ปรารถนาโพธิญาณเดินไม่หยุดยังไงก็ถึง

...ถ้าไม่มีการกระทบ ก็ไม่มีการใช้สติสัมปชัญญะ รำลึกนึกน้อมเอากุศลธรรมออกมาใช้ ทำให้เกิดการบำเพ็ญ สร้างเสริมบารมี เช่น ขันติ, วิริยะ,ฯลฯ

ที่ยังพร่องอยู่ ก็จะถูกต่อเติมให้เต็มขึ้น

ดังนั้น อย่าหลีกหนี อย่าเกรงกลัวที่จะประสบเหตุการณ์
แต่จงเรียนที่จะทิ้งบาปอกุศลกรรมในจิต ขณะเผชิญประสบการณ์

 

ท้อ .......



หลวงตาเคย ท้อไหมค่ะ?......

นี่คือประโยคคำถามที่เราถามหลวงตาหลายปีก่อน เพราะเห็นหลวงตาเหนื่อยมาก

หลวงตาหันมายิ้มแล้วตอบว่า เคยสิ ท้อแต่ไม่ถอย อาการพวกนี้เป็นเรื่องปกติของคน ความเหงา ความท้อ ฟุ้งซ่าน มันเป็นแค่อาการของจิต ถ้าเรารู้เท่าทัน หรือมีที่อยู่ของจิต มันจะหายไปเอง สำหรับหลวงตา ท้อ เราก็ไปย้อนดูว่าเราท้อที่ไหน มันท้อที่ใจเราแก้ที่เหตุผลก็ไม่เกิด แก้ที่ใจเรานั่นเอง ง่ายๆเลย เอ็งก็จับหลวงปู่เป็นเครื่องอยู่ ยึดให้มั่น มอบกายถวายชีวิต มีอะไรถามท่าน บ่นกับท่าน คุยกับท่าน จนผูกพัน ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับท่าน สวดมนต์สลับกับจับพระ เอ็งจะรู้ว่าท่านอยู่กับเราตลอดเวลา เราจะไม่เหงาไม่ท้อ เพราะมีท่านตลอดเวลาทุกขณะจิต ทุกลมหายใจเข้าออก ทุกคำที่สวดมนต์ ทุกกริยาที่ทำทุกการกระทำที่มี หลวงตานั่งสวดมนต์และคุยกับท่านอย่างเดียวตลอดสามปีตอนมาอยู่ที่ถ่ำ ง่ายๆแค่มีท่านในใจ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ท่านบอก เอ็งท้อข้าไม่ท้อ เอ็งถอยข้าไม่ถอย เพราะเวลามันยังเดินหน้าตลอด เกิดมาแล้วมันต้องเดินหน้า สร้างบารมีทำดี ไม่มีเวลามาท้อ ไม่มีเวลามาถอย เอ็งจำไว้นี่แหล่ะลูกหลานพรหมปัญโญ หลวงตายิ้มอย่างมีความสุขเอ่ยสั้นๆว่า จริงไหมคับหลวงพ่อ หลวงตาหันมายิ้ม รอยยิ้มท่านเป็นหนึ่งเดียวกับหลวงปู่ ท่านบอกว่านี่ไงหลวงปู่ยิ้มให้เอ็ง ภาพแห่งรอยยิ้มนั้น บันทึกในใจเราตั้งแต่วินาทีนั้น ตราบจนถึงตอนนี้และตลอดไป


ขอบคุณนะค่ะหลวงปู่ หลวงตา กับรอยยิ้มนี้ที่เปลี่ยนชีวิตหนูให้มีค่าต่อโลกใบนี้

**********************************************************************************

 

.....อธิษฐานทุกวัน อธิษฐานทุกครั้งที่ทำดี

ว่า "จงเป็นไปเพื่อความสำเร็จแห่งพระสัมมาสัมโพธิญาณ"

ใหม่ๆจะลืมบ้าง

จงเพียรทำจนชินติดเป็นนิสสัย

แล้วจะสบาย

ไม่มีความคิดเลยที่จะลา จะทอดทิ้ง จะท้อถอยในการเดินไป
สู่ความสำเร็จในทางนั้น

 

รูปแบบการสร้างบารมี ไม่ว่าจะเป็น ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยะธิกะ ก็เป็นการย้ำๆของเดิม เพียงแต่ระยะเวลาในการสร้างต่างกัน โพธิสัตว์ไม่ค่อยกลับมาเสวยบุญหรอก เกิดมาก็สร้าง ทำๆๆๆๆ แล้วก็ที้งไว้ รอไปเก็บชาติเดียวเลย บารมีเต็มแล้วถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ต้องทำไปก่อน พระพุทธเจ้าไม่ได้มีองค์เดียว ต้องรอคิวไปก่อน

ใครอธิฐานปุ๊บก็ต่อแถวเลยนะ แต่ต้องสร้างไม่งั้นก็ไม่ไปใหน เพราะมันไม่ครบองค์ประกอบของกรรม คิดอย่างเดียวยังไม่ได้นั่งนะ มีแต่มโนกรรม ยังขาด กายกรรม วจีกรรม ทำทุกอย่างก็จะมีพลังงานไม่สูญไปใหน"

คติธรรมคำสอน หลวงตาม้า

 

สองมือนี้ที่สร้างทุกสิ่ง.......


