มาดูสมเด็จกัน

พระกริ่งนเรศวร ตามประวัติศาสตร์ไทย นับเป็นปฐมบทของพระกริ่งยุคต้นในสยามประเทศ สืบเนื่องจาก พระสมเด็จพระพนรัต วัดป่าแก้ว พระอาจารย์ในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ได้เป็นผู้เขียนสรรพตำรา พิธีกรรมต่าง เลขยันต์ 108 นะปถมัง 14 นะ และเป็นผู้สร้างพระกริ่งในสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

wasabi เองก็ไม่เคยเห็นของจริง แต่ที่รู้มา องค์พระกริ่งจะคล้ายพระกริ่งหนองแส คือเรียนแบบกริ่งจีน-พระกริ่งหนองแส ส่วนภาพที่โพสต์มา ผมว่ายังไม่ใช่ครับ

ลองดูเวปนี้ :

 

พระกริ่งจีน(กริ่งนอก)






บทความจาก บางกอกทูเดย์
ครั้งเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานแล้วนั้น ศาสนาของพระพุทธองค์ได้เกิดลัทธิแตกออกไปเป็นสองลัทธินิกายคือ ทางอินเดียฝ่ายใต้ และประเทศลังกา ยอมรับนับถือพุทธศาสนาลัทธิหินยานหรือเถรวาท ซึ่งยอมรับนับถือพระพุทธองค์ว่าเป็นศาสดาเพียงพระองค์เดียวเท่านั้น และจำเริญรอยตามเบื้องพระยุคลบาท เชื่อและยึดถือพระธรรมคำสอนแห่งพระพุทธองค์ และปฏิบัติเคร่งครัดตามพระธรรมวินัย ดั้งเดิมเป็นสาระสำคัญไม่เสื่อมคลายส่วนพระพุทธศาสนาในอินเดียฝ่ายเหนือรวมถึงทิเบตและจีนนั้น ได้แบ่งแยกตัวเอง เป็นพุทธศาสนาลัทธิมหายาน และได้แบ่งแยกสาขาออกไปอีกเป็นอันมาก ตามลัทธิ
มหายานนี้เชื่อกันว่า พระธรรมคำสอนนั้นมีอยู่คู่กับโลกตลอดมา สมเด็จพระบรมศาสดาเป็นบุคคลหนึ่งผู้ทรงไปพบเข้าเท่านั้น ซึ่งก่อนที่สมเด็จพระบรมศาสดาของเราจักทรงไปค้นพบดังกล่าว ได้มีบุคคลผู้ทรงค้นพบมาก่อนแล้ว (ตามนัยเรื่องพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์) เป็นต้น ในพุทธศาสนามหายาน จึงอุดมไปด้วยพระพุทธเจ้า และพระโพธิสัตว์จำนวนมาก ที่ดำรงอยู่คอยช่วยเหลือสรรพสัตว์ และยังเป็นอุบายธรรมประการหนึ่ง ที่จะชักนำคนเข้าหาพระศาสนา ตามความ
เชื่อในพุทธศาสนามหายาน เชื่อว่า มีพระอาทิพุทธเจ้า ซึ่งดำรงอยู่ในฐานะเป็นบ่อเกิดของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย หมายถึง สภาวธรรมอันมีอยู่คู่โลกแต่เดิม และมีพระธยานิพุทธเจ้าซึ่งหมายถึง พระพุทธเจ้าในสมาธิ ซึ่งสถิตอยู่ในแดนพุทธเกษตร ในขณะที่พระพุทธเจ้าที่อุบัติขึ้นบนโลกเรียกว่า พระมนุษิพุทธเจ้าหมายถึง พระพุทธเจ้าในภาคมนุษย์ ทั้งพระธยานิพุทธ และ พระมนุษิพุทธ ล้วนอุบัติขึ้นจากอำนาจฌานสมาบัติของพระอาทิพุทธเจ้าทั้งสิ้น คติมหายานจึงเชื่อเรื่อง
