พระโอวาท ของ....ท่านอรหันต์จี้กง

สติ สำรวม สงบ คือพื้นฐานของสมาธิจิตที่เป็นอิสระ และ
นิ่งบริสุทธิ์ เป็นอันหนึ่งอันเดียวอยู่ตลอดเวลาอย่างแท้จริง

พระโอวาทของท่านอรหันต์จี้กง
http://mindcyber.com
1.ชีวิตย่อมเป็นไปตามลิขิต (ละชั่วทำดี) วอนขออะไร

2.วันนี้ไม่รู้เหตุการณ์ในวันพรุ่งนี้ กลุ้มเรื่องอะไร

3.ไม่เคารพพ่อแม่แต่เคารพพระพุทธองค์ เคารพทำไม

4.พี่น้องคือผู้ที่เกิดตามกันมา ทะเลาะกันทำไม

5.ลูกหลานทุกคนล้วนมีบุญตามลิขิต ห่วงใยทำไม

6.ชีวิตย่อมมีโอกาสประสบความสำเร็จ ร้อนใจทำไม

7.ชีวิตใช่จะพบเห็นรอยยิ้มกันได้ง่าย ทุกข์ใจทำไม

8.ผ้าขาดปะแล้วกันหนาวได้ อวดโก้ทำไม

9.อาหารผ่านลิ้นแล้วกลายเป็นอะไร อร่อยไปใย

10.ตายแล้วบาทเดียวก็เอาไปไม่ได้ ขี้เหนียวทำไม

11.ที่ดินคือสิ่งที่สืบทอดแก่คนรุ่นหลัง โกงกันทำไม

12.โอกาสจะได้กลายเป็นเสีย โลภมากทำไม

13.สิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่เหนือศีรษะเพียง 3 ฟุต ข่มเหงกันทำไม

14.ลาภยศเหมือนดอกไม้ที่บานอยู่ไม่นาน หยิ่งผยองทำไม

15.ทุกคนย่อมมีลาภยศตามวาสนาที่ลิขิต อิจฉากันทำไม

16.ชีวิตลำเค็ญเพราะชาติก่อนไม่บำเพ็ญ แค้นใจทำไม (บำเพ็ญไวไว)

17.นักเล่นการพนันล้วนตกต่ำ เล่นการพนันทำไม

18.ครองเรือนด้วยความประหยัดดีกว่าไปขอพึ่งผู้อื่น สุรุ่ยสุร่ายทำไม

19.จองเวรจองกรรมเมื่อไรจะจบสิ้น อาฆาตทำไม

20.ชีวิตเหมือนเกมหมากรุก คิดลึกทำไม

21.ฉลาดมากเกินจึงเสียรู้ รู้มากทำไม

22.พูดเท็จทอนบุญจนบุญหมด โกหกทำไม

23.ดีชั่วย่อมรู้กันทั่วไปในที่สุด โต้เถียงกันทำไม

24.ใครจะป้องกันมิให้มีเรื่องเกิดขึ้นได้ตลอด หัวเราะเยาะกันทำไม

25.ฮวงซุ้ยที่ดีอยู่ในจิตไม่ใช่อยู่ที่ภูเขา แสวงหาทำไม

26.ข่มเหงผู้อื่นคือทุกข์ รู้ให้อภัยคือบุญ ถามโหรเรื่องอะไร

27.ทุกสิ่งจบสิ้นลงด้วยความตาย วุ่นวายทำไม

***ปล. อิอิ ตรงกับตัวเองหลายข้อเย้ย

 

ใช้เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตได้ดียิ่งนักแล อนุโมทนาค่ะ

 

คารวะอาจารย์จี้กงครับ ศิษย์สบายดีครับ

 

การทะนงตัว..การตีเสมอ..การถ่อมตัว..จนเกินควร ท่านว่า เป็น ตัวมานะ
ตราบใดที่บุคคล ยังถือมานะอยู่ ตราบนั้น ความเจริญไม่ต้องหวัง
เพราะฉะนั้น มานะ เป็นประหนึ่ง ลูกตุ้ม ถ่วงความเจริญ.. ​

การหัวเราะ..เป็นแสงสว่างแห่งบ้าน แต่ถ้า หัวเราะ จนหมดงามแล้ว
เป็นเครื่องส่อนิสัย ปราศจากความคิด..