ไม่ว่าเวลาผ่านไปกี่วัน กี่เดือน กี่ปี มือคู่นี้ ไม่เคยหยุดคิด หยุดสร้าง และหยุดทำ เวลาผ่านไป หลวงตาไม่เคยหยุดในวัยเจ็ดสิบกว่า มือคู่นี้ สร้างวัดจากถ่ำที่ไม่มีใครรู้จักจนกลายเป็นวัดถ่ำเมืองนะที่คนกล่าวขานจนโด่งดัง เป็นที่ภาวนาสวดมนต์ของคนหลายหมื่นคน ออกอากาศให้คนสวดมนต์หลายแสนคน

มือคู่นี่ ที่สร้างพระบรรจุตามที่ต่างๆและแจกเป็นล้านองค์ ตั้งแต่องค์เล็กจนถึงเท่าองค์เท่าตึก

มือคู่นี้ที่อบรมสั่งสอนให้คน นับไม่ถ้วนได้พบแสงสว่าง และความสุข ทุกวันนี้หลวงตาและมือคู่นี้ ยังคงเดินทาง เพื่อสร้างประโยชน์ทุกวันทุกลมหายใจ

หลวงตาบอกว่า วัยไม่ใช่อุปสรรคของคนทำบารมี ใจต่างหากล่ะ
ถ้าใจไม่สู้ ใจท้อ ใจถอยมันก็จบ

ทุกวันนี้วัยเป็นแค่ตัวเลข สังขารแค่เรื่องปกติโลก แต่ใจที่มุ่งมั่น หนทางแห่งโพธิสัตว์ต่างหาก คือภาระและหน้าที่ที่ต้องทำ มือที่ทำ เท้าที่เดิน ใจที่มุ่งมั่น ของพระธรรมดาที่ชื่อ พระวรงคต วริยธโร
พระที่คนทั้งหลายเรียกท่านว่า หลวงตาม้า พระผู้เป็นดั่งศรัทธาและแสงนำทางแห่งชีวิต ขอขอบคุณทุกกิจกรรมที่สร้างเพื่อหลวงตา งานมุทิตาจิต ที่ลุล่วงด้วยดี ด้วยแรงความรักของทีมงานพี่จิน พี่ตอย ทุกงานที่หลวงตาไป กับแรงศรัทธาของทุกท่านที่ไปร่วมสวดมนต์ งานที่อิมพีเลี่ยน สำโรงแสดงให้เห็นถึงพลังแห่งลูกหลานพรหมปัญโญ ทุกกิจกรรมหลวงตาชื่นชมมาจากใจ และเป็นแรงใจส่งถึงหลวงตา เป็นเหมือยาวิเศษให้หายจากความเหนื่อยและโรคภัย ทำให้มือคู่นี้ ยังคงมีแรงต่อไป หลวงตาชื่นชมทุกแรงใจทุกการกระทำที่ทุกท่านทำให้ท่าน

บทความนี้เพียงแค่ ส่งถ่ายความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นในทุกกิจกรรมที่มี เราเป็นเพียงแค่ผู้นำสารนี้ ส่งเพื่อแสดงความรู้สึกที่มี ต่อความดีงามของลูกศิษย์และครูบาอาจารย์ ว่านี่คือ จิตวิญญาณแห่งพรหมปัญโญ


*******************************************************

 

ท้อได้แต่ห้ามถอย

ถาม: ท้อใจ...?
ตอบ: ท้อได้แต่ห้ามถอย คนอื่นท้อถอยได้ ของเราท้อได้แต่ห้ามถอย ลุยต่อไปข้างหน้า

ขณะที่เราแย่ที่สุดกิเลสก็แย่ด้วย ถ้าเราอึดต่อได้อีกนิดเดียวกิเลสก็จะแย่ไปเลย เพราะพวกกิเลสต่าง ๆ โดยเฉพาะกิเลสจะอาศัยอยู่กับร่างกาย ในเมื่อกิเลสอาศัยร่างกายอยู่ ถ้าร่างกายแข็งแรง กิเลสก็พลอยแข็งแรงไปด้วย เพราะฉะนั้น..ตอนที่เราแย่ที่สุด กิเลสก็แย่ไปด้วย ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ตามตีซ้ำไปเลย ไม่ต้องไปเกรงใจ

