง จึงผลัดวันประกันพรุ่งเรื่อยมา ต่อมาจนถึงเดือนธันวาคมในปีเดียวกัน วันหนึ่งแกได้วิ่งเอะอะมาจากบ้านและในมือกำของอย่างหนึ่งไว้ เมื่อพบผมแล้วแกก็บอกว่า "ไม่ต้องไปวัดช้างให้แล้ว" พลางแบมือให้ผมดูก็เห็นพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ วางอยู่ในมือ แกเล่าให้ผมฟังว่าพระเครื่ององค์นี้ไม่ทราบมาจากไหน ได้ตั้งอยู่บนหิ้งพระภายในบ้านของแก ผมสังเกตเห็นแกดีใจมาก ใครๆ ซึ่งอยู่ในที่นั้นลงความเห็นกันว่าคงจะเป็นอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ปาฏิหารย์มาให้แกบูชาไว้เป็นแน่ เพราะแกมีเจตนาอันแรงกล้าปรารถนาจะรับท่านไว้บูชา

    ต่อจากนั้นมาเมื่อเดือนเมษายน ๒๕๐๓ เด็กชายตี๋ บุตรคนเล็กของคุณสมศรีฯ อายุ ๗ ขวบ ได้รับทานอาหารเช้าบังเอิญกระดูกไก่ติดคอหุบปากไม่ได้ กลืนน้ำลายก็ไม่ได้ บิดาจึงพาไปหานายแพทย์เพื่อจะให้จัดการคีบเอาออก แต่นายแพทย์ไม่สามารถคีบให้ได้เพราะกระดูกไก่ติดอยู่ลึกมากมองไม่เห็น จึงต้องนำลูกกลับบ้าน เมื่อผมทราบได้ไปเยี่ยมที่บ้านและแนะนำให้แกจัดการบูชาขอน้ำมนต์ของหลวงพ่อทวดฯ แกก็ได้กระทำตาม แล้วเอาน้ำมนต์นั้นให้ลูกชายดื่มทีละหยดๆ เพราะดื่มมากไม่ได้พร้อมกับรดศีรษะให้ด้วย

    ปรากฏว่าอีก ๑ ชั่วโมงต่อมา เด็กนั้นก็หุบปากและกลืนน้ำลายได้เป็นปกติ ผมเห็นว่าเนื่องจากอภินิหารของหลวงพ่อทวดฯ ประสิทธิ์และขลังเป็นที่ประจักษ์เช่นนี้ จึงเล่ามาให้คุณทราบ

    ด้วยความนับถือ
     
  3. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    ประวัติชาลส์ เดอโกลล์

    จากหนังสือหัวเตียง ของ วิลาศ มณีวัต หน้า 28-33





    เมื่อเดือนก่อนมีนักเขียนชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งแวะมาหาผมที่สำนักงาน "สตูดิโอ เท็น" ถนนอรรถการประสิทธิ์ ตอนนั้นสิบโมงเช้าแล้ว ผมกำลังนั่งดูเพื่อนฝูงเขาตัดต่อภาพยนตร์สารคดีท่องเที่ยว ชุด "ชีพจรลงเท้า" อยู่

    นักเขียนชาวฝรั่งเศสผู้นั้นยังหนุ่มอยู่ หน้าตาหล่อเหลาเล่นหนังได้สบาย พอเขายื่นนามบัตรให้ผมก็นึกออกว่าเป็นใคร เพราะหลานผมซึ่งกำลังเรียนอยู่ที่ปารีสได้มีจดหมายฝากฝังมาก่อนแล้วว่าถ้าเจ้าหนุ่มคนนี้โต๋เต๋มาถึงบางกอกละก็ ขอให้ผมช่วยรับรองหน่อยเพราะเขามีบุญคุณเคยช่วยเหลืออุปการะหลานผมมากในปารีส

    นักเขียนชาวฝรั่งเศสผู้นี้กำลังเขียนประวัติชาลส์ เดอโกลล์ ผู้นำคนสำคัญของฝรั่งเศส วิธีเขียนหนังสือของฝรั่งเศสนั้นเขาใช้เวลาค้นคว้ามาก อ่านหนังสือกันเป็นตั้งๆ เท่านั้นยังไม่พอ ต้องออกเที่ยวสัมภาษณ์ใครต่อใครให้ยุ่งไปหมด แล้วเอาเรื่องราวทั้งหมดมาประติดประต่อกันเข้า ภายหลังจากที่ได้สอบถามแล้วว่า เรื่องเล่าเหล่านั้นเชื่อถือได้

