มีใครฝึกกสิณแล้วเกิดปาฏิหารย์แบบผมบ้าง

ถูกต้อง ฝึกกสิณอย่างเดียว ธรรมไม่ได้เกี่ยวอะไรกับกสิณเลยคนล่ะเรื่อง
ผมเน้นการปฎิบัติอย่างเดียว(สายฤาษี) เดี๋ยวนี้ผมไม่ได้สวดมนต์แล้ว ปฎิบัติอย่างเดียว ศีลแค่ไม่ผิดลูกผิดเมียคนอื่นเท่านั้น ผมนั่งสมาธิทุกที่ ทุกเวลา เมื่อว่าง ตื่นกลางดึกก็นั่ง คุณทำแบบผมได้ไหมล่ะ นั่งทุกวัน ไม่ว่าคุณจะฝึกอะไรไม่มีคำว่าง่ายหรอกครับ อย่าเอาแต่สบายหลับตานึกอย่างเดียว สงบนิ่งแบบนี้มันสบายเกินไป กสิณที่ผมฝึกต้องรู้สึกทั้งตัว ถึงแม้ไม่นั่งสมาธิก็ตาม จะเกิดอยู่ตลอดเวลา

 

ท่านทำได้ ทำไมถึงจะคิดว่าคนอื่นทำไม่ได้หละครับ?

การฝึกธรรมะ ถ้ายังไม่รู้สึกว่า มันง่าย มันเป็นตัวตนของเรา มันคือเรา ธรรมะคือเรา ผมคิดว่า อาจจะยังไม่ถูกทางนะครับ
ปัจจุบันนี้ ผมถือกรรมบถ 10 โดยไม่คิดว่าเป็นเรื่องที่ต้องถือ แต่ตัวเราเองคือศีล เราไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรในการรักษามัน เพราะใจเราไม่มีกิเลสมาพยายามดึงเราไปสู่ทางเสื่อม จิตใจเบิกบานตลอดเวลา เพราะไม่มีเรื่องให้ขุ่นข้องหมองใจ เมื่อเราเข้าถึงธรรมะจริงๆ ตัวเราเอง ใจเราเอง นั่นแหละ คือของดี

แต่อ่านแล้ว อย่าเข้าใจผิด ว่าสายที่ผมปฏิบัติ คือปฏิบัติแบบสบาย นะครับ
จะฝึกแนวที่ผมปฏิบัติ ให้ "ผ่านเบื้องต้น" ต้องนั่งได้ 4 ชั่วโมงต่อกันโดยไม่ขยับ ครับ

 

เชื่อว่าคงมีแน่นอน แต่ยังไม่มีใครเข้ามาบอกว่าตนมีเหมือนคุณ

 

ผมฝึกอย่าง คุณก็ฝึกอีกอย่าง แบบนี้มันไม่จบหรอกครับ
ผมคงแนะนำสิ่งที่ผมปฎิบัติมาให้กับคุณไม่ได้
เอาเป็นว่าเราเดินคนละทางนะครับ จะได้สบายใจทั้งสองฝ่าย
เกือบลืม ผมเคยตั้งคำถามไว้ อยากรู้ว่าคนที่ได้ฌานแล้วนั้น ชื่ออะไรบ้าง
ผมอยากคุยส่วนตัว อย่างไงช่วยกรุณาทิ้งเบอร์ที่ PM ด้วยครับ

 

ส่งให้แล้วครับผม
ฌาน นี่ ผมไม่ทราบหรอกครับ ว่าผมได้แล้วหรือเปล่า ขั้นไหนยังไง
ถ้าถามตัวผมเอง ผมก็คงตอบว่า น่าจะอยู่แถวๆ ฌาน 1-2
แต่ก็ไม่กล้าฟันธงตอบ อาจจะโดนอาจารย์ผมเล่นงาน หาว่าอวดอุตริ สิ่งที่ผมยังไม่ได้จริง
แต่ที่ผมทราบแน่นอนคือ ผมนั่งสมาธิแล้ว ชีวิตผมเปลี่ยนไป ครับ

เรื่องกสิณ นี่ ผมขอฝึกให้กำลังทาง สมถะ กับ วิปัสสนา ก้าวหน้ากว่านี้ก่อนครับ แล้วจะขอคำแนะนำท่าน เรื่องการฝึกกสิณ

 

จะแวะมาติดตามครับ..มีหลายส่วนที่น่าสนใจอยู่ครับ
อนุโมทนาสาธุครับ

 

