พวกคุณเริ่มเห็นผีด้วยตาเปล่าครั้งแรกตั้งแต่อายุเท่าไหร่กันค่ะ

พวกคุณเริ่มเห็นผีด้วยตาเปล่าครั้งแรกตั้งแต่อายุเท่าไหร่กันค่ะ และเป็นลักษณะไหนกันค่ะ ก่อนอื่นเราต้องเกริ่นเลยนะคะว่าเราถูกพ่อแม่สอนมาตั้งแต่ตอนเด็กเลยว่าผีไม่มีจริงในโลก เป็นเรื่องสมมุติ (คงกลัวเราจะกลัวผีจนนอนไม่หลับมั้ง:'()เพราะดึกบางครั้งเราจะเห็นเงาดำๆ บ้าง เสียงคนแก่คุยกันตอน ตี3-4 คุยกันหัวเราะสนุกสนานข้างๆห้องเรา พอถามแม่ แม่ชอบว่าเราหูฝาด ตาฝาด ซึ่งก็อาจจะจริงค่ะ
จนมีวันหนึ่งก็มีเรื่องให้ได้ต้องเจอด้วยเนื้อตาเปล่าค่ะ ตอนเราอยู่ป.4 ค่ะ นั่งซ้อยท้ายมอไซต์มากับแม่ เราเห็นชายแก่ใส่ชุดโจงกระเบนสีแดงยืนอยู่หน้าบ้านเรา
ก็แปลกใจว่าทำไมแม่เราเห็นชายแก่แล้วไม่เบรกรถ และกำลังจะขับรถชนชายแก่ เราก็กลัวเพราะว่าแม่เราขับมอไซด์ชนทะลุผ่านชายแก่ไป เราอึ้งจนพูดไม่ออกค่ะ และ งง มากเพราะ ชายแก่ก็ยืนอยู่ที่เดิม ไม่เจ็บ ไม่มีเลือด เราก็เลยคิดในใจที่หรือ ที่เค้าเรียกว่า ( ผี ) จนปัจจุบันนี้ยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเลย เพื่อนๆพี่ๆ เคยเจอผีแบบไหนกันบ้าง

 

ช่วย up กระทู้จ๊ะ ...
ถามว่าเคยเห็นครั้งแรกตอนไหน ? ตอบไม่ได้ค่ะ เพราะจำไม่ได้ และไม่เคยเห็นจะๆสักครั้ง(และก็ไม่อยากเห็นด้วย) ไอ้ที่แว๊บๆ เห็นเป็นปกติค่ะ ...ช่วงที่มีแนวโน้มเกี่ยวกับผีบ่อย ได้เคยจุดธูปขอกับ ร.5 ให้ช่วย และบอกว่า ถ้าจะมาให้มาในรูปแบบความฝันค่ะ ส่วนพวกเสียงต่างๆ อันนี้ได้ยินก็เฉยๆแล้วค่ะ
อืม!ช่วงเด็กมากๆ บางทีกว่าจะรู้ตัวว่าเจอผี ผีก็หายไปแล้วคะ555 ความรู้สึกช้า และพอมาคิดๆดู มันผีหรือเปล่านะ? (ไม่แน่ใจตัวเอง) โตมาเรื่องพวกนี้ก็น้อยลงค่ะ

 

เริ่มแยกออกว่าเป็นผีตอนประมาณป.3

 

แหมมจารย์ เห็นตั่งแต่ ป.3 เลยเหรอ น้อง mai261 ก็ใช่ย่อม ป.4 ว่าแต่ว่าผีตัวไหนที่ทำให้ทั้งสองท่านหวาดหวั่นที่สุด....ฮิๆๆๆ
ขอเคราวะขอบคุณล่วงหน้าจ๊ะ..

 

ที่จริงเริ่มไม่ค่อยเห็นป. 3 ง่ะ
พอแยกออกก็เห็นน้อยลงฮวบ ๆ

หวาดหวั่นที่สุดก็พระวิสุทธิเทพ

 

ประมาณ 10 ขวบประมาณนั้น

ตอนนั้นพ่อเสีย หลักจากเผาศพแล้ว ก็ได้ยินเสียงพ่อร้องโอย โอย เบื่อ เมื่อไหร่จะตาย เหมือนตอนยังมีชีวิตอยู่

คือ พ่อป่วยมานาน หลายปี ก่อนเสียชีวิต มักจะร้องโอย โอย และบ่นอยากตายประจำ

ในวันที่เห็น เป็นวันที่ 7 หลังจากเผา และตลอด 7 วันนั้นก็ได้ยินเสียงพอร้องตลอด

จำได้ว่า เป็นเวลาเช้า อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน บังเอิญลืมของ เลยกลับไปเอา

ขณะกำลังเปิดประตู ก็ได้ยินเสียงร้องของพ่ออีก

ห้องของพ่อจะอยู่ติดกับห้องครัว ซึ่งที่จะไปหยิบของที่ลืมไว้ต้องเดินผ่านห้องของพ่อก่อน

ซึ่งประตูห้องของพ่อจะเปิดเสมอ เหมือนตอนพ่อยังมีชีวิต

ขณะเดินผ่านห้องของพ่อ ก็เห็นพ่อนั่งอยู่ที่เตียง ที่เคยนอนสมัยที่มีชีวิต

มีรูปร่างหน้าตา เหม้ือนกายเนื้อสมัยเหมือนคนปกติทุกอย่าง

ไม่ได้เป็นร่างใสๆ หรือเงาดำ เหมือนเรื่องเล่าที่เคยอ่านในหนังสือ เวลาคนเห็นผี

อารมณ์ ขณะนั้น อุณหภูมิในตัวข้าพเจ้าต่ำลงทันทีทันใด มือเย็นเยียบ

คิดอะไรไม่ออก อยากจะวิ่งอย่างเดียว แต่ก้าวขาไม่ออกจริงๆ พยายามวิ่ง แต่รู้สึกว่าช้าเหลือเกิน ไม่ทันกับใจเหลือเกิน