การเรียนรู้..สุภาษิต..ถ้าไม่พินิจน้อมนำมาเตือนตน ก็จะเป็นเหมือน
คนมีกระจก แต่ไม่ได้ใช้ส่องดูหน้า อันเปื้อนมลทิล ฉะนั้น ฯ ​

​

โอวาทพระอรหันต์จี้กง ​

ชีวิตมนุษย์...กรรมเป็นผู้ลิขิตมา...จะขอทำไม? ​

วันนี้...ไม่อาจรู้ได้ว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น...จะเศร้าทำไม? ​

บิดา มารดา...เป็นผู้บังเกิดเกล้า ไม่เคารพนับถือ แต่กลับไหว้พระ...จะนับถือทำไม? ​

เป็นพี่น้อง...ร่วมสายเลือด...จะแย้งกันทำไม? ​

บุตรหลาน...แต่ละคน ย่อมมีวาสนาของตนเอง...จะกังวลไปทำไม? ​

เป็นมนุษย์...จะหาโอกาส หัวเราะ อย่างมีสุขก็ยาก...จะขมขื่นไปทำไม? ​

แม้เสื้อขาด...เอามาปะ แล้วยังใส่กันหนาวได้...จะอวดทำไม? ​

รสชาดอาหารต่าง ๆ...กลืนลงท้องก็เหมือนกัน...จะอยากไปทำไม? ​

เมื่อตายไปแล้ว...สตางค์เดียวก็เอาไปไม่ได้...จะขี้เหนียวไปทำไม? ​

บรรพชน...เป็นผู้สร้างที่ดิน ไร่นา อนุชนรุ่นหลัง เป็นผู้ใช้ประโยชน์...จะยึดไว้ทำไม? ​

ที่ว่าได้เปรียบ...คือ การเสียเปรียบ...จะโลภไปทำไม? ​

เหนือศรีษะ...ขึ้นไปสามฟุต ก็มีเทวดา...จะโกหกไปทำไม? ​

ความมั่งมีศรีสุข...เหมือนดอกไม้บานต่อหน้า ...จะหยิ่งไปทำไม? ​

คนที่เขามั่งมี...เพราะ เขาสร้างไว้ในอดีต...จะอิจฉาไปทำไม? ​

ชาติที่แล้ว...ไม่สร้างสมไว้ ชาตินี้ต้องลำบาก...จะโทษผู้อื่นทำไม? ​

คนที่เล่นการพนัน...ย่อมไม่มีอะไรเหลือ...จะเล่นทำไม? ​

การอยู่อย่างมัธยัสถ์...ดีกว่าไปขอผู้อื่น...จะฟุ่มเฟือยไปทำไม? ​

เวร...ย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร...จะพยาบาทไปทำไม? ​

เรื่องราวในโลก...ที่เกิดขึ้น เหมือน การเล่นกระดานหมากรุก...จะคิดไปทำไม? ​

คนอวดฉลาด...เกินไป คือ คนโง่...จะอวดเก่งไปทำไม? ​

ความจริง...ย่อมไม่หนีความจริง...จะโกหกทำไม? ​

ความเท็จ...หรือ ความจริง ย่อมปรากฏ...จะแก้ตัวไปทำไม? ​

ใครบ้าง...กล้ารับรองว่า ไม่เคยทำความผิดพลาด...จะอวดว่าแน่ทำไม? ​

โพลงถ้ำ...ย่อมปรากฏอยู่ในใจ ไม่ใช่เชิงเขา...จะวางแผนทำไม? ​

การให้ร้ายผู้อื่น...เป็นบาป การช่วยเหลือผู้อื่น เป็นบุญ...จะถามทำไม? ​

เมื่อมัจจุราชมาถึง...ทุกอย่างก็จบสิ้น...จะห่วงทำไม? ​

​

http://yuttana.skt.ac.th/modules.php...howpage&pid=23​

<!-- / message -->