พระกรุ

สบายๆเช้าวันหยุดครับฝนตกเมื่อคืนเช้ามาอากาศเย็นสบายดีแท้ อีกหนึ่งในตระกูลพระนางพญาครับนางพญาสังฆาฎิเนื้อสีแดงหรือสีอิฐผิวมะกรูด
ปรากฎคราบกรุดินกรุเม็ดแร่อย่างชัดเจน แรงจูงใจไม่เยอะเท่าไหร่ครับ

 

ลักษณะโดดเด่นก็หน้าผากยุบนี่เองครับ

 

กราบกรุแบบเม็ดผดและพื้นผิวพระแบบผิวมะกรูด

 

ตุ่มเนื้อเกินบริเวณไหล่ขวา

 

สีของเม็ดแร่ขาวใสขาวขุ่นนมข้นและดำครับ ชมพระสบายๆเช้าวันหยุดครับ

 

นี่ก็เป็นหนึ่งในพระกรุเหมือนกันครับ พระรอดพิมพ์ใหญ่ กรุวัดมหาวัน
ถ่ายภาพใหม่คมชัดกว่าเดิมครับ องค์นี้แรงจูงใจเยอะจริงๆครับ

 

พระรอดพิมพ์ใหญ่เขียวคราบเหลืองครับ

 

ตรงนี้ที่สำคัญก็โพธิ์ขอเป็ด ลักษณะใบโพธิ์เว้าเข้าเหมือนสมอเรือ มีจุดกลมเหนือโพธิ์ติ่ง ก้านโพธิ์ตรงกลางคล้ายฝักดาบ

 

เส้นรัศมี

 

เอกลักษณ์ที่โดดเด่นก็เส้นพิมพ์แตกที่ข้างหูซ้ายนี่เองครับ และใบหูซ้ายเป็นแบบขอเป็ดแต่องค์นี้คล้ายๆกับสมอเรือทั้งสองข้าง เม็ดๆสีน้ำตาลที่เกิดขึ้นบนพิ้นผิวพระพยายามหารายละเอียดหาแล้วหาอีกก็ไม่ค่อยชัดเจนนักบ้างก็ว่าคือหินเทาที่เกิดจากการที่พระรอดฝังอยู่ในดินลึกมากๆและเป็นเวลานาน บ้างก็ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงของโมเลกุลในเนื้อดิน อันนี้มึนเลย เลยทำให้นึกถึงคำที่ว่าพระรอดผิวแบบปลากระเบน ชมภาพสวยๆกันครับ

 

ใบหูด้านขวาแบบขอเป็ดองค์นี้ทั้งขอเป็ดและสมอเรือ

 

สวัสดีเช้าวันหยุดวันเข้าพรรษา มาส่องพระกันต่อครับ
รอยครูดข้างแก้มซ้ายซึ่งจะปรากฎในพระรอดพิมพ์ใหญ่ครับ
และอีกเส้นหนึ่งคือเส้นพาดผ่านปากจากใบหูข้างขวาพาดผ่านปากไป เลยทำให้เกิดวลีที่ว่าปากพระรอดจู๋เหมือนปากปลากัด หรือเรียกอีกอย่างว่าปากเจ๋อเหมือนปากครุฑผมว่าอย่างหลังดูจะเหมาะสมกว่า ดูเหมือนจะมีสามเส้นที่เห็นๆ
เส้นสายในพื้นผิวพระรอดที่บางพริ้วอ่อนซ้อยงดงามน่าจะเกิดจากแม่พิมพ์ไม้ ที่ทำให้เกิดริ้วรอยเช่นนี้จินตนาการไปตามเรื่องครับ ส่องพระสบายๆวันหยุดครับ

 

เส้นที่บางพริ้วบริเวณยอดเกศลักษณะคล้ายลายเสี้ยนไม้ครับ คงไม่ได้เกิดจากการแกะแม่พิมพ์แต่จะเกิดจากแม่พิมพ์ที่เป็นไม้ถึงได้เกิดรอยเสี้ยนไม้ได้ครับ บางภาพก็ลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ต้องขออภัยด้วยนะครับเนื้อหาอาจเกี่ยวเนื่องกัน

 

มาส่องพระกันต่อครับ

บริเวณอกด้านซ้ายองค์พระคล้ายๆมีสัญลักษณ์ปรากฎอยู่ ส่องกันครับ

 

มุมนี้ดูจะชัดเจนที่สุดครับ

 

อีกจุดสวยๆครับ
อีกมุมมองครับ

 

เม็ดผดหรือทางเหนือเรียกไข่นกแต้ ภาคกลางว่าหนังตุ๊กแก รวมแล้วภาษาที่ชาวบ้านเรียกกันว่าหนังปลากระเบน

 

ในมวลสาร18อย่างที่เป็นส่วนผสมในพระรอดผมว่าแร่ดอกมะขามนี่หล่ะครับที่ชัดเจนที่สุดที่เห็นๆก็ตรงขอบชัดๆสองจุดและที่แขนซ้ายอีกหนึ่งจุดครับ ด้วยว่ามวลสารจมลงไปในเนื้อพระผมว่าน่าจะเป็นแร่ดอกมะขามครับ

 

อาจารย์อรรคเดช กล่าวไว้ว่าในเนื้อพระรอดถ้าพบเจอเม็ดว่านที่มีสีส้ม(น่าจะเป็นแร่ดอกมะขาม)มักจะเป็นพระแท้นอกจากจะเป็นมวลสารศักดิ์สิทธิ์แล้วยังทำให้เนื้อพระมีความสวยงามอีกด้วย เอาละสิพระรอดเขียวคาบเหลืององค์นี้ก็มองเห็นเม็ดแร่สีส้มที่ใหญ่ๆอยู่เม็ดหนึ่งที่ชัดๆ ชัดกว่าภาพข้างบนมากโข
ในเนื้อพระคงก็ปรากฎว่านดอกมะขามที่ปรากฎในพระอายุพันกว่าปี และในพระซุ้มกอก็ปรากฎแร่ดอกมะขามอยู่เช่นกัน คิดๆไปว่านดอกมะขามคงไม่ใช่มวลสารที่เกิดจากแร่ธาตุในดินแน่ๆ อันนี้ก็มโนไปตามท้องเรื่องครับ

 

ในส่วนของโพธิ์คมขวานผมดูในพระรอดหลายๆองค์เพื่อที่จะดูว่าโพธิ์คมขวานมีลักษณะเป็นอย่างไร ก็มีแต่คล้ายๆปิระมิดไม่เห็นมีองค์ไหนคล้ายคมขวานเลยซักองค์เดียว แต่มีองค์นี้ครับที่ผมว่าคล้ายกับคมขวานมากที่สุด
พอถ่ายใกล้ๆแต่งนิดแต่งหน่อยภาพก็ออกมาสวยงามแบบนี้ครับ มองเห็นแร่ดอกมะขามแซมอยู่ในเนื้อเขียวของพระทำให้สวยงามไปอีกแบบครับ