มหามุทราอุปเทศ ของ เชอเกียม ตรุงปะ

<TABLE id=Table9 cellSpacing=0 cellPadding=2 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD style="PADDING-RIGHT: 5px; PADDING-LEFT: 5px; PADDING-BOTTOM: 5px; PADDING-TOP: 5px">

[size=+3]มหามุทราอุปเทศ[/size]​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขอคารวะต่อสหัชปัญญา​

มหามุทรานั้นไม่อาจไขแสดงได้
ทว่าสำหรับเจ้าผู้อุทิศตนแล้วต่อคุรุ เจ้าผู้ซึ่งทรงไว้ซึ่งพรตจรรยา
และได้แบกรับซึ่งทุกข์ทรมาน นาโรปะผู้ทรงปัญญา
จงจดจำคำสอนนี้ไว้ในใจ ศิษย์ผู้มีชะตากรรมอันเป็นกุศล​

ขอจงสดับ​

มองดูที่สภาวธรรมของโลก
ความไม่เที่ยงแท้นั้นคล้ายดังภาพมายาหรือความฝัน
แม้แต่ภาพมายาหรือความฝันนั้นก็ไม่มีอยู่จริง
ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงมุ่งสู่การสละละ
และปล่อยวางซึ่งสิ่งร้อยรัดทางโลก​

จงปล่อยวางบริวารและญาติมิตร
อันเป็นเหตุแห่งความปรารถนา และความขุ่นข้อง
บำเพ็ญสมาธิเพียงลำพังในราวป่า ในวิเวกสถาน ในที่อันสงัด
ดำรงตนอยู่ในอสมาธิภาวะ
หากเจ้าเข้าถึงการไม่บรรลุถึง เจ้าจะได้ประสบพบมหามุทรา
สภาวธรรมแห่งวัฏสงสารนั้นไร้แก่นสาร
ก่อให้เกิดความปรารถนาและความขุ่นข้อง
สรรพสิ่งที่เราปั้นแต่งล้วนปราศจากความจีรัง
ด้วยเหตุนี้ จึงควรแสวงหาสัจธรรมอันล้ำค่า
สภาวธรรมของจิตนั้นไม่อาจเห็นค่าความหมายของอจิตได้
สภาวธรรมแห่งกรรมย่อมไม่อาจประจักษ์ในอกรรมได้​

หากเจ้าต้องการจะบรรลุถึงอจิตและอกรรม
เจ้าย่อมตัดขาดรากเหง้าแห่งจิต
และปล่อยให้ดวงวิญญาณดำรงอยู่อย่างเปล่าเปลือย
จะปล่อยให้น้ำอันขุ่นข้นแห่งเจตสิกใสกระจ่าง
ไม่จำเป็นต้องระงับยับยั้งความรู้สึกนึกคิด
แต่ปล่อยให้มันสงบลงตามกาล
หากไร้ซึ่งการดึงดูดหรือผลักไส
เจ้าจะหลุดพ้นในมหามุทรา​

เมื่อพฤกษาผลิใบและกิ่งก้าน
หากเจ้าบั่นรากมันเสีย ใบและกิ่งก้านย่อมร่วงโรยลง
เช่นเดียวกัน หากเจ้าตัดรากถอนโคนของจิต
ความรู้สึกนึกคิดทั้งหลายย่อมเสื่อมทรามลง​

ความมืดมนที่ถูกสั่งสมมานานนับกัปกัลป์
จะถูกขับไล่ไปด้วยดวงประทีปเพียงหนึ่ง
เช่นเดียวกัน การได้ประจักษ์ถึงจิตอันสว่างไสวในพริบตา
จะละลายม่านหมอกมลทินแห่งกรรม
มนุษย์ผู้ด้อยปัญญาซึ่งอาจเข้าถึงสิ่งนี้
จงเพ่งการกำหนดรู้ จดจ่ออยู่ที่ลมหายใจของเจ้า
โดยอาศัยการเพ่งกสิณ และฝึกฝนฌานวิถี
จงขัดเกลาจิตใจของเจ้าจนมันสงบ ผ่อนพักตามธรรมชาติ​

