พระอริยะเจ้าต้องได้ฌาน ๔ ทุกท่าน

“ภิกษุทั้งหลาย ธรรมเป็นที่อยู่แห่งพระอริยะ ซึ่งพระอริยเจ้าทั้งหลาย ได้อยู่มาแล้วก็ดี กำลังอยู่ในบัดนี้ก็ดี จะอยู่ต่อไปก็ดี มีเครื่องอยู่ 10 ประการเหล่านี้ คือ
๑) เป็นผู้ละองค์ ๕ ได้ขาด คือ เธอละนิวรณ์ห้าได้ขาด
๒) ประกอบพร้อมด้วยองค์หก คือ การสำรวมอินทรีย์ มีอุเบกขา มีอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะอยู่ได้
๓) มีอารักขาอย่างเดียว มีสติรักษาจิต (อานาปาณสติ พุทธานุสติ)
๔) มีพนักพิง ๔ ด้าน ป้องกันอันตรายจากปัจจัยสี่ คือ เธอพิจารณาแล้วเสพของสิ่งหนึ่ง, อดกลั้นของสิ่งหนึ่ง, เว้นขาดของสิ่งหนึ่ง บรรเทาของสิ่งหนึ่ง.
๕)เป็นผู้ถอนความเห็นว่าจริงดิ่งลงไปคนละทางขึ้นเสียแล้ว คือ ถอนความเห็นในทิฏฐิ 10 ประการ
๖) เป็นผู้ละการแสวงหาสิ้นเชิงแล้ว คือ เธอเป็นผู้ละการแสวงหากาม,แสวงหาภพแล้ว และการแสวงหาพรหมจรรย์ของเธอนั้นก็ระงับไปแล้วด้วย
๗) เป็นผู้มีความดำริอันไม่ขุ่นมัว คือ ละมิจฉาสังกัปปะ ในใจมีแต่สัมมาสังกัปปะ

๘) เป็นผู้มีกายสังขารอันสงบระงับแล้ว บรรลุฌานที่สี่ อันไม่มีสุขไม่มีทุกข์ มีแต่สติเป็นธรรมชาติบริสุทธิ์เพราะอุเบกขาแล้วตั้งอยู่ในธรรมนั้นได้

๙) เป็นผู้มีจิตหลุดพ้นด้วยดี เธอเป็นผู้จิตหลุดพ้นแล้วจากราคะ โทสะ โมหะ
๑๐) เป็นผู้มีปัญญาในการหลุดพ้นแล้วด้วยดี เธอรู้ว่าเราละราคะ โทสะ โมหะ เสียแล้ว ถอนขึ้นได้กระทั่งราก ไม่ให้มี ไม่ให้เกิดขึ้น”
http://puredhamma.com/1501a1209we/

--- จากวิหารธรรมข้อที่ ๘ เป็นผู้มีกายสังขารอันสงบระงับแล้ว บรรลุฌานที่ ๔ เป็นข้อความที่ชัดเจนว่าเป็นลักษณะของ “อารัมมณูปนิชฌาน”

--- หลายสำนักในปัจจุบันกล่าวกันว่า การบรรลุธรรมในลักษณะ ปัญญาวิมุติ “ผู้ปฏิบัติไม่ต้องได้ฌานก็ได้” เพราะกระบวนการบรรลุจะใช้ฌานอีกตัวที่เรียกว่า “ลักขณูปนิชฌาน" เป็นฌานของวิปัสสนาญาณไตรลักษณ์ในขั้นมรรคผล จึงมักกล่าวกันว่าฌานในพระสูตรหมายถึง ลักขณูปนิชฌาน ก็เพียงพอ

--- แต่ดูเหมือนว่าหลายพระสูตร ชี้ไปในลักษณะ ผู้ปฏิบัติต้องได้ “อารัมมณูปนิชฌาน” ทุกคน และต้องถึงฌาน 4 เป็นอย่างน้อย