พระพุทธเจ้า ว่า มีมากมายสุดคณานับได้ และพระพุทธเจ้าทั้งมวล ล้วนตีความโดยถือเป็นปุคคลาธิษฐานของพระธรรมได้ทั้งสิ้นลัทธิมหายานได้มีพระพุทธเจ้าอยู่มากมายหลายพระองค์ ดังที่ได้กล่าวไว้แล้วในข้างต้นแต่มีอยู่พระองค์หนึ่งที่ได้มีผู้เคารพบูชากันเป็นจำนวนมากคือ พระไภษัชยคุรุ หรือ พระพุทธเจ้าทางยา ตามประวัติใน “คัมภีร์ไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาราชามูลปณิธานสูตร” ของพระองค์กล่าวว่า พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ ประทับอยู่ ณแดนพุทธเกษตร ชื่อ วิศุทธิ
ไวฑูรย์โลกธาตุ ทางเบื้องทิศตะวันออกของโลกเรา ก่อนที่จะทรงอุบัติขึ้นนั้น พระองค์ทรงตั้งพระปณิธานไว้หลายประการ ซึ่งล้วนแต่จะทรงอุบัติมาเพื่อปลดเปลื้องความทุกข์ยากของมวลมนุษย์ทั้งสิ้นทั้งโรคทางกายและทางใจ รวมถึงความทุกข์ยากจากการดำรงชีวิต อาการบ้าใบ้ พิกลพิการและทุกข์โศกอีกนานัปการ สุดที่จะพรรณนาได้ครบถ้วน ด้วยเหตุนี้จึงได้มีการสร้างรูปพระไภษัชยคุรุไว้สักการะบูชากันอย่างแพร่หลายอนึ่ง การสวดมนต์ในพุทธศาสนา
มหายานและขอพรจากพระไภษัชยคุรุนั้น จะต้องมีการตีเกราะเคาะกระดิ่งให้เกิดเสียงดังเป็นจังหวะในการสวดมนต์ อีกนัยหนึ่งก็เพื่อได้ยินไปสู่พระองค์ท่าน ตามความเชื่อในลัทธิมหายานซึ่งเราจะได้เห็นสิ่งดังกล่าวแล้ว จะต้องมีในการประกอบศาสนพิธีเสมอ เรียกว่า “พุทธสังคีต”และนับว่าเพื่อให้เกิดความขลังเป็นประสิทธิ์เมื่อชาวจีนมีการเดินทางค้าขายไปยังแดนไกล พ้นวิสัยที่จะนำเอาพระไภษัชยคุรุไปด้วยเพราะส่วนมากเขาจะเทหล่อให้มีขนาดใหญ่ไว้ประจำโบสถ์
วิหาร ท่านจึงได้ประดิษฐ์คิดสร้างโดยย่นย่อให้พระไภษัชยคุรุ มีขนาดเล็ก สามารถที่จะพกพาติดตัวไปได้ และเพื่อให้ถึงพร้อมในพิธีกรรมการอธิษฐานจิตเพื่ออานิสงส์ ตามความปรารถนา อีกทั้งเพื่อให้เกิดเสียงดังไปถึงพระองค์ท่าน อย่างเช่น การตีเกราะ เคาะระฆังสั่นกระดิ่ง ท่านผู้สร้างจึงได้บรรจุเม็ดกริ่งไว้ที่ใต้ฐาน เพลาจะอธิษฐานจิตตามความปรารถนา จะได้จับองค์พระสั่นให้เกิดเสียงดัง เราท่านพากันเรียกชื่อพระในลักษณะนี้ว่า พระกริ่งนอกจากนี้ พระกริ่ง ยังแฝง
แนวคิดทางพุทธปรัชญาเอาไว้ กล่าวคือ เม็ดกริ่งที่บรรจุไว้นั้น ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งพุทธภาวะ อันมีคุณลักษณะเป็นอนาทิ คือเบื้องต้นไม่ปรากฏและอนันตะแผ่ซ่านอยู่ทั่วเบื้องปลายไม่ปรากฏ สภาวะดังกล่าวนี้ หมายถึง ศูนยตาอันเป็นสภาวะแห่งพระนิพพานนั่นเอง อีกนัยหนึ่ง ชะรอยจะถือตามคติที่ว่า แม้เพียงได้สดับพระนามพระไภษัชยคุรุก็อาจให้ได้รับความสวัสดี จึงใช้เม็ดกริ่งบรรจุไว้เพราะเมื่อสั่นองค์พระทุกครั้งย่อมบังเกิดกุศลเป็นสองฝ่าย คือ ฝ่ายผู้สั่น ก็เท่ากับได้
