มาตราการสำหรับพื้นที่ประสพภัยและพื้นที่เสี่ยงภัยพิบัติ

เนื่องจากทีมงานที่ลงปฏิบัติหน้าที่ลงไปช่วยภัยพิบัติทางภาคใต้ได้ขอให้ช่วย ให้ข้อคิดเห็นแนวทางในการรับมือกับภัยพิบัติที่อาจเกิดซ้ำอีก

โดยเฉพาะทางภาคใต้ จึงขออนุญาตลงข้อมูลเอาไว้เผื่อเป็นประโยชน์กับท่านอื่นๆครับ

สำหรับภาคใต้นั้น ยังมีแนวโน้มที่จะเกิดภัยพิบัติติดตามมาอีก

1.ฝนตามฤดูมรสุมอันเป็นธรรมชาติของพื้นที่ เพียงแต่ขณะนี้ สภาพผิวดินและภูเขาทางภาคใต้นั้น ร่วนละลายเพราะขาดการยึดเกาะหน้าดินและตามไหล่เขาจากรากไม้ป่า หากฝนตกหนักอีกจะเกิดภัยพิบัติซ้ำซ้อน คือดินถล่ม โคลนถล่ม น้ำป่าไหลหลาก ได้อีก

2.พื้นที่ที่เป็นบ่อน้ำร้อนมีอุณหภูมิสูงขึ้นผิดปกติอันเป็นสัญญานเรื่อง การร้าวปริของเปลือกโลกส่วนนั้นจนทำให้ลาวาขึ้นมาใกล้ขึ้น เช่นที่สุราษฎร์ธานี ไม่กี่วันนี้

3.หลายพื้นที่ยังเสี่ยงในการเกิดสึนามิ ทั้งจากฝั่งทะเลอันดามันและทางอ่าวไทย


ดังนั้นเพื่อความไม่ประมาท หากมีมาตราการในระดับชุมชน ชาวบ้านในพื้นที่ซึ่งอาจมีการร่วมใจกัน โดยมีหน่วยงานจิตอาสามาเสริมให้ จะเป็นการเตรียมตัว เตรียมการที่ ง่าย ใช้งบประมาณน้อยแต่มีประสิทธิภาพสูง

1.ชุมชนสำรวจ วัด มัสยิดในพื้นที่ตนที่ปลอดภัย ในแง่ระดับความสูง ความแข็งแรงของสิ่งปลูกสร้าง อาคาร ว่าสามารถรองรับผู้คนในชุมชนยามเกิดภัยพิบัติได้ประมาณสักเท่าไร

เร่งพัฒนาวัดหรือมัสยิดแห่งนั้นให้รองรับเป็นที่พึ่งพิงยามเกิดภัยพิบัติ
1.1นำข้าวสารอาหารแห้งมาเป็นคลังอาหารสำรองยามเกิดภัยพิบัติ
1.2จัดสร้างแหล่งน้ำดื่มสะอาดและหรือเครื่องกรองน้ำ ซึ่งสามารถเกิดประโยชน์ทั้งในยามปกติและยามเกิดภัยพิบัติ
1.3ปรับปรุง พัฒนาพื้นที่ให้สามารถใช้งานได้ทันที

2.ชุมชนเร่งให้ความรู้ กับทุกๆคนในชุมชนนั้น
2.1ชุมชนมีความเสี่ยงภัยพิบัติด้านอะไร เรื่องอะไรบ้าง ที่ใดในพื่นที่ที่ปลอดภัย พื้นที่ใดเป็นจุดเสี่ยงภัยของชุมชน เช่นขวางทางน้ำป่า ก็ควรย้ายอพยพออก อบรมการเตรียมตัวรับมือภัยนั้นอย่างไร อย่าได้ไปปลูกบ้านเรือนอาคารทับที่ที่เคยเกิดภัยพิบัติอีก
2.2จัดเตรียมกระเป๋าฉุกเฉินหรือถุงยังชีพล่วงหน้าสำหรับทุกๆคนด้วยตัวเองหรือจากความร่วมมือของผู้บริจาค
2.3จัดทำแผนรับมือภัยพิบัติ จัดการซ้อมแผนอพยพ ทบทวนแผนรับสถานการณ์ภัยพิบัติ สม่ำเสมอ

