ผมได้กลิ่นเหม็นเน่าคล้ายกลิ่นศพ

ตอนที่ผมบวชหน้าไฟงานศพแม่ ตอนเช้าเผาศพแม่เสร็จแล้ว ผมได้นอนที่ในโบสถ์ก็ได้กลิ่นเน่าเหมือนมีอะไรตาย พอตอนเช้ามาฉันเช้าก็ได้กลิ่นอีก ผมเลยสงสัยว่าได้กลิ่นศพแม่ผม ไม่รู้ใช่หรือเปล่า และเขาบอกว่ากลิ่นเหม็นจะเป็นกลิ่นของเปรต แสดงว่าแม่ผมคงไปเกิดเป็นเปรตใช่ไหมครับ ผมได้กลิ่นจริงๆ พยายามมองหาหนูหรืออะไรตายก็ไม่เจอ หรือว่าจะเป็นกลิ่นตดพระเณรก็ไม่น่าใช่เพราะว่ามันได้กลิ่นสองครั่งเลย ผมเองได้รับซองจากการทำบุญของญาติ ตอนขากลับกรุงเทพ ผมเอาเงินคืนหลวงพ่อไปหมดขอไว้แบงค์ 100 แค่ 1ใบเป็นขวัญถุง และเอาตัวเลข 80 จาก 2 ตัวท้ายของเงินฉบันนั้นมาซื้อล๊อตเตอรี่ก็ถูก 2 ตัวล่างพอดี แปลกๆ มากๆ ครับ และญาติผมก็ถูกหวยกันเกือบทุกคน เพราะรถขนศพแม่ก็ลงท้ายด้วย 80 เหมือนกัน แต่ผมไม่ได้ดูไม่รับรู้จากรถคันนั้นแต่ผมซื้อของผมเองคนเดียวก็ถูกเหมือนกับเขาพอดีเหมือนกัน และอายุแม่ผมก็ 80 พอดี ครับ คงเป็นเพราะว่าแม่ให้โชคหรือว่าบังเอิญสุดๆ ก็ไม่รู้ แต่โดยมากแม่ผมชอบซื้อหวยมาก ผมเองเหมือนเป็นคนมีเซนเหมือนเขาว่าอยู่บ้าง อย่างมีอยู่ครั้งหนึ่งผมกลับจากที่ทำงานมาถึงห้อง ก็รู้สึกว่าไม่สบายใจเลยเหมือนว่ามีใครเอาของไม่ดีมาอยู่ในห้อง พอดีผมพักที่กรุงเทพ กับเพื่อนคนหนึ่ง เลยถามเขา เขาก็บอกว่าวันนี้เขาไปงานศพญาติเขามาและนำรูปศพเข้ามาห้องด้วย ผมเลยมีอาการอย่างนี้ และบอกให้เขาเอาออกไป มันรู้เอง โดยไม่ต้องมีอะไรมากะซิบจะเกิการไม่สบายใจขึ้นมาทันที
และอีกเรื่องตอนผมเด็กเรียนอยู่ ป.5 ได้ ผมก็ย่านบ้านผมเขาชอบเลี้ยงผี พวกศาลเจ้า เจ้าที่เจ้าทางเนี้ยเขาเลี้ยงทุกปีและมีศาลเกือบทุกหมู่บ้าน ผมเป็นคนชอบปากเสีย เวลาเขาเลี้ยงศาลเจ้าอยู่ก็บ่นดูถูกเจ้าที่ว่าปล่อยให้หนู กระรอกมากัดกินพืชชาวบ้านได้ยังไง ไม่เชื่อถือ พอเดินกลับบ้านเกิดอาการแปลกขึ้นกลับตัวเองเลย คือช่วงเขาเลี้ยงเจ้าที่เสร็จเราก็แยกกลับบ้านใครบ้านมัน ผมและแม่เดินกลับพร้อมกัน ช่วงระหว่างการเดินทางกลับบ้านผม ตัวผมถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ดี พอเอามาจะเช็ดปากตัวเอง มือผมกลับจับผ้าสองด้านของมุมผ้าขึ้นมาผิดปากแล้วตรึงไว้ด้านหลัง จะคลายมือก็คลายไม่ออก ใจจะขาดตายเสียให้ได้ เวลาที่เกิดขึ้นมันเหมือนนานมาก ความจริงเอาผ้าดึงรัดปากตัวเองกับจมูกมัดมือไขว้ไปทางด้านหลังแค่ไม่นานกลับรู้สึกใจจะขาดเอาให้ได้ สงสัยเป็นเพราะผีเจ้าที่ที่ศาลเขาทำผม ผมนึกถึงคำภาวนา พุท-โธ โดยอัติโนมัติเพราะกลัวมากๆ ใจมันจะขาดจริงๆ บอกแม่ก็ไม่เชื่อผม พอนึกภาวนาปั๊บมันโล่งอกทันที หายไปเลยครับ คลายมือตัวเองออกได้ ผมคิดว่าผมรอดตายมาด้วยพุทธคุณจริงๆ ครับ แต่ก็หายไป แค่ช่วงไม่นาน พอเดินๆ ไปต่อก็มีอาการอีกแล้ว คราวนี้ขนหัวลุกเลย เหมือนมีมือใครมากดลงบนหัวผมเลย เหมือนเอามือมากดใจผมรู้สึกว่าเหมือนว่าผมจะลองดีใช่ไหม ผมเลยเล่าให้แม่ฟังแม่ก็ไม่เชื่อเพราะว่าเรายังเด็กอยู่ ขนหัวลุกนานมากๆ แต่นั้นมันรู้สึกว่าแค่เขาจะสั่งสอนผม คงจะให้ผมอย่าปากเสียอีกมากว่าที่จะทำร้ายผมจริงๆ จังๆ มากว่า ผมคิดไปเองนะครับ ว่าผมเป็นคนทีมีเซน พอสมควร.....

