รวมบทความและกระทู้โดย 'กาขาว'

[FONT=&quot]ขออนุญาตตั้งกระทู้เพื่อรวบรวมบทความและกระทู้ที่ผมเขียนไว้เพื่อความสะดวกในการอ้างอิง[/FONT]

[FONT=&quot]ที่ผ่านมาผมเขียนมามากกว่า 30 กระทู้และบทความ [/FONT]
[FONT=&quot]คาดว่าคงจะเป็นบทสุดท้ายแล้วครับ[/FONT]
[FONT=&quot]อาจจะมีเขียนอีกบ้างแต่คงไม่ได้ทำเป็นประจำอีกแล้ว[/FONT]

[FONT=&quot]ผมหมดกำลังใจจะเขียนต่อไปแล้ว [/FONT]
[FONT=&quot]คงจะค่อย ๆ ลดบทบาทลงเพื่อหาความสงบทางใจ[/FONT]
[FONT=&quot]หากความดีและบุญกุศลจากธรรมทานของบทความทั้งหมดมีเพียงใด[/FONT]
[FONT=&quot]ขออุทิศให้พ่อแม่ เจ้ากรรมนายเวร เทพ พรหม เทวดาทั้งหลายและพระยายมราช[/FONT]
[FONT=&quot]และอุทิศความดีที่มีให้กับอดีตคนรักของผม ขอให้เธอมีความสุขไม่ว่าอยู่ที่ใดก็ตาม [/FONT]


เหนื่อยมากอยากพัก เว้นวรรคสักนิด
หลับตาดูจิต เพ่งพินิจดูร่าง
"ร่่างไม่เว้นวรรค" เพราะ "รักไม่เว้นว่าง"
รักไม่มีข้อแม้ แผ่เมตตากว้าง
จึงฝืนใช้ร่าง ตรากตรำแจ้งข่าว
ตื่นในร่างเก่า เฝ้าหาทางกลับ
บ้านเดิมไกลลับ กลัวจักหลงทาง...
มาเที่ยวอยู่นาน เลยพาลชักเบื่อ
สัจจะธรรม เกินเชื่อ "เราไม่มีในร่าง"
ชักชวนเธอกลับ เธอบอกไม่เบื่อ
โลกมีที่เหลือ ให้เที่ยวหลายอย่าง
อุเบกขา ยอมรับ นับวันยิ่งห่าง
ธรรมเราสวนทาง ยิ่งห่างทุกวัน.

กาขาว. เมื่อ 06-09-54
โดยได้รับแรงบันดาลใจจากการสนทนากับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่งทาง Facebook

[FONT=&quot]ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับที่มาของการเกิดภัยพิบัติและการเตรียมการ[/FONT]​

[FONT=&quot]คลิกที่นี่...สารคดี 2011 : 100 วันแห่งความหายนะ[/B]

คลิกที่นี่...สติและการตัดสินใจแก้ปัญหาในยามเกิดภัยพิบัติ

คลิกที่นี่...การเตรียม 'ใจ' รับภัยพิบัติ (ในวัฏฏะอันน่าสงสาร)

คลิกที่นี่...ทำไมผู้รอดจากภัยพิบัติจึงเรียกว่าเป็นผู้มีความดี

คลิกที่นี่...ปากกาตรวจสอบกระแสไฟฟ้ารั่วในบริเวณที่น้ำท่วม

คลิกที่นี่...มาม่าเกลี้ยง น้ำดื่มขาด มีเงินก็ซื้อไม่ได้ยามเกิดภัยพิบัติ

คลิกที่นี่...ภัยพิบัติกับคนดีชื่อ 'ตัน' และพระโสดาบันชื่อ 'อนาถบิณฑิกะ'

