พระพุทธเจ้าและพระสาวกอรหันต์เสด็จอนุโมทนา พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต จริงแค่ไหน ?

เมื่อตอนที่ผมศึกษาธรรมะใหม่ ได้ไปอ่านเจอเรื่องนี้โดยบังเอิญที่ร้านหนังสือแห่งหนึ่ง
ด้วยสำนวนที่ใช้เป็นข้อความที่น่าเชื่อถือมาก บวกกับที่พระอาจารย์ ภูริทัตโต ท่านนั้นก็เป็นพระชื่อดัง
และมีความน่าเชื่อถืออยู่แล้วแต่ก็ยังคลางแคลงใจอยู่ดี จากนั้นผมก็มีโอกาศได้ศึกษาคำพระพุทธเจ้าโดยตรง
ซึ่งหลายๆอย่างขัดแย้งกับพุทธพจน์มาก เช่น ในเรื่องสังขตลักษณะ
แต่พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่านิพพานเป็นอสังขตธรรม นั้นคือ
๑. ไม่ปรากฏมีการเกิด (น อุปฺปาโท ปญฺญายติ)
๒. ไม่ปรากฏมีการเสื่อม (น วโย ปญฺญายติ)
๓. เมื่อตั้งอยู่ ก็ไม่มีภาวะอย่างอื่นปรากฏ (น ฐิตสฺส อญฺญถตฺตํ ปญฺญายติ).

.(ภาษาไทย) ติก. อํ. ๒๐/๑๔๔/๔๘๗.

หากนิพพานมีการเกิดปรากฏ (ปรากฏออกมาเป็น รูปนาม หรือขันธ์ทั้งหลาย)
นั่นหมายถึงพระพุทธเจ้าท่านทรงบัญญัติคำสอนผิดไป ซึ้งน่าเสียดาย
ที่ถ้าศึกษาแต่คำสาวกอย่างเดียว ปัญหาเรื่องพุทธพจน์ก็จะไม่เกิดอยู่แล้ว

[และถึงแม้ในข้อความจะบอกว่าพระองค์ทั้งหลายกับพระสาวกท่าน
ที่เสด็จไปด้วยอนุปาทิเสสนิพพานไม่มีส่วนสมมติยังเหลืออยู่เลย]

ด้วยเหตุที่ว่า ถ้าสิ่งใดๆไม่มีปรากฏแม้เพียงเสี้ยว ก็จะไม่สามารถบรรญัติธรรมนั้นๆขึ้นมาได้
และท่านยังทรงตรัสสอนอีกว่า หากจะนิยามนิพพานนั้น ไม่ทำได้โดยง่ายเลย
ที่จะสามารถให้ปุถุชนโดยทั่งไปได้รู้โดยทั่วถึง ซึ่งพระองค์ตรัสว่า

“สิ่ง” สิ่งหนึ่งซึ่งบุคคลพึงรู้แจ้ง
เป็นสิ่งที่ไม่มีปรากฏการณ์ ไม่มีที่สุด
มีทางปฏิบัติเข้ามาถึงได้โดยรอบ, นั้นมีอยู่;
ใน “สิ่ง” นั้นแหละ
ดิน น้ำ ไฟ ลม ไม่หยั่งลงได้;
ใน “สิ่ง” นั้นแหละ
ความยาว ความสั้น ความเล็ก ความใหญ่
ความงาม ความ ไม่งาม ไม่หยั่งลงได้;
ใน “สิ่ง” นั้นแหละ
นามรูป ดับสนิทไม่มีเหลือ;
นามรูป ดับสนิท ใน “สิ่ง” นี้
เพราะการดับสนิทของวิญญาณ; ดังนี้แล.
สี. ที. ๙/๒๘๙/๓๔๘-๓๕๐.

เท่าที่พิจารณาด้วยเหตุและผลที่อิงพุทธพจน์ถ้าไม่มีส่วนสมมติเป็นจะมาปรากฏได้อย่างไร
เพราะถ้าคำของสาวกถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์นั้น พระศาสดาซึ่งเป็นถึง
ผู้รู้มรรค (มคฺคญฺญู) เป็นผู้รู้แจ้งมรรค (มคฺควิทู)
เป็นผู้ฉลาดในมรรค (มคฺคโกวิโท).
ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วนสาวกทั้งหลายในกาลนี้ เป็น
ผู้เดินตามมรรค (มคฺคานุคา) เป็นผู้ตามมาในภายหลัง.
ขนฺธ. สํ. ๑๗/๘๒/๑๒๖.

