เรื่องเด่น ประมวลภาพพลังจิตธรรมสัญจร 55

ผลจากฝนที่ตก และเส้นทางออกจากภูทอก ยังไม่สะดวกเท่าที่ควร และแวะซื้อของฝั่งไทย เพื่อนำไปถวายวัดภูเขาควายที่ประเทศลาวทำให้ต้องเลื่อนกำหนดการออกไปอีก



รถตู้ชาวคณะกำลังพาเพื่อนๆข้ามแดน จากไทยไปลาว



ป้ายต้อนรับนักท่องเที่ยว กระผมยัง งงกับภาษาลาวครับเลยอ่านไม่ทัน

ใกล้ด่านตรวจคนเข้าเมืองลาว

รู้ว่าเป็นคำเตือนแต่ตัวหนังสือเล็กมากๆเป็นอันว่าไทยแลนด์ห้ามอย่างไร ลาวก็อย่างนั้น ล่ะกัน

ที่หมายแรกเมื่อขั้นตอนผ่านแดนเสร็จแล้วก็ร้านนี้ครับ อาหารกลางวัน เวลาบ่ายกว่าๆ



หน้าตาอาหาร แทบไม่คุยกันเลย ก้มหน้าก้มตากิน (ขอบคุณอีกครั้ง น้องเอกสามสิบทัศสำหรับภาพอาหารและร้าน)

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ก็รีบเดินทางไปวังเวียง ผ่านสถานีขนส่งที่เวียงจันทน์ ครับ

ระหว่างทางก็พบปั้มน้ำมัน มีห้องน้ำอย่างนี้ครับ ใครที่เข้าห้องน้ำยากๆก็ต้องเข้าครับ เพราะระหว่างทางหายากจริงๆ

อีกปั้มหนึ่ง ก่อนที่จะบุกลุยไปถึงวังเวียง ระยะทางจาก เวียงจันทน์ ถึง วังเวียง ก็ 170กม.

​

 

ระหว่างทางสายฝนตกแบบพร่ำตลอดเส้นทาง และสภาพเส้นทางกระผมให้ 40%ทำความเร็วไม่ได้ และถ้าไม่ชำนาญล่ะก็มีหวังลง หุบเหว มาเจอร้านจำหน่ายสินค้า ปลาทุกชนิด แวะเข้าห้องน้ำ ภาระกิจส่วนตัวใครตัวมัน ค่าห้องน้ำ สิบบาท แต่ต้องให้แบ็งค์ 20 น่ะเพราะให้เหรียญสิบเขาไม่เอา เหตุผลเอาไปธนาคารแล้วธนาคารไม่เอา ใช้เงินไทยนี่แหละ แล้วเขาจะทอนให้ครับ หรือใช้วิธีเข้าสองคนจ่ายคนเดียว คุณอ้อยบ่นว่า แพงมากๆคิดแล้ว สองพันกว่ากีบ แน่ะ

ซักพักก็มาถึงร้านนี้ครับ ที่วังเวียง (อาหารที่นี่อร่อยมากๆขอบอกหรือหิวก็ไม่รู้)

หน้าร้านจะโชว์อาหารฝรั่งประเภท เบอร์เกอร์ ฝรั่งเยอะมากๆที่นี่

ไปถึงที่นี่นั่งโต๊ะมองกันไปมองกันมา บนโต๊ะมีจานแล้วถ้วยคว่ำไว้ คุณแอ๋วหรือใครก็ไม่รู้ถาม"น้องขอข้าวหน่อย"ที่ไหนได้เปิดถ้วยข้าวอยู่เต็มถ้วยครับ นั่งมองหน้ากันอยู่ได้

ตามภาพเลย อร่อยและก้มหน้าก้มตารับประทานกันไม่มีใครคุยเลยครับ

สังเกตุดูไก่ครับ หมดก่อนเพื่อนๆ"โต๊ะข้างๆเป็นเหมือนกันไหมครับ"

ชื่นมื่น ใครไม่รู้อร่อยอย่าบอกใครอาหารเย็นเวลาสองทุ่ม ฮิ..ฮิ..