คลิกที่นี่...รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง

คลิกที่นี่...คำถามสำคัญสำหรับการอพยพ....จะไปใช้ชีวิตอย่างไรในชนบท

คลิกที่นี่...เมื่อ 'พระมหาชนก' เผชิญภัยพิบัติ

คลิกที่นี่...วิเคราะห์เรื่องเด็กชายปลาบู่และภัยพิบัติ พ.ศ. 2555 - 2556

คลิกที่นี่...วิเคราะห์ข้อมูลจากพระอาจารย์รัตน์และภัยพิบัติที่อาจจะเกิดขึ้นในปลายปี พ.ศ. 2555 - 2556

คลิกที่นี่...เทคนิคการเตรียมตัวเดินป่าและทริปการเดินป่า

คลิกที่นี่...พระป่ากรรมฐาน อัฐิธาตุกลายเป็นพระธาตุ หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ กล่าวถึงภัยพิบัติ

คลิกที่นี่ี...เตรียมรับภัยพิบัติด้วย "วิชาชีวิต" ณ วัดพระบรมธาตุดอยผาส้ม เชียงใหม่

คลิกที่นี่...บันทึกเสียง MP3 เจาะลึกภัยพิบัติ...พลิกวิกฤตให้เป็นทางรอด ครั้งที่ 2

คลิกที่นี่...คำทำนายของเด็กชายปลาบู่ (อาจ) ไม่ได้หมายถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2554

คลิกที่นี่...กรณี 'พ่อปลาบู่' บทเรียนของการทำนายและการเตือนภัยพิบัติ

คลิกที่นี่...การวิเคราะห์ข้อมูลเตือนภัยโดยไม่ 'งมงาย' ในวิทยาศาสตร์

คลิกที่นี่...ความเข้าใจที่อาจคลาดเคลื่อน อันเนื่องมาจากกรณี ''พ่อปลาบู่"

คลิกที่นี่...คาถาป้องกันภัยและการสร้างพระเข้าตัว โดย หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน

คลิกที่นี่...ไฟล์เสียง MP3 นำสวดมนต์ 108 จบ เพื่อใช้ในยุคภัยพิบัติ

คลิกที่นี่...เมื่อนัก (หัด) เจริญสติ มีความรัก ผลลัพธ์ที่ได้คือ

คลิกที่นี่...เสื้อชูชีพอัดอากาศ จำนวนจำกัด

คลิกที่นี่...คำว่า ' ถิ่นกาขาว '

คลิกที่นี่...แก้ปัญหานานาประการเกี่ยวกับภัยพิบัติด้วย "กำลังจักรพรรดิ"

คลิกที่นี่...เดินทางและความคิดของกาขาว (เตรียมพร้อมรับภัยพิบัติ)

คลิกที่นี่...เทคนิคจัดเป้ยังชีพแบบเบา ๆ

คลิกที่นี่...ปันโจ (Poncho) อุปกรณ์สำคัญที่หลายคนมองข้าม

คลิกที่นี่...เก็บตกจากงานสัมมนาฟรี "มหาภัยพิบัติกำลังคืบคลานมา เวลาเหลือน้อย" 28 ก.ค.55

ติดตามทาง Facebook กาขาว​

[FONT=&quot]--------------------------------------------------------------------------------------------[/FONT]

ทบทวนบทเรียน
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 1)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 2)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 3)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 4)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 5)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 6)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 7)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 8)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 9)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 10)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 11)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 12)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 13)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 14)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 15)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 16)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 17)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 18)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 19)
รอดพ้นภัยพิบัติ "เร่งลัดบรรลุโสดาบัน" หลักสูตร 30 ชั่วโมง (ชั่วโมงที่ 20)



2555 ใกล้เข้ามา ทุกทีแล้ว
คงไม่แคล้ว แก่อีกปี ทุกทีหนา
ชีวิตนี้ คงเหลือน้อย ลงทุกครา
จีงเตือนมา ยังทุกท่าน ด้วยหวังดี