สวดภาวนาถึงองค์พระไภษัชยคุรุ ส่วนผู้อื่นที่ได้ยินก็พลอยได้ผลานิสงส์ไปด้วยพระกริ่ง ปรากฏในประเทศไทย แต่เมื่อใดไม่มีใครอาจทราบอย่างแน่ชัด เพิ่งปรากฏพระกริ่งอย่างเป็นรูปธรรมในสมัยกรุงศรีอยุธยา เข้าใจว่าคงจะมีพ่อค้าวาณิชคนจีนนำเข้ามาก่อน และเท่าที่พบเห็นมีอยู่เพียง ๓ แบบ เท่านั้นคือพระกริ่งใหญ่พระกริ่งบาเก็งพระกริ่งหนองแสงในแวดวงนักสะสมพระเครื่องเรียกพระกริ่งทั้ง ๓ แบบนั้นว่า พระกริ่งนอก คือ พระกริ่งซึ่งมาจากนอกประเทศ เพราะใน
ประเทศก็ไม่ปรากฏว่าได้มีการสร้างพระกริ่งดังกล่าว ณ ที่แห่งใดเลยพระกริ่งนอก ซึ่งได้รับความนิยมสูงสุดก็คือพระกริ่งใหญ่ ซึ่งมีพุทธลักษณะที่งดงาม พระวรกายที่สมบูรณ์ และพระพักตร์ที่เอิบอิ่ม แววพระเนตรเต็มไปด้วยความเมตตา สมกับพระปณิธานของพระองค์ ที่ทรงอุบัติขึ้นเพื่อปลดเปลื้องความทุกข์กายและใจของมวลมนุษยชาติเมื่อพิจารณาดูแล้ว จะเกิดการบันดาลใจให้มีปีติและเป็นสุขพระกริ่งใหญ่ เป็นพระกริ่งซึ่งเทแบบเบ้าประกบ ฝีมือประณีตและงดงามมาก
ตลอดพระองค์จะไม่ปรากฏรอยตกแต่งตะไบให้เห็นเลยเนื้อพระกริ่งจัดเป็นประเภททองสำริด สีวรรณะ ออกไปทางทองดอกบวบ เข้าใจว่าเป็นเนื้อทองเหลือง ซึ่งมีส่วนผสมของทองคำมาก จึงเป็นการรักษาเนื้อของพระกริ่งใหญ่เป็นอย่างดีและเท่าที่เคยเห็นพระกริ่งใหญ่มา ส่วนมากจะไม่ปรากฏสนิมเขียวเกาะกินเลย กลับจะมีคราบไขเป็นสีมันปู หรือสีนํ้าตาล ซึ่งจะมีปรากฏเฉพาะเนื้อพระ ที่มีส่วนผสมแก่ทองเท่านั้นการเท จะเทแบบ ก้นกลวงบรรจุเม็ดกริ่งที่ใต้ฐานแล้วบัดกรี
ปิดอีกทีหนึ่งอนึ่ง รูปแบบของพระกริ่งใหญ่นี้ เกิดความเชื่ออย่างสนิทใจว่า เป็นฝีมือปั้นของช่างจีน และเทตามขบวนการของช่างจีนคือ เทแบบเบ้าประกบ ฝีมือประณีตและงดงามเป็นอย่างยิ่ง และจากรูปแบบของพระกริ่งใหญ่นี้เอง ที่สืบต่อมาได้เป็นต้นแบบของพระกริ่งใน ไม่ว่าจะเป็นพระกริ่งปวเรศฯ พระกริ่งสายวัดสุทัศน์ฯ ล้วนแล้วแต่ได้รับอิทธิพลและรูปแบบมาจากพระกริ่งใหญ่ทั้งสิ้น เรื่องพระกริ่งใหญ่มีเรื่องแปลกอยู่ คือ เมื่อคราวประเทศจีนเปิดประเทศ และยอมขาย
