หลวงพ่อพุทธถูกผีตบหน้า

พี่กาหลง
ฉันเคยเล่าให้คุณฟังกันหรือยังคะ.....
ว่าฉันเริ่มเจอผีครั้งแรก หรือเรื่องราวลี้ลับ ตั้งแต่กี่ขวบ?
ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนฉันอายุสักเกือบ 8 ขวบ
ตอนนั้นคุณแม่ของฉันทำธุรกิจเนอสเซอรี่ รับเลี้ยงเด็กแรกเกิดน่ะค่ะ
คุณแม่ก็อยากจะให้ธุรกิจดี ๆ ได้เงิน ได้กำไรเยอะ ๆ
ประกอบกับมีคนบอกว่า ให้ลองหากุมารทอง ลักยม หรือพี่กาหลง มาเลี้ยงดู
จะช่วยให้ธุรกิจดี มีกำไร
คุณแม่ของฉันก็เลยลองไปเช่ามาดู ในวัดดัง ที่ขึ้นชื่อที่สุดว่าเก่งทางด้านเรื่องนี้
(ฉันจำชื่อวัดไม่ได้หรอกนะคะ เพราะว่ามันนานมากแล้ว รู้แต่ว่าไกลมาก)
วัด ๆ นี้ มีคนขึ้นกันเยอะมากจริง ๆ ค่ะ คนแน่นขนัดเต็มศาลาไปหมด
อย่างว่าแหละค่ะ ใคร ๆ ก็อยากจะค้าขายดี มีกำไรกันทั้งนั้น
ตอนนั้นฉันจำได้แม่นเลยว่า หลวงพ่อพูดขึ้นมากลางศาลา
เกี่ยวกับวิธีการใช้พี่กาหลง พี่กุมารทอง พี่ลักยมนะคะ
(ขออนุญาติเรียกว่าพี่นะคะเพราะว่าตอนที่เอามานั้นฉันยังเด็กมาก ๆ เลยเรียกว่า พี่ ค่ะ)
หลวงพ่อบอกว่า คืนนี้ ถ้าใครดวงดี โชคดี พี่กาหลงท่านจะไปหา
ตอนนั้นฉันกับน้องชาย ภาวนาว่า ขออย่าได้มาหาพวกเราเลย
ลักษณะของพี่กาหลงจะเป็น รูปแกะสลักไม้ ทำมาจากไม้จันทร์หอม ถ้าไม้เนื้อแข็งก็แสดงว่าพี่กาหลงสาว ถ้าไม้เนื้ออ่อน ก็แสดงว่าเป็นเด็กอยู่ เป็นรูปผู้หญิงนุ่งขาวห่มขาวแบบแม่ชี จะอยู่ในขวดแก้วเล็ก ๆ รู้สึกจะแช่อยู่ในน้ำมันตานี (มั้งนะคะ).......
ส่วนพี่กุมารทองจะเป็นเด็กผู้ชายผมจุก อ้วนน่ารัก น่าตาน่าเอ็นดู แต่งชุดโจงกระเบน
ส่วนพี่ลักยมนั้นแม่เราไม่ได้เช่ามาหรอกค่ะ แต่พี่ลักยมจะลักษณะคล้ายพี่กาหลงเช่นกัน คือจะอยู่ในขวดแก้วเล็ก ๆ แช่อยู่ในน้ำมัน
ในคืนนั้น อากาศหนาวมาก ๆ ฉันนอนเตียงเดียวกันกับน้องชาย เตียงติดกำแพง น้องชายฉันกลัวผีมาก เลยเลือกนอนชิดกำแพง ส่วนฉันเป็นพี่ แม่สอนให้เสียสละให้น้อง จำเป็นต้องนอนริมขอบเตียงซึ่งสยิวกิ๊วเป็นที่สุด
คืนนั้นเป็นเวลากี่โมง ฉันไม่ทราบ จำไม่ได้ รู้แต่ว่า แอร์ในห้องเย็นมาก ๆ แต่เหงื่อฉันท่วมเลยค่ะ มันเป็นบรรยากาศที่อึดอัดที่สุด
ขณะที่ฉันกำลังจะข่มตาหลับอยู่นั้น ฉันก็เห็นว่ามีควันสีขาว ฟุ้งอยู่เต็มปลายเตียง
ควันนั้นค่อย ๆ ขาวขึ้น ขาวขึ้น
ฉันเพ่งมองควันสีขาวนั้นอย่างตกใจ ใจเสีย ว่ามันเป็นควันอะไรนะ
สักพักควันนั้นค่อย ๆ รวมตัวกัน จนกลายเป็นผู้หญิงนุ่มชุดขาว หน้าเหมือนในขวดเล็ก ๆ ที่เอามาจากวัดวันนี้เลย
นาทีนั้นบอกตรง ๆ ว่า ช็ อ ก ม า ก ! ! !
ไม่เคยคิดว่า จะเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้
สิ่งที่ทำได้ในนาทีนั้นคือ การสวดมนต์ และสะกิดน้องชายให้ช่วยตื่นมารับรู้ด้วยกัน ฉันไม่สามารถจะรับรู้คนเดียวได้ทั้งหมด (แหม ก็มันกลัวนี่คะ)