ทุกทุกสิ่ง เคยเหมือนจริง ในภาพถ่าย
วันหนึ่งกลาย ทุกทุกสิ่ง ราวความฝัน
ทุกข์ทุกสิ่ง และยิ่งทุกข์ ทุกข์ทุกวัน
ทุกสิ่งอัน ผ่านเข้ามา เพื่อลาไป

คิดจะยึด ทุกสิ่งไว้ กลับได้ทุกข์
คิดปล่อยทุกข์ ก็คือปล่อย ในทุกสิ่ง
" สติปัฏฐาน" จับตามรู้ ดูความจริง
ทุกสรรพสิ่ง ล้วนเกิด-ดับ สลับไป.

กาขาว. 31-12-51 (แก้ไขเมื่อ 07-09-54)

 

มากไปก็ไม่ดี น้อยไปก็ไม่ดี หาความลงตัวให้พอดี

เมื่อหาความพอดีเจอ ชีวิตจะมีสุข ...ขอให้โชคดีครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

โมทนาบุญค่ะ ขอบคุณนะคะที่เขียนบทความเตือนสติให้โดยตลอด ขอให้โชคดีค่ะ ^^

 

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาสาธุกับทุกๆ บทความค่ะพี่ karan

 

บทความต่างๆ ของพี่ karan เป็นเสมือนมิตรมณีของทุกคนที่ผ่านเข้ามา ของฝากจากนักเรียนเจ้าค่ะ

มิตรมณี

ขอเธอจงเต็มอิ่มและตื้นตันกับความดีที่ได้ทำไว้แล้ว ผลแห่งความดีนั้น
ได้เบ่งบานไปแล้วในทุกที่ซึ่งเธอได้ให้อุปการะให้โอกาสที่ดีแก่ผู้อื่น
คือการให้โอกาสที่ดีแก่ตัวเองที่จะได้มีความสุข

ขอให้เธอได้ดื่มด่ำกับผู้มีอุปการคุณต่อเธอด้วยดวงใจที่ลึกซึ้งปล่อยให้
ความตื้นตันท่วมท้นขึ้นมาสู่ในอก ระลึกถึงบุคคลผู้ประเสริฐในชีวิตเธอนั้น
บุคคลผู้ไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบแทนจากเธอ มีแต่มือแห่งการให้ที่ไม่เคย
ร้องขอ น้ำทิพย์แห่งความดีของเขาหล่อเลี้ยงดอกบัวในหัวใจเธอให้เบ่งบาน
เพื่อสักการบูชาความดีของเขา ด้วยการทำความดีและส่งต่อความดีในการ
ให้อุปการนั้นไปยังผู้อื่นอย่างต่อเนื่อง เธอจะเป็นบุคคลล้ำค่าของโลก

ต่อผู้อื่น
- พึงมองหาความดี จะพบว่าทุกคนมีคุณค่าที่น่าเคารพ
ความสัมพันธ์ที่เกี่ยวเนื่องกันควรให้เกียรติโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผู้มี
บุญคุณ พึงหาโอกาสที่จะทำความดีตอบแทนบุญคุณนั้น
- อย่าเบื่อหน่ายต่อการขอความช่วยเหลือ และรับฟังความทุกข์
ของผู้อื่น การมีโอกาสได้ให้เป็นความสุกงอมของชีวิตที่ได้เกื้อกูล
ผู้อื่นด้วยคุณความดี

ต่อตัวเอง
- พัฒนาจิตใจเธอให้สูงขึ้นที่พร้อมจะให้ด้วยการวางเมตตาไว้ในใจ
จะทำให้เธอเป็นสุข ไม่หงุดหงิดรำคาญไม่เหนื่อยหน่าย เธอจะพบ
พลังภายในที่วิเศษจากการให้
- เมื่อจิตเธอมีเมตตาอยู่เป็นนิจ จะพินิจอะไรก็เข้าใจด้วยปัญญาได้
ง่ายไร้ทุกข์เพราะการคิด จะทำให้เกิดความปลอดโปร่งแจ่มใส
เยือกเย็นเป็นประโยชน์ต่อสุขภาวจิตของตัวเธอเองในเบื้องต้น ที่
ปลอดความกังวลของความอยากได้ ซึ่งเป็นทุกข์