มานั่งนึกตอนนี้ก็เสียใจ ไม่น่าจะกลัวพ่อเลย

 

พอเล่าได้ปะคะ อาจารย์ ทาง pm ก็ได้นาถ้าไม่สะดวก เห็นชื่อท่านแล้ว งง อยากรู้ว่าท่านหลอกจารย์ยังไง แนวไหน ทำไมใจร้ายจุงเบย 555

 

ท่านไม่ได้หลอกง่ะ
แต่ไปพลาดกับท่านละไปนรกยาวเลย

เรียกลุงสามก็ได้
ไม่ได้เป็นอาจารย์ง่ะ

 

:'( อยากรู้ๆ ToT

 

ปอบผีฟ้า

​

กลัวเพราะดูหนังเรื่องนี้หละค่ะ แม่ด่าทุกวัน ด่าว่ากลัวแล้วยังจะดูอีก:'( พร้อมบอกเราว่าผีไม่มีจิงนะลูก ในโลกนี้เราเลยเชื่อค่ะ

เลยบังเอิญไปเห็นชายโจงกระเบนแดงเข้า เพราะบ้านเราอยู่หน้าวัดค่ะ คิดว่าคนแต่กลับเป็นผี เพราะมั่นใจในคำสอนของแม่555

 

คล้าย ๆ กันเลย
ตอนเด็ก ๆ เห็นผีนั่งอยู่ตรงห้องน้ำหลังบ้าน
ไปบอกพ่อกับแม่ พ่อแม่ก็บอกว่าผีไม่มีจริง
แล้วก็บังคับให้เดินไปยืนตรงผีคนเดียว พ่อแม่ยืนดูอยู่ไกล ๆ

 

555...ละครสมัยไหนหว๋า...

 

พ่อกับแม่ฮาอ้ะ พี่สามน่าสงสาร 555

 

ไม่ฮาง่ะ ไปยืนร้องไห้มองหน้าผี
ไว้โดนบ้างจะรู้สึก

 

ตอนเด็กๆรึคะ จำไม่ได้ว่าเข้าสู่วงการเมื่อไร มารู้ตัวอีกทีก็มีผลงานประปรายช่วงมหาวิทยาลัย ถ้ามีผลงานให้ติดตามเต็มตัวก็ตอนทำงานนี้แหล่ะค่ะ (ตอบเหมือนดารา) แฮ่ะๆ oishi_

 

เอ้า นึกว่าผีไปแล้ว โห เป็นหนูกรี๊ดวิ่งออกมา แหกปากลั่นและ ตอนนี้ก็โดนแล้วนะ รู้สึกแล้ว ว่าความรู้สึกพี่สามวัยเด็ก เป็นฉะนี้นี่เอง pity_pig

 

อยากเห็นจะจะเหมือนกันค่ะว่าจะมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร ช่วงที่คุณแม่เสีย หรือมีญาติผู้ใหญ่เสีย เพื่อนเสีย ก็จุดธูปให้เขามาหา ก็ไม่เห็นมา นั่งรอ เพ่งดู ก็ไม่มีอะไร ไม่เคยเห็นด้วยตาเนื้อ แต่ถ้าเป็นเสียงดังกุกกั๊ก ก็บ่อยๆค่ะ เคยเห็นแต่ในนิมิตมากมายหลายตน และเพิ่งจะเริ่มเห็นในช่วงที่มาฝักใฝ่ในธรรมฝึกกรรมฐานค่ะ

 

อันนี้เราก็ไม่แน่ใจนะค่ะ พี่คนนึงเราเคยปรึกษา แกปฎิบัติธรรมได้เก่งมากค่ะ เราถามว่าทำไมเราถึงได้เห็นผี เจ้าที่ อะไรแบบนี้บ่อยจัง แกเลยบอกว่า จิตตอนนั้นเป็นจิตที่มีความรู้สึกเฉยๆไม่ได้อยากรู้ อยากเห็นอะไร ไม่สงสังอะไร ไม่มีความอยาก อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่ก็เกิดได้หลายสาเหตุเหมือนกัน ค่ะ

 

ครั้งแรกที่จำความได้เลยคือตอน อนุบาลค่ะ ราว ๆ ป.1 เข้าไปเล่นในห้องนอนตอนกลางวัน เอานิ้วไปแหย่ ๆ ขอบเตียงเล่น แล้วก็มีนิ้วเล็ก ๆ ยื่นโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้ คือยังเด็ก ณ ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าคืออะไร ก็เลยเล่นด้วย โดยเอานิ้วไปจิ้มกะนิ้วที่โผล่ออกมา แล้วแปลกคือจับต้องได้ด้วย

จากวันนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเลย ไม่ได้สนใจ จำไม่ได้ แต่เมื่อไม่นานมานี้ เพิ่งนึกขึ้นได้ เลยเดาว่าเป็น น้องชายหรือน้องสาว ที่คุณแม่แท้งไปค่ะ หมอดูทักว่าน้องยังอยู่กะพวกเรา ไม่ทราบยังไงเหมือนกัน แต่ถ้าตอนนี้ต้องเจอคงหลอนนน....

 

ของเราส่วนมากจะเห็นในฝันค่ะ