แต่ว่า น้องชายของฉันก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย หลับสนิทเลย
ฉันสวดมนต์ทุกบทที่สวดเป็น สวดมั่ว ๆ ไปบ้าง เพราะลิ้นพันกัน
แถมลืมบทสวดมนต์อีกต่างหาก
ได้ยินเสียงพี่กาหลงถามฉันว่า " ทำไมต้องสวดมนต์กลัวเหรอ ? พี่ไม่ใช่ผีนะพี่ไม่กลัวเสียงสวดมนต์หรอก "
"อย่ากลัวพี่เลย พี่มาดีนะ พี่มาแค่ให้น้องรู้ไว้ว่า พี่มีตัวตนอยู่จริง ก็เท่านั้น พี่มาให้เห็นแค่วันนี้เท่านั้นแหละ ถ้าน้องกลัวพี่ก็จะไม่มาอีก"
นาทีนั้นฉันตอบไปว่า "ฉันกลัวค่ะ"
พี่เค้าก็เลยบอกว่า "งั้นไม่ต้องกลัว เอาเป็นว่าพี่เค้าจะคอยดูแลฉันอยู่ห่าง ๆ ละกัน"
แล้วพี่เค้าก็หายเข้าไปในกำแพง หายวับไปกับตาเลยค่ะ.
หลังจากที่แม่ฉันเอาพี่กาหลง และพี่กุมารทองมาไม่นาน
แม่ก็เอาไปไว้ที่เนอสเซอรี่ ซึ่งคุณยายฉันจะเป็นคนดูแลอยู่ ก็เชิญพี่กาหลงไป 2 องค์ พี่กุมารทองไป 2 องค์ รวมเป็น 4 องค์
ที่นี่พอตกกลางคืน สักตี 2 คนข้างบ้านก็จะเห็นว่า มีเด็กชาย 2 หญิง 2 แต่งตัวแปลกประหลาด
คือ พี่กุมารทองจะใส่ชุดไทยโจงกระเบน
และพี่กาหลงจะใส่ชุดแบบแม่ชีสีขาว
มาวิ่งเล่นกันรอบเนอสเซอรี่ ซึ่งในเนอสเซอรี่จะมีพวกเครื่องเล่นด้วยไงคะ จะมีพวกม้าหมุน ชิงช้า ม้าโยกเยก ม้าลื่น ฯลฯ
สรุป ทุกคืนตั้งแต่ตี 2 เป็นต้นไป จนถึงตี 3 คนข้างบ้านหลายบ้านเลย ก็จะเห็นว่ามีเด็ก 4 คนวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน แถมยังยิ้ม และยกมือบ๊าย บาย ให้พวกเค้าด้วย
ในตอนแรก ๆ คนข้างบ้านเค้าก็ไม่รู้อะไร คิดว่าเป็นเด็กที่แม่ฉันรับเลี้ยงเอาไว้ คือเป็นเด็กในเนอสเซอรี่ เค้าจะมาว่าน่ะค่ะ ว่าทำไมดึกแล้วยังปล่อยให้เด็กมาวิ่งเล่นกันอีก
พอตอนเช้าเค้าก็มาโวย ตอนแรกเค้าก็นึกว่าเป็นฉันกับน้องซะด้วย
พอยายฉันบอกไปว่า ไม่มีนี่ ไม่มีเด็กที่ไหนมาวิ่งเล่นกันหรอก เพราะส่วนใหญ่เด็กที่รับเลี้ยงจะเป็นเด็กทารก ซึ่งยังเดินไม่ได้ และทางเราก็ไม่ได้รับเลี้ยงเด็กค้างคืนด้วยน่ะค่ะ
สรุป คนข้างบ้านเหว๋อไปตาม ๆ กัน
แต่พวกเค้าก็บอกว่า พี่กาหลง และ พี่กุมารทองบ้านฉันให้โชค ให้ลาภพวกเค้านะคะ เพราะว่าพวกเค้าจะไหว้ และขอหวยกันประจำ
ซึ่งแน่นอนว่า ได้รางวัลซะด้วยค่ะ
แต่สำหรับฉัน พี่กาหลง และพี่กุมารทองไม่เคยมาหาเลยนะคะ อย่างมากช่วงเด็ก ๆ ฉันก็แค่ฝันเห็น ว่าพี่เค้าชวนมาวิ่งเล่นหลังบ้าน ก็มาเล่นพวกเครื่องเล่นน่ะค่ะ
แต่ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว ไม่รู้ว่าพี่เค้าไปอยู่ที่อื่นหรือเปล่านะคะ เพราะไม่เคยเจออีกเลย แล้วก็ไม่อยากเจอด้วย แบบว่า กลัวน่ะค่ะ ถ้าเจอ ขอเจอในความฝันแบบดี ๆ แล้วกันนะคะ

