มีใครเคยรู้สึกหัวใจตัวเองเต้นไหม แบบรู้สึกถึงการบีบตัว

ไม่เกี่ยวกับโรคหัวใจนะคะ เป็นเวลาก่อนหลับสนิทไป เป็นมาแล้วถ้าจำไม่ผิด 2ครั้ง รู้สึกชัดมากๆ ถึงการบีบตัว คลายตัว

 

มีครับ ลักษณะจริตของจิต
ที่จะไปทางเดินปัญญาก่อนครับ
มันจะเน้นไปดูภายในก่อน
แบบเป็นไปตามธรรมชาติครับ
คือมันเป็นของมันเอง
ให้เฉยๆไม่ต้องสนใจเด่วต่อไป
มันจะไปดูอวัยวะอื่นๆภายในกาย
แบบวิ่งไปเองครับ
จนกว่าจะเกิดระเบิดเสียงดังมากๆๆๆๆ
มันถึงจะหยุดเองครับ
ปล ย้ำว่าให้เฉยๆไม่ต้องสนใจนะครับ
ถึงจะเป็นอย่างที่เล่าให้ฟัง
เราจะได้ผลเรื่องการตัดการยึดมั่น
ถือมั่นกายถึงระดับละเอียดได้ครับ

 

ยังไม่ได้ยินเสียงระเบิดเลยค่ะ ตอนนั้นขยับตัวไม่ได้ จึงรีบฝืนตื่น ด้วยการ อันดับแรกลืมตาให้ได้ก่อน เพราะถ้าไม่ลืมตา ก็จะอยู่ในอารมนั้น

 

ปล่อยไปเลยไม่ต้องลืมตาครับ
เฉยๆคือ มันจะเกิดกิริยาอะไรก็ตาม
ไม่ต้องสนใจมันคับ
ค่อยเป็นค่อยไปคับ
ปล ถ้ามีคนเคยเป็น
แนะได้ แสดงว่าไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่เราพึ่งเคยประสบเท่านั้นเอง
ให้เฉยๆครับ

 

ก่อนอื่น ลองมาฟังไตรลักษณ์ญาณ กันนิดนึง

ไตรลักษณ์ญาณ อาจจะเริ่มต้นด้วยการ ทำการ
ตรึกให้เหนความเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง แต่พอ
จับหลักได้ ก้จะตามเหนไปตามธรรมชาติ

หลักการทำงานของไตรลักษณ์ เหมือนเราจะ
สังเกตบุตรในสนามเด็กเล่น เราจะไม่จ้องที่
ตัวบุตรแบบเพ่งตาไม่กระพริบ จะเครียดเวลา
เด็กคนอื่นมาบังสายตาพันลวัน จะอาสัยการ
ยอมรับความแปรปรวน แล้วสังเกตบุตรเฉพาะ
ที่เหนได้ ภาพละนิด จังหวะหละหน่อย ก้พอ
แทงตลอดได้ว่า ทำอะไรอยู่ สุ่มเสี่ยงหรือไม่

การหา หทัยวัตถุ ในทางพุทธศาสนา ก้เหมือน
กัน แรกเราอาจจะตรึกไปล่วงหน้า แต่ถ้าเราไม่
เพ่งจ้อง หทัยวัตถุแท้ๆ จะปรากฏ และไม่ใช่
ตัว อวัยวะหัวใจ

หทัยวัตถุ มีอยู่ก่อนที่เซลพ่อแม่จะเริ่มแตกตัว
เปนคู่ เปนสี่ เปนแปด

ดังนั้น ให้พิจารณาตามเหนความแปรปรวน
ของสิ่งที่มาบดบัง จิตจะเบา กายจะเบา
ผ่อนคลาย ไม่ตึง ไม่เครียด ล่วงส่วนจาก
สรรพสังขาราไปจนหมด แทงตลอดไปเหน
หทัยวัตถุ เรียบง่าย ไม่สร้างความหวั่นไหว
ใดๆ แม้นเสียงตดมด