อยากให้เจ้าของกระทู้มาเล่าต่อ เกี่ยวกับแนวทางการปฏิบัติ , ปาฏิหารย์ที่เกิดขึ้นกับตัวคุณ ฯลฯ (เพราะว่าสนใจทางนี้อยู่เหมือนกันค่ะ) เชื่อว่ามีหลายคนรออ่านกระทู้ของคุณอยู่น่ะค่ะ

 

การฝึกกสิณ จำพวกแสงสว่าง ไฟ ทำให้ได้ มองเห็น หรือสัมผัสได้

ในสิ่งที่คนอื่นสัมผัสไม่ได้ครับ แต่ถ้าใช้มากไปธาตุไฟในตัวจะหมด

ก็มักจะเป็นอัมพาต หรือ ป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุครับ

 

คนที่ฝึกกสิณไฟจิตจะแข็ง การที่จะมองเห็นสิ่งลี้ลับนั้นเป็นไปได้ยากหรือเป็นไปได้บางกรณี การใช้ธาตุไฟมากจะทำให้เกิดโรคต่างๆนั้น ผมบอกได้เลยว่า คุณมั่วมาก ไม่รู้จริง ไปเอามาจากไหน(ถ้าไม่รู้จริงอย่าเอามาพูด มันทุเรศ)....กสิณมีแต่สามารถรักษาโรคต่างๆได้ ยกตัวอย่างโรคมะเร็ง ถ้าเกิดจากโรคเวรกรรม(หายขาด) เกิดจากร่างกายสังขาร(จะหยุดแค่ตรงนั้น) บางคนถูกผีหรือเจ้ากรรมนายเวรทำ ร่างกายเลือดไหลออกทางจมูก-ปาก บ่อยๆ ทำให้หายได้ทันที โดยการเรียกสิ่งที่อยู่ข้างในออกมาแล้ว พูดคุยกับผี จะเอาอย่างไร ทำข้อตกลงกัน ....แต่วันนั้นเจ้าผู้หญิงก็ผิด เพราะอะไร ผู้หญิงคนนั้นชอบไปด่าผีที่อยู่ที่ร่าง(ทั้งที่ตนเองรู้อยู่แล้วว่ามีผีอยู่ที่ร่าง) ผีเลยทำให้เกิดอาการแบบนั้น ดึกๆดื่นๆก็ตื่นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ และชอบพาร่างเที่ยวกลางคืน พยายามไม่ให้ร่างนอนหลับ มีเยอะ เรื่องผีๆแบบนี้ เจอมาบ่อย
.....ขอโทษที่แรง ผมไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาดูถูกกสิณ

 

คนที่จะปฎิบัติได้อย่างผมมีน้อยถึงน้อยมาก เพราะอะไร
1.ฝึกตามหนังสือ หรือคำบอกเล่า
2.(สำคัญ) เข้าข้างตนเอง นึกว่าตนเองถึงฌานต่างๆแล้ว
3.กลัว
4.คนที่สอนหรือแนะนำทั้งพระ-ฆราวาส ไม่มีใครฝึกถูกวิธีซักคน
5.เข้าใจเรื่อง ปิติและอารมณ์ แบบผิดๆๆ(สำคัญ)
6.เมื่อฝึกถูกวิธีเกิดปาฏิหารย์แน่นอน(มาเอง) นี่คือข้อพิสูจน์
7.กสิณ เมื่อฝึกถูกวิธีจะต้องรู้สึกทั้งตัว ทั้งเมื่อนั่งสมาธิและไม่ได้นั่งสมาธิ
รู้สึกอย่างไร อย่าให้ผมอธิบายเลย คุณปฎิบัติเองแล้วจะรู้(ถูกวิธี ไม่หลงทาง)
...การปฎิบัติของผมเริ่มที่การรวมพลังไว้ที่จุดๆเดียว(กลางหน้าผากหรือหว่างคิ้ว)
ทำให้ใหญ่มากๆ จะต้องเกิดอยู่ตลอดเวลา ผมหมายถึงรู้สึกอยู่ตลอดเวลา
แม้ไม่ได้นั่งสมาธิก็ตาม แล้วจึงเริ่มฝึกกสิณ ผมฝึกได้ทุกที่ทุกเวลาแม้กระทั่งขับรถ ดูหนัง อ่านหนังสือ ผมฝึกในร้านคันทรี เปิดเพลงดัง ห้องนอน(tv เปิดอยู่) ฝึกในสภาพแวดล้อมแบบนี้ กสิณที่ผมฝึกจะเรียกว่า การทรมานสังขารก็ได้แต่ความสนุกมันอยู่ที่เวลานั่งนี่แหละ กสิณเมื่อกำหนด ไม่ว่าคุณจะกำหนดแบบไหน ขอเพียงคุณกำหนดขึ้นมาแล้ว สามารถคล้อยตามกับสิ่งที่คุณกำหนดนั่น ถึงเรียกว่ากสิณๆคือการรู้สึกไปกับเค้า(กสิณ)ได้ ทำอย่างไรให้เรารู้ถึงอารมณ์ของกสิณนั้นๆ
คำตอบสุดท้าย...กสิณต้องมีการเคลื่อนไหว ถึงจะสามารถเข้าถึงอารมณ์ของกสิณนั้นๆได้

