ศีลนั้นอยู่ที่ไหน มีตัวตนเป็นอย่างไร

ศีลนั้นอยู่ที่ไหน มีตัวตนเป็นอย่างไร
ใครเป็นผู้รักษาแล้วก็รู้ว่าผู้นั้นเป็นตัวศีล
ศีลก็อยู่ที่ตนนี้ เจตนาเป็นตัวศีล เจตนาคือจิตใจ
คนเราถ้าจิตใจไม่มีก็ไม่เรียกว่าคน มีแต่กายจะทำอะไรได้
ร่างกายกับจิตต้องอาศัยซึ่งกันและกัน
เมื่อจิตไม่เป็นศีล กายก็ประพฤติไปต่างๆ มีโทษต่างๆ
ผู้มีศีลแล้วไม่มีโทษ จะเป็นปกติแนบเนียน
ไม่หวั่นไหว ไม่มีเรื่องหลง
กายกับจิตเราได้มาแล้ว มีอยู่แล้ว
ได้มาจากบิดามารดาพร้อมบริบูรณ์แล้ว จะทำให้เป็นศีลก็รีบทำ
ศีลมีอยู่ที่เรานี้แล้ว รักษาได้ไม่กี่กาลก็ได้ผลไม่กี่กาล
ผู้มีศีลย่อมเป็นผู้องอาจ กล้าหาญ ผู้มีศีลย่อมมีความสุข
ผู้มีศีลจักมั่งคั่ง ไม่อด ไม่อยาก ไม่ยาก ไม่จน
ก็เพราะรักษาศีลได้สมบูรณ์
จิตดวงเดียว เป็นศีล เป็นสมาธิ เป็นปัญญา
ผู้มีศีลแท้ เป็นผู้หมดเวร หมดภัย

(พระอรหันต์ยุคกึ่งพุทธกาลท่านได้กล่าวไว้)

 

ตั้งใจงดเว้นในเรื่องที่ศีลได้บอกไว้ ก็เป็นศีลขึ้นมาทันทีครับ
แค่ตั้งใจรักษาก็เป็นแล้ว

 

พระอรหันต์ยุค กึ่ง พุทธกาล ท่านได้กล่าวสอนไว้ดีแล้ว กราบท่านเหนือเศียรเกล้า