 

กระทู้น่าสนใจดีครับ
แต่ของผมนั่งๆอยู่ รู้สึกคล้ายๆแผ่นดินไหว ไม่รู้เหมือนกันมันคือไร
(แต่ผมเป็นโรคหัวใจอาจจะจากโรค แต่หนุกดี)

 

ถ้ารู้สึกกายทั้งกาย เวลาหายใจ หรือชีพจรเต้น
จะรับรู้เหมือนแผ่นดินไหว

ลำดับแรก ยังไงก้ต้องฉลาดในการพิจารณา
ธรรมภายนอก จิตเคลื่อนจากสภาวะรู้กายไหว
มาพิจารณา ปฏิรูปเทสนัง นิดนึง อย่าให้ถึง
กับหลุดจากการรู้ไหวๆ เพื่อให้จิตฉลาดในการ
โคจร ธรรมภายใน ธรรมภายนอก ถ้าฉลาด
ตัวนี้ เวลาเกิดหน้าสิ่วหน้าขวาน จิตจะปิดอบาย
ได้ไว้ใช้พอตัว

ที่นี้พอฝึกพิจารณา มนสิการภายนอก ภายใน
แล้ว พึงทราบว่า ขณะนั้นจิต รู้ปรมัตถ์ธรรม
บ่อกสิณน้ำ ดูดีๆ จริงๆไม่ได้รู้ไหว

แต่มันรู้ความเกาะกุมของกลุ่มสรรพธาตุ ที่หน่วง
เหนียวอยู่ด้วยกัน ทั้งภายใน ภายนอก

แผ่ออกไป ไม่มีขอบเขต ไม่มีซ้าย ขวา หน้า
หลัง บน ล่าง มันแนบกันไปหมดหาที่ตั้งไม่ได้
ไม่เปนจุด เปนดวง ทุกสรรพสิ่ง มีแต่อาโปธาตุ
คลุมไว้ทั้งหมด

ไม่มีตัวเรา ตัวเขา ไม่ใช่สัตว์ ตัวตน บุคคล

เปนเพียงธรรมชาติที่มีแต่ น้ำ (ดิน ลม ไฟ)ปรากฏ
ตั้งขึ้น ก่อเปนรูป เพราะอุปทาน ถ้าจิตไม่กระจาย
เกินไป อยู่ในกายหนาคืบกว้างศอก ก้จะยกเหน
อุปทายรูป หรือ ธรรมชาติที่มีดิน น้ำ ลม ไฟตั้ง
อยู่(มี หทัยวัตถุเปน อาธิ)

แล้วนมสิการที่ฝึกไว้ จะ นมสิการ ธาตุที่
ปราศจากดินน้ำลมไฟ ถ้าสัททาไม่ง่อนแง่น ก้.......

 

ลืมตาไม่ได้ กว่าจะลืมได้ต้องฝืนมากๆๆ ตามันจะคอยหลับและขยับตัวไม่ได้อยู่ตลอดเวลา แบบนี้ก็ปกติ อยู่ใช่ไหมคะ

 

สมาธิ ที่ดี จิตจะต้องคล่องตัว อ่อน ควรแก่การงาน

ออกจากสมาธิ ลุกยืน เสวนา จะต้อง ทำได้เลย

แต่ถ้า จิตมันติดขัด มันต้องปนะครอง ต้องฝืน
ก้รับรู้ด้วยใจร่มๆ ไม้ต้องตำหนิจิต หาความผิด
ทำใจร่มๆ ว่า สมาธิเช่นนี้ไม่คล่องตัว ไม่ประกอบ
ด้วยกุสล รู้ซื่อๆ แล้วภาวนาซ้ำๆ

รำพึงซ้ำๆ ถ้ามันยังติด อย่ากระวนกระวายใจ

จิตจะค่อยๆ ยก จิตสิกขา รู้รสมิจฉาสมาธิ
แล้วจิตจะโน้มน้อม ไปทาง ความรำงับ ความ
สงบที่เปนกุสล