 

กสิณไฟ ท่านอาจารย์สอนไว้ว่า ข้อดีก็เยอะ ข้อเสียคือ ธาตุไฟแตกได้

และทำให้คนฝึกนั้น มีอารมณ์ โทสะจริต สูงขึ้นกว่าเดิมครับ

คนที่สอนผมนั้น เป็นถึงเกจิอาจารย์รูปหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศครับ

(ไม่อยากเอ่ยนาม แต่บอกให้คุณรู้เอาไว้ว่า ข้อมูลที่ได้บอกนั้น ไม่ได้มั่วครับ)

ส่วนคุณแค่สัมผัสสัมภเวสีนั้นได้ ใครๆเขาก็สัมผัสได้ ส่วนตัวผมไม่ชอบสัมภเวสี อยู่กับตัวเองดีที่สุดครับ

 

แล้วเกจิที่เปนอาจารย์ของคุนคุรุวาโร พาปฏิบัติแบบไหนอยู่หรอคับ เจริญวิปัสสนาทับบนฌานเลยหรือป่าว หรือเป็นภาวนาสติปัฏฐานล้วนแบบที่คนปัจจุบันนิยมกัน??
ขอทายว่า ใช่ "หลวงพ่อคูณ" ป่าว ในประเทศไทยมีเกจิฯที่คนไม่ร้จักมีอีกเยอะ
คือรู้จักในเฉพาะคนแถบนั้น
ธาตุไฟแตก ทำให้นึกถึงหนัง จอมยุทธไร้เทียมทาน ไต่ซือทำสมาธิอยู่ เจอมารเสียงพิณเข้าไปร่างระเบิดทันที... ในบรรดาฝึกกรรมฐาน กสิณธาตุ 1ใน4 น่าจะมีพลังอภิญญาสูงที่สุดนะ แต่ถ้าให้เลือกผมขอเลือกฝึก "กสิณดิน" ดีกว่า เพราะเปนวัตถุที่นึกได้ง่าย รุปทรงคงที่ ดูแล้วสบายตา,เย็นใจ ทำให้เกิดนิมิตรเร็วกว่ากสินที่เหลือ เมื่อได้กสิณดิน แล้วค่อยไล่ไปหากสิณอื่นๆ

ในอดีตนี่มี เกจิฯที่ท่านฝึกได้เปนอย่างดีหลายท่านเลยครับ เช่น หลวงปู่ศุขฯ ฝึกได้ครบ4กสิณเลย แม้แต่หลวงปู่บุดดา หลวงพ่อโอภาสี ฝึกได้กสินไฟทั้งนั้น ทำได้ดีมากๆด้วย แต่กสิณไฟก้มีดีนะ เท่าที่อ่านมา จุดไฟเผาวัตถุด้วยตัวเราเองได้ แต่ต้องสำเร็จเตโชกสิณให้ได้ซะก่อน ไม่งั้นทำไม่ได้หรอก

 

2มาเป็น1

จิตเป็นของละเอียด..เมื่อจิตไปตกนรกใครจะช่วยยกขึ้นได้แต่ถ้าหากจิตเป็นตัวเป้นตนก็คงจะพอช่วยกันได้.....เมื่อมีชีวิตอยู่ก็จิตดวงนี้...แต่ถ้าตายไปล่ะก็ไอ้จิตดวงนี้.....หวังว่าคนที่เป็นสัตรบุรษคงจะเข้าใจนะคับ....สิ่งทั้งหลายทั้งปวงอยู่ที่จิตเพราะฉนั้นจงทำให้ 2กลายเป้น1 นั้นก็สำเร็จแล้ว...ไม่มีสิ่งใดต้องทำอีกแล้วเมื่อสิ่งที่ต้องทำเสร้จสิ้นแล้ว....บายนะคับ

 

กสินไม่ใช่ทางนะคับอย่าไปหลงนะคับท่านขอเตือน

 

โอ้ หนอ ......................................