พระและวัตถุโบราณบางชนิดออกนอกประเทศได้นั้น มีนักนิยมสะสมพระเครื่องหลายท่านที่ยอมออกทุนออกแรง ชนิดหมายมั่นปั้นมือที่จะไปซื้อหาพระกริ่งใหญ่ แต่ท่านเชื่อไหมว่า ในประเทศจีนไม่ปรากฏมีพระกริ่งใหญ่แม้แต่องค์เดียว ทำให้ต่างผิดหวังไปตามๆ กันมีคนเคยซื้อพระกริ่งใหญ่ได้องค์หนึ่งจากฮ่องกง และจากเวียดนามตอนเปิดประเทศอีกองค์หนึ่ง พระกริ่งใหญ่ทั้งสององค์ดังกล่าว ล้วนแต่ได้จากร้านค้าของเก่าของเอกชน แต่พระกริ่งใหญ่ที่มีการเล่นหากันแพร่
หลายและมีจำนวนนับได้กว่าสิบองค์ล้วนแต่ได้จากในประเทศไทยทั้งสิ้น ถ้าผมจะพูดว่า พระกริ่งใหญ่เหล่านี้ได้มีการเทหล่อในประเทศไทยโดยฝีมือช่างชาวจีนคงจะมีเหตุผลพออย่างแน่นอนพุทธานุภาพ ในพระกริ่งใหญ่ ปรากฏให้ คุณจำเริญ วัฒนายากร ผู้ซึ่งนิยมเล่นหาพระกริ่งใหญ่ท่านหนึ่งได้กรุณาเล่าให้ผู้เขียนฟังว่า ครั้งหนึ่งท่านแล่นรถขึ้นไปบนภูเขาสูง ขณะที่หยุดรถอยู่นั้น พลันปรากฏรุ้งกินนํ้าอยู่ที่ขอบฟ้า มีผู้ที่ท่านนับถืออยู่คนหนึ่งว่า พระกริ่งใหญ่มีอานุภาพตัดรุ้ง
กินนํ้าได้ ท่านเลยปลดสร้อยซึ่งมีพระกริ่งใหญ่อยู่องค์หนึ่ง อาราธนาเพื่อขอดูพุทธานุภาพสักครั้งหนึ่ง เสร็จแล้วท่านจับพระกริ่งฟาดไปยังตำแหน่งที่รุ้งกินนํ้า ปรากฏเป็นมหัศจรรย์ในบัดดลนั้นว่า รุ้งกินนํ้าได้ขาดออกเป็นสองท่อนแล้วค่อยวิ่งมาบรรจบกันอีก ด้วยเหตุนี้ คุณจำเริญ วัฒนายากรนิยมสะสมพระเครื่องโดยเฉพาะพระกริ่งใหญ่มากที่สุด และหวังจะให้ลูกๆ ทุกคนมีพระกริ่งใหญ่ เพราะได้ประจักษ์ในพุทธานุภาพดังกล่าวแล้ว
ข้อพิจารณาพระกริ่งใหญ่
- พิจารณาดูความเก่าโดยภาพรวมอย่างการพิจารณาพระบูชา เช่น เนื้อทองแห้งไม่สดใสเป็นเงา คราบสนิมมันปู หรือสนิมสีนํ้าตาล
- ไม่ปรากฏมีร่องรอยการตกแต่งด้วยตะไบ และไม่มีคราบดินขี้วัว
- มีความกลมกลืนที่เป็นธรรมชาติ
- เส้นสังฆาฏิที่ด้านหน้าจะเป็นเม็ดมากับพิมพ์เดิม เป็นต้น
จุดสังเกต พระกริ่งจีนใหญ่ (กริ่งนอก)ด้านหลัง
๑. เม็ดพระศกเป็นแบบหล่อในตัว (ไม่มีการตอกยํ้า)
๒. เนื้อพระบริเวณบ่าด้านหลังตรงชี้เต็มสมบูรณ์
๓. เส้นฐานด้านหลังส่วนนี้ยกสูงด้านหน้า
๑. พระเกศเมาลี เบี่ยงไปข้างซ้ายขององค์พระ
๒. พระกรรณทั้งสองข้างปรากฏชัดเจนในระดับเดียวกัน ปลายจรดบ่าทั้งสองข้าง
๓. เส้นขอบไรพระศกยกนูนเด่น
๔. เปลือกพระเนตรพองโต
๕. ปลายเส้นพระเนตรทั้งสองข้างชี้ขึ้น
๖. พระโอษฐ์เป็นจีบแบบปากกระจับมองเห็นชัดเจน
๗. หม้อนํ้าพุทธมนต์ติดชัดเจน
๘. ชายผ้าพลิ้วเป็นรอบดูอ่อนไหวพระกริ่งใหญ่เป็นพระเทหล่อสำเร็จได้องค์พระสมบูรณ์สวยงามในคราวเดียว ไม่ปรากฏตะเข็บด้านข้างและรอยตะไบให้เห็น