--- และดูเหมือนว่าพระอริยะเจ้า ต้องสามารถสำเร็จ “อารัมมณูปนิชฌาน” ทุกคนหรือไม่

--- เป็นไปได้หรือไม่ที่คำว่า “ปัญญาวิมุติ” หมายถึงการบรรลุธรรม”ด้วยการสดับธรรม” เช่นครั้นพุทธกาล แต่ไม่ได้หมายความว่าท่านจะไม่มี”อภิญญา ปฏิสัมภิทาญาณ”

--- เช่นพระสารีบุตร ฟังธรรมครั้งแรกก็บรรลุธรรมจากพระอัสสชิ เรียกอากัปกริยาที่ท่านพระสาระบุตรบรรลุธรรมว่า “เป็นปัญญาวิมุติ จากการฟังธรรมแล้วบรรลุ” ได้หรือไม่ และถ้าเป็นเช่นนี้จะสะเทือนความเชื่อใครหลายคนหรือไม่

--- สอบถามด้วยความไม่รู้ ด้อยปัญญา และชวนสนทนาธรรมครับ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ ^^

 

เข้าใจว่า
พระอริยะเจ้าทุกประเภท

มีลักขณูปนิชฌาน ทั้งนั้น
พระโสดาบันมีปฐมฌาน เป็นต้น

ส่วนอารัมนูปนิชฌาน มีในหลายๆศาสนา
หลายๆศาตร์ในการทำสมาธิที่มีอารมณ์เดียว
ซึ่งมีมาก่อนพระพุทธเจ้ามาสอนเสียอีก

มีแต่ สติปัฐฐานสี่ จึงยังให้ ลักขณูปนิชฌานบังเกิดขึ้น
เนื่องด้วย อาศัยสามัญลักษณะ
คือ ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาเป็นเครื่องฝึกสติ

 

ใช่ครับ เห็นด้วยทุกประการ
ประเด็นผมคือเมื่ออ่านสูตร วิหารธรรม ซึ่งเป็นของพระอรหันต์ ได้อธิบายลักษณะของการบรรลุฌานที่ 4 เอาไว้ และเป็นวิหารธรรม(เครื่องอยู่)ของพระอรหันต์
ส่วนตัวคิดว่า ลักขณูปนิชฌาน เมื่อจบกิจ เสร็จสิ้นความเป็นอรหันต์ ลักษณะฌานตัวนี้น่าจะหมดหน้าที่แล้ว เพราะไม่มีกิจที่ต้องทำอีก

ขอยกตัวอย่างบทเทศนาของสมเด็จญาณ เกี่ยวกับ ลักขณุปนิชฌาน มาให้อ่านสักเล็กน้อยครับ
ดั่งนี้ก็เรียกว่าเพ่งลักษณะ ลักขณูปนิชฌานทำให้ได้ปัญญาคือความรู้ทั่วถึงในลักษณะ อันเป็นเครื่องกำจัดความยึดถือ ทำให้เกิดความปล่อยวาง (ตทังค) วิมุติหลุดพ้นจากกิเลสและกองทุกข์ เพราะว่าเมื่อรู้ในลักษณะที่เรียกว่าตามเป็นจริงคือธรรมตามที่เป็นแล้ว ก็ย่อมจะเกิดความหน่ายไม่เพลิดเพลินติดอยู่ในสิ่งที่รู้นั้น เมื่อหน่ายก็สิ้นความติดใจยินดี เมื่อสิ้นความติดใจยินดีก็หลุดพ้นเป็นวิมุติ นี่เป็นการปฏิบัติในทางลักขณูปนิชฌานอันเป็นทางปัญญา

http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/somdej/sd-232.htm

 

เท่าที่ฟังๆมาบ้าง หลวงตามหาบัว หลวงปู่พุธ หลวงปู่หล้า
หลวงปู่บุญฤทธิ์ สมเด็จญาณฯ ส่วนใหญ่ พระท่านจะพูดคล้ายๆกัน ลงกันได้หมด

 

