พระรอดลำพูน

ช่วยพิจารณาพระรอดด้วยค๊ะ

 

ไม่ใช่เบญจภาคีครับ รอผู้รู้ท่านอื่นๆด้วยครับ

 

ถ้าคิดว่าเป็นพระรอดลำพูนเนื้อไม่ผ่านครับ...พระกรุดินเผาอายุนับพันปีต้องแยกจากพระเก๊ทำผิวให้ได้ครับถ้าดูเนื้อได้ก็ไม่มีใครหลอกคุณได้ครับ

 

ทำเลียนกรุมหาวันครับเนื้อฉ่ำไม่ใช่พระกรุเก่าแน่นอน

 

น่าจะพระเกจิ

กับกรุมหาวันห่างเยอะ แค่ปรกโพธิ์ ก็ห่างมากๆๆ

ส่วนองค์ประกอบอื่นยิ่งไม่ต้องพูด

 

พระรอดที่ไหนครับ

พระรอดที่ไหนครับ ไม่หวังสูงถึงเบญจภาคคีคับ^^

 

ดูว่าเป็นพระแท้ครับ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่ได้ลอกพิมพ์กรุวัดมหาวัน องค์นี้เนื้อสวย เนื้อฉ่ำแก่ว่าน ยังเก่าไม่มากแต่ก็พอมีอายุ แต่ปัญหาคือไม่ทราบผู้สร้างไม่ทราบวัดครับ เก็บไว้ครับพึ่งพุทธคุณท่าน

 

องค์นี้ตั้งใจลอกพิมพ์พระรอดมหาวันมาเลยครับ แต่ผิวยังใหม่คราบสนิมก็แปลกตา ผิดถูกขออภัยด้วยครับ

 

รบกวนหลายองค์เลยทีนี้ ชอบพระรอดครับสะสมไว้เยอะครับผม รบกวนช่วยcomment หน่อยนะครับ ด้วยความเคารพครับ^^

 

รบกวน ซุ้มกอ อีก 2 องค์ ครับ ด้วยความเคารพ

 

พระรอดอีกองค์ครับ รบกวนด้วยครับ^^

 

ลองอ่านข้อมูลจากหนังสือเก่านี้แล้วศึกษาดูครับ...หาเหตุผลด้วยตัวตนดีกว่าฟังเขาอย่างเดียว...รู้ด้วยเหตุผลดีกว่ารู้ด้วยการจำเพราะเหตุผลมีคำตอบมากกว่าชอบ/ไม่ชอบ

 

ผมเชื่อในสายตาท่านครับด้วยความเคารพ รบกวนพิจราณาให้ด้วยนะครับ เพราะลำพังตัวกระผมเอง ชั่วโมงบินยังน้อย เพียงแค่อ่านและศึกษาคงไม่สามารถ พิจารณาได้อย่าถ่องแท้อย่างท่านที่ได้สัมผัสของจริง ด้วยความเคารพครับท่าน

 

องค์นี้ได้มาใหม่เมื่อเช้านี้ครับ รบกวนด้วยนะครับ^^

 

ผมรบกวนช่วยกรุณาชี้แนะหน่อยนะครับ คำว่าแก่ว่านในพระเนื้อดินนี้ เค้าดูกันอย่างไรหรือครับ ถือเป็นวิทยาทานนะครับ ผมไม่เข้าใจครับดูตรงไหน แล้วคำว่าเก่าไม่ถึง แล้วเก่าแบบไหนครับที่เรียกว่าถึง ช่วยชี้แนะหน่อยครับ ขอบคุณครับ

 

ขอโทษนะครับ ต้องรบกวนอีกครั้ง ด้วยการที่ผมต้องการเรียนรู้ ช่วยกรุณาชี้แนะผมด้วยนะครับ

ที่คุณว่าผิวยังใหม่ ใหม่ขนาดไหนครับ และเก่านี้เก่าเช่นไรครับ การมองด้วยสายผ่านทางเว็ป มองอย่างไรครับที่จะพิจารณาถึงความเก่า ใหม่ ถึง หรือไม่ถึง

ส่วนกรณีคำว่าคราบสนิมผิดตา ความของคำว่าผิดตาคืออะไำรครับ แล้วที่ไม่ผิดตาต้องเป็นเช่นไรครับ

ช่วยกรุณาชี้แนะด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

 

"พระรอดองค์ที่๑.- ๓.(ด้านบน) = พระรอดกรุอุโมงค์ จ.ลำพูน ครับ"

 

"แก่ว่านในพระเนื้อดิน" จะเห็นได้ง่ายในพระผงสุพรรณ สมัยโบราณมักผสมว่านตามความเชื่อในความอาถรรพ์ของว่าน กาลเวลาผ่านไปน้ำว่านที่ขับออกมาจากองค์พระจะทำให้เนื้อพระฉ่ำบริเวนผิวเมื่อผ่านการสัมผัสจับต้องจะเกิดความมันเงาขึ้น หากมีการขับน้ำว่านออกมามากจนแห้งเคลือบที่ผิวพระคล้ายยางสนเขาจะเรียกว่ายางปีครับ แต่องค์นี้ทั้งเนื้อและสียังดูใหม่ความฉ่ำที่เห็นจึงอาจมาจาก น้ำว่าน หรือoilหรือพาราฟินหรือไขปลาวาฬก้อเป็นได้ครับ

"เก่าไม่ถึง" พระเนื้อดินดูที่ความซีด และความพรุน ความเรียบตึงของพื้นผิวครับ ลองสังเกตสิ่งที่เปลี่ยนแบลงเร็วๆเช่นต้นไม้ฉำฉาว่ากื่งที่ผุร่วงลงมาเองกับกิ่งที่ลมพัดหัก ดูสีและความผุกร่อนว่าต่างกันมากน้อยเพียงใดครับ

 

กรุวัดมหาวัน ขุดพระรอดขึ้นมา ลองนึกภาพพระที่จมในดิน1200ปี ว่าจะมีคราบน้ำว่านได้งัย น้ำว่านควรจะซึมออกจากเนื้อพระปะปนไปกับดินที่อัดตัวกันแน่นรอบองค์พระ แต่องค์นี้เงามันวับเหลือเกิน ผิวพระรอดน่าจะมีเพียงคราบแคลเซียมหรือสนิมเหล็กจางๆเท่านั้น
หากเราไปเอาผงเหล็กจากโรงกลึงสักกำมือ คลุกกับเกลือป่น คลุกกับดินสักกำมือ แล้วเอาไปฝังดินที่ชื้นรวมกับพระพร้อมรดน้ำสักนิด อีก1เดือนมาขุดจะได้พระคล้ายๆองค์นนี้ครับ

 

รบกวนพระรอดพิมพ์ใหญ่อีซักองค์ครับ