หากเจ้าได้รับรู้ที่ว่างอันเวิ้งว้างและความว่าง
ความคิดอันยึดติดอยู่กับศูนย์กลางและขอบเขตจักมลายไป
เช่นเดียวกัน หากจิตสามารถรับรู้ถึงตัวจิตได้
ความรู้สึกนึกคิดทั้งหลายจะยุติลง
เจ้าจะดำรงอยู่ในสภาวะที่ปราศจากความคิดคำนึง
และจะรับรู้ได้ถึง "โพธิจิต"​

หมอกไอที่พวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นกลับกลายเป็นเมฆ
และหายลับไปในผืนฟ้า
ไม่มีผู้ใดรู้ว่าพยับเมฆนั้นหายไปแห่งใดเมื่อมันสลายตัวลง
เช่นเดียวกัน คลื่นแห่งความคิดคำนึงที่อุบัติขึ้นจากจิต
ย่อมสูญมลายไปเมื่อจิตรับรู้ได้ถึงจิต​

ที่ว่างนั้นไม่มีสีสันหรือรูปทรง
ไม่อาจเปลี่ยนแปร ไม่อาจแต่งแต้มด้วยสีดำหรือสีขาว
เช่นเดียวกัน จิตอันสว่างไสวนั้นไม่มีสีสันหรือรูปทรง
ไม่อาจแปดเปื้อนด้วยขาวหรือดำ กุศลหรืออกุศล​

แก่นแท้อันบริสุทธิ์และสว่างไสวของดวงอาทิตย์
ไม่อาจถูกบดบังได้ด้วยความมืดมิด
ที่ถูกสั่งสมมานานนับพันกัลป์
เช่นเดียวกัน ความสว่างไสวอันเป็นคุณสมบัติดั้งเดิมของจิต
ย่อมไม่สามารถทำให้มัวหมองได้ด้วยวัฏสงสารอันยาวนานไม่สิ้นสุด
แม้เราจะกล่าวว่าอากาศธาตุนั้นเวิ้งว้างว่างเปล่า
และไม่อาจให้คำจำกัดความได้
เช่นเดียวกัน แม้เราจะกล่าว่าจิตนั้นสว่างไสว
แต่การให้นิยามนั้นหาได้พิสูจน์ไม่ว่ามันมีอยู่จริง
ที่ว่างนั้นสมบูรณ์พร้อมโดยปราศจากตำแหน่งแห่งหน
เช่นเดียวกันที่จิตแห่งมหามุทรานั้นหาได้ดำรงอยู่แห่งหนใดไม่​

โดยปราศจากการแปรเปลี่ยน ดำรงตนอยู่ในภาวะแรกเริ่ม
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า บ่วงร้อยรัดของเจ้าจะคลายลง
แก่นของจิตนั้นคล้ายดังความว่าง
ด้วยเหตุนี้ จึงหามีสิ่งใดอยู่นอกปริมณฑลของมันไม่
ปล่อยให้การเคลื่อนไหวของกายเป็นไปอย่างแท้จริงฅ
ยุติความช่างจำนรรจา
ปล่อยให้ถ้อยวาจาของเจ้าเป็นดุจดังเสียงอุโฆษ
ไร้จิต ทว่าประจักษ์เห็นในศาสนธรรมอันสูงส่ง​

กายนั้นเปรียบดังปล้องไผ่ ที่หามีแก่นในไม่
จิตนั้นเป็นเนื้อแท้แห่งความว่าง
ไม่มีแง่มุมใดให้ความคิดได้พักอาศัย
จงผ่อนคลายจิตของเจ้า ไม่กักขังหรือปล่อยให้ร่อนเร่
เมื่อจิตไร้ซึ่งจุดมุ่งหมาย นี่เองคือมหามุทรา
การบรรลุถึงสิ่งนี้คือการตรัสรู้อันสูงสุด​

ธรรมชาติจิตนั้นสว่างไสว ปราศจากซึ่งธรรมารมณ์
เจ้าจะพบมรรคาของพระพุทธองค์
เมื่อปราศจากหนทางแห่งสมาธิภาวนา
โดยการภาวนาในอภาวนา เจ้าจะบรรลุถึงมหาโพธิ
นี่คือราชันย์แห่งสัมมาทิฏฐิ​