พระพุทธประวัติ จากพระโอษฐ์ ตอน หัวใจพระธรรมในคำ “บริภาส” ของพระพุทธองค์

พระพุทธประวัติ จากพระโอษฐ์ ตอน หัวใจพระธรรมในคำ “บริภาส” ของพระพุทธองค์

สุทินน์ ! จริงหรือ ได้ยินว่าเธอเสพเมถุนธรรมด้วยภรรยาเก่า ?
“ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เป็นความจริงพระเจ้าข้า”.
โมฆบุรุษ ! นั่นไม่สมควร ไม่เหมาะสม ไม่เข้ารูป ไม่ใช่เรื่องของ สมณะ ไม่สำเร็จประโยชน์ ไม่น่าทำเลย.
โมฆบุรุษ ! อย่างไรกันเล่า ที่เธอบวชเข้ามาในธรรมวินัยอันเรากล่าวดีแล้วเช่นนี้ ไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์จนตลอดชีวิต.
โมฆบุรุษ ! เราแสดงธรรมแล้วโดยหลายแง่หลายมุม เพื่อความหน่าย หาใช่เพื่อความกำหนัดไม่เลย, เราแสดงธรรมแล้ว โดยหลายแง่หลายมุมเพื่อความคลาย หาใช่เพื่อความรัดรึงไม่เลย, เราแสดงธรรมแล้วโดยหลายแง่
หลายมุม เพื่อความไม่ยึดถือ หาใช่เพื่อความยึดถือไม่เลย, มิใช่หรือ. โมฆบุรุษ ! ในธรรมนี้เอง เมื่อเราแสดงธรรมเพื่อหน่าย เธอก็กลับคิดไปในทางกำหนัด, เมื่อเราแสดงธรรมเพื่อความคลาย เธอกลับคิดไปในทางที่รัดรึง, เมื่อเราแสดงธรรม เพื่อไม่ยึดถือ เธอกลับคิดไปในทางยึดถือ.
โมฆบุรุษ ! เราได้แสดงธรรมแล้ว โดยหลายแง่หลายมุม เพื่อความหน่ายแห่งราคะ เพื่อความสร่างจากเมาของความเมา เพื่อดับเสียซึ่งความกระหายเพื่อถอนเสียซึ่งความอาลัย เพื่อตัดเสียซึ่งวงกลมคือวัฏฏะ เพื่อความหมดตัณหา เพื่อความจาง เพื่อความดับ เพื่อนิพพาน มิใช่หรือ.
โมฆบุรุษ ! อุบายเครื่องละกาม โดยวิธีหลายแง่หลายมุม เราได้บอกแล้วมิใช่หรือ. การกำหนดรู้กามสัญญา โดยวิธีหลายแง่หลายมุม เราได้บอกแล้วมิใช่หรือ. อุบายเครื่องดับเสียซึ่งความกระหายในกาม โดยวิธีหลายแง่หลายมุม เราได้บอกแล้ว มิใช่หรือ. อุบายเครื่องถอนเสียซึ่งกามวิตก โดยวิธีหลายแง่หลายมุม เราได้บอกแล้วมิใช่หรือ. อุบายเครื่องสงบรำงับความแผดเผาของกาม โดยวิธีหลายแง่หลายมุม เราได้บอกแล้วมิใช่หรือ.
โมฆบุรุษ ! มันเป็นการดีสำหรับเธอ ที่จะใส่องคชาตของเธอเข้าในปากของงูที่มีพิษร้าย ดีกว่าที่จะใส่เข้าในองคชาตแห่งมาตุคาม. โมฆบุรุษ ! มันเป็นการดีสำหรับเธอ ที่จะใส่องคชาตของเธอเข้าในปากของงูเห่าดำ ดีกว่าที่จะใส่เข้าในองคชาตของมาตุคาม. โมฆบุรุษ ! มันเป็นการดีสำหรับเธอ ในการที่จะหย่อนองคชาตของเธอลงในหลุมถ่านเพลิงที่กำลังลุกโชติช่วง ดีกว่าที่จะใส่เข้าในองคชาตแห่งมาตุคาม. เพราะเหตุไรเล่า ? เพราะการตายเสียด้วยเหตุนั้น ก็ยังไม่เข้าถึงอบายทุคติวินิบาตนรก. โมฆบุรุษ ! ข้อที่เธอพึงเข้าถึงอบายทุคติวินิบาตนรกภายหลังแต่การตายนั้น ย่อมมาจากการที่เธอเสพอสัทธรรมอันเป็นการกระทำสำหรับคนชาวบ้าน เป็นการกระทำชั้นต่ำทราม หยาบคายลึกลับ เพราะต้องปกปิด เป็นการกระทำของสัตว์ที่ยังต้องอยู่กันเป็นคู่ ๆ.
โมฆบุรุษ ! เธอเป็นผู้ริเริ่มการประกอบอกุศลมากหลาย. โมฆบุรุษ ! การทำเช่นนี้ ไม่ทำให้เกิดความเลื่อมใสแก่ผู้ที่ยังไม่เลื่อมใส ไม่ทำผู้ที่เลื่อมใสแล้วให้เลื่อมใสยิ่งขึ้นไป; มีแต่จะทำผู้ไม่เลื่อมใส ไม่ให้เลื่อมใส และทำผู้ที่เคยเลื่อมใสบางคน ให้เปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นเท่านั้น.
(พระผู้มีพระภาคตรัสตำหนิภิกษุชื่อสุทินน์ โดยประการต่าง ๆ แล้ว ได้ตรัสชี้โทษของความเป็นคนเลี้ยงยาก ความเป็นคนเอาใจยาก ความมักใหญ่ ความไม่สันโดษ ความคลุกคลีกันเป็นหมู่ ความเกียจคร้าน แล้วตรัสชี้คุณของความเป็นคนเลี้ยงง่าย ความปรารถนาน้อย ความสันโดษ ความขัดเกลา เป็นต้นแล้ว ได้ตรัสธรรมิกถา โดยสมควรแก่เหตุการณ์ แล้วตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุ ท. ! เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจักบัญญัติสิกขาบท เพราะอาศัยอำนาจแห่งประโยชน์ ๑๐ ประการคือ เพื่อความตั้งอยู่ดีของหมู่สงฆ์ เพื่อความอยู่เป็นผาสุกของหมู่สงฆ์ เพื่อข่มคนดื้อด้าน เพื่อความอยู่ผาสุกของภิกษุที่รักศีล เพื่อปิดกั้นอาสวะในทิฏฐธรรม เพื่อกำจัดอาสวะในสัมปรายะ เพื่อให้เป็นที่เลื่อมใสแก่ผู้ที่ยังไม่เลื่อมใสเพื่อให้คนที่เลื่อมใสอยู่แล้วเลื่อมใสยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม เพื่ออนุเคราะห์วินัยอันเป็นระเบียบสำหรับหมู่....ดังนี้.
________________________________
ที่มา บาลี มหาวิ. วิ. ๑/๓๕/๒๐. ตรัสแก่ภิกษุชื่อสุทินน์ ผู้ทำผิดเป็นคนแรกในปฐมปาราชิกสิกขาบท, ที่ป่ามหาวัน ใกล้เมืองเวสาลี.