พบวิหารเก่าศักดิ์สิทธิ์สมัยกรุงศรีอยุธยาถูกปล่อยรกร้างกลางทุ่งนา

วันที่ 5 ก.ย. ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านใน อ.มหาราช จ.พระนครศรีอยุธยา มีวิหารร้างสมัยกรุงศรีอยุธยาอยู่กลางทุ่งนา ถูกรากต้นโพธิ์ปกคลุมตามธรรมชาติอย่างสวยงาม ใกล้กับวัดประดู่ตะบอง ต.กระทุ่ม องมหาราช จ.พระนครศรีอยุธยา จึงเดินทางไปตรวจสอบ

พบวิหารเก่าแก่อยู่บริเวณกลางทุ่งน่าห่างจากวัดประดู่ตะบองประมาณ 500 เมตร วิหาร้างไม่หลังคา อยู่ในสภาพมีต้นโพธิ์ขึ้นติดกับตัววิหารส่วนรากต้นโพธิ์ขึ้นห่อหุ้มตัววิหารเอาไว้ พนังของวิหารเอนจนวนจะพังลงมา ภายในตัววิหารที่พื้นมีการบูรณะนำอิฐมาวางเรียงเป็นพื้น พระประธานวิหารมีการบูรณะทาสีดำสีทอง มีชื่อว่า หลวงพ่อพระศรีโคดม

พระครูพิศาล ศาลากิจ อายุ 79 ปี เจ้าอาวาส เปิดเผยว่า เห็นวิหารเก่าหลังนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆจนมาบวชเป็นเจ้าอาวาส วิหารนี้สร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ปล่อยทิ้งร้างมานนาน ตัววิหารถูกคนร้ายขุดเจาะเพื่อค้นหาของเก่า รวมไปถึงพระประธานที่อยู่ในวิหารก็ถูกขุดเจาะและตัดเศียร จนเมื่อปลายปี2558 มีชาวบ้านประสบอุบัติเหตุป่วยเดินไม่ได้รักษาตัวมานานเข้ามากราบไหว้ จะสร้างเศียรหลวงพ่อให้ ขอให้หายกลับมาเดินได้ จากนั้นได้เข้ามาขออนุญาตทางวัดจะขอบูรณะปรับปรุงวิหาร จนเริ่มมีการเข้ามาตัดหญ้า ต้นไม้ที่ขึ้นปรกคลุมพร้อมกับบูรณะตัวองค์พระและวิหารบางส่วน ชาวบ้าคนดังกล่าวก็รักษาตัวจนหายสามารถเดินได้ปกติขับรถยนต์กระบะได้ เป็นที่อัศจรรย์อย่างมาก จนมีชาวบ้านที่ราบข่าวต่างกันมาขอพรขอโชคลาภประสบความสำเร็จตามความตั้งใจกัน

นายนิคม พันธ์โพธิ์ อายุ 72 ปี กล่าวว่าตนเองประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ เวลาจะไปไหนมาไหนไม่สะดวกมาหลายปี มาทำบุญที่วัดนี้แล้วเห็นวิหารร้างจึงเดินเข้าไปดู เห็นพระประธานไม่มีเศียร จึงได้กราบขอพรว่าจะสร้างเศียรให้ หากสำเร็จขอพรหลวงพ่อช่วยให้ลูกได้ไปพบหมอพบการรักษาที่ดีช่วยให้หายเดินได้ปกติ จากนั้นได้เริ่มทำการบูรณะทางเข้าวิหารตัดต้นไม้ถางป่าที่ขึ้นปกคลุมวิหารอยู่ ไปบกบุญใครว่าบูรณะวิหารก็มีแต่คนช่วยมากมาย จนสำเร็จต่อเศียรหลวงพ่อได้ อาการป่วยก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยจนสามารถกลับเดินได้ตามปกติ

ข่าวจากข่าวสด


<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/GH4--qLM5t0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ตัววิหารน่าจะสร้างสมัยอยุธยาตอนปลาย สังเกตุจากกาก่อหน้าจั่วด้วยปูนเพื่อรองรับหลังคา
รวมไปถึงการก่อกำแพงหนาเพื่อรองรับน้ำหนักอาคารโดยไม่มีเสาค้ำยัน
ตัวพระน่าจะผ่านการซ่อมมาจนเสียพุทธลักษณะเดิม