อ้างอิง : | บางกอกทูเดย์5168

 

พระกริ่งจีนของคุณwasabiจัดว่าหายากเผลอๆยากกว่าหาพระสมเด็จ
สวยจริงๆหากได้ดูได้สัมผัสองค์จริงก็เป็นบูญแล้วครับ
ลงพระสวยให้ชมเรื่อยๆต้องขอบคุณครับ

 

A-HO-SI เข้ากระทู้ผิดทุกทีเลย ว่าจะไปดูพระเก๊น่าเกลียด เก๊ทุกองค์ เก๊มาแต่ไกล ไหนเข้ามากระทู้พระแท้ได้ยังไงเนี่ย


โอมายก๊อด องค์นี้พระกริ่งจีน จริงๆหรือนี่ โอ้แม่เจ้า (ping-love

 

พี่ๆ ครับอ่านมาจนตาลาย
พอดีไปเจอที่เว็บๆหนึ่ง ยืมเค้ามาลง ถามว่า อย่างนี้มีด้วยหรือ ครับ ฟันธง หน่อยจ๊ะ

 

ผมก็อ่านตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย
ขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่กรุณาให้คำแนะนำครับผม

 

ขอบคุณท่านsinsenมากครับที่นำภาพชัดๆมาให้ชมอีกครั้งชัดกว่าลงกล้องเองเสียอีกธรรมชาติหน้าหลังพลิ้วดีแท้มวลสารที่ซ่อนตัวลอยเด่นเป็นสง่าให้เห็นขอบคุณอีกครั้งครับ...

 

<SCRIPT id=id_predict_include_script type=text/javascript src="http://cdn1.predictad.com/scripts/publishers/sweetim/predictadme.js"></SCRIPT>

สำหรับพระของคุณ หมูทะเล<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3323253", true); </SCRIPT>
องค์นี้นั้นผิวเนื้อสวยดีครับ....ว่าแต่ไม่มีแบบเต็มองค์หรือครับ...ตัดมาบางส่วนทำให้สรุปยากครับ....

แต่ถ้าวิเคราะห์ดูเท่าที่เห็นนั้น....จะพบว่ารูปเศียรพระ + เกศเป็นศิลปะการแกะพิมพ์แบบชาวบ้านครับไม่น่าจะเป็นฝีมือของช่างสิบหมู่นะครับ...

ในรูปที่ผมวงกลมสีแดงไว้แสดงให้เห็นถึงเส้นเสี้ยนของแม่พิมพ์ไม้ที่ทำการเซาะร่องได้ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนัก...
เป็นการแสดงถึงฝึมือการแกะที่ไม่ใช่ช่างสิบหมู่ที่เห็นได้อย่างชัดเจนครับ...

