"วิธีจัดการกับอารมณ์ร้าย" (ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต)

ในห้อง 'พุทธศาสนา และ ธรรมะ' ตั้งกระทู้โดย Komodo, 25 พฤษภาคม 2012.

  1. Komodo

    Komodo หัวหน้าศูนย์ประชาสัมพันธ์ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    8 สิงหาคม 2006
    โพสต์:
    11,612
    กระทู้เรื่องเด่น:
    145
    ค่าพลัง:
    +104,605
    [​IMG]

    "วิธีจัดการกับอารมณ์ร้าย" โดย ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต



    ...อารมณ์ร้าย คือ ความกลัว ความกังวลกลุ้มใจ ความร้อนใจ ความห่วงใจ
    ความเกลียด ความโกรธ ความหึงหวง ความริษยา ใจคอเหี่ยวแห้ง
    ความโศก ความตื่นเต้น ความเสียใจ โทมนัส ความบ่นเพ้อรำพันด้วยเสียใจ
    โหยหวน โศกเศร้า คร่ำครวญถึง มืดมน ความเสียใจ ตรอมใจ

    เมื่ออารมณ์ร้ายเหล่านี้เกิดขึ้นในใจ จงหายใจเข้าให้ลึก ๆ
    สร้างมโนภาพสูดเอากำลังงานของชีวิตที่อยู่ในสากลโลก
    (The universal supply of life energy)
    อำนาจ ความเข้มแข็งและกำลังเข้าไป

    เมื่อหายใจออกจงนึกขับอารมณ์ร้ายเหล่านี้ออกมา
    และเพ่งกล่าวในใจว่า "ออกไป ออกไป ออกไป"
    พร้อมกับทำความรู้สึกว่า อารมณ์ร้ายเหล่านี้ออกไปจากใจแล้ว
    ปฏิบัติอย่างนี้จนกว่าอารมณ์นั้นจะจางหายไป

    ถ้าไม่หายอย่าเพิ่งเลิก หรืออีกอย่างหนึ่ง เพ่งดูอารมณ์ร้าย
    เหล่านั้นที่เกิดขึ้น แยกใจออก เหมือนกับดวงจันทร์แยกออกจากเมฆ

    อารมณ์ร้ายเหล่านี้เป็นเมฆหมอกจะมาบังใจ ตามปกติไม่ได้อยู่ที่ใจ
    มันจรมาเป็นครั้งคราว เหมือนมารมาผจญหรือลองใจว่า
    เราจะเข้มแข็งหรือไม่ ถ้าเรามีกำลังต่อต้านพอ
    ค่อย ๆ จางไปทีละน้อย ๆ จนมันหลบหน้าหายไป

    ในทางตรงกันข้าม ถ้ากำลังใจต่อต้านไม่พอ
    มันก็กำเริบได้ใจ ผจญเราล่มจมป่นปี้ไปเหมือนกัน
    เพราะฉะนั้นเวลามันเกิดขึ้น ให้มีสติระลึกว่า
    เวลานี้เจ้าอารมณ์ร้ายเหล่านั้นเกิดขึ้นแก่เราแล้ว
    วางใจเฉยเพ่งดู ต่อต้าน อย่างสงบ นึกในใจว่า
    "ปล่อยมันไป อย่ายึดมันไว้ สักประเดี๋ยวมันก็ค่อย ๆ จางหายไป"

    อารมณ์ร้ายเหล่านี้อ่อนแอ เหมือนเมฆในท้องฟ้า
    สู้กำลังที่เข้มแข็งไม่ได้เว้นไว้แต่เราจะชอบมัน
    แล้วเลี้ยงมันไว้เป็นมิตรสหายสนิทกับใจ
    มันก็จะทำลายใจเราทีละน้อย ๆ เหมือนสนิมกัดเหล็กให้กร่อนไปทีละน้อย

    เพราะฉะนั้นอย่าประมาท จงระวังให้มากอย่างที่สุด
    จงอย่าสมาคมกับอารมณ์เหล่านี้เป็นอันขาด

    ในทางตรงกันข้าม ถ้าอารมณ์ดีมีประโยชน์
    ที่ให้เกิดความกล้าหาญบากบั่น วิริยะ อุตสาหะ เข้มแข็ง
    อดทนก้าวหน้า เหล่านี้ควรรักษาไว้ และบำรุงให้เจริญ วัฒนาถาวรยิ่ง ๆ ขึ้น
    เหมือนกับดวงจันทร์ที่ปราศจากเมฆหมอกฉะนั้น...