    เขาบอกว่า จากการสัมภาษณ์คนสนิทของนายพลเดอโกลล์ เขาได้ทราบว่า เมืองไทยมีพระดีอยู่องค์หนึ่ง และตอนที่เดอโกลล์ถูกยิงด้วยปืนกลกระสุนปืนกลถูกรถพรุนไปทั้งคัน แต่เดอโกลล์ก็รอดตายมาได้อย่างมหัศจรรย์

    "ภริยาของเดอโกลล์เชื่อว่า เดอโกลล์รอดตายครั้งนั้นเพราะพระผู้มีอภินิหารยิ่งใหญ่ในเมืองไทยได้เสด็จไปช่วยชีวิตไว้" เขาบอก

    นักเขียนฝรั่งเศสคนนี้เขาเล่าต่อไปว่า เขาเองไม่เชื่อในเรื่องอภินิหารและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็มีใจกว้างยินดีที่จะรับฟัง เขาจึงได้ไปที่สถานเอกอัครราชทูตไทยในปารีส สอบถามคนไทยที่นั่นว่าเคยได้ยินเรื่องพระไทยสำแดงอิทธิฤทธิ์ไปช่วยชีวิตประธานาธิบดีเดอโกลล์หรือเปล่า

    ไปถามทีแรกไม่มีใครรู้เรื่อง
    เขาจึงไปอีกหนหนึ่ง คราวนี้พบผู้หญิงไทย เธอคงจะเชื่อในเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จึงบอกกับเขาว่า "พระที่มีอภินิหารองค์นี้ชื่อหลวงพ่อเทิด อยู่ทางส่วนใต้ของประเทศไทย" นี่เป็นคำเล่าของนักเขียนฝรั่งเศส

    ผมฟังแล้วก็รู้ทันทีว่า เขาจำชื่อผิด ที่ถูกควรจะเป็นหลวงพ่อทวด วัดช้างให้ ปัตตานี ผมเป็นลูกปักษ์ใต้ผมทราบดี

    นักเขียนคนนี้อุตส่าห์บินมาเมืองไทย ก็เพื่อจะถ่ายภาพหลวงพ่อทวดเอาไปลงประกอบในหนังสือประวัติเดอโกลล์ที่เขาเขียนจวนจะเสร็จแล้ว

    ผมบอกว่าหลวงพ่อทวดมรณภาพไปนานแล้ว เวลานี้มีแต่พระเครื่อง ถ้าจะถ่ายรูปก็ต้องถ่ายพระเครื่อง ซึ่งคนไทยนับถือกันว่าศักดิ์สิทธิ์มาก เคยช่วยชีวิตคนมามากแล้ว

    แต่บอกตรงๆ ผมก็สงสัยเหมือนกันว่าหลวงพ่อทวดรู้จักนายพลเดอโกลล์ได้อย่างไร

    คุยกันอยู่ครู่ใหญ่ๆ หมดน้ำชาไปกาหนึ่ง นักเขียนฝรั่งเศสบอกว่าไหนๆ ก็มาแล้ว จะขอเดินทางไปปัตตานี ไปถ่ายภาพวัดช้างให้ และจะสัมภาษณ์พระในวัดหรือชาวบ้านบางคนด้วย

    "มันเป็นเรื่องน่าสนใจ" เขาว่า "คนฝรั่งเศสเองที่เชื่อในเรื่องของอภินิหารและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็มีอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย"

    ก็เลยผมต้องพาเขาไปปัตตานี

    ไปเจอะเอาเพื่อนจุฬาฯ รุ่นก่อนผมปีหนึ่ง เขาเคารพนับถือสมเด็จหลวงพ่อทวดมาก เขาจึงให้หนังสือเล่มเล็กๆ ผมมาเล่มหนึ่งชื่อ"อภินิหารสมเด็จหลวงพ่อทวด" ผมจึงได้แปลพอเป็นเลาๆ ให้นักเขียนฝรั่งเศสฟังว่า

    ในราว พ.ศ. ๒๕๐๔ หรือ ๒๕๐๕ นี่แหละ ได้มีการปลุกเสกสมเด็จหลวงพ่อทวดฯ ทางวัดได้ส่งพระเครื่องจำนวนหนึ่ง มาให้จอมพลสฤษฎ์ ธนะรัชต์ เพื่อแจกจ่ายให้แก่นายทหารใกล้ชิดบางคน

