ฝึกหัดละ นันทิราคะ-ความอยาก-พอใจ ท่านจะรู้ทันอารมณ์ทุกอย่างครับ

จากวงจรปฏิจจะสมุปบาท...อวิชชา-สังขาร-วิญญาณ-นาม-รูป-สฬายตนะ-ผัสสะ...โลภ-โกรธ-หลง (ในปัจจุบัน)..เกิดตรงนี้แหละครับ-ตรงผัสสะนี่แหละ ฝึกตัดความคิด-แบบมีปริยัติ ปฏิบัติรองรับด้วย เสาเขื่อน-เสาหลัก คือ อาณาปณสติ ครับ
ตรงนี้ครับ คิดตัด-คิดตัด-คิดอร่อย -อยากคิดนานๆ -หลงคิดยาวๆ- ตัดๆๆๆ ความเพลิน- ความอยากคิด- ความพอใจคิด..จะค่อยๆสั้นลง-สั้นลง-สั้นลง ตัดได้ไวเท่าใด ไวเท่าใด-หากทำได้ไวดุจกระพริบตา ..ผู้นั้น พระพุทธองค์ทรงบอกว่า มี... "อินทรีย์ภาวนาชั้นเลิศ"..ครับ
(วิธีนี้-เหมาะสำหรับพระภิกษุที่นำไปปฏิบัติ-หรือโยมที่ไม่ต้องทำมาหากินแล้ว ครับ)

 

ใช้อาณาปณสติ.. เป็น เสาเขื่อน-เสาหลัก ปฏิบัติอยู่เนืองๆตลอดเวลา ที่ลืมตา-ที่ยังมีลมหายใจอยู่จะดีมากในการตัด นันทิราคะครับ สาธุ

 

กำหนดรู้ครับ กำหนดรู้

 

อ้าว !!

ลวกเพ่

ทำไมมีปรารภว่า " หรือโยมที่ไม่ต้องทำมาหากินแล้ว " ด้วยหละคร้าบ

ปฏิบัติมาแทบตาย กันตนเอง ออกจากมรรคผล ซะนี่

หรือว่า จะปรารภเพื่อสร้างกำลังใจในการ บวช ครับ

ถ้าอาศัยปรารภเพื่อสร้าง ปาฏิหารย์อันเกิดได้ยากในโลก (การบวช)
ก็ไม่ว่าอะไร

แต่ถ้าปรารภแล้ว ยังแช่แป้ง เป็นฆราวาส ก็ต้อง จี้ตรงนี้
แหละเป็น " ความเพลิน " ด้วย

เพลินในธรรม เข้าส่วนสุดในธรรม แม้นข้อใดข้อหนึ่ง จะไม่พอดี

จะต้อง ละความเพลินในธรรม ที่กำลังจดจ่ออยู่ นั้นด้วย ไม่งั้น
จะปรารภแบบ งง สัจจ ในปัจจุบัน กิเลส(สุดละเอียด)มันหลอกเอา

 

หรือ ลวกเพ่ ต้อง หัดเปลี่ยน คลิปที่ฟัง ด้วย

สมมติว่า ลวกเพ่ เปิดคลิป บ่อยๆ พอได้ที่ มันจะเกิด
ความชิน ทั้งชินเพราะ เห็น และ ชินเพราะไม่เห็นจึงติดล๊อค

พอติดล๊อค จะเห็น หรือไม่เห็น จะไม่มีอาการ รู้ชัด(เกิดดับ)

จิตเราจะ ติดธรรมบทนั้น แล้วถือเอาเป็น บัญญัติ เข้าไปส่วนสุด

พระ เวลาติดกรรมฐาน ท่านจะให้เปลี่ยนสถาณที่

ฆราวาส เวลาฟังธรรมซ้ำมากๆ ก็ลองเปลี่ยนคลิป แนะนำ
เอา " อริยสัจจ จากพระโอษฐ์ " ที่พูดไปบทนึง เว้นวรรค
ไปเกือบชั่วโมง ค่อยพูดอีกบทนึง อันนั้น ก็ มันส์ ........อิอิ

 