คำสอนนี้จะผิดไปทันที เพราะสาวกที่เป็นเพียงผู้เดินตามมรรค (มคฺคานุคา)
สิ่งชื่อก็บอกว่าเป็นเพียงผู้เดินตามแต่จะมาบัญญัติคำสอนเสียเองนั้น
จะเป็นไปได้หรือ เพราะพระพุทธเจ้าท่าน ทรงกําชับให้ศึกษาปฏิบัติ
เฉพาะจากคําของพระองค์เท่านั้น อย่าฟังคนอื่นแม้สาวก

ภิกษุทั้งหลาย ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้,
สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน
มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก**
เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่ เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้
ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วน สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก
มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา,
เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่; เธอย่อมฟังด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง
ย่อมตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และย่อมสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน
จึงพา กันเล่าเรียน ไต่ถาม ทวนถามแก่กันและกันอยู่ว่า ข้อนี้เป็นอย่างไร ?
มีความหมายกี่นัย ? ดังนี้.

ด้วยการทำดังนี้ เธอย่อมเปิดธรรมที่ถูกปิดไว้ได้.
ธรรมที่ยังไม่ปรากฏ เธอก็ทำให้ปรากฏได้, ความ
สงสัยในธรรมหลายประการที่น่าสงสัยเธอก็บรรเทาลงได้
ทุก. อํ. ๒๐/๙๒/๒๙๒


ประเด็ดไม่ได้อยากจะลบหลู่ใครเลย เพราะโดยส่วนตัว
ผมเองก็นับถือพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต อยู่แล้ว
เพียงแต่อยากนำความจริงมาเปิดเผยให้ปรากฏ และอยาก
ด้วยปราถนาอยากจะให้ผู้อ่านคิดวิเคราะห์ให้ดีๆก่อนที่จะปรงใจเชื่อต่อสิ่งใด
และสุดท้ายแม้ผู้อ่านได้ใจความกลับไปไม่มากก็น้อยนั่น
ก็จะเป็นแนวความคิดที่จะสามารถจุดประกายความเห็นที่แท้จริงขึ้นมาได้.



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

เป็นเรื่องของการตีความครับ "ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา" ^_^

 

แนะนำนะครับ..




เล่าเรื่องหลวงปู่มั่น (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)


มีเรื่องเล่ากันนานปีมาแล้ว ว่าท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตมาหาเถระ

ท่านเคยเล่า ว่าคืนหนึ่งขณะท่านปฏิบัติอยู่ในป่า ใจร่ำร้องกราบพระพุทธบาทสมเด็จพระบรมศาสดา ขอประทานพระมหาเมตตาให้ท่านพระอาจารย์ท่านรู้วิธีปฏิบัติที่จะนำไปสู่ความสมปรารถนาได้พ้นทุกข์ และสมเด็จพระบรมศาสดาก็ทรงพระเมตตาเสด็จลงให้ท่านพระอาจารย์ได้เฝ้าพระพุทธบาทรับประทานวิธีปฏิบัติธรรมไปสู่ความไกลกิเลสได้สิ้นเชิง

ท่านพระอาจารย์ท่านเล่าว่าสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จลงให้ท่านได้เฝ้าพระพุทธบาท ได้เห็นพระพุทธองค์ดั่งได้เฝ้าพระองค์จริงขณะทรงดำรงพระชนมายุสังขารอยู่ฉะนั้น

ไม่ทราบว่าท่านพระอาจารย์ท่านบอกหรือเปล่า ว่าท่านทีความปีติโสมนัสเพียงไรในบุญวาสนาของท่านที่ไม่น่าเป็นไปได้ในชีวิตผู้ใดแต่ได้เกิดแก่ชีวิตท่านพระอาจารย์ท่านแล้วจริงโปรดประทานพระมหากรุณาให้ท่านพระอาจารย์ท่านรู้วิธีเดินจงกรม วิธีปฏิบัติจิตใจ

จนในที่สุดท่านพระอาจารย์ท่านก็ได้เป็นดั่งองค์แทนศิษยานุศิษย์ผู้สามารถปฏิบัติธรรมดำเนินถึงความพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง ได้เป็นพระอาจารย์สายปฏิบัติธรรมองค์สำคัญที่สุดอยู่ในยุคนี้ เป็นที่รู้กันอยู่ในบรรดาผู้ใส่ใจในการปฏิบัติธรรมทุกถ้วนหน้า