กิเลสหมด นิวรณ์ ๕ ไม่กำเริบอีกก็คงจะถึงฌาน ๔ ไปเองละมั้งครับ

 

ต้องแยกแยะ วินาทีบรรลุธรรม ออกมา

แยกออกมาจากการด้นเด้า เอาตรรกะ

วินาทีบรรลุธรรม จะเปนจังหวะที่จิต
เหนอาสวะกิเลสชัด คือ เหนความเกิดดับ
ของกิเลส ทั้งปวง

จิตที่ปราศจากกิเลส หากจำแนกตามเหตุ
คือกิเลสพ้นไปจากจิต จิตขณะนั้นย่อมหลีก
ไปจากการมีองค์ประกอบที่เรียกว่า จตุถฌาณ ไม่ได้

แต่เปนเรื่องการเสพสมาธิ แช่สมาบัติ ที่เรียก
ว่า สำเร็จฌาณสี่ไหม

มันคนละเรื่อง

ปัญญาวิมุตติ อะไรวิมุตติก้แล้วแต่ จิตจะขาด
จาก อุปกิเลสแล้ว แม้นไม่เคยเสพสมาบัติ
แต่หากปราถนา มันจะมีอะไรไปขวางได้


พระสารีบุตร มักถูกยกไม่มีฤทธิ์ หรือ มีก้หาว่า
ไม่แม่น เช่น ส่งเณรกลับบ้านเพราะเห็นนิมิต
ว่าเณรหมดอายุขัย แต่เณรกลับเดินทางกลับมา
ได้ ...หรือตอนยักษ์ทุบด้วยแรงกว่าปรมนูระเบิด
ตอนลงไปล้างหน้าในคลอง พระโมคคัลลาถาม
ว่าเจ็บไหม พระสารีบุตรตอบ เจ็บจิ๊ดๆ ๆ เหมือน
กัน เจ็บแป๊ปๆ ๆ ก้หายไป...หรือ ตอนสุดท้าย
ท่านเหาะขึ้นไปเจ็ดลำตาล แล้วกำหนดเตโชกสิณ
เผาสรีระจนเปนปุยสำลีกระจายสองข้างฝั่งเท่าๆกัน

หรือ....

หลวงพ่อฤาษีท่านเล่า ท่านไปลองฤทธิ์กับ
พระสุขวิปัสสโก (ถ้าจำไม่ผิด พระอาจารย์จวนฯ)
ก้ปรากฏว่า ท่านเล่นฤทธิ์ได้ทุกอย่าง ถ้ามีเหต
อันสมควรแก่ธรรม

ตามพระไตรปิฏกปฏิสัมภิทามรรค สุขสิปัสสโก
สามารถเดินฌาณได้ทั้ง 9ชนิด เพียงแต่ไม่เสพ
ฌาณนั้นด้วยนามกาย แค่สัมผัสให้เกิดอายตนะ
รู้แล้วจบลงที่รู้ สลัดคืนทันที

แล้วตามเหนการสลัดคืนนั้น เปนการฝึกสติ

 

คำว่า ไม่มีกิจอื่นต้องทำอีก ไม่ใช่หยุดเสพฌาณ

มีจิตห่างจากฌาณ


คำว่า ไม่มีกิจอื่นตเองทำอีก หมายถึง ธรรมวิจัย
สัมโพฌชงค์วิจัย จนขันธ์ห้ากระจายตัวเบ็ดเสร็จ
เด็ดขาด ไม่มีการฉวยขันธ์ใดขึ้นมาสำคัญตนอีก

ถ้า อนาคามี จะยังงฉวยจิตเปนตน ทำให้จิตยัง
ใฝ่ หรือ แสวงหาฌาณ ไม่เลิก เรียก รูปราคะสังโยชน์ อรูปราคะสังโยชน์ มานะสังโยชน์
ยังเหน จิตเปนตัวสุข เหนจิตเที่ยง ทำลายจิต
ไม่ได้ จิตปรากฏไม่เกิดไม่ดับ