ขอให้ทุกเอื้อมมือแห่งการเอื้ออาทรของเธอจงเป็นเอื้อมมือแห่งการพ้นทุกข์ ด้วย
กระแสแห่งความดีที่ไหลรินผ่านปลายมือเธอออกไป ทุกการกระทำด้วยจิตคิดจะ
ให้ เธอจะได้ในสิ่งที่ผู้อื่นไม่สามารถล่วงรู้ แต่รู้ได้ด้วยใจเธอ เป็นกำลังใจทุกครั้ง
ที่ระลึกถึง เป็นรัศมีแห่งศรัทธาที่เธอจะมีต่อตัวเองด้วยความเชื่อมั่นที่ใสกระจ่าง
อย่างสง่างามปราศจากความกังวล เธอจะพ้นสถานการณ์ที่หนักหน่วง
ได้ด้วยการให้

ที่มา :หนังสือเซียมซีพุทธ อนุสาสนีปาฏิหาริย์ อ.อำนาจ กลั่นประชา ปัจจุบันท่านคือพระอาจาร์อำนาจ โอภาโส แห่งวัดพระธาตุผาแก้ว จ.เพชรบูรณ์

 

หลับให้สบายนะครับ จขกท

 

ขอขอบพระุคุณคุณ karan ที่มีบทความและข้อมูลดีๆมาให้เสมอมา จากนี้ไปขอให้ได้พบความสงบทางใจอย่างที่ต้องการนะคะ คนเราไม่ว่าจะทำอะไรสิ่งที่สำคัญคือเจตนา หากว่าเรามีเจตนาและความปราถนาดีแล้วก็อย่านำเอาคำคนที่ทำร้ายเราไปคิดให้เสียใจแต่ให้นึกแต่ว่าเราทำในสิ่งที่ดีแล้วก็พอค่ะ เพราะคนเราจะเห็นดีเห็นงามเหมือนเราหมดคงไม่มีแต่เรารู้แค่ว่าเราทำอะไรอยู่ก็พอแล้ว ไม่ได้จะสั่งสอนหริออะไรนะคะแต่เห็นคุณ karan ดูท้อใจเลยอยากให้กำลังใจน่ะค่ะ

 

ขอบคุณในความกรุณาแต่ง รวมรวบ เรียบเรียงบทความดีๆให้อ่านนะคะ ขอให้ตบะและบารมีที่พี่karanทำมาส่งผลให้พี่พบเจอความสุขสงบ เจอกัลยาณมิตร ได้ฟังพระสัทธรรมเนืองๆ มีสติ ปัญญาตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทปหาน ถึงซึ่งมรรค ผล นิพพาน ในชาติ ปัจจุบันนี้ด้วยค่ะ เป็นกำลังใจอีกแรง^^

 

ขอขอบคุณ และขออนุโมทนา กับสิ่งที่ท่าน karan20 ได้ทำให้กับเพื่อนๆแห่งนี้ครับ

มาเตรียมตัวตายกันดีกว่าครับ

 

ข้าพเจ้าคิดว่า....เราไม่ควรเชื่<wbr>่อว่าความดีจะชนะได้ทุกสิ่งหรือ<wbr>ทุกคน
เรามีหน้าที่แค่ทำดี....แล้วควา<wbr>มดีจะพาเราผ่านพ้นไปต่างหาก
เราทำความดี ไม่ใช่เพื่อเอาชนะโลก.....แต่เร<wbr>าทำดีเพื่อให้พ้นไปจากโลก

เราจะพบกันที่นั่น...และไม่กลับ<wbr>มาที่นี่อีก

 