เรื่องนี้ ที่ท่านพระอาจารย์ท่านได้เล่าไว้ ไม่เพียงทำให้ท่านได้เป็นอาจารย์ผู้สอนธัมมะสำคัญแก่ศิษยานุศิษย์มากหลาย แต่ทำให้ได้ความเข้าใจที่ไม่เคยเข้าใจมาก่อนเลย

ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ว่าเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จอยู่ในเมืองพระนิพพานแน่ ยังทรงได้รู้ได้เห็นได้ยินได้ฟัง ที่ควรแก่การได้รับพระพุทธเมตตา เช่นท่านอาจารย์มั่นท่านนั่นเอง ท่านพระอาจารย์ใหญ่มั่นท่านควรที่สุดแน่นอนแล้วที่จะได้รับพระมหากรุณา ผู้ปฏิบัติธรรมหรือผู้ศึกษาธรรมทั้งหลายย่อมเห็นด้วยกับความจริงนี้แน่นอน.

แสงส่องใจ วิสาขบูชา ๒๕๕๐
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก


กราบๆๆๆ ในพระเมตตาทรงชี้ทาง...

อ่านเพิ่มเติมที่นี่...





ขอฝากอีกอัน..

กาลามสูตร คือ พระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ชาวกาลามะ หมู่บ้านเกสปุตตนิคม แคว้นโกศล (เรียกอีกอย่างว่า เกสปุตตสูตร ก็มี[1]) กาลามสูตรเป็นหลักแห่งความเชื่อที่พระพุทธองค์ทรงวางไว้ให้แก่พุทธศาสนิกชน ไม่ให้เชื่อสิ่งใด ๆ อย่างงมงายโดยไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นจริงถึงคุณโทษหรือดีไม่ดีก่อนเชื่อ มีอยู่ 10 ประการ ได้แก่

มา อนุสฺสวเนน - อย่าเพิ่งเชื่อโดยฟังตามกันมา
มา ปรมฺปราย - อย่าเพิ่งเชื่อโดยถือว่าเป็นของเก่าเล่าสืบๆ กันมา
มา อิติกิราย - อย่าเพิ่งเชื่อเพราะข่าวเล่าลือ
มา ปิฏกสมฺปทาเนน - อย่าเพิ่งเชื่อโดยอ้างคัมภีร์หรือตำรา
มา ตกฺกเหตุ - อย่าเพิ่งเชื่อโดยคิดเดาเอาเอง
มา นยเหตุ - อย่าเพิ่งเชื่อโดยคิดคาดคะเนอนุมานเอา
มา อาการปริวิตกฺเกน - อย่าเพิ่งเชื่อโดยตรึกเอาตามอาการที่ปรากฏ
มา ทิฎฐินิชฺฌานกฺขนฺติยา - อย่าเพิ่งเชื่อเพราะเห็นว่าต้องกับความเห็นของตน
มา ภพฺพรูปตา - อย่าเพิ่งเชื่อว่าผู้พูดควรเชื่อได้
มา สมโณ โน ครูติ - อย่าเพิ่งเชื่อว่าผู้พูดนั้นเป็นครูของเรา

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%95%E0%B8%A3

 

อย่าเพิ่งพูดถึง พระนิพพาน จะดีกว่าไหม ท่านเจ้าของกระทู้ เพราะพระนิพพานนั้นเป็นธรรมอันละเอียดอ่อน ยากแก่การเข้าถึง และยากแก่การพิสูจน์ แต่ก็มิใช่ว่าจะไม่สามารถพิสูจน์ได้
เพียงแต่ ผู้ที่ต้องการพิสูจน์ จะต้องมีทุนของตัวเองก่อน ถึงจะสามารถกระทำการพิสูจน์พระนิพพานได้ ทุนที่ว่านี้ ได้แก่ 2ในวิชชาสาม มโนมยิทธิ 5ในอภิญญาหก
มิทราบว่าท่านเจ้าของกระทู้มีทุนที่ว่ามานี้หรือยัง ถ้ายังไม่มี ไปสร้างทุนของตัวท่านเองก่อนดีไหม พอท่านมีทุนของตัวเองแล้วจึงค่อยไปพิสูจน์ดูว่าพระนิพพานนั้น ตรงกับคำสอนของครูบาอาจารย์รึไม่ อย่างไร

 