    ในจำนวนนายทหารไม่กี่คนที่ได้รับแจกพระเครื่องสมเด็จหลวงพ่อทวดฯ นี้ มีพลโทอำนวย ชัยโรจน์ ทูตทหารบกประจำฝรั่งเศสรวมอยู่ด้วยคนหนึ่ง พลโทอำนวย ชัยโรจน์ได้รับแจกไปสององค์ ก็เลยได้นำติดตัวไปฝรั่งเศสด้วย

    ระหว่างอยู่ที่ปารีส ทูตทหารบกประจำฝรั่งเศสผู้นี้ได้เข้าพบประธานาธิบดีเดอโกลล์ และเนื่องจากมีความนิยมในตัวของเดอโกลล์อยู่แล้ว จึงได้มอบพระเครื่องสมเด็จหลวงพ่อทวดฯ ให้แก่ประธานาธิบดีฝรั่งเศสไปองค์หนึ่ง พร้อมกับอธิบายให้เดอโกลล์ฟังถึงความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อทวดว่า ถ้าอาราธนานึกถึงด้วยความเคารพละก็ อาจสามารถเสด็จไปช่วยได้เวลามีภัยมาถึงตัว ถึงอยู่ฝรั่งเศสก็เสด็จไปถึงได้ เพราะในโลกแห่งความศักดิ์สิทธิ์นั้น ลัดนิ้วมือเดียวกะพริบตาทีเดียวก็ไปถึงฝรั่งเศสแล้ว

    เมื่อได้พระสมเด็จหลวงพ่อทวดฯ ไปแล้ว ประธานาธิบดีเดอโกลล์ก็พกติดตัวไปด้วยทุกหนทุกแห่ง

    ผมปะติดปะต่อเรื่องเอาเองได้ความว่า ต่อจากนั้นไม่กี่เดือนก็เกิดเหตุการณ์ระทึกใจ กล่าวคือ

    เดอโกลล์ผู้เข้มแข็งได้ถูกพวกใต้ดินคณะหนึ่งระดมยิงด้วยปืนกลในระหว่างที่อยู่ในรถยนต์กับภริยาในกรุงปารีส เป็นที่น่าหวาดเสียวอย่างยิ่ง กระสุนปืนกลถูกรถพรุนไปทั้งคัน การยิงก็อยู่ในระยะกระชั้นชิดมาก แต่ประธานาธิบดีฝรั่งเศสก็รอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์

    เดอโกลล์เงียบ.....ไม่ได้วิจารณ์

    แต่ภริยาของท่าน บอกกับเลขานุการว่า เธอเชื่อเหลือเกินว่าสามีรอดตายเพราะสมเด็จหลวงพ่อทวดฯ ได้เสด็จไปช่วยชีวิตไว้เพราะเธอเป็นคนอธิษฐาน พอได้ยินเสียงรัวปืนกลเธอก็นึกขอให้พระเสด็จไปช่วย

    นักเขียนฝรั่งเศสได้สัมภาษณ์พระที่วัดช้างให้ และสัมภาษณ์ชาวบ้านอีกสองสามคน

    ผมส่งเขาขึ้นเครื่องบินกลับปารีสไปแล้ว

    ปลายปีนี้หนังสือประวัติเดอโกลล์ของเขาก็คงจะออกวางจำหน่าย เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะต้องส่งมาให้ผมหนึ่งเล่ม

