ปฏิบัติธรรมแล้ว สุดท้ายเราจะได้อะไร?

สมัยพุทธกาล มีคนถามพระพุทธองค์ว่า ปฏิบัติธรรมแล้ว สุดท้ายเราจะได้อะไร

พระพุทธองค์ตอบว่า " ไม่ได้อะไรเลย "

ถามต่อไปว่า ถ้าเช่นนั้นท่านจะปฏิบัติไปเพื่ออะไร

พระพุทธองค์ทรงแย้มพระโอษฐ์ตรัสว่า “ ตถาคตสามารถบอกเธอถึงสิ่งที่หายไป “
นั้นก็คือความโกรธได้หายไป
ความหม่นหมองวิตกกังวลก็หายไป
ความเศร้าท้อแท้ก็หายไป

ความกังวลไม่สบายใจได้หายไป
ความเห็นแก่ตัว โลภะ โทสะ โมหะพิษร้ายทั้งสามก็หายไป
อวิชาคือความไม่รู้ที่ปิดกั้น ปุถุชนทั้งหลายก็ได้สูญสิ้นไป

พูดเหมือนง่าย แต่เหตุผลมันลึกซึ้ง
คนทั้งหลายที่มาสู่โลกนี้ มีเพียงสองเรื่องคือเกิดกับตาย
เรื่องแรกทำสำเร็จไปแล้ว ส่วนอีกเรื่องจะทุกข์ร้อนไปทำไม
มีวาสนาก็มา ไม่มีวาสนาก็ไป สิ่งใดที่สมควรแก่เหตุก็มาเอง
สิ่งใดที่ไม่สมควรแก่เหตุ จะแสวงหาก็ไม่พบ อ้อนวอนก็ไม่สำเร็จ
มีวาสนาก็ไม่ปฏิเสธ ไร้วาสนาก็ไม่ต้องแสวงหา สิ่งที่เข้ามาหาก็ต้อนรับ สิ่งที่จากไปก็ไม่ต้องอาลัย
ทุกสิ่งทุกอย่างแล้วแต่วาสนา ให้เป็นไปตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น

ผู้มีปัญญาทั้งหลายไม่เอาชีวิตไปขึ้นอยู่กับปากและตาของผู้อื่น
ให้มองเห็นจิตและใจของตนเอง ให้มีสติ รู้จิต ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ดิ้นรนแสวงหาในสิ่งที่หลอกลวงทั้งหลาย
ไม่ดิ้นรนแสวงหา ใจเป็นอิสระจากกิเลสทั้งปวง
จะร้อนจะหนาว จะลุกจะนั่ง จิตก็มีสติอยู่เสมอ นี่แหละคือการปฏิบัติธรรม
เกิดเป็นคน อย่าเป็นคนหลอกลวงไร้สัจจะ ถ้าเป็นคนหลอกลวงจะไม่สามารถเปิดใจต่อผู้อื่นได้

ความทุกข์ที่สุดของมนุษย์คือใจที่ไร้ที่พึ่ง
ไม่ว่าจะรู้หรือไม่รู้ ยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ตาม

จิตที่ดีงามย่อมไม่มีเรื่องทุกข์ใจ
จิตที่ประเสริฐ ย่อมไม่มีผู้ที่จะต้องเคียดแค้นชิงชัง

จิตที่เรียบง่าย ย่อมไม่มีเรื่องว้าวุ่นใจ
เป็นคนดี กายใจซื่อตรง ย่อมหลับเป็นสุข

ผู้ประกอบกรรมดี ฟ้าดินย่อมมองเห็น ผีสางเทวดาย่อมสรรเสริญ

ความสงบที่แท้จริงมิได้เกิดจากการนั่งนิ่งๆหลายชั่วโมง
แต่เกิดจากการมองผู้คนและสิ่งทั้งหลายด้วยใจที่สงบ ได้ยินแม้แต่เสียงดอกไม้บาน

นั่งก็เป็นสมาธิ เดินก็เป็นสมาธิ เหตุเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป เหตุเกิดขึ้นแล้วก็ว่างเปล่า

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราทุกคน ไม่มีใครสามารถเป็นเจ้าของได้ ได้แต่เพียงเกี่ยวข้องแล้วก็ผ่านไป

พวกเราทุกคนเป็นเพียงแขกผู้ผ่านกาลเวลาเท่านั้น

วันหนึ่งเราก็ต้องบอกลาทุกสิ่งไป
ทุกสิ่งที่ปรากฎต่อหน้าควรจะทนุถนอม แต่สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องอาลัย สิ่งใดที่ควรจะได้ก็จงรับด้วยความยินดี

ขออวยพรแด่ทุกคนที่มีวาสนาได้เกิดร่วมเป็นครอบครัวเดียวกัน รวมทั้งญาติสนิทมิตรสหาย
มีความสุข เบิกบานใจทุกวันคืน.....
ปีใหม่นี้และปีต่อๆไป ขอให้ท่านเป็นคนดี มีคุณธรรมมีสัจจะเกื้อกูลผู้ยากไร้และหยิบยื่นโอกาศดีๆให้กับผู้อื่นโดย
ไม่หวังผลและขอสิ่งใดตอบแทนกับการ
กระทำดีของเรา ท่านจะมีมากมีน้อยเมื่อถึงเวลาก็ไม่เหลืออะไรติดตัวไปเลยความดีที่ท่านได้ทำในวันนี้จะติดตัวท่านไปและคนข้างหลังจะกล่าวขานจดจำท่านตลอดไป...ขอให้ท่านที่อ่านบทความด้านบนจบแล้วจงมีสติพิจารณาก็จะพบความสงบสุขทั้งกายใจตลอดไปทุกๆปี

 

เครดิต เฟสบุ้ค yudtasak sukkasempitak