ถ่ายภาพเขามามากโดนบ้างแล้ว น้องเอกพอได้ที่ก็คว้ากล้องกดชัตเตอร์ฉับเข้าให้

เมื่ออิ่มแล้วดูสภาพถนนข้างนอก ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝน อากาศเย็นสบาย ร้านตรงข้าม ก็เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว ฝรั่ง ก็เลยไม่กล้ากดชัดเตอร์เดียวแสงแฟลตมันไปแยง
ตาเขา ถ้ามันยกโขยงมาหาเรื่องกลัวว่าจะวิ่งหนีไปไหนไม่ได้เพราะไม่รู้เส้นทางจ้า (คิดว่าจะแหน่ น่ะ)เสร็จแล้วเข้าที่พักวังเวียง สภาพห้องพักใช้ได้ครับ

เช้ามาพบกับบรรยากาศอย่างนี้ ธรรมชาติจัดสรรให้อีกแล้ว วังเวียงเป็นเมืองที่สงบเงียบมากๆ ธรรมชาติเช่นป่าไม้หนาแน่น ความเป็นชนบทยังมีให้เห็นอยู่ครับ

บ้านไม้ที่ชนบท วังเวียงครับ


​

 

โรงแรมที่พัก ที่วังเวียง บรรยากาศตอนเช้ายังไม่มีใครลงมาครับ อากาศเย็นสบายๆมากๆ

เทือกเขาสลับซับซ้อน กับหมู่บ้านชนบท















อาหารเช้า ที่วังเวียง ครับ จริงๆแล้ว สถานที่ท่องเที่ยวที่นี่ยังมีอีกมาน่าจะต้องอยู่ต่ออีกซักสองหรือสามวันถึงจะดี จ้า...​

 

ขึ้นไปจับภาพมุมสูงชั้นสามอาคารที่พัก มองลงมาเห็นใครน่ะมาจับกลุ่มทำอะไรกัน อ้าว คณะเราเอง เก็บภาพครับ แหม่ะสวยงามอย่างนี้ใครจะอดใจไหวล่ะ จ๊ะ

ข้างล่างหน้าที่พักก็กดชัตเตอร์กันใหญ่เลย



เลยโดนเรียกลงมาให้เขากด เอ้ย..ถ่ายภาพ ทั้งคณะ



ดูแต่ล่ะท่านอย่างกับนักมวย ทีมชาติอย่างไงอย่างนั้น



เห็นไหมดูท่าที่โพส์ซิ่ นางแบบอาชีพอายหมดล่ะครับ





ตรงนี้ น้อง หมวยกับน้องมลจอง จ้า...​

 

นั่นยังไม่พอ มีอีกไหม เอามาลงให้หมด จ้า

นี่สงสัยมือปืนทีมชาติ ชักปืนจ่อยิงกันใหญ่เลย

จริงๆแล้วจะให้ดู มะพร้าวครับ ที่แตกแยกเป็นสองยอดเห็นริบๆโน้น รถวิ่งผ่านถ่ายไม่ได้ไม่มีมุมให้ถ่ายภาพเลย

มาถึงไกด์ก็พามาที่สะพานแขวนสู่ถ้ำจัง



ก่อนข้ามสะพานแขวน ก็เริ่มถ่ายภาพกันหลายเวอร์ชั่นเลยครับ



แม่น้ำซอง ที่เห็นแดงๆเนื่องจาก ฝนตกทำให้ชะดินลงมาก็เลยแดงจริงๆแล้วใสมากๆครับ



ว่าแล้วคุณหญิงก็จัดระเบียบตามลำดับความงามกันเลย

ก็เลยได้ภาพอย่างนี้มาครับ


​

 

แค่จุดนี้จุดเดียว คณะก็ไม่อยากเคลื่อนย้ายไปไหนแล้ว













แต่ล่ะท่านรีบจ่ำเพื่อที่เดินทางสุ่ถ้ำจัง

ร้านค้าที่ชาวบ้านมาตั้งที่ริมทางเดินเป็นอาหารพื้นเมือง ที่เห็นเป็นตัวอ่อนผึ้งครับ ห่อใบตองแล้วย่างถ่าน กลิ่มหอมมากๆแต่สงสารผึ้งก็เลยไม่มีใครได้ทานกัน





น้ำที่ไหลทะลุผ่านภูเขามา ใสมากๆมองเห็นตัวปลาแหวกว่ายไปมา ​

 

