ภิกษุในธรรมวินัยนี้ไม่รับและไม่ยินดีในการรับเงินและทอง

เรื่องของพระภิกษุในธรรมวินัยนี้ ( พระธรรมวินัยที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ) ทรงเป็นผู้บัญญัติ

ผมขอแชร์ด้วยการเล่าประสบการณ์ตรงที่ผมเคยผ่านมานะครับ จะไม่ลงชื่อจริง นามสกุลจริง คงโพสต์เป็นชื่อเล่นหรือนามสมมุตินะครับ

ฟังจาก youtube บ้านธัมมะ dhammahome โดย อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ผู้หญิงในวัย 90 และคณะวิทยากร

เริ่มศึกษาพระธรรม พ.ศ.๒๔๙๖ และผ่านมาอีก ๓ ปี คือ พ.ศ. ๒๔๙๙
ท่านอาจารย์ก็เริ่มเผยแพร่พระธรรม

 

ผมจำไม่ได้ว่า ผมเริ่มฟังธรรมะที่อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์เผยแพร่ผ่านวิทยุตั้งแต่ปี พ.ศ. อะไร ( คาดว่าน่าจะได้ฟังบ้างเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2514 ) ตอนนั้นไม่ค่อยตั้งใจฟัง มาฟังอีกช่วงหนึ่งก็ประมาณปี พ.ศ. 2535 และมาตั้งใจฟังผ่านวิทยุช่อง AM1422 ช่วงเช้าตรู่จำเวลาไม่ได้ว่าประมาณตี 4 หรือตี 5 เศษตอนประมาณปี พ.ศ. 2548 - 2549 จากนั้นก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง และไม่ค่อยติดตามเลย จนกระทั่งไม่นานมานี้ ประมาณปี พ.ศ. 2560 ผมใช้ youtube ในการฟังธรรมะจากบ้านธัมมะ dhammahome และรู้สึกว่า ธรรมะที่ท่านและคณะวิทยากรแสดงและร่วมสนทนากับผู้ฟังนั้น เข้มข้นขึ้น ตรง ลัดสั้น และแม่นยำในการทำให้ผู้ฟังได้เข้าใจถึงธรรมะในทันทีที่ได้ฟังธรรมะนั้น

 

ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ไม่รับและไม่ยินดีในการรับเงิน รับทอง และต้องไม่ให้คนอื่นรับแทนและเก็บรักษา แม้ในบัญชีธนาคาร หรือในรูปแบบอื่น ๆ เช่น ซุกใต้พรม ซุกไห หรือเก็บในที่ที่ไม่มีคนอื่นรู้

 

อ่านแล้วรู้เลย!! เพราะเหตุนี้เอง พระพุทธเจ้าจึงบัญญัติ ห้ามภิกษุรับเงินทอง!! อีกทั้งทรงย้ำเตือนว่า "เงินทองดั่งอสรพิษ"

เราอาจเคยทราบมาบ้างว่า ในศาสนาพุทธนั้น นักบวชหรือพระภิกษุสงฆ์ มีข้อห้ามที่ต้องถือปฏิบัติในเรื่องเงินทองอยู่ข้อหนึ่งนั้นคือ ห้ามรับเงิน หรือมีทรัพย์สินในครอบครอง เวลาใส่บาตร ญาติโยมก็ไม่สมควรที่จะถวาย เงิน หรือที่เรียกว่า "ปัจจัย" ให้แก่ท่าน เพราะหากท่านรับไป จะทำให้ท่านต้องอาบัติได้

แต่เราอาจไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด พระพุทธเจ้า จึงตรัสมิให้ภิกษุรับปัจจัย

เรื่องนี้มีปรากฎในพระไตรปิฎกอยู่ว่า...

พระพุทธเจ้าเปรียบเงินทอง เหมือนดั่งอสรพิษสำหรับภิกษุ ซึ่งปรากฏในคำภีร์ อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท พาลวรรคที่ 5 ความว่า.....

เช้าวันหนึ่งในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าได้เสด็จออกบิณฑบาตรโปรดสัตว์ ไปพร้อมด้วยพระอานนท์ พระองค์เสด็จผ่านชาวนาทีกำลังไถนาอยู่ ชาวนาพักการไถนาแล้วถวายบังคม

พระพุทธองค์ทอดพระเนตรเห็นถุงเงิน ตกอยู่ไม่ไกลจากชาวนาจึงตรัสกับพระอานนท์ว่า “อานนท์ นั่นอสรพิษ เธอเห็นไหม”

พระอานนท์ ตอบ "เห็น พระเจ้าข้า อสรพิษร้าย"

ชาวนาได้ยินพระพุทธดำรัส ที่ตรัสกับพระอานนท์ คิดว่ามีงูอยู่แถวนี้ ต้องฆ่าให้ได้ ทิ้งไว้จะทำอันตรายตน ว่าแล้วเราก็ถือปฏักไป สอดส่ายตามองหางู แต่ไม่เห็นมีงู ดูไป เห็นแต่ถุงเงินมากมาย เขาดีใจ รีบโกยดินกลบไว้ แล้วไถนาต่อไป