บุญรักษาค่ะ
ขอบคุณที่มา :- http://www.sookjai.com/index.php?topic=19316.0
เรื่องนี้เป็นเรื่องของหนามเตยเองค่ะ เป็นเรื่องที่ไปเล่าตอนออกรายการตีสิบ เมื่อวันอังคารที่ 27 พค ที่ผ่านมาค่ะ


#5 by ลาบไก่ใส่ตับหมู (124.120.186.30) At 2008-06-05 02:06,

 

เมื่อความโลภมาบังตา นั่งสมาธิอย่างไรก็ไม่เป็นผล แถมสิ่งไม่พึงปรารถนาก็มาพบ

สารธรรมนำใจ
Published on Jan 29, 2018

 

หลวงพ่อพุทธถูกผีตบหน้า... นาทีที่๔๖ !!
วิธีนั่งสมาธิไปดูนรก สวรรค์ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

วัลลภ ทำนิล
Published on Oct 27, 2014

 

กรณียเมตตสูตร
เมตตปริตร
หรือ กรณียเมตตปริตร หรือ กรณียเมตตสูตร

ทำให้หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข ไม่ฝันร้าย เป็นที่รักของมนุษย์และอมนุษย์ทั้งหลาย เทพพิทักษ์รักษา ไม่มีภยันตราย จิตเป็นสมาธิง่าย ใบหน้าผ่องใส มีสิริมงคล ไม่หลงสติในเวลาเสียชีวิต และเป็นพรหมเมื่อบรรลุเมตตาฌาน

๑. กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ . . . . . . . ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ . . . . . . . . . . . . สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
กิจที่คนฉลาดในสิ่งที่มีประโยชน์ และมุ่งหมายจะบรรลุทางสงบ จะพึงทำก็คือ เป็นคนกล้า, เป็นคนซื่อ, เป็นคนตรง, ว่าง่าย, อ่อนโยน, ไม่เย่อหยิ่ง