    ธมฺมวิตกฺโก ภิกฺขุ
    เจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต


    ที่มา : FB ธรรมโอสถ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 25 พฤษภาคม 2012
  2. มะบอม

    มะบอม เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    5 สิงหาคม 2009
    โพสต์:
    1,255
    ค่าพลัง:
    +5,352
    สาาาาาาาาาาาาาาาาาาธุ
     
  3. HomeOfMe

    HomeOfMe Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    30 มกราคม 2011
    โพสต์:
    20
    ค่าพลัง:
    +77
    ขอบคุณค่ะ เป็นประโยชน์อย่างมากเลยค่ะ
     
  4. tuta868248

    tuta868248 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    12 มิถุนายน 2006
    โพสต์:
    564
    ค่าพลัง:
    +1,117
    สาธุคะ เวลาของหายนะคะหาไม่พบคิดหายไปไหนนา ให้พูดว่า " ธมฺมวิตกฺโก " ท่านจะพบของที่หายคะ ลองทำดูนะคะสาธุคะบุญรักษาคะ
     
  5. rungdao

    rungdao เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 พฤศจิกายน 2010
    โพสต์:
    2,019
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +10,731
    เผลอไปคบมันมานานมาก...จนชินและเกิดไปชอบมันขึ้นมา จนถึงทุกวันนี้เวลาตามไปดูมันจึงได้รู้ว่าที่ฆ่ามันไม่ตาย ไล่มันไม่ไป เพราะจิตเราไปยึดชอบมันเข้าเหมือนผู้หญิงตาบอดไปหลงรักผู้ชาย เขาว่าซ้ายก็ซ้ายเขาว่าขวาก็ขวา เขาขยับเราเขยื้อนคล้อยตามไปทุกฝีก้าว ....
    มาวันนี้จะเอาชนะ พี่โกรธ น้องเศร้า คุณอิจฉา ไอ้ความกลัว มันยากกกกกเหลือเกิน ทุกวันนี้เหลืออยู่สองตัว คือ ความโกรธและความกลัว แต่ก็ปักธงประกาศสู้รบกับมัน โดยเอาสังขารและชีวิตที่เหลืออยู่เป็นสนามรบ รบร้อยครั้งแพ้ไปแล้วสองพันครั้ง แต่ก็ยังจะสู้ต่อไปเรื่อยๆๆๆ
    จนกว่าจะมี ...สักครั้ง...ที่ทำได้
    อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะกำลังคิดจะตั้งกระทู้ถามอยู่แล้วเชียว สาธุ สาธุ สาธุ
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 18 กันยายน 2012
  6. JoJoz

    JoJoz สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 มีนาคม 2012
    โพสต์:
    54
    ค่าพลัง:
    +20
    ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นเหยื่อของมัน รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดี เป็นพลังงานลบ ยิ่งรู้สึก ยิ่งคิดมากเท่าไร
    ตัวเราเองจะยิ่งแย่ ทั้งร่างกายและจิตใจ พยายามที่หยุด ที่จะเปลี่ยน ความคิดและความรู้สึกร้ายๆออกไปจากจิตใจ แต่ยิ่งทำเหมือนยิ่งฝืน ยิ่งยึดมันไว้นานขึ้นไปอีก จะหยุดคิด กลับยิ่งคิด
    จะนิ่งกลับยิ่งร้อนรุ่ม ใจมันร้อนเป็นไฟ อึดอัด ทรมาน คล้ายไฟสุ้มอก สติก็ยิ่งเลือน
    มีแต่ความกระหายที่จะตอบสนองต่อมัน มีทางเดียวเท่านั้นที่จะชนะมันได้คือ "จงปล่อยวาง"
    วางจากอารมณ์ทุกอย่างได้เมื่อไร สติปัญญามันจะมาเองของมันโดยที่ไม่ต้องถามหาเลย
     

แชร์หน้านี้

Loading...