ไม่ต้องเลือกข้าง วันไหนประกอบสมาธิเปน
กุสลก้รู้ ไม่เปนกุสลก้รู้ อเนญชาก้รู้ เพื่อตาม
เหนความไม่เที่ยง แล้วจะเหนได้ว่า หทัยวัตถุ
ไม่ใช่ก้อนเนื้อ แต่ก้มีความไหว เปลี่ยนแปลง
ตลอดตามหน้าที่ ตามวิบาก ไม่ได้เกี่ยวอะไร
กับผู้สังเกต

 

พอบอกว่า ภาวนาไปเถอะ

ลืมตาไม่ขึ้นก้รู้
ลืมตาขึ้นเดินปร๋อก้รู้
ลืมตา หรือไม่ลืมตาขึ้น เฉยๆ ก้รู้

ไม่เลือก

ให้ระวัง ญานม้วนเสื่อ ไว้หน่อย

ญานม้วนเสื่อ พออะไรๆ ก้รู้ งั้นนอนเหอะ
แล้วล้มตัวนอนเลย อันนี้ไม่เอา

ถ้าไปเผลอเชื่อมัน คราวนี้ลืมตาก้รู้แต่
เอาเข้าจริงๆยังหลับตาอยู่ มันจะซ้อน
การม้วนเสื่อ ปฏิบัติแทบตายกลาย
เปนเทพเดินด้วยท้อง มีฤทธิ์ แต่ ปิดนิพพาน

 

เขียนซะยาวเลย แต่ไม่รู้เรื่องหรอกครับ

แต่ก็ขอบคุณครับ

บอกที่เป็นนั่งอยู่เฉยๆขณะลืมตาไม่ได้ตั้งจิตสมาธิอะไร มันเกิดมาเองไม่รู้เหมือนกันต้องมีเงื่อนไขอะไรไหมส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่ไม่ได้คุยแล้ว แต่ถ้ามันเกิดขึ้นเราจะรับรู้ได้ถึงหัวใจเต้นอยู่ไม่ใช่เอามีแตะนะมันเป็นความรู้สึกขึ้นมาเอง

หนุกดีครับโยกนิดๆเหมือนแผ่นดินไหวเลย

 

ก้นั่นแหละ

มันก้เปนภาษาปริยัติ ส่วนปฏิบัตนี่ มันเลยแล้ว

ไม่ใข่ไม่เข้าใจ

แต่มันร่อนไปหมดแล้ว

ร่อนอะไร

ร่อนที่ความชำนาญภายใน ภายนอก

พอชำนาญภายใน ภายนอก ก้ไม่ต้องฝึกอีก

จะสามารถรู้ได้โดยไม่ต้องตั่งท่าปฏิบัติ

จะเดิน นืน นั่ง นอน ดื่ม ทำ ประชุม วินิจฉัยสั่งการ

มันจะมี จิตอีกส่วนนึง รับรู้ภาวะไหวๆ ตลอด

เรียกว่า ใข้ชีวิตปรกติโลก มันก้ทำหน้าที่ตามขันธ์
ที่เปนภาระ ที่พ่อแม่ ญาติกา ให้มา

ชีวิตทางธรรม ก้ ภาวนาอยู่ภายใน ขนานกันไป

ไม่ก้ำเกินกัน

ถ้าก้ำเกินกัน ไปอยู่ฝั่งไหน อีกฝั่งจะหาย
ไม่เอา โหลยโถ้ย

แต่ถ้ามัน ขนานกันไป ก้รับรู้ความเปน
อัญญามัญะ ไม่ก้ำเกินกัน

ทีนี้ มันไม่เที่ยง

พอลืมกำหนดรู้ ก้หายไปเลย เหมือนคนไม่เคยฝึก

ต้องยกไตรลักษณ์ญาณตรงนี้

ทุกปฏิปทาใดๆ ไม่เที่ยง

ยกแล้วถึงจะเปนการ ทำการศึกษา อริยสัจจ

 

ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ จะลองทำความเข้าใจ

 

กินกาแฟแล้ววิ่งมานอนครับ หลายตุ๊บเลย

 

จะฝึกเป่าหละ มันก้พอ สื่อ เข้ามาได้ อยู่

แต่มันจะมีรส หรือรู้ว่าไม่ใช่ เจือด้วย

มันคล้ายๆ กับที่ นักธรรมเขาฝึก

แต่ก้รู้ว่า อันนี้ไม่ใช่ มันเปนสภาวะสร้าง
ขึ้นมาจาก สารเสพติด

ถ้าแยกไม่ออก จะเผลอไปเสพกาแฟเพื่อ
เอามาดู มันจะมีสังขารอื่นปนหลอกสารพัด

หากสำคัญผิด ก้เรียบร้อย ติดยาเสพติด
ติดกาเฟอีน คิดว่า มีญาณแจ่มใส

สังเกตได้ บางฉากบางตอน พอมันหลอกได้ที่
นี่ละเมอ กระแด่วๆ แขนขาไปหมด รู้ตัวอีกที
อฟนเฟินหากมี คางเหลือง คอหักคอพับ อยู่
ข้างเตียง

 

ไม่ควรส่งใจไปรู้ ที่หัวใจครับ ทำลืมๆไปเสียดีกว่า
เพราะ การที่เราจับสังเกตุการเต้นของหัวใจได้ แสดงว่า หัวใจทำงานแรง เหมือนนักกีฬาวิ่งมาเหนื่อย หัวใจก็เต้นแรงให้สังเกตุได้
แต่ หากเรานอนอยู่แล้วจับสังเกตุได้ ก็อาจจะเกี่ยวข้องกับความดัน ทำให้หัวใจต้องสูบฉีดเลือดแรงขึ้น
ตรงนี้ต้องดูแลสุขภาพให้ดี ออกกำลังกายบ้าง

การส่งใจไปสังเกตุเสียงเต้นของหัวใจ อาจจะเป็นการส่งกระแสจิตไปขัดกับการทำงานใต้จิตสำนึก ก็จะทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะได้ครับ

 

บางคนไปจับเอาการเต้นแล้วบังคับไปบังคับมาแล้วหัวใจหยุดเต้นเลยก็มีครับ

 

กั๊กๆๆๆๆ

สรรพสังขาราอนิจจา
สรรพเพธัมมา อนัตตาติ

ภาวนากันยังไง โน้น นั่น นี่ เปนเรา
แล้ว เปนเรากันอีท่าไหน บังคับให้หยุด

ตกลง ภาวนาตามเหนสภาวะธรรมตามจริง

หรือ คิดว่าเปน จนเมาความคิด ไม่ต่างกับกุ้ง

ร่างกายมันทำหน้าที่ของมัน หากเวรกรรม
ไม่ให้ผล มันไม่หยุดหรอก

คนที่บอกว่าสั่งหัวใจหยุดได้ ลองเอาหัวแม่เท้า
มาสะกิดหัวตัวเองสิ ทำไมไม่สั่ง หันกลับไปเต้น ต่อหละ

อย่าให้ ความคิด มันออกหน้าออกตา จิฮับ


สำหรับคนที่ พิจารณาการทำงานของอวัยวะใด
แล้วมันเร้าความยิ่ง ความหย่อน

ตรงนี้แทนที่จะไป ตกใจ เต้นแร้งเต้นกา อย่า
ภาวนาต่อนะเดี๋ยว บึ้ม!!