ความจริงคือ "เราทุกคนกำลังจะตายกันหมด"
รับรู้แล้วสังเกตใจเรา อย่าให้เศร้าหมอง
เศร้าหมองเป็นอกุศล ไม่ใช่กุศล
วิธีแก้คือให้นึกถึงความดีที่เร<wbr>ามี เช่น ศีลที่เรามี ทานที่เราเคยทำ ภาวนาที่ปฏิบัติเป็นต้น
หากตายจริงๆ เราก็ขอไปนิพพาน อย่างเลวที่สุดคือเราก็เป็นเทวด<wbr>าหรือพรหม
หรือให้นึกถึงพระพุทธเจ้าจิตใจจ<wbr>ะได้ไม่เศร้าหมอง
นี่คือตัวอย่างของ มรณานุสติ คือต้องไม่เศร้าหมอง


"เราทุกคนกำลังจะตายกันหมด<wbr>" หมายถึงทุกคนเกิดมาต้องตาย
และเรากำลังเดินทางไปสู่ควา<wbr>มตายทุก ๆ วินาที แม้จะไม่มีภัยพิบัติก็ตาม

 

ถ้าไม่เคยยึดติดแล้วจะปล่อยวางอ<wbr>ะไร...
แล้วถ้าจะต้องยึดติด...ขอยึดติด<wbr>วัตถุมงคล ดีกว่ายึดติดวัตถุอัปมงคล
วัตถุมงคลเป็นเหมือนราวบันไดให้<wbr>เกาะ เป็นพุทธานุสติ
วันที่เดินถึงบันไดขั้นสุดท้าย ไม่มีใครแบกราวบันไดไปด้วย
ยึดพระพุทธเจ้า 'พุทธานุสติ' เป็นที่พึ่ง ไม่ให้ถูกแกนโลกผลิกตัวจนล้ม

 

เพราะรักแท้คือการให้ และการให้ที่ยิ่งใหญ่ คือการให้ธรรมะทานและการให้อภัย<wbr>ทาน
ดังนั้นรักแท้ที่ยิ่งใหญ่คือการ<wbr>ชักชวนและชี้นำคนรักไปสู่ทางเดิ<wbr>นที่ถูกต้องชอบธรรม
และให้อภัยเมื่อคนรักได้ทำผิดพล<wbr>าด
ก่อนที่เราจะรักคนอื่น เราต้องรักตัวเองก่อน
ดังนั้นเราจึงต้องให้ธรรมะและให<wbr>้อภัยตนเองก่อน
ต่อให้คนทั้งโลกให้อภัยเรา เราก็ไม่มีทางรู้สึกดีขึ้น หากเราไม่ให้อภัยตนเอง
และเพราะให้ธรรมะแก่ตนเองจนมีปั<wbr>ญญาจึงไม่กลับไปทำในสิ่งที่เคยท<wbr>ำผิดพลาดอีก

 

ท่าน กาขาว ผมเข้าใจคุณนะ ขอบคุณมาก............พูดเหมือนหลวงพ่อฤษี เลยครับ ที่บอกว่า สำคัญเวลาจะตายอย่าให้จิตเศร้าหมอง

 

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ขอให้คุณได้รับรู้ว่า ข้อมูลทุกถ้อยคำ ทุกตัวอักษร ที่คุณได้นำมาบอกกล่าวนั้น มันมีคุณค่ามากสำหรับชีวิตหลาย ๆ ชีวิต ที่เข้าใจในวัตถุประสงค์ดังกล่าว

และดิฉันก็เชื่อว่าอีกหลายชีวิตที่ยังไม่เห็นคุณค่า เค้าจะคิดถึงคุณ เมื่อ.....วันนั้น....มาถึง

 

"เราทุกคนกำลังจะตายกันหมด<wbr>" หมายถึงทุกคนเกิดมาต้องตาย
และเรากำลังเดินทางไปสู่ควา<wbr>มตายทุก ๆ วินาที แม้จะไม่มีภัยพิบัติก็ตาม