3.ชุมชนจัดสร้างเครือข่ายการสื่อสารภาคประชาชนและ ทำระบบเตือนภัยชุมชนอย่างง่าย

3.1ตั้งสถานีวิทยุสื่อสารโดยให้การสื่อสารมีรัศมีการออกอากาศไปยังชุมชน ภายนอกได้ และควรทำการทำสถานีทวนสัญญานร่วมกับเครือข่ายวิทยุอื่น
3.2จัดตั้งเวรยามเฝ้าระวังภัยพิบัติ เช่นหอเตือนภัยการหลากของน้ำจากภูเขา เจ้าหน้าที่เฝ้าฟังข่าวสารการแจ้งเตือนแผ่นดินไหว การแจ้งเตือนภัยสึนามิ

4.ชุมชนเร่งสร้างความเข้มแข็ง โดยเน้นเป็นวาระความจำเป็นเร่งด่วนของชุมชนเพื่อฟื้นฟูทั้งอาหาร อาชีพ ทรัพยากรธรรมชาติชุมชนและความยั่งยืน
4.1ทำร่วมกันกิจกรรมกุศลในศาสนาที่ตนนับถือในชุมชน ฝึกการเสียสละการให้การแบ่งปันกัน
4.2ร่วมกันเร่งปลูกต้นไม้กินได้ในชุมชนให้มากที่สุดเพื่อเร่งสร้างแหล่งอาหารให้ชุมชน
4.3ร่วมกันเร่งปลูกต้นไม้รากลึก รากแผ่ขยาย หญ้าแฝกในป่าและตามไหล่เขาเพื่อสร้างระบบรากต้นไม้ยึดเกาะดินลดชะลอการไหล สไลด์ของดิน และน้ำป่า
4.4ร่วมกันเร่งสร้างฝายแม้วชะลอน้ำตามแนวต้นน้ำ ให้มากที่สุดเพื่อลดการหลากของน้ำ

-------------------------------------------------------------------------------------------

จุดที่ภาคประชาชนส่วนกลางจะช่วยได้คือ การให้ความรู้
การประสานความช่วยเหลือกับภาคธุรกิจ เช่น การช่วยประสานในการจัดหาวัสดุในการสร้างถังเก็บน้ำดื่มสะอาด การจัดหาเครื่องกรองน้ำ
การประสานความช่วยเหลือกับภาครัฐ เช่น การช่วยประสานการจัดหาพันธุ์พืช พันธุ์ไม้ให้กับชุมชน

ควรให้ชุมชนได้ใช้ศักยภาพของความสามัคคีของชุมชนในการร่วมกันป้องกันปกป้อง ชุมชุมเพื่อให้เกิดความเข้มแข็ ลุกขึ้นมาช่วยเหลือกันดุแลกันได้อันจะเป็นการรับมือกับภัยพิบัติอย่าง ยั่งยืน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

สำหรับพื้นที่อื่นของประเทศไทยอันจะเกิดปัญหาภัยแล้งและการขาดแคลนน้ำ ต่อไปนั้นแนวทางในการแก้ปัญหาในระดับชุมชนคือ (การที่แต่ละชุมชนร่วมกันแก้ปัญหาจะทำให้ภาพรวมของประเทศได้รับการแก้ปัญหา ตามไปด้วย)

1.เร่งการจัดเตรียมน้ำดื่มสะอาดของแต่ละบ้านครอบครัว โดยส่งเสริมให้ทำถังจากท่อซีเมนต์เก็บน้ำโดยเฉพาะในพื้นที่ภาคอีสาน ขุดบ่อน้ำสำหรับเป็นน้ำใช้น้ำเพื่อการเกษตรตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง

2.เร่งการสร้างศูนย์น้ำดื่มสะอาดและเครื่องกรองน้ำระดับชุมชนที่วัด เพื่อที่ยามเกิดภัยพิบัติด้านต่างๆนอกเหนือจากภัยแล้งจะได้ใช้ประโยชน์ เอนกประสงค์

3.ชุมชนร่วมกันขุดลอกคู คลอง หนอง บึงในพื้นที่เพื่อเพิ่มพื้นที่เก็บน้ำใช้ น้ำเพื่อการเกษตร