ค่าเข้า(ขึ้น)ชมถ้ำที่สวยงามไกด์ลาง(น้องอึ่ง)จัดการให้ครับ

กลุ่มผีเสื้อมากินดินโป่ง ฝูงใหญ่

เริ่มไต่ความสูงไปเรื่อยๆแล้วครับ

นั่นแหละครับ บันไดไต่ความสูง ที่คณะเราต้องเดินขึ้นสู่ถ้ำจัง



ดูความสูงชัน และคณะเพื่อนๆเดินขึ้นมาซิ่ครับ มองกันทีก็แหงน คอตั้งเลย

"ด้านหลังไหวไหม" "ไหวค่ะ..ยังชูนิ้วได้อยู่"



วิวทิวทัศน์ไกลๆมองเห็นสภาพเมืองวังเวียงที่เต็มไปด้วยป่าไม้

ปากถ้ำ มาถึงแล้วครับ

นั่งพักแถมชักภาพกันเลย

อีกภาพหนึ่งมุมมองไกลๆ​

 

ทางเข้าสู่ถ้ำครับทางเจ้าหน้าที่ลาวได้ทำประตูปิดเมื่อไม่ต้องการที่จะเปิดให้ชม

เมื่อเข้ามาก็จะพบห้องโถงภายในถ้ำขนาดใหญ่ๆ จุผู้คนได้หลายครอบครัวเลยทีเดียว

ด้านบนมองเห็นหินงอกหินย้อยสวยงามมากเมื่อยามกระทบกับแสงไฟเป็นประกายคล้ายเพชร

















บางสิ่งบางอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ต้องพบเห็นด้วยตนเอง ในทริปนี้ ก็มีให้เห็นแม้นแต่ที่ถ้ำจัง นี้ ครับ

​

 

น้องอึ่ง ไกด์สาวชาวลาวกำลังบรรยายและแนะนำถึงรูปหินงอกและหินย้อยและความเป็นมาของถ้ำ



บรรยากาศภายในถ้ำไม่อับชื้น แต่เย็นสบาย มีลมพัดตลอด แต่มองไม่เห็นว่าลมเข้ามาทางไหน





ทุกอย่างดีหมดแต่ สายไฟครับ น่าจะเก็บหรือไม่ก็พรางตาหน่อย ให้ดีกว่านี้









สุดถ้าแค่จุดนี้ครับที่เหลือ น่าจะมีการสำรวจเข้าไปอีกแต่ก็เอาเหล็กมาปิดกั้นไว้กันคนเดินเข้าไป
​

 

หินงอกรูปหัวเต่า ไม่รู้ว่ากลัวไม่เหมือนหรืออย่างไร สลักให้เห็นเสียเลย





ดูกันชัดๆอีกที ในรูปเป็นรูที่ลึกมากๆใช้ไฟฉายแรงสูงส่องเห็นเป็นรูชั้นหินลึกลงไปสุดตามองเลย

นี่ก็ตัวอย่างที่ไม่ดีครับ ไม่รู้ฝรั่งมังค่า ที่ไหนมามือบอนขีดเขียนให้เลอะให้รู้ว่าข้าก็มาแค่ถ่ายรูปไปก็พอแล้ว ยังมาทำลาย(เซนต์)ไว้อีก เฮ้อ..มีหลายที่เสียด้วย

คุณอ้อยเวลาเข้าถ้ำชอบเดินคนเดียวเรียกว่าสัมผัสที่หกมันออกอาการครับ



ความชื้นในถ้ำมีน้ำซึมมาตลอดจนเจ้าหน้าที่ต้องเตรียมเครื่องไว้สูบออก

​

 

จุดนี้ที่คุณหญิงไปยืนทำสมาธิจิต นี่แหล่ะมีอะไรดีๆเยอะ สังเกตุคุณอ้อยซิ่ พอเข้าถ้ำปุ๊บสงบเงียบมากๆเลย ครับ

