มีลูกผู้หญิง..คือคนบาปจริงหรือ ?

ไม่จริง......ไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่เรื่องลูกชายลูกสาว ..................
ผมเป็นผู้ชาย และผมก็ดูถูกผู้หญิง (แต่ยกเว้นผู้หญิงที่ทำหน้าที่ในเพศของตนได้ดี และไม่อวดเก่ง ว่าร้าย นินทาใคร ....ซึ่งคงจะเป็นไปได้ยากในสมัยนี้ ถ้าสมัยก่อน คงเยอะอยู่ ..คงเป็นเพราะการศึกษาทำให้ผู้หญิงลืมตัวตนของตนเองไปมั้ง) ผู้หญิงดีๆมีมาก แต่ก็ถือว่าน้อยเมื่อในโลกปัจจุบันจำนวนประชากรหญิงนั้นเยอะมาก

สมัยก่อนผมสงสารผู้หญิง ผู้หญิงนี่ร่างกายไม่มีกำลังมากเหมือนผู้ชาย ต้องมีประจำเดือน ต้องคอยเอาใจและดูแลครอบครัว ผมจึงให้เกียรติและสุภาพกับพวกเธอ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่คอยจะเอาเปรียบ พออายุมากขึ้น ทำงาน โครตเกลียดพวกผู้หญิงเลย ทำไมคนอื่นไม่ดีหมด ตัวเองดีตัวเองเก่งอยู่คนเดียว ต่อหน้าอีกแบบลับหลังอีกแบบ จะต่อยเหมือนผู้ชายก็ไม่ได้ แล้วเรียกร้องอะไรกันจัง เก่งเวลาอยู่ในที่ทำงาน พูดเก่งอวดเก่ง ทำงานก็ไม่ได้เรื่อง แถมเถียงตัวเองถูกอย่างเดียว ไม่มีเหตุผลแบบตรรกะเลย คนไม่เถียงก็ว่าเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ว่าทำไมพวกนี้เป็นทนายกันไม่ค่อยได้เรื่อง เถียงไร้สาระเถียงเก่ง เถียงเรื่องมีเหตุผลทำไม่เป็น .....นี่ถ้าผมไม่เจอผู้หญิงบางคน(ซึ่งมีไม่กี่คน) ผมคงหมดศรัทธาในตัวพวกคุณผู้หญิง เกือบทั้งหมด คงเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไป ที่ใช้ผู้หญิงเป็นของเล่น

 

และผมชอบที่แม่ชีทศพรพูดสอนพวก คุณผู้หญิงทั้งหลาย กับบทบาททางเพศตัวเอง ผมว่าแม่ชีบอกมาถูกทางแล้ว นั่นนะที่ผู้หญิงทั้งหลายควรจะเป็น

 

ดิฉันไม่ทราบหรอกนะ รู้แต่ว่าความเป็นเพศหญิงมีบาปมากกว่าเพศชาย ชัวร์ค่ะ..

 

ไม่จริง

เคยคิดแบบนี้เพราะตัวเองก็เกิดเป็นผู้หญิง คนจะดีจะเลวเป็นได้ทุกเพศ คนที่เลือกลงมาเกิดเป็นเพศหญิงเขาก็มีเหตุผลเฉพาะก็มี

 

ไม่จริงหรอกค่ะ แฮปปี้ก็ไม่เห็นว่าคุณยาย คุณย่า หรือคุณแม่ของแฮปปี้เป็นบาปตรงไหนเลย...แม้แต่ตัวแฮปปี้เอง กลับภูมิใจเสียอีกที่ว่า เราสามารถทำงานให้ทางวัด ในหลายๆอย่างที่ผู้ชายทำไม่ได้ เช่น งานประณีตต่างๆ ในการตกแต่งวันงานบุญที่วัด ที่ผู้ชายไม่ได้ทำ หรือทำได้ไม่ถนัด และงานของผู้ชายบางอย่างก็ทำได้...

แฮปปี้อ่านในหนังสือ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน ผู้เขียนเขียนว่า คนที่เกิดมาเป็นชายหรือหญิง เพราะกรรม หรือการกระทำตกแต่ง จิตนั้นไม่มีเพศ หากเกิดมาชาตินี้ พึงพอใจในเพศหญิง ติดเครื่องแต่งกาย เครื่องประดับแบบหญิง การงานผู้หญิง ก็จะเกิดเป็นหญิงอีกเพราะจิตเรายึดติดถือมั่นกับมัน ผู้ชายก็เช่นกัน สรุปบุญบาปของทั้งสองเท่ากัน การกระทำต่างหากเป็นตัวบ่งชี้ว่าใครนั้นสว่างมา หรือมืดมา

หากให้เห็นภาพ สมัยก่อน ระหว่างทาสผู้ชายที่ตรากตรำทำงาน กับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ใครมีบุญมากกว่า ก็ต้องเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์อยู่แล้ว หากชายไม่เข้าวัด ทำบุญ หรือบวชให้พ่อแม่ล่ะ เขาคือผู้มีบุญหรือ ก็ไม่
แล้วผู้หญิงที่เที่ยวไปวันๆ ดื่มเหล่า สูบบุหรี่ ไม่สำนึกบุญคุณพ่อแม่ เขามีบุญเหรอ? ก็เปล่า

หากชายหรือหญิง เข้าวัด ปฏิบัติธรรม กตัญญูรู้คุณพ่อแม่ ทำนุบำรุงพระศาสนา เป็นคนดี แสดงว่าเขามีบุญใช่ไหม นั่นคือคำตอบที่ใช่

หากไม่มีผู้หญิง ผู้มีบุญจะเกิดมาได้อย่างไร หากไม่มีชาย ผู้มีบุญจะเกิดมาได้อย่างไร?
จริงไหมคะ
ในเมื่อคุณให้กำเนิดเขามา หรือคุณเป็นหญิง คุณก็อย่าได้น้อยเยื้อต่ำใจ ตำหนิตนเองหรือเขา ยิ่งทำให้จิตใจเสื่อม และเสื่อมจากธรรม ไม่รักตนเอง อาจทำร้ายตนเองและคนรอบข้างได้ในที่สุด แทนที่จะเป็นผู้มีบุญ เพราะเมตตา และปลูกฝังตนเองและผู้อื่นให้คิดดี ทำดี กลับทำให้ตนเองมีปม ไม่มีความสุข
ส่วนคนที่บอกว่า มีลูกผู้หญิงคือคนบาป คุณจะเชื่อเขาได้อย่างไรคะ ขนาดปากเขาเอง เจายังสำรวมไม่ได้เลย ตำหนิผู้อื่นให้ต่ำลง แบบนี้ยังจะมองว่าเขาเป็นคนดี สมควรแก่การเชื่อในวาจาเขาอีกเหรอคะ ผู้ปฏิบัติธรรมต้องไม่ข่มผู้ใด ผู้ปฏิบัติธรรมไม่ตำหนิ ผู้ปฏิบัติธรรมย่อมวางเฉย ผู้ปฏิบัติธรรมย่อมทำให้ผู้อื่นมีใจอยากศึกษาและปฏิบัติธรรมด้วย ไม่ใช่บอกว่าคนนั้นคนนี้บาป ให้น้อยเนื้อต่ำใจ พระพุทธเจ้าและพระสาวกของพระองค์ไม่เคยทำเลยค่ะ ไม่ว่าจะเพศใดวัยใด ท่านก็เมตตา ไม่แบ่งแยกค่ะ