๒. สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ . . . . . . . .อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
สันตินท์ริโย จะ นิปะโก จะ . . . . . . . . อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
เป็นผู้สันโดษ, เลี้ยงง่าย, มีภาระกิจน้อย, คล่องตัว, ระมัดระวังการแสดงออก, รู้ตัว, ไม่คะนอง, ไม่คลุกคลีในตระกูลทั้งหลาย


๓. นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ . . . . . เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ . . . . . . . . . . . . สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ไม่ประพฤติสิ่งที่วิญญูชนตำหนิติเตียนได้, พึงแผ่เมตตาจิตว่า ขอสัตว์ทั้งปวง จงมีความสุขกายสบายใจ มีความเกษมสำราญเถิด


๔. เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ . . . . . . . . . . . . .ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ทีฆา วา เย มะหันตา วา . . . . . . . . . . .มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
ขอสัตว์ทั้งหลายบรรดามี ที่เป็นสัตว์ตัวอ่อน หรือตัวแข็งก็ตาม เป็นสัตว์มีลำตัวยาว หรือลำตัวใหญ่ก็ตาม มีลำตัวปานกลาง หรือตัวสั้นก็ตาม ตัวเล็กหรือตัวโตก็ตาม


๕. ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา . . . . . . . . . เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
ภูตา วา สัมภะเวสี วา . . . . . . . . . . . . .สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ที่มองเห็นหรือมองไม่เห็นก็ตาม ที่อยู่ไกลหรืออยู่ใกล้ก็ตาม ที่เกิดแล้ว หรือกำลังหาที่เกิดอยู่ก็ตาม ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงนั้นจงสุขกายสบายใจเถิด


๖. นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ . . . . . . . . .นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
พ์ยาโรสะนา ปะฏีฆะสัญญา . . . . . . .นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
บุคคลไม่พึงหลอกลวงผู้อื่น ไม่ควรดูหมิ่นเหยียดหยามใคร ๆ ไม่ควรมุ่งร้ายต่อกันและกัน เพราะมีความขุ่นเคืองโกรธแค้นกัน


๗. มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง . . . . . . . . . . อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ . . . . . . . . . . . . . . มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
คนเราพึงแผ่ความรักความเมตตา ไปยังสัตว์ทั้งหลายหาประมาณมิได้ ดุจดังมารดาถนอม และปกป้องบุตรสุดที่รักคนเดียวด้วยชีวิตฉันนั้น


๘. เมตตัญจะ สัพพะโลกัส์มิง . . . . . . . . .มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ . . . . . . . . . . อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
พึงแผ่เมตตาจิต ไม่มีขอบเขต ไม่คิดผูกเวร ไม่เป็นศัตรู อันหาประมาณไม่ได้ ไปยังสัตว์โลกทั้งปวงทั่วทุกสารทิศ


๙. ติฏฐัญจะรัง นิสินโน วา . . . . . . . . . . . สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ . . . . . . . . . . พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน ตลอดเวลาที่ตนยังตื่นอยู่ พึงตั้งสติ อันประกอบด้วยเมตตานี้ให้มั่นไว้ บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่า การอยู่ด้วยเมตตานี้ เป็นพรหมวิหาร (การอยู่อย่างประเสริฐ)


๑๐. ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีละวา . . . . .ทัสสะเนนะ สัมปันโน
กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง . . . . . . . . . . . . . .นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติ
ท่านผู้เจริญเมตตาจิต ที่ละความเห็นผิดแล้ว มีศีล มีความเห็นชอบ ขจัดความใคร่ในกามได้ ก็จะไม่กลับมาเกิดอีกเป็นแน่แท้

(คำแปลของ ศาสตราจารย์พิเศษ เสฐียรพงษ์ วรรณปก ราชบัณฑิต)
ขอบคุณที่มา :- https://th.wikisource.org/wiki/กรณียเมตตสูตร

 

นาทีที่ ๔๗.๓๐ ขึ้นไปถ้าเรื่องคล้ายผีตบหน้า ถ้าเริ่มเรื่องราวนาทีที่ ๔๖ ขึ้นไป ตามเวลาดาวโลกจร้า