รู้ไป เห็นไป

"ยอดแห่งธรรม คือใจ"

" .. เมื่อผู้ปฏิบัติไป "รู้ไป เห็นไป ก็ทราบเฉพาะตัว"
ใครไม่รู้ แต่ตัวเองก็รู้อยู่กับตัวโดยเฉพาะ ประกาศให้คนอื่นเห็น แสดงให้คนอื่นเห็นไม่ได้

แต่ธรรมอัศจรรย์นั้นก็แสดงอยู่กับตัวตลอดเวลา
“อกาลิโก” นี่แหละ "ท่านว่าธรรมแท้รู้อยู่กับหัวใจนี่แหละ" อยู่กับผู้รู้นี้ ไม่อยู่ในที่ไหน ๆ

จงกำหนดลงไปในจิตนี้ อันใดที่มาเกี่ยวข้องพัวพันกับธรรมชาตินี้
ที่ทำให้มัวหมองไป ให้พยายามแก้ไข ให้พยายามปัดเป่า แยกแยะกันด้วยสติปัญญา อย่าท้อถอย

นี้แหละ ธรรมสาระ คือใจ "ยอดแห่งธรรม คือใจ" ยอดแห่งความไว้วางใจ
ก็คือ "ใจที่บริสุทธิ์จากสิ่งที่จอมปลอมทั้งหลายแล้ว"

"ศาสนาท่านสอนลงที่กาย วาจา ใจนี้" และ "ใจนี้แหละ คือภาชนะอย่างเอก"
เหมาะสมอย่างยิ่งกับธรรม ไม่มีภาชนะใดที่จะเหมาะสมกับธรรมยิ่งกว่าใจ

“มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยา”
ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน สำเร็จแล้วด้วยใจ ลงที่นี่ ธรรมก็ไหลลงที่ใจ ที่อื่นไม่มี

"ปล่อยวางที่ใจแล้ว บริสุทธิ์ที่ใจแล้ว หมดปัญหาทั้งมวลในสมมุติทั้งสามโลกธาตุ" .. "

(พระอรหันต์ในยุคปัจจุบัน ท่านได้เทศนาสอนไว้)