 

พรหมและเทวดา....
บางพวกไม่ยอมมาเกิดในยุคภัยพิบั<wbr>ติเพราะเห็นว่าน่ากลัวและอันตรา<wbr>ย
ส่วนบางพวกหมดบุญ หลงมาเกิด ไม่รู้อิโหน่อิเหน่

แต่ยังมีบางพวกเห็นว่าการเกิดใน<wbr>ยุคนี้มีประโยชน์....
คือบางพวกลงมาเกิดเพราะเป็นพระโ<wbr>พธิสัตว์
หรืออธิษฐานติดตามพระโพธิสัตว์
บางพวกลงมาเกิดเพราะอธิษฐานมาเก<wbr>ิด
เพื่อขอทำนุบำรุงสืบต่อพระศาสนา

พรหมเทวดาบางพวกเห็นว่า หากจำเป็นต้องเกิด
การมาเกิดย่อมต้องหลงลืม
หากเกิดในบางยุคที่สุขสบายอาจทำ<wbr>ให้หลงโลก

แต่การเกิดในยุคภัยพิบัติจะเป็น<wbr>เครื่องเตือนใจไม่ให้หลง
ภัยพิบัติเป็นเหมือน Message ที่เจ้าหน้าที่หรือสายลับส่งหาต<wbr>ัวเอง
เพื่อเตือนความจำ เตือนให้จำหน้าที่ของตนเองได้
และเห็นโทษภัยของวัฏสงสารได้อย่<wbr>างชัดเจน

พรหมเทวดาที่ลงมาเกิดในยุคนี้จำ<wbr>นวนหนึ่ง
จะได้เข้าถึงความเป็นพระอริยะบุ<wbr>คคลไปตามลำดับชั้น
คือบรรลุพระโสดาบันเป็นเบื้องต้<wbr>นและเข้าถึงพระนิพพานเป็นที่สุด
และยิ่งเมื่อผ่านพ้นภัยพิบัติไป<wbr>ได้
ก็จะยิ่งมีผู้เข้าถึงความเป็นพร<wbr>ะอริยบุคคลอีกเป็นจำนวนมาก

เราจะพบกันที่นั่น...และไม่กลับมาที่นี่

~ by Karan ~

 

ถาม : ตั้งใจมาเกิด ?
ตอบ: มีทั้งที่ตั้งใจมาเกิด และทั้งที่มาตามวาระบุญวาระกรรม<wbr>ของตนเอง ที่ตั้งใจมาเกิดก็จะมีงานเฉพาะข<wbr>องตัวเอง เขามักจะตั้งใจอยู่ในลักษณะที่ว<wbr>่า “เรามาเพื่ออะไร?” พวกนี้จะมีกฎกติกายุ่ง ๆ หน่อย พูดไปแล้วบางคนหาว่าอาตมารู้มาก<wbr>เกินมนุษย์ จะมีบุคคลประเภทหนึ่งที่แซงคิวเ<wbr>ขามาเกิด โบราณบางทีด่าเจ็บ ๆ ว่าชิงหมาเกิด ที่แซงคิวเขามาเกิดส่วนใหญ่จะเป<wbr>็นเทวดาเป็นพรหมอยู่ข้างบน คราวนี้รู้ว่าวาระอีกไม่นานตัวเองจะหมดอายุแล้ว ถ้าหากรอให้หมดอายุไปตามกรรมของ<wbr>ตัวเอง อาจจะไม่ดีก็ได้ ก็จะดูว่าจุดไหนที่เหมาะสมที่ตั<wbr>วเองจะลงไปเกิด แล้วมีโอกาสได้ปฏิบัติในทาน ศีล ภาวนา เพื่อสร้างสมบุญบารมีให้ดีกว่าเ<wbr>ดิม ก็จะตั้งใจว่าลงไปเพื่อทำงานอย่<wbr>างนั้น ๆ เมื่อถึงวาระถึงเวลาจะได้ปฏิบัต<wbr>ิธรรม แล้วกลับขึ้นมาให้ดีกว่าเดิม ถ้าอย่างนี้ต้องหาเทวดาผู้ใหญ่ท<wbr>่านคอยรับรองให้ ถ้าเทวดาผู้ใหญ่ที่คอยรับรอง พวกนี้จะเรียกว่า เกิดมาแล้วพยายามชั่วก็ชั่วไม่ส<wbr>ำเร็จ เพราะมีคนคอยคุมคอยกระหนาบอยู่ต<wbr>ลอดเวลา