4.ชุมชนร่วมกันสร้างฝายแม้วตามคลองและธารป่าต้นน้ำ เพื่อชะลอน้ำและกักเก็บน้ำ

ต่อไปคือแนวทางในการจัดการทรัพยากรน้ำในระดับภาครัฐ
1.ใช้งบประมาณในการขุดลอกแม่น้ำ แหล่งน้ำขนาดใหญ่ โดยวางเป้าหมายเพื่อเพิ่มปริมาณการเก็บกักน้ำจากแหล่งน้ำธรรมชาติและเพื่อ การคมนาคมทางน้ำอันมีต้นทุนการขนส่งถูกกว่า การเพิ่มการเก็บน้ำแบบนี้จะทำให้การกระจายตัวของแหล่งน้ำทั่วประเทศเพิ่ม ขึ้น ดินตะกอนที่ได้เป็นดินอุดมสมบุรณ์ ยิ่งขุดลอกหลายแห่งมากยิ่งเท่ากับการสร้างเขื่อนขนาดย่อมๆ
สร้างถนนเลียบคลองชลประทานเพื่อใช้ร่วมทั้งการเดินทางขนส่งและการเกษตรเพื่อความอุดมสมบูรณ์

2.ส่งเสริมการสร้างฝาย ณ ป่าต้นน้ำ โดยรัฐสร้างฝายหลักถาวรพร้อมเครื่องปั่นไฟฟ้าพลังน้ำขนาดเล็กจากฝาย ชุมชนและกลุ่มอาสา สร้างฝายแม้วสลับไปก็จะเพิ่มทั้งความอุดมสมบูรณ์ของป่าและแหล่งน้ำได้อีก มากมาย ได้แหล่งน้ำ ได้ผืนป่าอุดม และได้โรงไฟฟ้าชุมชนขนาดเล็กจำนวนมาก

3.การใช้ดาวเทียมสำรวจแหล่งน้ำใต้ดิน ธารน้ำใต้ดิน และใช้เครื่องสูบตั้งเป็นสถานี ยามน้ำท่วมสูบน้ำลงธารน้ำใต้ดิน ยามแล้งสูบน้ำใต้ดินมาใช้ ใช้ระบบไปป์ปิ้งเนทเวอร์คจากธรรมชาติซึ่งใช้งบประมาณน้อยกว่า

4.ออกมาตรการ การใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพ เช่นใช้น้ำจากการล้างจาน ซักผ้า อาบน้ำมาบำบัดก่อนใช้รดต้นไม้ในเขตเมือง การนำน้ำฝนมากรองก่อนใช้ร่วมกับน้ำปะปา
ส่งเสริมการเกษตรใช้น้ำน้อย ส่งเสริมการเกษตรน้ำหยด

หากร่วมใจกันทั้งภาครัฐ ภาคประชาชน ไทยเราผ่านวิกฤตการณ์น้ำโลกได้

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

​

ขอให้เจริญธรรมในเร็วนะครับ สาธุ....[/CENTER]

 

ขออนุโมทนาสาธุในกุศลจิตของท่านทั้งหมดทั้งมวลนะครับ
http://palungjit.org/threads/%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%B5-%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9C%E0%B8%87%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4-%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%9C%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%86-%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%88%E0%B8%B3%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B8%88%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%99-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B8%96%E0%B8%B6%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%A1-54-a.265845/

 

มนุษย์เราทำตัวห่างเหินจากธรรมชาติ พยายามที่จะสร้างระบบต่างๆ ขึ้นมาปิดล้อมป้องกันตนเอง พยายามเอาชนะธรรมชาติมานาน

ถึงที่สุดแล้ว ก็ยังไม่มีทางหนีพ้นไปจากอำนาจของธรรมชาติอยู่ดี...

ถึงเวลาแล้วครับ ที่จะหันกลับมาใช้สติปัญญาพัฒนาองค์ความรู้ เพื่อการปรับตัวเข้าหาและใช้ชีวิตอยู่กับโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลงนี้ให้ได้

 

น่าเป็นห่วงจริงๆค่ะ หน่วยราชการเค้าจะเชื่อเรื่องนี้ไมคะ????