การปรากฏในนิมิตของท่านพระอรหันต์หรือพระพุทธเจ้า ก็ไม่ได้ขัดนิยามของนิพพานที่ท่านได้ยกมานี่ครับ เพราะไม่ใช่ทั้งการเกิดหรือเสื่อมสูญ แท้จริงนิพพานคือสภาพจิตพ้นและเหนือสมมุติการหลองลวงของอวิชชาไม่ต้องหลงยึดที่เป็นเหตุให้เวียนวายตายเกิดที่ต้องผจญทุกข์ต่างๆนานา

และเรื่องเล่านี้ก็ไม่ใช่ส่วนของมรรค เพราะ มรรค หมายถึงหนทาง ในที่นี่คือ หนทางแห่งความพ้นทุกข์ ซึ่งต้องมีลักษณะเป็นข้อปฏิบัติที่ปฏิบัติได้ ถูกต้องมั้ยครับ

อันที่จริงการปรากฏของท่านต่างๆ ในนิมิตหรือไม่นิมิต โดยมากจะเป็นเพราะเคยเกี่ยวพันกันมาแต่ชาติก่อนๆ หรือไม่ก็มีเหตุผลสำคัญมากๆเท่านั้นนะครับ

หลวงปู่มั่นท่านเป็นคนละเอียดละออมากนะครับ แม้ว่าท่านจะถึงธรรมสูงสุดแล้วท่านก็ยังคงรักษาข้อวัตรอยู่ ทั้งนี้ก็เพื่อเป็นแบบอย่างให้คนรุ่นหลังที่ศรัทธาเห็นปฏิปทาปฏิบัติตามได้ด้วย น่ายกย่องมากๆครับ

 

ผมว่านะคับ ปฏิบัติให้รู้จริง หรือ ละกิเลสทั้งหลายที่มีในใจให้หมด จะได้รู้จริง ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องถามใคร จะดีกว่านะคับ การตีความตามความเห็นของเรา เรามั่นใจได้แล้วหรือว่าเราตีความถูกในพุทธวจนะนั้นๆ ที่สำคัญบุคคลที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเราไม่ควรไปแตะต้องจะเป็นการดีนะครับ ท่านจะถึงนิพพานหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของท่าน อย่างดีก็เสมอตัวไป อย่างแย่ก็เป็นกรรมติดตัวเราไป

ถ้าจะกล่าวถึงนิพพาน ผมก็ยังไม่บรรลุนิพพาน ก็เลยไม่ค่อยอยากจะกล่าวถึง แต่ก็คงต้องกล่าวไว้บ้าง

ตราบใดที่ยังมี สมมุติอยู่ คือ ยังมี นรก สวรรค์ พรหมโลก อยู่ ด้วยอาศัยสมมุติ หรือ ด้วยเหตุที่ยังมีสมมุติอยู่ นิพพาน ก็ย่อมต้องแสดง อาการตามสมมุติ หรือ ปรากฏ ตามสมมุติ

เมื่อใด้ที่ จิต ทุกๆ ดวง เข้านิพพานหมด ไม่มีเหลือแม้แต่ ดวงเดียว ทั้ง นรก สวรรค์ พรหมโลก ก็ดับ ไม่ปรากฏ ไม่มีสมมุติปรากฏ เมื่อนั้น นิพพาน ก็ไม่จำเป็นต้องปรากฏอะไรอีก เพราะไม่มีเหตุให้ต้องปรากฏอะไรอีก ด้วยเพราะสมมุติ คือ นรก สวรรค์ พรหมโลก อันเป็น สมมุติเขตแดน สูง ต่ำ ดับไป นิพพาน จึงจะชี้ชัดเจน ว่าไม่มีขอบเขต ไม่มีที่ตั้ง ไม่มีสมมุติ ไม่มีการเกิดดับ ไม่มีการไปการมา แล้วจะชี้ชัดว่า ทุกๆที่ คือ นิพพาน

นรก สวรรค์ พรหมโลก เกิดขึ้ง เพราะอาศัย กุศลและอกุศลของ จิต ที่กระทำ

จิต ถึง นิพพาน เพราะดับ กิเลส ได้สนิดไม่มีเชื้อเหลืออยู่ หาใช่การดับ จิตไม่ ถ้าหากดับจิต ก็คงไม่มีชีวิตอยู่ได้ แต่ท่านดับ ดับ ตัณหา อุปาทาน ไม่มีเหตุที่จะมาถือกำเนิดใน สามภพอีก