 

คนที่บอกว่าธาตุไฟแตกแสดงว่าไม่รู้จริง การฝึกกสิณทำให้อารมณ์ร้อน โมโหง่ายเรื่องจริงไม่เถียง แต่เมื่อคุณฝึกเลยจุดนั้นไปแล้วคุณจะวางเฉยเอง (ผมเองยังไม่เลยจุดที่ว่านั้น) ส่วนเรื่องผีนั้นผีมันเห็นเราเองเป็นแบบไหน มันกลัวผม ผมเองไม่สามารถมองเห็นผีและองค์เทพต่างๆได้ แต่คนที่อยู่ใกล้เรานั้นสามารถเห็นได้ ทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราปฎิบัติมานั้นมาได้ถูกทาง บางครั้งมีองค์เทพหรือปู่ฤาษีมาลงร่างคนใกล้ชิด มาบอกมาเล่าสิ่งที่เราทำมานั้นดีแล้วและยังแนะนำสิ่งต่างๆที่จำเป็นสำหรับการปฎิบัติ เตือนเรื่องอารมณ์ เรื่องปาก(เพราะผมเป็นคนชอบพูดอะไรตรงๆ)

 

เมื่อก่อนผมก็เชื่อแบบนั้น สามารเสกหัวปลีให้เป็นกระต่ายหรือเสกใบมะขามให้เป็นตัวต่อ-ผึ้ง แต่เมื่อเราปฎิบัติเองแล้ว จึงรู้ว่าสิ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้นจริง(ไม่เป็นนามธรรม)ผมเองก็เคยเสกช้างตัวเล็กๆให้มาอยู่ในมือ แล้วให้คนดูเค้าก็เห็นสิ่งที่เราทำ มองเห็นช้างตัวเล็ก(โดยที่เรากำหนดในใจและไม่ได้บอกเค้า)แต่สิ่งนี้ยังต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่างเกี่ยวกับตัวบุคคลที่เราจะให้คนนั้นเห็น ไม่ใช่ว่าจะทำให้ทุกคนเห็นได้(เป็นบางคน เหตุผลไม่ขอกล่าว ถ้าหลังไมค์ ได้ครับ) หลวงปู่ที่คุณกล่าวมานั้นผมขอยกตัวอย่างหลวงปู่ศุข ลป.ไม่มีทางที่จะสำเร็จกสิณทั้งสี่กสิณอย่างแน่นอน เพราะอะไร เวทมนต์คาถาต่างๆ ส่วนมากมาจากสายดำ ผู้ฝึกกสิณและเข้าใจกสิณได้มากที่สุดไม่จำเป็นต้องใช้เวทมนต์คาถา แค่ปากพูดออกมาก็ศักดิ์สิทธิ์แล้ว(เมื่อบุญ-บารมีถึง)...พอแค่นี้ก่อนนะ

 

การจะฝึกกสิณใดกสิณหนึ่งสำเร็จนั้นแล้วจะได้อภิญาณนั้นเป็นไปไม่ได้ครับ ต้องมีถึงแปดกสิณถึงได้ ส่วนลพ.คูณนั้นเหตุที่ท่านป่วยถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลก็มีสาเหตุ ผมมั่นใจที่ท่านป่วยไม่ได้เกิดจากร่างกายสังขาร แต่เกิดจากเหตุอย่างอื่นที่คุณๆไม่รู้ กสิณเมื่อคุณกำหนดมาแล้วนต้องมีความรู้สึกไปกับกสิณนั้น

 

จริงๆแล้วเรื่องของกสิน ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ

เพราะเคยฝึกแค่กสินไฟ ตอนเด็ก เพราะว่าเป็นเรื่องสนุกเท่านั้นเองครับ

แต่หลังจากมองเห็นพวกโลกทิพย์ได้ ก็ไม่อยากฝึกอีก

ปัจจุบันหลังจากระลึกชาติได้ส่วนใหญ่จะอธิษฐานเอา

แล้วแต่เบื้องบนจะให้ความเมตตาครับ ชอบใช้กายทิพย์ไปท่องเที่ยวโลกทิพย์เล่น ก็สนุกดีครับ

คืนนี้ว่าจะไปที่ภูเขาควาย ดินแดนอาถรรพ์ที่น่าสพึงกลัว อย่างว่าเรื่องอย่างนี้

บอกกล่าวคนที่ทำไม่ได้ก็เท่านั้นครับ

 

เล่าให้ฟังด้วยนะครับ..ผมชอบอ่านเรื่องที่ คุณ คุรุวาโร ไปในส่วนภพภูมิ ได้ความรู้ดีครับ..
ขอบคุณครับ..