สติปัฏฐาน ๔

อยากก็กินไปสิวะ ก็อยากของแก...บ่นทำ.แปะ..(...)..หาพระแสงของ้าว อะไร เรื่องของ..แก(มึง).....อิอิ

 

ไม่ใช่ผมทำ ไปเห็นคนอื่นเขาทำ ตั้งแต่เด็กอะนะ เวลาเห็นจะรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ จิตนี่ลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม มันรู้สึกวูปลงไป รู้สึกไม่อยากมอง ไม่อยากดู รับไม่ไหว
อันเนี้ยเป็นอาการใหม่ สงสารแล้วรู้สึกอย่างที่บอก มีชิวิตขึ้นมาในโลกเพื่อเบียดเบียนกันแท้ๆ
มันคิดขึ้นมาเป็นชุด เป็นชุด ของมันเองเลย อย่างกะมีคนมาโปรแกรมไว้

อาการใหม่ไง เลยต้องถามตรวจสอบไว้ก่อน อิอิ

 

สมัยเรียนมัธยม ผมไปอาศัยบ้านป้า เพราะบ้านผมอยู่ นอกตัวอำเภอ
หน้าที่คือ ทำอาหารด้วย..ทีนี้ ป้าก็ชอบ ซื้อ ปลา กบ เขียด เป็นๆ มาขังไว้ ให้ผมทำอาหาร...ผมต้องฆ่ามันโดยที่ผม โคตรเกลียดเลย..แต่ก็ต้องทำ ต้องฆ่า

คุณว่า เป็นคุณ จะรู้สึกยังไงล่ะ..อิอิ

 

ผมไม่ทำครับ โยนมีดมา ผมโยนมีดกลับ บอกริวไม่ยุ่ง

ถ้าอ้างว่ามีแขกรอกิน ผมก็จะบอกไปว่า ให้แขกมาเชือดแดรกเอง

จบปิ๊ง คริคริ^^

 

เขาเป็นเจ้าของบ้าน...เราเป็นหลาน เป็นเด็ก...เขาจะกระโดดถีบสองเท้าออกจากบ้านเอาน่ะสิ...ก็นี่ไง ผมยกตัวอย่างว่า...โดนบังคับ หลีกเลี้ยงมิได้ ไง

 

ดังนั้น การฆ่าสัตว์...ไม่มีใครทำลงไปด้วยความสุข ความพอใจ หรอก
ใครๆก็อยากทำ ไอ้ที่ทำแล้วสบายใจ สุขใจ

 

ทำไมจะไม่ได้ เคยทำรึยังละ คนในบ้านจะรู้นิสัยผมดีเลยหละ เขาถึงไม่เคยมายุ่งกับผมเลย
ยกตัวอย่าง เขาใช้ให้ผมไปซื้อปลาที่ตลาด บอกเอาสดๆระบุร้านค้าเป้าหมายมาชัดเจน นั่นหมายถึงให้ผมไปชี้นิ้วว่าจะเอาปลาตัวไหน แล้วแม่ค้าจะทุบหัวมาให้
ผมนี่เลยครับ เดินไปรอบตลาด หาร้านที่มันเอาปลาตายๆมาขาย ผมก็ซื้อร้านนั้น ผมก็บอกที่บ้านไปว่านี่ก็สด เนื้อปลายังไม่นิ่มเลย

ตั้งแต่นั้นมา เลิกใช้ผมไปซื้อเลย ไม่พอ ผมยังสอนให้เลิกทุบๆ หัวปลา กบ ซะบ้าง
ก็ได้ผลแฮะ เพลาๆลงไปเยอะ^^


ไอเรื่องรังเกียจร่างกายเนี่ยมันของใหม่ พึงมาไง เลยงงๆนิดหน่อย ไม่นับเรื่องธง เรื่องธาตุ ที่เคยคุยกับคุณวอนนี่ เอาไว้ตะก่อนอะนะ มันหายไปนานแล้วไม่มีปัญญาเรียกคืนกลับ ก็ยอมรับตัวเองไปว่าอินทรีย์ยังอ่อน ยังไม่พอ ก็มาไล่เก็บแต้มเอากับของพวกนี้เล็กๆน้อยๆไปก่อนนี่แหละ ^^

 

แต่มีสิ่งหนึ่ง ในใจผมคือ ผมอยาก ฆ่าคนชั่ว...ทิ้งลงนรกไปให้หมดเลย ด้วยมือของผมเอง (อย่าถามผมนะว่าคนชั่วคือยังไง ก็คนที่ผมเห็นว่า เอาดีไม่ได้ นั่นแหล่ะ)

 

ไม่มีคนชั่วครับ มีแต่คนที่ถูกอวิชชาปิดบังเอาไว้มิด คนชั่วคนนั้นในอนาคตอีก 50 กัป อาจกลายเป็นท้าวสักกเทวดา ก็ได้ในชาติหนึ่ง^^

 

ก็ บ้านตัวเอง ปฏิเสธ พ่อแม่ ตนเองก็พอได้สิ...แต่นี่ผมไปอาศัยอยู่บ้านคนอื่นเขา..ไง ปฏิเสธยาก
...
เรื่อง รังเกียจร่างกายเนี่ย มันของเก่าชัดๆ กรรมฐาน5 ขนเล็บผมหนังฟัน...เขาให้ดูความเสื่อมตามจริง...ไม่ได้ให้ไปเพ่งว่า มันเป็นของบูดเน่าน่ารังเกียจสักหน่อย...รังเกียจร่างกายตนเองก็เป็น...มิจฉาทิฐิสิครับ