อ่อ..อาจารย์ คือยังงี้ครับ ตามสภาวะธรรมของผู้ปฏิบัติจริงๆตั้งใจมั่น- ผู้ที่สามารถเริ่มตัด ความคิด-การส่งออกของวิญญาณไปเกาะอารมณ์ข้างนอก-ความพอใจ- นันทิราคะ ได้ไว ได้ดี จนไม่มี-ความคิด-หรือราคะ-จิตของผู้นั้น..ชิตังเม-(เขาจะคิดว่า เราชนะแล้ว)
ตามสภาวะธรรมที่กำลังปฏิบัติของผู้นั้น- จะบังคับ-จะเป็นไปเอง-ทำให้จิตเขาผู้นั้นเกิด สภาวะ "สมาธิจิต"..ไปด้วยโดยเขาไม่รู้ตัวเพราะไม่เคยพบเจอสภาวะนี้..คัรบ(ตามกำลังที่ตั้งใจมั่น)

 

ตรงนี้คือปัญหาใหญ่-สำหรับผู้ที่ปฏิบัติ จิตเขาจะรู้ทัน เกิดปัญญาแยกแยะธรรมรึไม่- หากสติแกร่ง เขาจะทำอะไรต่อ? จะทำอะไรต่อ?
สภาวะจิตจะมีอะไร-อะไร? จะเกิดตามมา-หรือนั่งดูจิตไม่คิดไปตลอดชีวิต.?.หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น-จะนั่งดูความคิดนี่ไปเรื่อยๆ-เอาแต่นั่งดู จิตก็จะเกิดอาการเบื่อหน่ายแล้วเขาจะทำยังไง -เขาจะประคองจิตให้เข้าสติปัฏฐานสี่ เป็นรึไม่..ก่อนจะออกจากการฝึก .. ?

การเฝ้าดูสภาวะธรรม-วิปัสสนา-เกิด-ดับ- ตรงนี้เป็นรอยต่อที่สำคัญ-อย่างยิ่งของจิตแต่ละคน ว่ามีคุณภาพมาทางไหน-แบบบริสุทธิ์รึไม่-จิตที่จะเกิดสภาวะใดๆต่อมา ยากที่จะคาดคำณวนได้-จะเกิดการดำเนินอะไรต่อไปครับ

 

หากผู้ฝึก-ขาดสุตตะ-ที่สะสมไว้ในจิต- ก็จะติดสมาธิ-วนเวียน-ซ้ำซาก-ซำ้ไปซ้ำมาอยู่ที่การตัดความคิดด้วยสมาธิและได้แค่-ความสบายใจเท่านั้น-ไปจนตาย-(พอสบายใจก็เลิกทำ โอเห็นผล-เห็นผล-ผมสบายใจขึ้นๆๆๆ- กลับไปทำงานแล้วก็วนเวียนกลับมาฝึกใหม่-เพราะจิตไปเสพอารมณ์ภายนอกในการทำการงานมาเต็มที่ สมาธิ-สติ ที่ใช้ไปในชีวิตประจำวัน ก็หมดเปลือง-จึงต้องวนเวียน-ซ้ำซาก-ฝึกจนตายได้แค่สบายใจๆๆๆ จนตายได้แค่สบายใจๆๆ)
หรือหาก ศิลผู้ฝึกไม่บริสุทธิ์เพียงพอก็จะเพี้ยนไปในสมาธิ ตามที่จิตบรรจุอะไรไว้ก่อนหน้านี้กริยา-คด-คด-งอ-งอ ของจิตก็จะปรากฏออกมา

 

ก่อนเกิดสมาธิ ก็ยากยิ่ง-พอเกิดแล้ว -จิตก็ตามไม่ทันสภาวะสมาธิจิตอีก..เห็นปัญหาไหมครับ บ้ากันทั้งเมือง ทั้งประเทศ-
อรหันต์-เกจิอาจารย์-แยกไม่ออกเลย-เกิดขึ้น 76 จังหวัด..ฉนั้นผู้ฝึก หากเป็นพระสงฆ์ หรือฆราวาส ที่ไม่มีภาระ จึงเป็นลาภอันประเสริฐครับ สาธุ