ถุงเงินนั้น ที่แท้โจรปล้นมาแล้วทำตกไว้ เจ้าของเงินเสียดาย เกณฑ์บ่าวไพร่ออกติดตาม สะกดรอยตามรอยเท้าชาวนา พาไปจนพบถุงเงิน จึดคิดว่าชาวนานี่แหละคือเจ้าโจรตัวดี จึงรีบจับไปส่งเจ้าหน้าที่ ทำตามกฎหมายเคร่งครัด ชี้โทษชัดให้ประหารชีวิต

ก่อนจะนำไปประหาร ชาวนาพร่ำพรรณาอยู่หลายหนว่า

“อานนท์ เธอเห็นอสรพิษไหม…เห็นพระเจ้าข้า”

“อานนท์ เธอเห็นอสรพิษไหม…เห็นพระเจ้าข้า”

เจ้าหน้าที่มีความประหลาดใจไต่ถาม “ทำไมเจ้าออกนามพุทธอนุชา อสรพิษนั่นล่ะ อยู่ไหน”

ชาวนาเล่าแจ้งแถลงไข อ้างพระพุทธเจ้าให้เป็นพยาน เจ้าหน้าที่จึงงดการประหารไว้ พาชาวนาไปเฝ้าพระราชา

พระราชาจึงไปกราบทูลพระพุทธองค์ว่าชาวนาอ้างพระพุทธองค์เป็นพยาน พระพุทธองค์จึงทรงเล่าเรื่องราวให้ฟัง ชาวนาจึงพ้นจากความตายโดยอาศัยพระกรุณา

 

พระภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไม่รับเงินทอง และไม่ยินดีให้ผู้อื่นรับเงินทองและเก็บสะสมเงินทองเพื่อตนเองก็ตาม หรือแม้เพื่อทำประโยชน์แก่สังคมก็ตาม เพราะว่า ไม่ใช่กิจของสงฆ์ กิจของสงฆ์คือคันถธุระและวิปัสสนาธุระ

การสงเคราะห์สังคม ไม่ว่าจะเป็นการสร้างโรงเรียน สร้างโรงพยาบาล การช่วยผู้ป่วย ล้วนไม่ใช่กิจของสงฆ์

 

ยิ่งฟังรายการสนทนาของบ้านธรรม บ้านธัมมะ หรือ dhammahome ที่มี อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์ร่วมสนทนาด้วย จะรู้ได้ทันทีว่า ท่านพูดถูก และปัจจุบันนี้ท่านมักพูดแบบไม่ลังเลที่จะบอกให้คนรู้ถึงการแยกแยะพระภิกษุที่ผิดพระธรรมวินัยกับที่ประพฤติถูกต้องตามธรรมวินัยว่า อย่างไรจึงเรียกว่า ถูกต้องตามพระธรรมวินัย

ส่วนที่ยังผิดพระธรรมวินัยอยู่นั้น หากเรามีโอกาส ก็ควรบอกท่าน เพื่อให้ท่านได้เลิกประพฤตินอกพระธรรมวินัยเสียที

 

วันก่อนพบพระภิกษุรูปหนึ่ง เดินเลือกซื้อเสื้อผ้าอย่างดี ราคาตัวละหลายพันบาทให้คนขับรถของวัด ไปเลือกซื้อกับพนักงานขายหญิงโดยไม่มีอาการสำรวมเลย เวลาเลือกซื้อก็ยักคิ้วจ้องมองขาอ่อนขอบกระโปรงที่สั้นจู๋และมองหน้าตรง ๆ ของพนักงานขายแบบว่า น่าเกลียด แล้วก็ยืนรอคนขับรถเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาดู แล้วก็ชมว่าสวย ว่าดี กันต่อหน้าพนักงานขายหญิง พฤติกรรมในสถานที่อโคจรทำให้เสื่อม

ห้างใหญ่ ๆ หรือศูนย์การค้าใหญ่ ๆ ที่พนักงานขายหญิงนุ่งกระโปรงสั้น และผ่าสูง ๆ ควรแล้วหรือที่พระภิกษุจะโคจรเข้าไปแบบนั้น เห็นแล้วน่าเกลียดมากเลยครับ

ความจริงผมเห็นบ่อย ๆ ไม่เคยพูด ไม่เคยบอกเล่าให้ใครฟัง แต่ครั้งนี้มันน่าเกลียดมาก

 

ฟังอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ในระยะหลัง ๆ มานี้ รู้สึกได้เลยว่า ท่านพูดได้ถูกต้อง หากพระภิกษุไม่รักในพระธรรมวินัย กล้าฝ่าฝืนพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รับเงินทองและยินดีในการเก็บสะสมหรือให้คนอื่นสะสมเงินทอง หรือคิดว่าเงินทองไปช่วยสังคมก็เถอะ ขอให้รู้ตัวได้แล้วว่า ท่านกำลังทำผิดพระธรรมวินัย และจะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียในที่สุด