เคยเห็น หลายคน บอก เกลียดร่างกายของความเป็นมนุษย์ขี้เหม็น กลับไปยกย่อง เทพเทวดา ไปโน่น....ลืมความเป็นจริงของตนเอง หลงผิดแบบนี้ จะมีหน้าค้นพบสัจธรรม อริยสัจ ได้ยังไงกัน

 

ก็ไช่ ...แต่เมื่อไหร่ จะกลายเป็นคน หมดอวิชชากันได้เสียทีล่ะ...น่าเบื่อ

 

ถ้าเด็กๆคุณวอนนี่มีจุดยืน ผมว่าใครก็บังคับคุณไม่ได้ แล้วไปทำความดีอื่นชดเชยเช่นขยันกวาดบ้าน แต่ชางเถอะมันเรื่องเด็กๆผ่านมาแล้วนิ ก็แผ่เมตตาให้กบ ปลา พวกนั้นบ่อยๆก็แล้วกันเนอะ

ปล่าวๆ ไม่ได้รังเกียจแบบนั้น รังเกียจแบบอยากให้พ้นๆไปจากร่างกายนี้ ขออภัยผมอธิบายน้อยไป(อธิบายธรรมไม่ค่อยเก่งหงะ) คือแบบประมาณนั้นแหละ อยากพ้นจากกาย แต่ก็ทำไม่ได้ ก็ประมาณนี้แหละ^^

 

ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว
ไม่มี ประเด็น

 

ต่อที่อ้างอิง *

* ข้อความว่า "กายในกาย" นี้ อรรถกถาอธิบายไว้ถึง ๔-๕ นัย โดยเฉพาะชี้ถึงความมุ่งหมาย เช่น ให้กำหนดโดยไม่สับสนกัน คือ ตามดูกายในกาย ไม่ใช่ตามดูเวทนา หรือจิต หรือธรรม

ในกาย อีกอย่างหนึ่งว่า ตามดูกายส่วนย่อย ในกายส่วนใหญ่ คือตามดูกายแต่ละส่วนๆ ในกายที่เป็นส่วนรวมนั้น เป็นการแยกออกดูไปทีละอย่าง จนมองเห็นว่าทั้งหมดนั้นไม่มีอะไร นอกจากเป็นที่รวมของส่วนประกอบย่อยๆ ลงไป ไม่มี นาย ก. นาง ข. เป็นต้น เป็นการวิเคราะห์หน่อยรวมออก หรือคลี่คลายความเป็นกลุ่มก้อน เหมือนกับลอกใบกล้วยและกาบกล้วย ออกจากต้นกล้วย จนไม่เห็นมีต้นกล้วย ดังนี้เป็นต้น

(เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม ก็พึงเข้าใจทำนองเดียวกัน)

 

อาจารย์อารมณ์เสียอีกแระ เด๋วเบาหวานขึ้น

ขัดใจไม่ได้นะอาจารย์ คิกๆๆๆ

อย่าคิดไปไกลเลย เอายังงี้ก่อน เอาพื้นๆก่อน คือทำบุญ ทำทาน ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า ปิดทอง 9 วัด ปิดทองฝังลูกนิมิต ปล่อยนก ปล่อยปลา ฯลฯ แค่นี้ก็ไปสวรรค์แล้ว

 

สติปัฏฐาน 4 ข้อนี่ ไปบอร์ดไหนๆก็ยกขึ้นไถ่ถาม ถกเถียงกัน ที่พันทิพ ก็มีหลายกระทู้

นำมากท.หนึ่ง

https://pantip.com/topic/36427124

ผมไม่แตกฉานใน อานาปาณสติ....แค่เคยนั่งสมาธิดูลม พุทโธ

ถ้าอาจารย์วรณ์นิจะพูดธรรมะระดับสูง ซึ่งเลยขั้นทานไป ควรศึกษาหลักก่อน

อานาปานะ ได้แก่ ลมหายใจเข้า กับ ลมหายใจออกของคนเราที่เป็นส่วนกายนี่แหละ

ในกัมมัฏฐาน 40 อย่าง อนุสสติ 10 อย่าง อานาปานสติ อยู่ข้อ 9

กายานุปัสสนา (ข้อ 1) ในสติปัฏฐาน 4 ข้อ วิธีทำในอิริยาบถนั่ง ก็ใช้ลมเข้า-ออก เป็นที่ตั้งของสติ
อิริยาบถเดิน ก็ดูรู้ทันอาการก้าวๆเดินๆไป เป็นต้น เป็นที่ตั้งของสติ

ดังว่านั่น ยังต้องมีเทคนิคในการทำอีกมาก เช่น จะทำให้เป็นสมถะ (สมาธิ) ล้วนๆก็ได้ จะทำให้เป็นสติปัฏฐาน 4 ข้อ (วิปัสสนา) ก็ได้ อยู่ที่ว่า เราๆท่านๆรู้เข้าใจมันแค่ไหน

 

“ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่หมั่นประกอบความเพียร ในการฝึกอบรมจิต ถึงจะมีความปรารถนาว่า ขอจิตของเราหลุดพ้นจากอาสวะเถิด ดังนี้ จิตของเธอจะหลุดพันไปจากอาสวะได้ ก็หาไม่ .... เหมือนไข่ไก่ ๘ ฟอง ก็ตาม ๑๐ ฟอง ก็ตาม ๑๒ ฟอง ก็ตาม ที่แม่ไก่ไม่นอนทับ ไม่กก ไม่ฟัก ถึงแม้แม่ไก่จะมีความปรารถนาว่า ขอให้ลูกของเราใช้ปลายเล็บ หรือจะงอยปาก ทำลายเปลือกไข่ออกมาโดยสวัสดีเถิด ดังนี้ ลูกไก่ จะใช้ปลายเล็บ หรือจะงอยปาก ทำลายเปลือกไข่ออกมาได้ ก็หาไม่” (สํ.ข.17/261/186)