ผมนี้ผมเกิดอุบัติเหตุตอนเช้าแล้วมีปากเสียงกัน

วันนี้ตอนเช้าผมขับรถไปทำงานซึ้งก่อนเข้าโรงงานนั้น ได้มีรถตู้คู่กรณีอีกคันนึงซึ้งขับมา อยู่กลางเลนผมเดาใจเขาไม่ได้นึกว่าเขาจะตรงไป แต่เขาดันเลี้ยวกระชันชิดเปิดไฟเลี้ยวตอนจะเลี้ยว ซึ้งผมเองก็ประมาทเองที่อ่านใจเขาไม่ออก ซึ้งเขาเหมือนจงใจปาดหน้าผมแล้วเลี้ยวกระชันชิดแต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจงใจหรือไม่ทำให้รถผมไปชนข้างๆกะรถตู้ แล้วโดนรถตู้เหยียบล้อรถมอไซ ในความโชคร้ายผมยังโชคดีที่ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมดีดตัวออกมาทันไม่งั้นโดนรถตู้ทับขาแน่ๆ หลังจากที่ผมจะไปเข้าไปคุยกะเขาเขาเปิดกระจกมาแล้วพุดขึ้นมาว่า มึงไม่เห้นไฟเลี้ยวหรอ คำนี้มันทำให้ผมโมโหมากๆยอมรับเลยไม่เคยโกรธใครมาขนาดนี้ ผมก็ตอบไปว่าไม่เห้นเขาบอกอ้าวมึงไม่เห็นไฟเลี้ยวหรอ พุดคำเดิม2 รอบ ผมเลยบอกผม ตีวงกว้างขนาดนั้นใครจะไปรู้ แต่ตอนเช้าผมไม่มีอารมหาเรื่องเลย เดินออกมาเลย แต่ยอมรับโมโหมากๆ
โมโหตรงที่เปิดกระจกมาจะถามว่าน้องเป็นไงบ้าง แต่ป่าวเลยมาด่ากันอีก
ผมพยายามจะปล่อยวางแล้วแต่มันยังคาใจอยู่เลยอยากทราบว่า สิ่งที่เขากระทำนั้น จะมีผลไรตามมาไหมครับ แล้วอย่างงี้เขาเจตนาไหมครับ
ถ้าเจตนาผลของของกรรมจะตามมาในอีกไม่ช้าไหมครับ ตอนนี้ผมไม่ค่อยคิดไรเท่าตอนเช้าแล้ว ปล่อยให้เป็หน้าที่ของกฎแห่งกรรมไปแทน

บางทีเราว่าเราไม่ประมาทแล้ว แต่ บางครั้ง มันมาเองโดยที่เราระวังตัวเราสุดๆแล้ว กระชันชิดกระทันหันเกินไปเราไม่สามารถหยุดมันได้