สมัยพุทธกาล คนที่ไม่ได้นั่งสมาธิ แต่บรรลุธรรมได้ เพราะอะไร?

สมัยโบราณคนอยู่อาศัยกลมกลืนกับธรรมชาติ ไม่พยายามจัดการความคุมธรรมชาติ วัตถุสิ่งเร้าก็ไม่มีมากมายเหมือนสมัยนี้ เป็นภาวะที่เอื้ออำอวยต่อการเข้าถึงสัจธรรม จิตของคนโบราณหรือคนที่อยู่ในธรรมชาติที่เงียบสงบจะนิ่งมากๆ ดูอย่างพวกคนป่าชาวอะบอริจินในออสเตรเลียบางเผ่าสามารถสื่อสารกันทางโทรจิตได้ หรือชาวอินเดียนแดงพื้นเมืองแถบอลาสก้าสามารถระลึกชาติและทำนายการถือกำเนิดในภพชาติต่อไปของตัวเองได้ แต่สมัยนี้ไม่รู้ยังมีอยู่หรือเปล่า ขออนุโมทนา สาธุ ให้กับคุณ จขกท.ด้วย

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

อนุโมทนาครับ ถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และในอนาคตไม่มีสิ้นสุดไม่มีประมาณ พร้อมเหล่าพระสาวกของพระพุทธเจ้าทุกท่านทุกองค์ไม่มีสิ้นสุดไม่มีประมาณ สาธุ มหาสาธุ

 

การปฏิบัติทรรคมีองค์ ๘

...... พอมาได้ฟังพระสัมมา สัมพุทธเจ้าตรัสย่อๆ สั้นๆ ว่าเรื่องบุญ เรื่องบาปเป็นอย่างนี้ การวางใจที่พอเหมาะพอสม
เป็นอย่างนี้ก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันข้างทางนั่นเอง

สำหรับพวกเราในยุคนี้ แม้สภาพสิ่งแวดล้อม จะไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเอื้ออำนวยต่อการบรรลุธรรมนัก ก็อย่าเพิ่งท้อแท้ ให้ตั้งใจฝึกตัวเองเรื่อยไป

ถึงแม้ว่าฝึกแล้ว จะยังไม่ได้ผลดีเหมือนในยุคพุทธกาลก็ตาม แต่อย่างน้อยเราก็ได้เพาะนิสัยรักการฝึกสมาธิ
เพาะนิสัยรักการปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ เป็นชีวิตจิตใจ ติดตัวของเราไปในภายภาคหน้า ซึ่งไม่ว่าจะชาตินี้ หรือชาติไหนก็ตาม เมื่อการอบรมบ่มนิสัยของเราดีพอ บารมีแก่กล้าพอ เมื่อไป พบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเหล่าพระอรหันต์ในเบื้องหน้า
เราก็สามารถจะบรรลุธรรมได้ง่ายๆเช่นเดียวกับพระอรหันต์ในยุคพุทธกาลเหมือนกัน เพราะว่าเราได้เดินตามรอย
ของท่านมานั่นเอง (deejai) (deejai) (deejai)

 

ปัญญาคือแสงสว่างทางจิต แต่ไม่ใช่จิตเห็นแสงสว่างขอรับ อนุโมทนาบุญด้วยขอรับ

 

ดูกาย ดูใจ เท่านั้นพอ ให้รู้ที่ลมหายใจเข้าออก
หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ กำหนดไปเรื่อย ๆ เว้นไว้แต่นอนหลับ
ผมก็ฝึกอยู่เหมือนกัน แต่สติอ่อน พลังจิตก็เลยอ่อนตามไปด้วย
ต้องความเพียร และขันติ บารมี 10 ทัศน์เต็มเมื่อไร
จะขอตั้งจิตตั้งใจไปนิพพานเพี่ยงอย่างเดียวเท่านั้น
ในชาตินี้ และตลอดชาติทุกชาติไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน

 

ผมตอบตามความเห็นผมนะครับว่า สมัยพุทธกาล คนที่ไม่ได้นั่งสมาธิ แต่บรรลุธรรมได้ เพราะอะไร?
1) ผู้ฟังธรรมเป็นผู้มีพระญาณบารมี และมีองค์ธรรมอยู่ก่อนบ้างแล้ว เพราะอินเดียเป็นแหล่งอภิปรัชญาที่มีความหลากหลายในความคิด ความเชื่อ และความศรัธรา จึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีความรู้องค์ธรรมอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่สามารถรวบยอดทางความคิดที่เป็นเอกลักษณ์ได้อย่างลึกซึ้ง และโดดเด่นเท่ากับองค์พระศาสดา
2) ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร สามารถทำความเข้าใจได้โดยง่าย เพราะสื่อสารภาษาเดียวกัน ทำให้ได้เข้าใจความหมายเดียวกัน ตรงประเด็น และไม่เบี่ยงเบน ที่สำคัญไม่ปรุงแต่งใดๆ ให้เกินไปกว่าผู้ฟังธรรมจะบรรลุมรรคผลได้
3) ธรรมที่พระองค์ทรงแสดงไม่สลับซับซ้อน เป็นสัจจะธรรมที่รู้แจ้ง ธรรมดา และเข้าถึงธรรมชาติที่สุด ไม่วิจิตรพิศดารจนเกินไป สามารถแสดงให้คนเข้าถึงการบรรลุธรรมตามจริตแต่ละคนได้อย่างเหมาะสม

......เท่านี้ก่อนนะครับ

 

Like