ความงามที่ปรากฏ ที่ห้องโถงอีกที่หนึ่ง ซึ่งด้านล่างเป็นวังของพญานาคราช











อย่างที่บอกครับ สายไฟถ้าเก็บดีๆจะสวยงามอีกมากเลย





จุดตรงนี้เป็นหุบภายในถ้ำลึกมากๆ ถ้าทำสมาธิจิตให้สงบๆ และไม่มีเสียงรบกวนจะได้ยินเสียงน้ำไหลเหมือนมีใครเล่นน้ำอยู่ครับ
​

 

เส้นทางอีกด้าน ได้พาลัดเลี้ยวภายในถ้ำ ออกมาสู่ศาลาภายนอก



มองเห็นทิวทัศน์ไกลๆรอบๆตัวเมืองวังเวียง



จุดนี้คล้ายห้องพระซึ่งมีพระพุทธรูปให้กราบบูชา







​

 

นี่ก็อีกจุดหนึ่ง และหลายๆจุดที่นักท่องเที่ยวที่ไม่ค่อยมีวินัยในตัวเองชอบสลักบนหินทำให้ธรรมชาติที่งดงามต้อง เสียหายหมดความงามไป













จุดนี่แหล่ะครับที่กระผมเคยบอกว่าเป็นเหวลึก จนทางเจ้าหน้าที่ถ้ำต้องก่อกำแพงกันไว้

หินงอก ดูคล้ายพระบิณฑบาตร





​

 

ออกมานอกถ้ำมองด้านล่างเห็นคณะอื่นๆเริ่มเข้ามาท่องเที่ยวที่ถ้ำจัง

บันไดขาลงสูงและชันมากๆเลย

นี่ครับ คณะท่องเที่ยวจากการได้พูดคุยเป็นชาวลาวมาเที่ยวที่นี่ครับ



เดินไปพักไปมองดูวิวจุดอื่นๆไปเดียวก็ถึงครับ

คณะเรายังสดใสครับ สังเกตุมือยกกันให้ไขว้แสดงว่ายังมีแรงอยู่







ปิดท้ายด้วยคุณอ้อย พร้อมน้องอึ่ง ค่อยๆลงมาอย่างรวดเร็ว

ดูความชันซิ่คนข้างๆที่กำลังโหนตัวขึ้นไปนั่นงัย

ดอกไม้มีให้ชมเป็นบางจุดเท่านั้น

​

 

เมื่อลงมาด้านล่างก็มาเดินสะพานไม้แนวที่น้ำลอดออกมาใต้ภูเขา จากข้อมูลมีนักสำรวจชาวต่างชาติ ได้ทำการใส่ชูชีพลอดในถ้ำที่มีน้ำไหลผ่านสามารถทะลุไปอีกด้านของภูเขาได้แต่ไกลมากๆ



น...น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลาแหวกว่ายไปมาน่าเอ็นดู (เป็นเนื้อเพลงเลย)



ถ้ามีเวลามากๆน่าลงไปเล่นน้ำจริงๆเลยน่ะเนี่ย



ทุกคนคิดเหมือนกันหมดเลย



ที่ถ้ำด้านล่าง เยื้องกับจุดที่น้ำโผล่มา ครับ(เอ๋ะ..จุดที่เป็นแสงพอมาลงในคอมพึ่งเห็นน่ะเนี่ย)

เด็กเล่นน้ำกันสนุกสนานเลย

เดินกลับออกมาก็มาเจอแม่ค้าขาย ของกินทั้งมันปิ้ง และน้ำผึ้ง จนถึงยาดองพื้นบ้านทุกอย่าง ราคาไม่ต่ำกว่ายี่สิบบาทครับ


​

 

ตัวอ่อนของผึ้งที่ชาวบ้านนำมาห่อใบตองย่างขายไม่รู้ราคาเท่าไหร่เพราะเห็นแล้วสงสารจ้า

สินค้าการเกษตร แบบง่ายๆลืมบอกไปเวลาไปเที่ยวที่ลาวให้เตรียมแบ็งค์ยี่สิบบาทไทยไปเยอะๆเพราะชาวลาวชอบมากๆจ้า





นี่แหล่ะอาหารที่ประทังชีพยามอยู่บนรถ คนล่ะหนุบ คนล่ะหนับ อร่อยอย่าบอกใครเลย

เสร็จแล้วหิ้วใส่ถุงข้ามสะพานมายังรถ



ที่ลานจอดรถช่วงเช้ายังไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว แสดงว่าคณะเรามาก่อนใครเขา เมื่อขึ้นรถก็เดินทางไปต่อ เส้นทางเดิมที่เดินทางมาเมื่อวันวาน