ถ้าหาก อวิชา เป็นเหตุ ให้ ดวง จิต เกิด เมื่อ อวิชา ดับ ดวง จิต ก็คงดับ ไปด้วย
แต่ถ้าหาก ดวงจิต เป็น เหตุให้เกิด อวิชา หรือ กิเลสทั้งปวง และ เป็นเหตุให้เกิด วิชา ทั้งปวงแล้ว จิต คงไม่ดับ คงดับเฉพาะ อวิชา ตัณหา อุปาทาน และ ภพ ชาติ

ที่สำคัญ ดวง จิต เกิดก่อน อวิชา หรือ อวิชา เกิดก่อน ดวง จิต

ถ้า ดวง จิต เกิดก่อน อวิชา เกิดทีหลัง อวิชา จึงเป็นตัว นำ ดวง จิตไปสู่ ภพ ชาติ

แล้ว อวิชา กับ วิชา อะไรเกิดก่อน ก็ต้องเป็น อวิชา เกิดก่อน

เมื่อ อวิชา เกิดก่อน วิชา เมื่อใดที่ วิชา เกิดขึ้น อวิชา ก็ดับไป แล้ว จิต ล่ะจะยังอยู่มั้ย

อวิชา ตัณหา อุปาทาน เป็น เหตุ ให้ดวงจิต เวียนไปสู่ ภพ ชาติ ต่างๆ เมื่อ อวิชา ตัณหา อุปาทาน ดับ การเวียนไปสู่ ภพ ชาติ ก็ ดับ แล้ว ดวง จิต ล่ะ จะไปที่ไหนในเมื่อ ไม่เวียนไปในสามภพแล้ว สามภพ ยังเป็นสมมุติ ยังเกิดดับ สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับ คือ นิพพาน จิต ก็ต้องไปนิพพาน แล้วที่ไม่เกิดไม่ดับ นั้นมีอยู่ แต่อยู่ที่ไหนล่ะ อยู่สูงกว่า พรหมโลก หรือ อยู่ต่ำกว่า นรกล่ะคับ ก็เพราะอาศัยที่ยังมีสมมุติสูงต่ำ คือ นรก สวรรค์ พรหมโลกอยู่ นิพพาน จึงต้องปรากฏเป็นสภาพสมมุติไปก่อน แต่ยังไม่ใช่ นิพพานจริงๆ เมื่อ นรก สวรรค์ พรหมโลก ดับ นิพพาน ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงตามสมมุติอีก เมื่อนั้น จึง กล่าวได้อย่างชัดเจน ว่า นิพพานไม่มีที่ตั้ง ไม่มีเกิดไม่มีดับ ไม่มีรูปร่าง ไม่มีสมมุติปรากฏ เป็นต้น คับ ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ อย่าพึ่งเชื่อนะคับ พึงเชื่อในสิ่งที่ตนเองรู้จริง เห็นจริงตามความเป็นจริงในสิ่งนั้นๆ นะครับ

 

ท่านครับ แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังไม่สามารถบรรยายนิพพานให้ปุถุชนเข้าใจได้เลย ได้แต่ทรงยกคุณลักษณะบางประการของนิพพานมาชี้ว่าไม่ใช่สิ่งนั้นสิ่งนี้ที่คนส่วนใหญ่คิด ท่านจะไม่มีทางเข้าใจถึวนิิพพานได้จากตำราหรือการตรึกนึกเอาเอง หนทางเดียวคือปฎิบัติืธรรมจนเห็นนิพพานด้วยตัวเอง เพราะว่านิิพพานเป็นธรรมที่ลึกซึ้ง รู้เห็นได้ยาก
ผมคิดว่าท่านเข้าใจว่านิพพานมันต้องไม่มีอะไรเลย(ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัยด้วย) แต่จะจริงอย่างนั้นหรือ ผมจะลองตั้งคำถามว่า ทำไมเมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว แต่เราทำบุญเพื่อพระองค์ เราก็ยังได้รับผลบุญเสมอด้วยการที่พระองค์ทรงยังอยู่ แล้วอะไรที่ดับสูญไป ก็มีแต่รูป เวทนา สัญญา สังขารและวิญญาณที่ดับสูญไปเท่านั้น แต่ก็ยังมีสิ่งอื่นที่ไม่ดับสูญแม้เบญจขันธ์ของพระองค์จะไม่มีอีกแล้ว ท่านลองตรองดูก็จะเห็นว่ามีอะไรลึกซึ้งกว่าการตรึกนึกจากตำราอีกมาก
ดังนั้นการที่พระอาจารย์มั่นพบพระพุทธเจ้าก็เป็นสิ่งธรรมดาสำหรับท่าน สมกับพุทธพจน์ที่ว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา