ระวังคนไปหลอกเงินวัดเรื่องสร้างพระแก้วทุกขนาดทุกปาง

กระทู้นี้เคยชื่อ : ใครสร้างพระแก้วจริงพระแก้วแท้ที่หลอมจากทรายได้บ้างในไทย

พอดีมีวาระพิเศษเข้ามาปัจจุบันทันด่วน ผมจึงต้องรีบเขียนไว้เพื่อให้ความรู้แก่ประชาชนคนไทยเพื่อไม่ให้ใครต้องตกเป็นเหยื่อของใครนะครับ อีกทั้งเป็นการปกป้องพระพุทธศาสนา ป้องกันไม่ให้พระภิกษุตกเป็นเหยื่อด้วยการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ขอให้ช่วย ๆ กันเผยแพร่ข่าวสารนี้ออกไปในหมู่ในคณะพระภิกษุก็ดี หรือในหมู่คณะที่ต้องการสร้างพระพุทธรูป, เทวรูป, หรือชิ้นงานแก้วที่มีลักษณะที่ผมกำลังจะกล่าวถึงดังด้านล่างต่อไปนี้นะครับ ว่าคนที่จะสร้างได้จริง ๆ นั้น ควรต้องมีคุณสมบัติอย่างไร ? ไม่ใช่ใครที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ไม่มีความรู้อย่างแท้จริง และไม่เคยแม้แต่จะอยู่ในระบบงานการหลอมแก้วจะสามารถกระทำได้ครับ

ถ้าหากท่านใดมีข้อข้องใจขอให้โทรมาสอบถามผมได้ที่โทร 087-7459995

 

ก่อนอื่นขอเขียนถึงประวัติของผู้เขียนก่อน เพื่อให้ทราบว่า ผมเป็นใครที่พอจะเชื่อถือได้หรือไม่ก่อน ? ไม่เช่นนั้นก็จะมีคำถามได้ว่า แล้วผู้เขียนล่ะคือใคร

 

เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2493 บิดาผมชื่อนายเซียะจิ้น แซ่เตียว เป็นหลงจู๊ที่มีความสามารถของร้านขายโคมไฟชนิด glass shade และ crystal chandelier จากต่างประเทศร้านหนึ่ง ( ขอไม่เอ่ยนาม ) ได้สมรสกับมารดาผมชื่อนางเง็กง้อ แซ่ตั้ง และได้ออกมาทำกิจการของตนเองเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2494 โดยบิดาผมได้ไปซื้อโป๊ะแก้วชนิด glass shade จากโรงงานแก้วแถบฝั่งธนบุรี ( ถนนเพชรเกษม ) [ ปัจจุบันไม่เรียกว่าฝั่งธนบุรีแต่เป็นกรุงเทพฯด้วยกัน ] และบิดาผมได้ติดต่อเพื่อนของท่านคนหนึ่งที่มีความสามารถในการดัดแป๊บทองเหลืองขนาด 3 หุ๋น ให้เป็นก้านและเป็นตัวเรือนของโคมไฟ เมื่อนำ 2 ส่วนนี้มารวมกัน จึงจะสำเร็จเป็นโคมไฟชนิด glass shade ครบชุด แล้วทำการขายส่งให้ร้านโคมไฟทุกร้านในกรุงเทพฯและธนบุรี โดยมีสำนักงานและบ้านอยู่แถวสะพานเหลือง อยู่แถวนั้นประมาณ 2 - 3 ปีจึงย้ายมาอยู่ในตรอกวัดตึก ( วัดชัยชนะสงคราม ) มีชื่อร้านว่า จิ่งเซ่งโคมไฟฟ้าประมาณปี พ.ศ. 2497

 

เมื่อปี พ.ศ. 2498 ผมถือกำเนิดที่ร้านจิ่งเซ่งโคมไฟในตรอกวัดตึก วัดชัยชนะสงคราม แต่คนสมัยนั้นบางคนทำใบเกิดภายหลัง ผมจึงมีใบเกิดในเดือนมกราคม พ.ศ. 2499 คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่ท้องผมได้ไม่กี่เดือน โคมไฟที่เคยขายส่งได้เพียงวันละ 2 - 3 ชุด อย่างมากที่สุดไม่เกิน 6 - 7 ชุด ก็เกิดขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า บางวันขายได้เกิน 50 ชุดก็มี และบางครั้งเกือบหรือเกิน 100 ชุด อีกทั้งบริวารก็วิ่งเข้ามาหาเอง โดยมีนายช่างเชื่อมสังกะสีคนหนึ่งชื่อเล้ง ได้เข้ามาติดต่อคุณพ่อผมเองที่จะมาของานจากคุณพ่อผม ในที่สุดเล้งคือนายช่างทำโคมไฟหัวเสาชนิดสังกะสีของจิ่งเซ่งโคม และเป็นบริวารที่ซื่อสัตย์ที่สุดตลอดมาตั้งแต่ปีนั้น

ตั้งแต่ปีที่ผมเกิดคือปี พ.ศ. 2498 จิ่งเซ่งโคมไฟในตรอกวัดตึกวัดชัยชนะสงคราม ก็มีสินค้าเป็นของตนเองตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โดยมีโคมไฟทุกชนิดที่ทำจากแก้วโดยเน้น glass shade และตัวเรือน housing เป็นลักษณะของแป๊บทองเหลืองดัด กับอีกแผนกคือแผนกโคมไฟหัวเสา โคมไฟข้างฝา และโคมห้อยที่สร้างจากสังกะสีที่มีช่องกระจกแผ่น และครองส่วนแบ่งการขายส่งโคมไฟชนิดดังกล่าวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

 

ประมาณปี พ.ศ. 2506 ผมมีอายุประมาณ 7 ขวบ คุณพ่อผมใช้ส่วนหนึ่งของลานวัดตึกเป็นที่วางกาละมังเพื่อใช้น้ำยากัดแก้ว หรือก็คือกรดกัดแก้วนั่นเอง ผมสนใจงานของคุณพ่อและชอบไปเล่นอยู่ใกล้ ๆ คุณพ่อจึงสอนผมกัดกรดกัดแก้วตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมเริ่มสนใจงานแก้วตั้งแต่ประมาณ 7 - 8 ขวบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าคุณพ่อใช้แรงงานเด็ก ผมเพียงสนใจและอาสาเข้าทำงานแบบว่า วิ่งเล่นไปเข้ามาช่วยงานบ้าง และสอบถามคุณพ่อถึงวิชากรดกัดแก้วไปบ้าง ขณะนั้นคือไม่มีอะไรจริงจัง แต่ในพี่น้องทุกคน ไม่มีคนไหนสนใจการกัดแก้วเลย เพราะมีความเหม็นและกรดกัดแก้วมีอันตรายต่อผิวหนังได้

ในปีเดียวกันนั้นเอง คุณพ่อได้ไปเช่าโกดังหลายห้องแถวหลังโรงภาพยนต์แคปปิตอล ปัจจุบันเป็นย่านคลองถมส่วนหนึ่ง ผมมักเดินไปกับคุณพ่อผม ท่านจะเดินจากตรอกวัดตึกมาออกคลองถม ข้ามถนนมาทางโรงหนังแคปปิตอล แล้วจึงจะถึงโกดัง ท่านต้องมาตรวจนับสินค้าจากโรงงานแก้วที่คุณพ่อสั่งซื้อ โดยต้องมีโรงงานแก้วมากถึง 4 โรงงานผลิตสินค้าให้คุณพ่อ จึงจะทันเราขายส่ง ผมติดตามท่านเข้าโกดังและชอบขึ้นไปนอนบนโกดัง ขณะเดียวกันผมก็ชอบสังเกตุว่า แก้วชนิดไหน เป็นอะไร อย่างไร เรียกว่าช่างสังเกตุเกี่ยวกับแก้ว

ในปีต่อมาก็ได้ขยายโกดังไปทางโรงพยาบาลกลางอีกแห่งหนึ่ง เพราะสินค้ามีจำนวนมากขึ้น นับว่าเป็นผู้ขายส่งโคมไฟที่ผลิตในประเทศไทยรายแรก ๆ ของประเทศไทยที่ประสบความสำเร็จก่อนปี พ.ศ. 2500

 

ปี พ.ศ. 2508 คุณพ่อผมได้ให้สำนักงานในตรอกวัดตึกเป็นสำนักงานใหญ่ และเป็นที่ขายส่ง ได้เปิดสาขาที่ 1 ขึ้นโดยเป็นตึกแถว 2 คูหาอยู่ริมถนนเพชรบุรีตัดใหม่ ติดกับทางรถไฟโคลีเซี่ยม ที่สาขา 1 นี้ใช้เป็นสถานที่ขายทั้งส่งและปลีก โดยมีสถานที่กว้างขึ้นกว่าเดิม มีตึกแถว 4 ชั้น 2 คูหาเป็นร้านค้า และมีตึกแถว 4 ชั้นอีก 1 คูหาเป็นโกดัง ชั้นล่างของโกดังเป็นโรงงานกรดกัดแก้วโดยมีนายสำเริงเป็นหัวหน้านายช่างกรดกัดแก้ว มีสำรวยและสำราญ 2 พี่น้องเป็นลูกทีม และผมก็มักใช้เวลาส่วนหนึ่งอยู่ที่นี่ เพราะสนใจเรื่องกรดกัดแก้วพอสมควร

 

ปี พ.ศ. 2509 คุณพ่อย้ายโรงงานประกอบตัวเรือนโลหะ โรงงานพ่นสี อบสี ซึ่งเป็นอีกแผนกหนึ่งของจิ่งเซ่งโคมไฟ จากเดิมที่อยู่ในตรอกวัดตึกให้ย้ายขึ้นไปอยู่บนชั้น 4 ของตึก 2 คูหา และเนื่องจากหัวหน้านายช่างชื่อเคี้ยง มักมีปัญหากับคุณแม่ผม คือไม่ค่อยยอมทำตามคำสั่ง ผมจึงชอบขึ้นไปอยู่กับนายเคี้ยงเพื่อพูดเอาอกเอาใจ และก็เป็นงานที่ผมสนใจขึ้นมาอีกแขนงหนึ่ง ผมจึงวิ่งรอกกับงานกรดกัดแก้วกับงานพ่นสี งานโลหะ และงานประกอบชิ้นส่วนโคมไฟ รวมเป็นจุดที่คุณพ่อคุณแม่เห็นว่า ผมเริ่มสนใจงานตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

 

ปี พ.ศ. 2510 คุณพ่อเปิดสาขาที่ 2 เพิ่มขึ้นอีกสาขาหนึ่ง บ้านเลขที่ 156/2-3 ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ ซึ่งผมกำลังแสดงหลักฐานให้เห็นว่า สิ่งที่ผมกล่าวมานั้น จริง เนื่องจากใบขับขี่ของผมได้แสดงบ้านเลขที่เอาไว้

ในภาพแถวนั่งคุณแม่นั่งกลาง ด้านซ้ายมือคุณแม่คือเจ้าของโรงงานแก้ว 1 ใน 3 ผมจำไม่ได้ว่าเป็นโรงงานใดระหว่าง โรงงานแก้วบูรพา โรงงานแก้วศรีอยุธยาหรือโรงงานแก้วแม่น้ำไทย แต่ไม่ใช่โรงงานแก้วตะวันออกและโรงงานแก้วเจษฏาแน่นอน เพราะสองแห่งนั้นผมจำได้

( ในภาพบนนี้คือโรงงานต่าง ๆ ที่คุณพ่อติดต่อ แต่ยังมาร่วมงานไม่ครบ )

หมายเหตุ
การเปิดสาขาร้านค้าปลีกและส่งได้เปิดไปถึงสาขา 4 จึงทำให้ทั้งหมดมีร้านค้าจำนวน 5 แห่งที่ทำการค้าปลีกค้าส่งโคมไฟที่ทำจากแก้วที่มีสาขามากที่สุดในสมัยนั้น ทำให้ยอดขายมีมากและต้องใช้โคมไฟจากโรงงานแก้วหลายโรงงานเพิ่มขึ้น

 

จากขวาของภาพ สำราญ, น้องชายเกือบสุดท้องของผม, สำรวย, สำเริง ( หัวหน้าช่างกรดกัดแก้ว ), กวง ( ปัจจุบันเป็นเจ้าของบริษัทค้าส่งโคมไฟรายใหญ่รายหนึ่ง ), คนจากโทรทัศน์ ททบ. 5 มาทำข่าวออกโทรทัศน์ในรายการของคุณเทิ่ง สติเฟื่องและรายการมวยเอกในรอบสัปดาห์, คุนพนักงานขายประจำสาขา 2, พี่ชายผมกำลังคล้องแขนหัวหน้าช่างชื่อเคี้ยง หัวหน้างานพ่นสีและประกอบโคมไฟที่เก่งที่สุดคนหนึ่ง, จำชื่อไม่ได้, เล้งหัวหน้าช่างฝ่ายงานสังกะสีและเหล็กแผ่นชนิดบาง, เอี๋ยมหลงจู๊สาขา 2

 

โปรดสังเกตุที่ลูกโป่งมีพิมพ์คำว่า จิ่งเซ่งโคมไฟฟ้า
ในรูปนี้คุณแม่ผมเองครับ ท่านสวยมากเลย


ผมขออนุญาตนำภาพตอนที่ผมขอให้คุณแม่มายืนหน้าเตาอบพระแก้ว ครั้งที่ทางโรงงานแก้วเจษฏาบอกผมว่า สร้างมาหลายครั้งไม่สำเร็จ ผมขอเชิญคุณแม่ผมมายืนครั้งนั้นก็สำเร็จเลย
( ลองเทียบรูปตอนสาวกับตอนมีอายุว่าคนเดีวกันหรือไม่ ? )
[ คุณพ่อคุณแม่ที่ท่านให้ผมดูแลโรงงานหลอมแก้ว ( ไม่ขอเอ่ยนาม ) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2516 - 2520 โดยประมาณทำให้ผมมีวิชาสร้างพระแก้วนี้มาสร้างพระแก้วตอนช่วงสุดท้ายก่อนหมดกำลังสร้าง ]

 

แถวนั่งจากขวา
ชิ๊กโกว ( เจ้าของชัยภูมิโอสถ ) ญาติฝ่ายแม่
หยี่เตี๋ย ( เจ้าพ่อป่าแดงชลบุรี ) ญาติฝ่ายแม่
น้องเขยแม่ผม
แม่ผมเอง นางเง็กง้อ แซ่ตั้ง

 

เมื่อสมัยผมเป็นเด็ก อายุตั้งแต่ 7 - 13 ปี ผมติดตามคุณพ่อผมไปทุกหนทุกแห่ง ไปโรงงานแก้วทั้ง 4 แห่ง ไปเล่นในโรงงานแก้วบ้าง ไปโรงงานทำแม่พิมพ์เหล็กบ้าง ไปโรงงานชุบโลหะซึ่งเป็นโรงงานลูกน้องคนสำคัญคนหนึ่งของคุณพ่อเอง ไปโรงงานหล่อทองเหลือง หล่ออลูมีเนียมและโรงงานตัดพับโลหะแผ่นเหล็ก และโรงงานตัดต่อสังกะสีไปคุยสัพเพเหระกับเจ้าของโรงงานแก้วบ้าง กับเพื่อน ๆ

หนึ่งในสถานที่ที่ผมจำได้ว่าเคยตามคุณพ่อไปคุย คือบ้านของผู้ที่สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ โดยมีวิธีการขึ้นรูปด้วยการปั๊มแก้ว pressed glass ที่มีลิ่มเดือยกดให้ในฐานเป็นโพรงอากาศจากฐานถึงท้องพระ และตรงนี้จุดนี้เอง ถือได้ว่าเป็นจุดที่ทำให้ผมเริ่มอยากสร้างพระแก้วที่สวยที่สุด มีพระพุทธลักษณะดีที่สุด และมีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่คนไทยจะสร้างได้ และเท่าที่จำได้ มีหลายรายที่สร้างพระ 25 พุทธศตวรรษ ที่สร้างเพื่อเอาแต่กำไร ผมเป็นเด็กที่ไปกับพ่อ และได้เก็บความในใจนี้ไว้ว่า วันใดผมเป็นงาน ผมจะไม่ทำลวก ๆ หรือเอาแต่กำไร ผมจะสร้างให้ดีที่สุด นี่คือตอนที่ผมอายุเพียง 8 - 9 ขวบ

 

ถึงแม้ว่าผมจะเป็นเด็กชายอายุแค่ 8 - 13 ขวบที่ติดตามคุณพ่อไปทุกแห่ง ไปพบเพื่อน ๆ หรือผู้หลักผู้ใหญ่ หนึ่งในนั้นที่คุณพ่อชอบไปหา คือเพื่อนที่สร้างพระแก้วหลายสำนัก ผมจำชื่อสำนักไม่ได้ แต่ส่วนมากจะลงด้วยประทีป ประทีป อะไรทำนองนั้น

ผมชิงชังกับวิธีคิดของคนพวกนี้มาก เช่น การเอาผงสีขาวใส่ถังน้ำมัน 200 ลิตรหลายถัง ไปให้คนในโรงงานแก้วต่าง ๆ ที่สร้างพระแก้ว 25 ศตวรรษ อัดผงให้แน่นด้วยการผสมเป็นน้ำ เมื่ออัดแน่นในองค์พระหน้าตักทั้ง 3 นิ้ว หน้าตัก 5 นิ้ว ก็ให้ตรายางมาด้วย มาประทับตราวัดกันเอง สรุปคือ ทั้งหมดเป็นการทำงานของคนงานในโรงงานแก้ว แป้งหรือผงสีขาวก็หาซื้อกันมาในตลาด หลอกชาวบ้านว่าแป้งเสกบ้าง ทรายเสกบ้าง ผมชังคนหลอกลวงพวกนี้มาก จึงตั้งปณิธานเอาไว้ว่า หากเรามีโอกาสสร้างพระแก้วเมื่อไร เราจะสร้างให้สวยที่สุด ดีที่สุดเท่าที่เราจะสร้างได้ แล้วเราจะไม่หลอกลวงใครว่า มีแป้งเสก มีอะไรเสก ที่แท้มันซื้อแป้งเอง อัดใส่กันเอง หลอกชาวบ้านไปวันวัน เอาเงินลงกระเป๋า

 

ถึงแม้คุณพ่อจะไม่มีส่วนในการหลอกลวงประชาชน แต่ก็เป็นที่ปรึกษาของสำนักฯต่าง ๆ นั้น เพราะความเป็นเพื่อน จึงเห็นพ้องเหมือนกัน เวลาจะสร้างแม่พิมพ์เหล็กสร้างพระแก้ว ก็คิดแต่ในแง่ต้นทุนว่า ไม่ต้องทำดีกว่านี้อีกแล้ว แค่นี้ก็พอ ยังไงคนไทยก็ซื้อพระแก้วที่พวกเขาสร้าง เพราะไม่มีใครสร้างดี ๆ สวย ๆ เอาแต่กำไร

เวลาซ่อมแม่พิมพ์ก็เช่นกัน ก็คิดแต่ในแง่ของต้นทุนว่า เอาแค่นี้ก็พอ ทั้ง ๆ ที่ทำได้ดีกว่านั้นเยอะ แต่เพราะสำนักฯแทบทุกสำนักที่ผมไปกับพ่อ เขาพูดจาภาษาเดียวกัน คือลดต้นทุน อย่าให้ดีเกินไป แพงเกินไป เอากำไรให้มาก นี่หรือครับ ควรจะเป็นผู้สร้างพระแก้วในไทย

หมายเหตุ
ผมไปไม่ครบทุกสำนักนะครับ ดังนั้น จึงคงมีบางสำนักฯที่ผมไม่มีข้อมูล ผมไม่ทราบ

 

ผมเป็นเด็กชายอายุช่วงอายุที่ไปไหนมาไหนกับคุณพ่อระหว่าง 7 - 13 ขวบ ที่ชอบที่สุดคือโรงงานแก้วแม่น้ำไทย โรงงานแก้วศรีอยุธยา โรงงานแก้วบูรพา โรงงานแก้วตะวันออกและอีกโรงงานแก้ว คือโรงงานแก้วของปรมาจารย์ของผมเอง แต่ไม่ขอเอ่ยนาม เนื่องจากไม่ควรเอ่ยนาม และครอบครัวของท่านก็ยังทำโรงงานแก้วขนาดใหญ่มาก หลอมแก้ววันละหลายตันมากถึงทุกวันนี้

ที่ผมเปิดเผยชื่อโรงงานแก้วต่าง ๆ นั้น เพื่อให้ทราบชัดเลยว่า ผมมีตัวตนจริง ไม่ใช่นั่งเทียน ประสบการณ์จริงตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่จำขี้ปากคนมาเล่าอย่างใครบางคนตอนนี้ที่พยายามจะไปหลอกเงินพระภิกษุบ้าง วัดบ้าง สำนักสงฆ์ สำนักชีบ้าง จะเอาเงินไปสร้างพระแก้ว แล้วก็แป๋ว วัดเสียเงินแล้วยังไม่กล้าพูดเลย เพราะอับอาย ขายขี้หน้า แต่คนชั่วลอยนวล เอาเงินไปใช้ง่าย ๆ หากินกับวัดแบบนี้ไม่เจริญแน่ครับ

หมายเหตุ
บางวัดโทรศัพท์มาเล่าให้ผมฟัง ว่าถูกหลอกไปแล้วกี่ล้านบ้าง กี่แสนบ้าง ก็ท่านอย่าเชื่อใครง่าย ๆ นะครับ แล้วไม่ต้องอายครับ หากรู้ว่าถูกหลอก ให้ดำเนินการตามกฏหมายด่วนนะครับ อย่าให้พื้นที่กับคนชั่วในสังคมชาวพุทธที่ดีนะครับ ต้องขีดวงให้เขาออกไป และอย่าเชื่อใคร

 

ผมเองรู้ความเคลื่อนไหวของมิจฉาชีพกลุ่มนั้นอยู่เหมือนกัน เนื่องจากลูกน้องช่างแก้วของผม เขาจะรายงานผมแทบทุกครั้งที่มีคนมาถามข้อมูลจากเขา ก็เพราะต้องการข้อมูลไปหลอกพระบ้าง สำนักบ้าง เพื่อให้ข้อมูลใกล้เคียงความจริงมากที่สุด พอลูกน้องช่างแก้วผมมารายงานผม ผมก็พอทราบแล้วว่า คงมีการเคลื่อนไหวในวงการที่จะนำมาซึ่งการไปหลอกเงินวัด

แต่ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากลูกน้องผมมันซื่อบื้อ มันนึกว่าจะจ้างมันไปทำงาน มันจะได้เงินไปเลี้ยงครอบครัว แต่ผมรู้ทันทีว่า มันโกงแน่ แล้วก็เป็นจริง มันเอาเงินวัดไปกอดไว้เล่น ๆ 7 เดือนแล้ว ไม่ได้ทำอะไรแม้แต่นิดเดียว ทางวัดทวงของก็ไม่ได้ ไม่มี

อีกวัดที่โทรมาหาผม บอกว่ามันจะเอาตั้งกี่สิบล้านบาท ผมบอกว่า อย่าให้มันนะครับ มันไม่มีแม้แต่ประสบการณ์การหลอมแก้วแม้แต่น้อย ความรู้ก็มาจำขี้ปากผมกับลูกน้องช่างแก้วผมไปเล่าให้พระฟัง มันไม่มีแม้แต่ความรู้จริง ประสบการณ์จริง มันจะเอาเงินวัดไปแล้ว หายไปเลย

พระภิกษุอีกรูปที่โทรมารูปนี้ฉลาดหน่อย บอกว่า หาในกูเกิ้ล พิมพ์เกี่ยวกับคนสร้างพระแก้วแล้วพบผมในเวปพลังจิต อ่านข้อมูลแล้วน่าเชื่อถือว่า ผมนี่แหละตัวจริง เสียงจริง ของจริง จึงโทรมาบอกผมว่า มิจฉาชีพคนนั้น ชื่อนั้น เขาจริงหรือเปล่า เพราะเขาจะเอามัดจำวัดหลายสิบล้านบาท ผมบอกเลยว่า ไม่จริง อย่าเชื่อใคร

ใครจะปรึกษาผมได้ทุกเรื่อง เบอร์มือถือผมขณะนี้นะครับ เปลี่ยนมาเป็น 087-7459995 ผมไม่รับเงินใครทั้งนั้น ไม่มีการสร้างพระจากผมอีกแล้ว ผมจึงกล้าประกันเลยว่า ท่านไม่ต้องเสียเงินให้ผม ผมไม่รับสร้างให้ใครอีก

 

มายกกระทู้ครับ