 

เรื่องนี้น่ากังวล แต่มองไม่ออกว่าได้เกิดกับใคร
แล้วบ้างเพราะความเพี้ยนมีอยู่แทบทุกหย่อมหญ้า

 

ลวกเพ่ กล่าว ปัญหาธรรมเดิม ซ้ำรอบสอง

ถ้าเช่นนั้น คงไม่ใช่ วิธีการฝึก หรือ ยกจิต แต่เป็น ปัญหาเชิงฐานะ อฐานะ

ลวกเพ่ เป็น ฆราวาส หากภาวนาแล้ว มีอาการ บริภาษสงฆ์แม้นจะทุศีล

นั่นแปลว่า ลวกเพ่ ภาวนาผิดฐานะ

ฐานะของลวกเพ่ คือ ฆราวาส ล๊วกเพ่จะต้องระวัง การวางจิต หรือ การวางฐานะ
ในเรื่อง เป้าหมายของการภาวนา

ล๊วกเพ่ต้องจำให้แม่นๆ ท่องให้ขึ้นใจ ฆราวาส ไม่ใช่ฐานะ ที่พระพุทธองค์
ทรงเลือกใช้เพื่อการเผยแผ่ศาสนา

ล๊วกเพ่ จะต้อง เซ็นโอนลอย โดยดุษฏี ในการสอนธรรมะ ให้แก่ ภิกษุ
แม้นจะเป็น พวกทุศีล

ห้ามยกตน ขึ้นเพื่อเป็นผู้เผยแผ่ศาสนา ในจิตเด็ดขาด

ถ้ายังบริภาษ สงฆ์แม้นทุศีล จะ อมอริยเจ้าขั้นใดมากล่าว

โน้นนนนน ลงกุฏิไปโน้น อย่าให้ต้องเสียแรง !!!!


วางจิตให้ถูก แล้ว ลองภาวนาใหม่ อย่าให้จิตมันเคลื่อน จิฮับ

[ ปล. ถ้าพิจารณาดูดีๆ อาการ "ฆราวาสกราบพระทุศีลไม่ได้" นั่น
เป็น อาการลังเลในมรรคผลนิพพาน อย่างนึง เป็นการไม่เชื่อใน พุทธวจน ขั้นร้ายแรง ]

 

เคยเกิดกับผมนี่แหละครับ จึงถ่ายทอดออกมาได้ครับ ก็แค่ความเห็นส่วนตัวครับ
ส่วนเกิดกับท่านอื่นๆนั้น มากมายก่ายกองที่ผมเห็น เฉพาะพวกที่อยู่ในผ้าเหลืองนะครับ แต่พูดไม่ได้เดี๋ยวตายคาบอร์ดครับ

 

อย่าไป ห่วง จุดนั้น จิฮับ

ถ้า ป๋า ไม่บริภาษ พระทุศีล

ป๋า อาจจะ "ยอมบวช" ขึ้นมาก็ได้

อิอิ

 

พื้นฐานการปฏิบัติของคุณแย่มาก-ปริยัติแย่-ปฏิเวธ อย่างคุณนี่ผมแคอ่านที่คุณโพสต์ก็มองเห็นเลย ทายได้เลยไม่เคยเห็น.. จึงไม่เข้าใจที่ผมโพสต์สิ่งที่เกิดกับผมนั้นทั้งประเทศมีมากมายในหมู่นักปฏิบัติ- คนอื่นๆเป็น100-เป็น100000 คน ที่เขาฝึกก็เกิดเช่นกันแต่ไม่รู้ตัว..ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรเลย
คุณชี้ธรรมนะดีแล้ว แต่ลงท้ายมาตำหนิผม คุณจงใจเป็นปรปักษ์ตลอด ผมว่าถ้าพูดดีๆไม่เป็น ก็หุบปากไปดีกว่านะ อย่ามาโชว์โง่เลยอายเด็กมัน

 

ผมกลัวจะทำผ้าเหลืองแปดเปลื้อนจริงๆ.. คิดดูแล้ว อจ.นิวรณ์ การบวชพระนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะรักษาพรหมจรรย์ไว้ได้-