หลวงปู่ดูลยจึงกล่าวว่า

"เราพิจารณาแล้ว ครูบาอาจารย์ที่มีขื่อเสียงส่วนใหญ่ เปนผีใหญ่"

คือ สำเร็จอนาคามี แต่บอกกล่าวผู้อื่นว่าเปนอรหันต์

หากมีคนเชื่อ ก้ หยุดตรงนั้น

ท่านจึงกล่าวต่ออีกว่า

พบจิต ให้ทำลายจิต
พบ...... ให้ฆ่าทิ้งเสีย

 

ไม่ใช

ไม่ใช่ทำลายจิตค่ะ
เพราะหลวงปู่บอกว่าจิตว่าง ไม่มีแม้สิ่งใดเจือปน
แต่...พบผู้รู้ ให้ทำลายผู้รู้
คือผู้รู้ คือ ดับวิญญาณ
จะตรงกับพระไตรปิฎก
ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
ในสมุจปฏิจจสมุปบาท
การดับวิญญาณคือการดับรูปนามแล้ว
เป็นการดับขั้นตอนสุดท้ายในวงจรปฎิจจสมุปบาทค่ะ
พระพุทธองค์ตรัสไว้อย่างนี้ค่ะ

 

สำเร็จนั่น สำเร็จนี่

เสกอุกกาบาติได้ ดับตัวมู้ ขยำตัวมู ได้

แต่พอมา นั่งอี้ แล้วเลิกทำ หายจ้อย

รับรองเลย มั่วเรื่อง การสิ้นไปของกิเลส
ตรงไหนสักจุดแล้วหละ ตรรกศาสตร์เอาไปกิน
ปฏิบัติเปนพิธี

 

กลับไปอ่านใหม่

เหตุของ วิญญาน ไม่ใช่แค่ รูปนาม

เหตุของ วิญญาณ มี

วิญญานเปนเหตุ

นิทานเปนเหตุ

สมุทัยเปนเหตุ

นามรูปเปนเหตุ

แล้ว อ่านอีกรอบ

วรรควิญญานนี้ จะเหนว่า

วิญญาน เปนเหตุ ให้เกิด นามรูป ได้ด้วย

ดังนั้น

อ่านแบบตรรกศาสตร นอกจากจะปวดหัว
แล้ว ห้ามความงงไม่ได้ จะถูก ทิฏฐิ หลอก
ว่าตัดตรงนี้สิ เลิกวิจัยเลย

โง่ สิครับท่าน โดนกิเลสหลอก

ของจริง ต้องย้อนไป ดับ อวิชชา ไม่มีทางอื่น

แต่ความที่จิตมันไว การมาเหนว่า อวิชชาดับ
จะอาสัยเหน จังหวะอื่นในปฏิจสมุปบาท แสดง
ตัวแทนให้ทราบว่า ดับ

 

โพสตะกี้ ลงท้ายด้วยคำว่า "ดับ"

ถ้าเป็นพระป่า ท่านจะ แย็บอีกว่า "อะไรดับ ?"

ถ้าคนฟังธรรม ฟังแบบจับศัพท์ไปกระเดียด จะห้าม
ทิฏฐิที่กระซิบหลอกในใจไม่ได้

มันจะตอบว่า " อวิชชาดับ "

น้อยรายจะตอบ "วิญญาณดับ"

แต่จะตอบว่า อะไรดับ ขึ้นมา พระท่านจะ วางอุเบกขา
ปล่อยให้ "สัตว์โลก!!" เป็นไปตามกรรม

 

ปฐมฌานละเอียดสามารถพิจารณาวิปัสสนาญาณให้เข้าถึงความเป็นพระโสดาบันและพระสกิทาคามีได้

จตุตถฌานสามารถพิจารณาวิปัสสนาญาณให้เข้าถึงความเป็นพระอนาคามีและพระอรหันต์ได้

การเป็นพระอริยะเจ้าต้องมี ศีล สมาธิ ปัญญา ครบทั้ง 3 อย่าง