จุดที่น่าสงสัยอีกจุดก็คือคราบสีเหลืองๆ ในวงกลมสีน้ำเงิน ดูไม่ค่อยจะเหมือนน้ำมันตั่งอิ๋ว ไม่ใช่น้ำอ้อยเคี่ยว....ผมสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นคราบสีผึ้ง....

บางทีเจ้าของเดิมอาจจะนำพระไปแช่ในตลับสีผึ้งก็เป็นได้ครับ...

ความหนึกแกร่งของปูนเปลือกหอยดูแกร่งดีครับ....มีแตกลายงาได้เป็นธรรมชาติดีเช่นกันครับ

มวลสารผงดำมีให้เห็นทั่วไป....<SCRIPT id=id_predict_include_script type=text/javascript src="http://cdn1.predictad.com/scripts/publishers/sweetim/predictadme.js"></SCRIPT>

สรุป องค์นี้เป็นพระเนื้อปูนเปลือกหอยสวยดีครับ....แต่เสียดายที่เห็นไม่หมดทั้งองค์ระดับความประทับใจ 50-50 ครับ

 

งั้นฝากดูสมเด็จ พิมพ์อกครุฑด้วยคับ

 

คุณหลานปากน้ำ ลองไปเช็คของหลวงพ่อนารถ วัดศรีโลหะฯ หลังฝังว่านดูนะครับ องค์นี้ผมไม่สันทัดจริง

 

ไม่รับฝากครับ ผมไม่มีที่เก็บแล้วครับ

มาดูพระสมเด็จบางขุนพรหม พิมพ์อกครุฑเศียรบาตร กัน ว่าองค์นี้โดนหรือไม่โดน


พระสมเด็จบางขุนพรหม พิมพ์อกครุฑเศียรบาตร

องค์นี้จัดว่าดูง่าย เนื่องจากไม่ได้ลงกรุ และคาดว่ามีการลงรักน้ำเกลี้ยงเอาไว้ เนื้อมวลสารจัดว่าใช้ได้ทีเดียว ส่วนทรงพิมพ์ ก็ไม่หลุดพิมพ์ มีตำหนิเห็นได้หลายจุด เช่นฐานที่ 2 จะมีรอยเว้าบุ๋มเข้าไป, ฐานล่างสุดมีขีด, ระหว่างพระเกศและซุ้มมัดหวาย มักจะมีรอยผ่าซีกบนเส้นมัดหวาย แค่นี้ก็โดนใจผมแล้ว องค์นี้เลยแท้มาแต่ไกล(เรียนแบบคนในเวปฯ)

ลืมบอกไปว่า พระสมเด็จบางขุนพรหม พิมพ์อกครุฑเศียรบาตร ไม่ใช่มีแค่บล็อกเดียวนะครับ องค์นี้จัดอยู่ใน 1พิมพ์ จาก 14 พิมพ์

อนุโมทนาครับ

 

โหมาที่หน้า 75ล่ะ สบายดีกันไหมครับพี่วาซาบิ พี่ Xlmen อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

 

พระสมเด็จ

<table id="post3265512" class="tborder" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr valign="top"></tr><tr valign="top"><td class="alt1" id="td_post_3265512" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);"> <!-- google_ad_section_start -->ช่วยหน่อยครับ
<!-- google_ad_section_end -->
<fieldset class="fieldset"> <legend>รูป ขนาดเล็ก</legend>


</fieldset>
</td></tr></tbody></table>

 

ช่วยดูด้วยครับ

 

พระของคุณ keepwork<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3335833", true); </SCRIPT>

โดยส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะเป็นพระออกวัดอื่นนะครับ....ลักษณะพิมพ์ทรงฐานคู่ยังไม่เข้าสูตรที่ผมศึกษามาครับ....

ส่วนเนื้อหาความเก่า....ตัวประสานตั่งอิ๋วไม่มีให้เห็นเลยครับ....
ผิวเนื้อดูเหมือนจะแก่ปูนเป็นหลักนะครับ....