ท่านทั้งหลายเหล่านี้ถึงเวลาก็เ<wbr>ลือกลงมา บางทีก็ลงมาในสถานที่ที่ไม่น่าจ<wbr>ะลง อย่างครอบครัวลำบากยากจน แต่ถึงวาระอายุระดับหนึ่งก็จะมี<wbr>โอกาสได้พบธรรมะของพระพุทธเจ้า มีโอกาสได้ปฏิบัติเพื่อความเจริ<wbr>ญก้าวหน้ายิ่งกว่าเดิมของตน เขาจะพากเพียรพยายามทำไป จนในที่สุดก็กลับไปที่เดิมหรือท<wbr>ี่ดีกว่าเดิม

ส่วนอีกประเภทหนึ่งนั้น เกิดจากหมดกรรมหรือหมดบุญลงไปเก<wbr>ิด พวกนี้ก็แล้วแต่ว่าเศษบุญเก่ากร<wbr>รมเก่ามีเท่าไร ถ้าเศษกรรมมีมากก็เกิดในที่ลำบา<wbr>กหน่อย ถ้าหากว่าเศษบุญมีมากก็เกิดในที<wbr>่สบายหน่อย คือมีทั้งที่ตั้งใจมาเกิดและวาร<wbr>ะของเขาพอดีที่จะได้เกิด

สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนธันวาคม ๒๕๔๕
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

 

เตรียมตัวน่ะถูก แต่ต้องเตรียมตัวให้ถูก
ศีล 5 รักษาให้ได้ (สีลานุสสติ / ละสีลพตปรามาส)
แล้วหาพระเก่า พระแท้ให้เจอคือพระพุทธเจ้า (พุทธานุสสติ / ละวิจิกิจฉา)

การเกาะติดข่าวและคำเตือนภัยพิบ<wbr>ัติอาจไม่ใช่คำตอบ
เพราะภัยพิบัติมีหลายระลอก จะรอดได้ทุกครั้งหรืือ ?
สุดท้ายปลายทางชีวิตก็ต้องตายอย<wbr>ู่ดี ไม่มีใครหนีได้พ้น
(มรณานุสสติ / ละสักกายทิฏฐิ)

ต่อให้เป็นเทวดา นางฟ้า พรหม พระเจ้าจักรพรรดิก็ต้องตกนรกอยู<wbr>่ดี
เมื่อถึงกาลสมัย...แม้สวรรค์และ<wbr>พรหมโลกก็ย่อมมีภัยพิบัติ
เราไม่เห็นว่าการเวียนว่ายตายซ้<wbr>ำแล้วซ้ำอีกเป็นที่น่าปราถนาอย่<wbr>างไร

บรรลุโสดาบันให้ได้ในชาตินี้เพื<wbr>่อปิดอบายภูมิ
นิพพานชาตินี้เพื่อพ้นจากภัยพิบ<wbr>ัติตลอดกาล.....

เราจะพบกันที่นั่น...และไม่กลับ<wbr>มาที่นี่ (อุปสมานุสสติ)

~ by Karan ~

 

สาธุ สาธุ สาธุ โดนใจมาก และช่วยเตือนสติค่ะ

เรามาทำอะไรที่นี่!!