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๕

ที่มา www.watthakhanun.com


***********************************

 

"ยุคนี้เป็นยุคที่รวมเอาคนที่ดีที่สุดและเลวที่สุดเยอะมาก โพธิสัตว์ในเมืองมนุษย์เยอะมาก คนที่ทำความดีสร้างบารมี เอ็งมองเอ็งก็รู้แล้วว่าโพธิสัตว์ บางองค์ก็ลงมาทำเล็กๆน้อยๆ ท่านเก็บบุญ เก็บความรู้สึกที่ดีอย่างเดียว มันไม่อิ่มในบุญ มีความสุขในบุญ มันก็ทำไปเรื่อยๆ ถ้าเราทำ เราก็จะคล้ายๆท่าน เราก็จะรับบุญได้ตลอดเวลาเหมือนท่าน"

คำสอนหลวงตาม้า วิริยธโร
(พุทธสโร คือ ฉายาเดิมของหลวงตาม้า ที่หลวงพ่อหวลเมตตาตั้งให้)

 

การบำเพ็ญเมตตาบารมีของพระโพธิสัตว์
***********
[๑๕๖] ครั้งนั้น เมื่อเราค้นหาอยู่ ได้เห็นเมตตาบารมีเป็นข้อที่ ๙ ที่ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ทั้งหลายในปางก่อน
ได้อบรมสั่งสมมา จึงเตือนตนเองว่า

[๑๕๗] ‘ท่านจงยึดเมตตาบารมีข้อที่ ๙ นี้ บำเพ็ญให้มั่นคงก่อน ถ้าท่านปรารถนาจะบรรลุพระโพธิญาณ
ท่านก็จงเป็นผู้ไม่มีใครเสมอในเมตตาบารมี

[๑๕๘] ธรรมดาน้ำย่อมแผ่ความเย็น
ชำระล้างมลทินคือธุลีเสมอกัน
ทั้งในคนดีและคนชั่ว แม้ฉันใด

[๑๕๙] ท่านก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญเมตตาให้เสมอกัน
ทั้งในคนที่เกื้อกูลกันและในคนที่ไม่ได้เกื้อกูลกัน
บำเพ็ญเมตตาบารมีแล้ว จักบรรลุสัมโพธิญาณได้

[๑๖๐] แต่พุทธธรรมเหล่านี้จักมีเพียงเท่านี้ก็หามิได้
เราจักค้นหาธรรมที่เป็นเครื่องบ่มพระโพธิญาณอย่างอื่นต่อไป
...............
ข้อความบางตอนใน สุเมธกถา ขุททกนิกาย พุทธวงศ์
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=33&siri=193

 

การบำเพ็ญอุเบกขาบารมีของพระโพธิสัตว์
***********
[๑๖๑] ครั้งนั้น เมื่อเราค้นหาอยู่ ได้เห็นอุเบกขาบารมีเป็นข้อที่ ๑๐ ที่ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ทั้งหลายในปางก่อน
ได้อบรมสั่งสมมา จึงเตือนตนเองว่า

[๑๖๒] ‘ท่านจงยึดอุเบกขาบารมีข้อที่ ๑๐ นี้ บำเพ็ญให้มั่นคงก่อน ท่านเป็นผู้มีอุเบกขาเที่ยงตรง มั่นคง
จักบรรลุสัมโพธิญาณได้

[๑๖๓] ธรรมดาแผ่นดินย่อมวางเฉยในสิ่งที่เขาทิ้งลงทั้งสะอาดและไม่สะอาด ทั้ง ๒ อย่าง เว้นความโกรธและความยินดี แม้ฉันใด

[๑๖๔] ท่านก็ฉันนั้นเหมือนกัน
จงมีใจเที่ยงตรงในสุขและทุกข์ในกาลทุกเมื่อ
บำเพ็ญอุเบกขาบารมีแล้ว จักบรรลุสัมโพธิญาณได้

[๑๖๕] ธรรมที่เป็นเครื่องบ่มพระโพธิญาณ
มีอยู่ในโลกเพียงเท่านี้ นอกจากนี้ยิ่งกว่านั้นไม่มี
ท่านจงตั้งมั่นอยู่ในธรรมนั้นเถิด’
...............
ข้อความบางตอนใน สุเมธกถา ขุททกนิกาย พุทธวงศ์
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=33&siri=193