 

เจริญธรรม...

อาการที่เป็นอยู่นั้นซึ่งโดยปกติของทุกคนย่อมได้สัมผัส แต่ว่าไม่รู้ว่ามันคืออะไรจึงไม่เข้าใจ

พลังธรรมชาติอันได้แก่ ดิน น้ำ ลมและไฟมีอยู่โดยรอบในโลก อยู่ที่ว่าใครจะมีสติมากกว่ากัน

สติหรือเรียกว่า สัมผัสที่หกก็ได้ คือสัมผัสรับรู้ว่าอะไรมากระทบกับอายตนะ อันได้แก่ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ เรียกว่ารู้ได้ เมื่อแสดงพฤติกรรมอะไรออกไปและรับรู้ได้นั้น เรียกว่า การรู้ตัวทั่วพร้อมทั้งหมด หรือสตินั่นเอง

การได้กลิ่นนั้นก็จัดอยู่ในการรับรู้ทางจมูก ใจหรืออารมณ์เป็นอย่างไร อาการทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นมีเหตุปัจจัยหลายด้าน

เช่น เคยได้ฟังมา เห็นมา ได้กลิ่นมาว่าคนตายกลิ่นอย่างนี้ จิตเก็บรับรู้สิ่งนั้นไว้ เมื่อมีกลิ่นโดยธรรมชาติมากระทบทางจมูก การปรุงแต่งของจิตเกิดขึ้น ส่งผลต่อร่างกาย หากจิตภายในรุนแรงกว่า จะควบคุมร่างกายได้น้อย

ปัจจัยที่สองคือ พลังจิตของผู้ตายมีพลังมากกว่าคนเป็นจึงพยายามส่งพลังงานเพื่อสื่อสารกับคนเป็น

ลองสังเกตตนเองดูสิว่าอยู่ในกรณีใด จากนั้นหมั่นฝึกสติให้มากกว่ากว่าเดิม เชื่อว่าอาการเหล่านั้นจะหายไปในที่สุดจ้า

บุญรักษา/ธรรมสวัสดี