    เรื่องของอภินิหารแบบนี้ ท่านผู้อ่านหลายท่านคงจะไม่เชื่อ

    ผมเองเมื่อหนุ่มๆ ก็ไม่ค่อยจะเชื่อหรอก แต่พอหนุ่มน้อยลงก็เริ่มจะเชื่อเข้าบ้างแล้ว

    เมื่อเชื่อแล้วก็ไม่อยากทำบาปเห็นใครทำบาปก็ให้นึกสงสาร

    ใครด่าทีสองที.....เริ่มจะไม่โกรธ มีแต่สงสารและเมตตา

    .........
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

  4. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    หลวงปู่ทวด รุ่นสร้างพิพิธภัณฑ์กำนันชูชาติ พิธีดี น่าใช้
    ราคาไม่แพง องค์ละ 200 บาท มีเนื้อทองแดงผิวรุ้ง กะทองแดงผิวกะไหล่ทอง
    เหมาะกะเด็กและสตรี องค์พระสูง 1 ซม กว้าง ครึ่ง ซม โดยประมาณ
    สนใจโทร 096-6707008 วัตน์ พระนคร สามารถจองได้ไม่เกิน 3 วัน
    ธนาคารไทยพานิชย์ 40571-2584-7 อนุวรรตน์ พิพิชกุล
    ธนาคารกรุงเทพ 8780048214 อนุวรรตน์ พิพิชกุล
    สามารถจัดหาพระหลวงปู่ทวดพร้อมราคา ถ้าสนใจ
    พระตัวจริงสวยกว่าในรูป เพราะต้องถ่ายซูมเข้าไป
    ตัวผมเองเคยเป็นทหารมาก่อน ผมก็เชื่อว่าเพราะบารมีหลวงปู่ทวดช่วยผมไว้
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

    แก้ไขครั้งล่าสุด: 30 มกราคม 2017
  5. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    คาถาหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด, คาถาหลวงปู่ทวดเปิดโลก

    คาถาหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด, คาถาหลวงปู่ทวดเปิดโลก
    วัดช้างให้ ตำบลป่าไร่ อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี


    r3_16.jpg

    (นะโม ๓ จบ)

    นะโมโพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา

    (สวด ๓ จบ)


    การบูชาหลวงปู่ทวด
    ให้บูชาท่านด้วย ธูปแขก ๙ ดอก มะลิขาว ๙ ดอก ตั้งนะโม ๓ จบ แล้วระลึกถึงท่าน และสวดพระคาถา

    การใช้คาถาบทนี้ คือ ให้สวดภาวนาพระคาถา ก่อนขึ้นรถ ลงเรือ ติดต่อค้าขาย จักเกิดสิริมงคล โชคลาภมากมาย ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ท่านว่าให้หมั่นสวด เจริญภาวนา พระคาถา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืดนี้เถิด จักบังเกิดสิ่งอัศจรรย์แก่ตนเองและครอบครัว ขณะเดียวกันยังมีคติความเชื่อด้วยว่าพุทธคุณคาถานั้น หากท่องเป็นประจำจะคุ้มครองให้เราแคล้วคลาดปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ เช่นเดียวกับการแขวนพระหลวงปู่ทวด
    นอกจากนี้แล้ว เพื่อเพิ่มความเข้มขลังของคาถาหลวงปู่ทวด ยังมีการเพิ่มคาถาหัวใจพระเจ้า ๕ พระองค์ไว้ด้านหน้าและด้านหลัง กลายเป็น “คาถาหลวงปู่ทวดเปิดโลก”คือ

    “นะ เปิด โม เปิด พุท เปิด ธา เปิด ยะ เปิดโลกด้วย
    นะโมโพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภควา ยะธาพุทโมนะ”

    ทั้งนี้ในส่วนของคาถาบทหลังนั้น เป็นการท่องคาถาพระเจ้า ๕ พระองค์แบบถอยหลังที่ว่า “ยะ ธา พุท โม นะ”
    คาถาพระเจ้า ๕ พระองค์ หรือ คาถาแม่ธาตุใหญ่ ที่ว่า “นะ โม พุท ธา ยะ” ซึ่งมีพุทธคุณเหนือยันต์ทั้งปวง รวมทั้งความเชื่อสืบต่อกันว่า “ผู้ใดที่ท่องหรือบริกรรมพระคาถาบทนี้ ด้วยจิตอันสงบและมั่นคงแล้ว จะมีพุทธคุณคุ้มครองครอบจักรวาล” หรืออาจกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ “มีพุทธคุณครบทุกด้าน เช่น เมตตามหานิยม แคล้วคลาด ป้องกันภัย มหาเสน่ห์ มหาอุด รวมทั้งไล่ภูตผี และใช้กันเสนียดจัญไรได้อีกด้วย”
    ที่มา http://suadmondaily.blogspot.com/2013/03/blog-post.html
     
  6. Golfito

    Golfito สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2016
    โพสต์:
    27
    ค่าพลัง:
    +10
    องค์นี้เป็นรุ่นที่ผมใช้อยู่ครับ สนใจรุ่นนี้สามารถหาให้ได้นะครับ
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

แชร์หน้านี้

Loading...