 

เอ่อ..........หมอชุมชน หมอชาวบ้านหรือให้ความรู้ง่ายๆสอนความเข้าใจในการปฐมพยาบาล หรือสร้างหน่วยกู้ภัยอาสา เพราะการขนย้ายหรืออพยพอาจมีเหตุการบาดเจ็บเกิดขึ้นด้วย ซึ่งชุมชนอาสาเหล่านี้ขณะช่วยเหลือตัวเองและครอบครัวแล้ว ยังสามารถช่วยเหลือคนอื่นๆรอบข้างได้อย่างไม่ต้องรอ รถพยาบาล (ซึ่งในตอนนั้นคงหาได้อย่างยากลำบาก แม้แต่ติดต่อ) หรือไม่ต้องรอหน่วยภาครัฐใดๆ เอ่อ..ความคิดนี้ดิฉันห่วงเด็กและคนแก่หรือแม้แต่คนตั้งท้องนะคะ ขออภัยที่ออกความคิดเห็นค่ะ สิ่งใดที่ทำอยู่แล้วดีแล้วขออนุโมทนาค่ะ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ เป็นมาตราการที่ดีมากครับ

อยากให้ชาวใต้จัดสำรองเสบียงอาหารและน้ำดื่มให้มากๆครับ เวลามีภัยจะได้ไม่ลำบาก ช่วงปีนี้มีแนวโน้มว่าจะโดนหนักอยู่เหมือนกันครับ สำรองไว้หลายๆเดือนยิ่งดีครับ

 

ขณะนี้มีการรวมตัวเครือข่ายอาสาต่างๆกันเป็นกลุ่มก้อนมากขึ้นเพื่อให้การช่วยเหลือและร่างแผนงานรองรับภัยพิบัติภาคประชาชนกันครับ

อีกไม่นานจะมีโครงการประสานการร่วมมือด้านต่างๆออกมา เพื่อประโยชน์ของส่วนรวมกันครับ

 

อยากจะทำให้ได้อย่าง จขกท. แนะนำครับ แต่มีปัจจัยหลายอย่างที่เกี่ยวข้องเช่น
- ความเชื่อของคนในพื้นที่ คนในชุมชน เนื่องจากเป็นพื้นที่ที่ไม่เคยพบภัยพิบัติรุนแรง หากพูดเรื่องภัยพิบัติขึ้นมา ผู้เฒ่าผู้แก่จะบอกว่า "บ้านเราเทวดาท่านไม่ให้เป็นอะไรหรอก" "หากบ้านเราน้ำท่วม ที่อื่นจะไม่ท่วมมิดบ้านเลยเหรอ" บอกไม่ให้ชาวบ้านขายข้าว ให้เก็บข้าวไว้กิน เพราะกลัวฝนแล้งจัดหรือน้ำท่วมหนัก ชาวบ้านจะบอกว่า "จะเก็บไว้ทำไม ข้าวเก่ากินไม่อร่อย บ้านเราไม่เคยท่วมหรือแล้งหรอก" คือไม่เคยเจอจึงประมาท
- ขาดทุนทรัพย์ ขาดหน่วยงานให้การสนับสนุน ก็เนื่องจากคนในชุมชนไม่เชื่อเรื่องภัยพิบัติ
- หน่วยงานภาครัฐไม่เน้นโครงการขุดลอกหนองน้ำ คลองน้ำ แต่จะเน้นการสร้างถนน คสล. อะไรประมาณนี้มากกว่า

ผมถ่ายทอดจากประสบการณ์ของพื้นที่ผมเท่านั้นครับ ที่อื่นอาจไม่ใช่อย่างงี้ และอีกอย่าง อาจเป็นธรรมชาติของมนุษย์ผู้ประมาทเหมือนคำที่ว่า วัวหายจึงล้อมคอก หรือ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา อะไรทำนองนี้กระมังครับ

 

แนะนำไปสร้างหมู่บ้านศีล ๕

แบบพึ่งตนเองทุกอย่างในสถานที่เดียว (Stand Alone) นะครับ

เรื่องภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้น ไม่ต้องไปอาศัยประสพการณ์ของคนเฒ่าเดิมๆมากนัก เพราะเป็นสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นมาก่อน คนบ้านเราปกติไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตาอยู่แล้ว เพราะสบายจนเคยชิน