มองทิวทัศน์ข้างทาง เห็นว่าป่าไม้ในลาวยังมีความสมบูรณ์ แต่พอมาเห็นรถคันนี้ก็นึกว่าอีกไม่นานหรอกมัง ป่าก็คงจะหมดไปจากการบริโภคของมนุษย์

สภาพเส้นทางที่สลับยางมะตอย กับลูกรังและหินลอยเป็นช่วงๆ ทำให้ทำเวลากับการเดินทางได้ไม่ดีนัก แต่เจอรถเจ้าถิ่นที่วิ่งอยู่ ทำให้นึกถึงช่วงล่างรถว่าคงหลุดเป็นชิ้นๆเจ้าถิ่นไม่มีเบาเลยครับ รูดอย่างเดียว สงสัยเป็นลูกจ้างแหงๆถ้าเจ้าของรถต้องถนอมบ้าง



​

 

เสาสัญญาณโทรศัพท์เคลื่อนที่ ของลาวสูงมากๆซักประมาณ 50 เมตร แถมอยู่ยอดเขาที่สูงด้วยเลยทำให้การติดต่อสื่อสารนั้นติดต่อกันได้ตลอดแม้นจะอยู่ในหุบเหว ป่าลึก สังเกตุจากไกด์ สามารถติดต่อกับร้านอาหารที่คอนแท็กได้ตลอดเวลา

ใช้ระยะเวลาที่วิ่งรถมานานพอสมควร ก็มาถึงปั๊มน้ำมันเดิม

ราคาน้ำมันที่ลาวครับเป็นเงินกีบ

ห้องน้ำ มีทั้งภาษา ลาว อังกฤษ ไทย ได้ใจความว่าเมื่อเข้าแล้วไม่ใส่น้ำมัน(เติม)ให้ใส่เงิน ห้าบาทที่กล่องด้วย





นี่ครับแม่ค้าตาหวาน ไปที่ไหนค้าขายที่นั่น....

เหลือบไปเห็น ก๋วยเตี๋ยวพร้อมเครื่องเคียง สงสัยจะหิว น่ารับประทานจัง ฉะนั้นไม่รอช้ารีบขึ้นรถ ไปทานอาหารที่เขื่อนน้ำงึมกันดีกว่า

พอไปถึงรถจอดเสร็จไม่รอใครแล้ว จ้ำลงเรือกันจูงมือกันลงเรือดีกว่า



เรือที่นี่มีหลายขนาด ในการให้บริการนักท่องเที่ยว แล้วแต่จะติดต่อเอาขนาดไหน ราคาแต่1,000 - 2,500 บาทครับ
​

 

มือซิ่งของเราเปลี่ยนจากพาหนะทางบกมาเป็นทางน้ำครับ

ลงมาแล้วอาหารพร้อมก็ จัดการเลยครับ โต๊ะเต็มก็จัดการด้วยตนเอง จ้า..





คุณแอ๋วนั่งไม่ทันใจ ลุกยืนหน่อยอาหารจะได้เต็มๆ ฮิ...ฮิ...









ท่ามกลางสายน้ำคิดดูเจริญอาหารกันขนาดไหนเนี่ย..



ที่เป็นเกาะแก่งคือยอดเขาที่น้ำท่วมไม่ถึงก็เลยเป็นเกาะ​

 

แวะมาเสียบครับ ฮิๆๆๆๆ

 

ลัดเลาะเกาะแก่ง ชมน้ำไปมา สภาพเป็นอย่างนี้



สาวเจ้าก็มองที่หมายต่อไป โดยเมินสิ่งที่อยู่ด้านหน้า จ้า...ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...

เรือไททาลาว ก็ได้พาเรามาที่เกาะแห่งหนึ่งเพื่อชมวิวทิวทัศน์รอบๆบริเวณ



ภาพนี้เบียดบังอะไรกันหรือปล่าวจ๊ะ



แห่ะทำเนียนเลย เป็นกับตันเรือ ฮิ...ฮิ...ฮิ...
​