ฝึกละนันทิราคะ..จนจิตตั้งมั่น ก็ค่อยๆหันมาตัดผัสสะ-อย่าส่งจิตออกนอก..(สมุห์ทัย)

เท่านี้แหละ การตัดวงจรปฏิจจสมุปบาท ก็เริ่มขึ้นแล้ว..เพราะสมาธิจิตเริ่มคุม อาตนะ6 ภายในได้เหตุแห่งทุกข์จากการส่งจิตออกนอก-ผัสสะภายนอกก็ไม่เกิด..วงจรปฏิจจสมุปบาทก็ไม่ทำงาน(จิตต้องมีสมาธิ-ปฐมฌานก็ตัดได้แล้ว-ตามพุทธวจน)
ผัสสะเกิดจาก อายตนะภายในทั้ง6 +วิญาณทั้ง6+สิ่งภายนอก(อารมณ์)
(องค์ประกอบต้องมีสามอย่างเสมอ)

 

จิตไปเกาะที่ใด(ส่งจิตออกนอกไปจับ-ที่ใด)..ที่ตรงนั้นจะเป็นอารมณ์ให้จิตเกาะเสมอ..ภพ เกิดทันทีตรงอารมณ์ที่จิตนั้นเกาะ (ชาติ-ชรา-มรณะ ฯล ตามวงจร เกิดทันที)
ฉนั้นหากเราฝึกตัดอารมณ์ไม่ให้เป็นที่จิตเกาะ-หากทำได้ ..อณารัมนัง เอเสวันโต ทุกขสะ จิตที่ปราศจากอารมณ์คือที่สุดแห่งทุกข์ เห็นไหมเส้นทางง่ายๆจำไว้ก่อน การปฏิบัติต้องทุ่มเอาเองครับ สาธุ

 

แปลว่าไอคลื่นกระแทกวิญญาณที่ผมฝึกแบบไม่ตั้งใจ คือการส่งจิตออกนอกใช่ป่ะ อืมๆ มันออกมาเองอะถ้าเจอวิญญาณ แก้ไงดี เก็บตัวในห้องลับแล้วก็ยังมีวิญาณมากวนตลอดเลย

 

พูดแบบนี้ ค่อยมีนัยยะ คนฝึกหน่อย

กลับไปพิจารณาใหม่ ให้ลองไปห้าง
แล้วไปหาที่นั่งพักกลางห้าง แล้วอย่า
หลับตานะ ลืมตา แต่เพิกสายตาทิ้วอย่าใช้

ให้ใช้หูฟังเสียงอย่างเดียว

หู มันก้เปนพลังงาน รับคลื่นเสียง

แล้วลองตอบคำถามตัวเองดูว่า

จริงๆ หูเราได้ยินทีละเสียง หรือมันรับ
พร้อมกันทั้งหมด ไม่ว่าใกบ้ ไกล หน้า หลัง
บน ล่าง ซ้าย ขาว ซ้าย ขวา ลานB ลานA
เลือก ตั้งต้น พิจารณาดู

ทีนี้ เอาจิตแทนที่เลย เพราะพุทธศานา
สิ่งที่ได้รับเข้ามา เรัยกวิญญาน

รัยทางหู เรียก โสตวิญญาณ

พอแปลมาเปนวิญญาณ ก้ลองตอบตัวเอง
ดูว่า วิญญานมันส่งออกนอกไร้ขอบเขต
ไร้ที่ตั้ง ขิงมันอยู่แล้ว หรือว่า เราต้องคิ้ว
ขมวดแล้วเล็งออกไป

สรุป วิญญานมีธรรมชาติส่งออก ของมัน
อยู่แล้ว ไม่ใช่เราส่ง

แต่เสียงไหน เราจะคว้าเข้ามากระทบ กระเทือน
ใจ จนเกิดการสื่อสัมพัทธ์ ปฏิสัมพันธ์ เราจะ
ต้องฉวยขึ้นมา ได้ทีละเสียง

และแม้นแต่เราตั้งใจจะฟังเสียงหนึ่งๆ แต่เวทนา
ความพอใจ ไม่พอใจ ไม่เที่ยง มันอาจจะไปฉวย
เสียงอื่นขึ้นมา แทนเสียงที่เราหมายจะฟัง

เว้นไว้แต่ เราจะข้าม อารมณ์ที่น่าพอใจ ไม่น่า
พอใจเสียได้ เสียงที่เราหมายจะได้ยิน ก้จะ
เปิดรับได้นานขึ้น แต่ไม่นานก้ต้องเปลี่ยน
ตั้งอยู่ไม่ได้

ลองดูเนาะ


หลังจากนั้น ลองตอบคำถามดู ว่า ที่ลับ
มันมีจริงหรือ ในเมื่อวิญญาณการรับรู้
มันมีธรรมชาติ หรือมี ปรกติคือ ส่งออก

 

พอพูดถึง จิตส่งออก

จะมีอีกคำ คือ จิตส่งใน

จิตส่งใน ก้คือ จิตส่งออกอีกประเภทหนึ่ง
โดยให้สังเกต ว่า มันส่งใน แต่ก้ยังเปนเรื่อง
ราวข้างนอก คน สัตว์ สิ่งของ วัตถุ ความคิด
ว่าว่างมีสีล มีสมาธิ มีธรรม นี่จิตส่งในหมด

ซึ่งก้คือ จิตส่งนอก มีกิเลส มีราคะ มีความฝุ้ง
ซ่าน มีความว่างไม่ฮือไม่อือ ไม่ต่างจากสัตว์
เดรัจฉานที่คิดไม่เปน


ปล. เว้นแต่ข้าม อภิชญา และโทมนัส ในกาล
ก่อนๆเสียได้ จะจัดว่า มีสติเปนเขื่อนกั้น
ส่งใน ส่งนอก ไม่ว่ากัน

 

จิตส่งใน..ก็ใช้ตัดนันทิราคะ ความเพลินติด-อยาก-ชอบ ห้ามคิด -นึก (มโนวิญญาณ) ให้จิตคิด-นึก เกาะอยู่แต่ที่ลมหายใจ หรือ กาย ซิครับ อาจารย์ อิอิ

 

ลุย road

 

ผมหวังผลแค่..บางคนฉุกใจ-เอะใจ-คิดว่าควรไปหาความรู้เพิ่มจาก พุทธวจน..ข่าวที่กำลังปรากฏเป็นข่าวใหญ่โต ก่อนที่จะปิดบังตนเอง-เพราะคำคนข้างๆ-หรือคนที่เสียผลประโยชน์-จากการที่คนเชื่อ พุทธวจน..ทิ้งพระไตรปิฏกเดิมๆ
เหตุใด ไม่มีคนเชื่อท่าน ปยุติ์ ปยุติ์โตเลย ทั้งยูทูปที่ท่านออกมาโต้-หนังสือที่ท่านเขียนมาแก้ต่าง..
ผู้คนหลักแสน ทั้งในและต่างประเทศ แห่กันไปวัด นาป่าพงหมดครับปัจจุบัน..พวกที่ไปฟ้องท่าน แจ้งความ ตำรวจก็ไม่รับ มาสามปีแล้วครับ
เราต้องศึกษาเอง อย่าไปเชื่อใครครับ ฟ้าเปิดแล้ว ความจริงก็คือ ความจริงวันยังค่ำครับ -ผมนี่ด่าท่าน อจ.คึกฤทธิ์ มาเป็นปี ปัจจุบันเลยเข้าไปศึกษาเอง จึงยอมรับว่า "ตำรา-พุทธวจน" ของท่านถูกต้องคัรบ