ให้กล้าๆหน่อย ถ้ามั่นใจว่าตัวเองมี สมาธิอินทีรย์

ให้กำหนดรู้ กาย ธาตุ ส่วนนึง

แล้วเวทนา นี่ส่วนนึง

ที่นี้ เวทนานี่ แยกด้วย เวทนากาย เวทนาจิต

แล้ว วิจัยใหม่ ที่มันเร้าติ้ง ขยายสภาพได้
ว่า

กายมันขยายเหรอ

เวทนากายขยายเหรอ

เวทนาจิตขยายเหรอ

เหนชัดแล้ว อย่ามัวแต่นั่งขำ

พิจารณาลงไป เวทนาเที่ยงหรือไม่เที่ยง

อย่าเฝ้าจนมันขยายใหญ่โต

เวทนากาย เวทนาจิต เราจะแยกได้

พอแยดได้ แล้วเหนว่ามันไม่เที่ยง

ผั๊วะ!!!!!

ตัวแทบลอย

แล้วอย่ามัว เออะอะ หรือว่า เรา.....

ยังอีกไกล นั่นแค่ฝึกแยก

พอแยกได้ คราวนี้มันวิ่งได้ มันยุบยับ
ไม่ใช่กลางอกอย่างเดียว มันจะอยู่
ตรงไหนก้ได้ ก้รู้ไป อะไรมันเคลื่อน

พอรู้อะไรมันเคลื่อน แล้วทันเวทนาอยู่ไหม

ถ้าทัน ผลั๊ว อีก

พลั้วคราวนี้ มัน รู้จบลงที่รู้

แจ้งการจบลงที่รู้ ก้รู้ด้วย จบด้วย

ค่อยว่ากันต่อเรื่อง ขึ้นสติปัฏฐาน

 

คุยกับคนไม่เคยลงมือปฏิบัติ มีเเต่เสียเวลาเปล่าๆ

 

ช่วงจิตเป็นทิพย์หรืออุปจารสมาธิ
ร่างกายจะตัดระบบควบคุมประสาท
ร่างกายออกไปเกือบหมดแล้วครับ
การที่เราพยายามรู้สึกตัวเพื่อกลับมาเป็น
ปกติจึงเหนื่อยครับ....
แต่เราฝึกได้เพื่อไม่ให้เหนื่อยนะครับ
คือถ้าเข้าอารมย์นั้นอีก ให้ระลึกรู้ตัวบ่อยๆ
พอเข้าอีก ก็ระลึกรู้ตัวอีก และเข้าอีกก็ระลึก
รู้ตัวอีก ทำบ่อยๆ ให้ชินก็ไม่เหนื่อยแล้วครับ
ไม่มีอะไรครับ...และอารมย์นี้สามารถวิปัสสนาได้
แต่ต้องรู้จักวางอารมย์ เรื่องกิเลสที่เรายังอ่อนครับ
ซึ่งจะรู้ได้จากการฝึกเจริญสติมา
พิจารณา ๓ ถึง ๔ ครั้ง เราจะตัดถึงขั้นละเอียดได้
แต่กิริยาเสียงดังมากๆอย่างที่เล่าให้ฟัง
ทำได้ครั้งเดียว ตัดเรื่องนั้นได้ละเอียดเลยครับ..

ปล. ต่อให้รู้สึกว่า ตัวขยายใหญ่ได้ พองได้
ตัวโยกได้ สั่นได้ หรือมองเห็นอะไรได้แบบไม่ได้ลืมตา
หรือว่า เหมือนมีอีกร่างแยกออกมาเล็กน้อยหรือ
เหาะได้ไปทางด้านหลังแบบเรียบๆ
หรือ มีแสงสว่างมากๆๆ ประมาณสปอร์ต์ไลท์
สนามกีฬาแต่ว่าแสงไม่เย็น
ถูกดูดไปโน้นนั่นนี่ พวกนี้ไม่ต้องกลัวนะครับ
เรื่องปกติ อารมย์ไม่เกินระดับปฐมฌานครับ
ไม่ต้องซี ถือว่าปกติมากๆ..ไม่มีอะไรครับ..
แต่ถ้าไม่ยึดว่า มันมีอะไร หรือยึดว่ามันพิเศษ
ประกันได้ว่า
แป๊กในการปฏิบัติแน่นอนครับ
ปล. อย่างที่บอกครับ ให้เฉยๆ..เพราะยังไม่มีอะไรครับ