Nirvana ไปสัมผัสปัญหาและประเมินทางออกไว้แล้ว

แต่ความหายนะที่จะมาถึงตั้งแต่ปีนี้ถึงปี 2562 เป็นสิ่งที่ท้าทายคนรุ่นใหม่ที่จะอยู่รอดไปจนถึงเปลี่ยนยุคของโลกทีเดียว

ดังนั้นสติและปัญญา บุญบารมีเท่านั้นที่จะพารอด นะครับ

 

เห็นด้วยเรื่องการร่วมกลุ่มผู้มีแนวคิดเดียวกัน ตอนนี้หลายคนอาจอยู่ระหว่างการหาสถานที่ปลอดภัย ท่านใดมีข้อมูลดีๆขอเชิญร่วมแชร์ด้วยค่ะ

 

ก็กำลังคิดจะระดมสมองและความคิดในเรื่องหมู่บ้านศีล ๕ อยู่ครับ

ใครสนใจจะพุดคุยกันเชิญ PM มาคุยกันได้
เพราะภัยพิบัติมาใกล้จนได้กลิ่นแล้ว นะครับ

 

ตอนนี้ปรึกษากันในพี่น้องเรื่องการย้ายถิ่นฐานหาที่ปลอดภัยอยู่เหมือนกันค่ะ แต่มีความสงสัยอยู่อย่างหนึ่งในเรื่องของทางภาคใต้ ไม่มีจังหวัดใดหรือสถานที่ใดเลยหรอคะที่ปลอดภัยพอจะสามารถสร้างหมู่บ้านที่ว่านี้ได้(แค่สงสัยหน่ะค่ะ^^)... ตอนนี้หากเกิดวิกฤติภัยธรรมชาติจริงๆ หรือเป็นดังเช่นที่ CDC เตือนเรื่อง Zombie(เหมือนที่คำทำนายเรื่องของการปล่อยอมนุษย์ลงมา) ที่ ที่คิดว่าจะไปหลบภัยคือ วัดช้างไห้ จ.ปัตตานีค่ะ เพราะอย่างไรก็ตามยังศรัทธาในบารมีของหลวงปู่ทวดเชื่อว่าท่านต้องปกป้องอย่างน้อยก็ขอบขัณฑสถานของวัดให้รอดปลอดภัยค่ะ :'(

 

เท่าที่ทราบจากผู้ปฏิบัติสายหลวงปู่ทวด

ทางใต้อาจจะเหลือเพียงเกาะช้างไห้กับเกาะพะโค๊ะ น่ะครับ
ซึ่งผู้คนธรรมดาไม่สามารถอยู่อาศัยได้ เพราะจะห่างจากแผ่นดินใหญ่หลายร้อยกิโลเมตร จะทำมาหากินอะไรกัน

ดังนั้นไม่มีที่หลบภัยได้ทางภาคใต้เลย ครับ

 

ขออนุญาติพี่เล็กในการนำข้อมูลไปขยายผลต่อไปครับ

 

ผมเชื่อในบารมีของหลวงปู่ทวด เพราะท่านเป็นพระโพธิสัตว์ แต่พื้นที่วัดช้างไห้ ผมว่ายังน้อยไปนะครับ อาจจะรอดจากภัยพิบัติ แต่สิ่งทีตามมาคือ การดำรงชีวิตต่อไป อาจเกิดปัญหาเรื่องการขาดแคลนปัจจัย ๔ ความแออัดเพราะถูกจำกัดไว้ในเรื่องของพื้นที่ ที่สำคัญพื้นที่ภาคใต้ยังคงเป็นพื้นที่เสี่ยงภัยมากที่สุดครับ

 

ความคิดผมว่า ภาคอีสานน่าจะปลอดภัยที่สุดเรื่องภัยพิบัติทางธรรมชาติ แต่เกรงจะมีภัยจากสงคราม การแย่งชิง กว่าจะถึงปี ๒๕๖๒ คงอ่วมอรทัยไปเหมือนกัน่ครับ

 

ท่านกล่าวถึงการสงครามและการแย่งชิง

ไม่ทราบว่าประชาชนอีสานจะไปสู้รบสงครามกับใคร หรอครับ

 

ยินดีครับ ร่วมด้วยช่วยกัน เป็นการเสียสละของทุกๆคนครับ