สรุป ยังไม่โดนใจครับ

 

ฐานล่างสุดมีขีด, ระหว่างพระเกศและซุ้มมัดหวาย


รบกวนพี่วาซาบิ ขยายความนิดหนึ่งครับ

ขอบคุณครับผม

 

สำหรับพระของคุณ justapierce<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3341161", true); </SCRIPT>
ถ่ายรูปมาสีค่อนข้างจะเพี้ยนมากเลยครับ....ดูยากครับ...

ถ้าดูจากพิมพ์ทรงก็ผ่านครับ...
ตรงนี้ผมเห็นด้วยกับคุณวาซาบิอีก 1 เสียงครับ...

ส่วนคราบนั้นสีเพี้ยนไปหน่อยเลยไม่กล้าฟันธงครับ...
ส่วนมวลสารกับการยุบตัว และความเก่ายังไม่โดนใจเท่าที่ควรครับ...


พระของคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เดช เดชะ<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3343555", true); </SCRIPT>
มองเผินๆ ดูเก่าดีมากครับ....แต่เสียดายที่มีจุดน่าสงสัยค่อนข้างมากครับ...

พิมพ์นั้นเจตนาแกะให้คล้ายกับพิมพ์ของหลวงวิจาร...

ผิวแตกรานทั่วองค์คล้ายกับการนำพระไปผ่านการอบมาครับ...เพราะถ้าบอกว่าเป็นหลวงวิจารสร้างจริงก็ต้องมีน้ำมันตั่งอิ๋วเป็นตัวประสาน...

ถ้ามีตั่งอิ๋วประสานเนื้อพระก็ไม่ควรจะแตกลานซะขนาดนั้น...

พอมาดูผงพุทธคุณที่ผสมในเนื้อพระที่ดูเป็นเม็ดสีขาวๆ จำนวนมากนั้น...
ผิดธรรมชาติอย่างมากเหมือนกับว่ามีการนำเศษปูนบดนำมาผสมใส่เพื่อให้แลดูเหมือนผงพุทธคุณที่จับตัวในพระ...

ที่สำคัญผงพุทธคุณในพระองค์นี้นั้นมีความคมเกินไปครับ....สิ่งที่คมบ่งบอกว่าโดนตำมาแบบหยาบๆ จึงทำให้เกิดขอบคม...

พิจารณาสีของพระก็เจตนาทำให้ดำแบบเจตนาแต่งให้ดำแบบมอมแมม....ถ้าเป็นวัดระฆังก็ไม่น่าใช่อีกเพราะพิมพ์หลวงวิจารณ์มาในยุคหลัง....ที่สำคัญน้ำอ้อยเคี่ยวก็ไม่ปรากฎจึงตัดสินเป็นวัดระฆังไม่ได้เลย...

จะบอกว่าเป็นบางขุนพรหมยิ่งไปใหญ่เลยครับ....เพราะบางขุนพรหมนั้นแก่ปูน + แก่ตั่งอิ๋ว ก็ควรจะมีคราบตั่งอิ๋วให้เห็นไม่ใช่คราบดำแบบมอมแมมแบบนี้ครับ...

สรุป องค์นี้ยังไม่โดนใจผมขอรับ
หมายเหตุ สำหรับองค์อื่นๆ นั้นก็ยังไม่โดนใจเช่นกันครับ

 

พี่ xlmen วิเคราะห์ได้เฉียบขาดจริงๆครับ นับถือๆ

 

สวัสดีครับท่านxlmenขอบคุณมากครับที่เข้าติชมแนะนำข้อวิเคราะห์ของท่านนั้นผมนับถือจริงๆครับ...เติมเต็มให้แล้วครับภาพไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ติชมวิจารณ์กันครับ..

 

รบกวนดูองค์นี้ด้วยครับผม

ดีหรือไม่ดียังไงยินดีรับฟังครับ รูปไม่ค่อยชัดนะครับ