"สยามรัฐนี่แหละจ้ะ ต่อไปจะรวยที่สุดในโลก"

...ฉันเคยไปเปิดประตูไว้ เห็นทางเดินแห่งมรรคแล้วว่าไปได้จริง ฉันเลยกลับมาบอกโยมว่าทางนิพพานมีอยู่จริง นรกมีอยู่จริง สวรรค์มีอยู่จริง ที่ตั้งแห่งเมืองมีอยู่จริง ฉันเลยกลับมาบอก ก็เรียกว่าได้เป็นการตอบแทนคุณที่เคยมีบุพกรรมร่วมกัน แต่เมื่อฉันบอกแล้ว ชี้ทางแล้ว โยมไม่ไป โยมไม่เดิน โยมไม่กิน ไม่รับ ฉันก็ต้องวางเฉย เพราะเรียกว่าได้ทำหน้าที่แล้ว ดังนั้น สิ่งที่ฉันกล่าวนี้จะมีจริงหรือไม่นั้น โยมต้องลองเดินเอง สัมผัสเอง กระทำขึ้นไปเอง อีกสี่ปีทุกอย่างมันถึงจะปรากฏให้โยมเห็น นั่นก็ว่า อีกสี่ปี โยมฝากบุญกุศลอันใดไว้ บุญกุศลนั้นแลจะช่วยอุดหนุนค้ำจุนโยมให้ออกดอกออกผล

คนเมื่อกำหนดรู้ได้แบบนี้ว่าอีกเท่าไหร่ ฉันว่าโยมน่าจะพึงพอใจนะจ๊ะ อย่างน้อยก็รู้เวลาเกิด รู้เวลาตาย เพราะอีกสี่ปีเกิด อีกสี่ปีก็จะดับ นั่นก็หมายถึงว่าสี่ปีย่อมมีผู้บรรลุธรรม สี่ปีย่อมมีผู้ดับ มีการเกิดการตายเกิดขึ้น เขาเรียกว่าโลกแห่งสามพิภพจะถูกเปิดออก หนึ่ง เกิดจากธรณีแยก สอง มนุษย์จะเกิดความตายเกิดขึ้น สาม มนุษย์จะเข้าถึงคุณงามความดีมากยิ่งขึ้น นี่ไงล่ะจ๊ะ โลกพิภพจะถูกเปิดอีกสี่ปีข้างหน้า สวรรค์ นรก และโลกมนุษย์จะมองเห็นกันหมด ฟังแล้วเป็นยังไงจ๊ะ ถึงเวลานั้นโยมจะขำไม่ออก...

ฉันมาบอกให้โยมรู้ก่อน โยมจะได้ไม่ตื่นเต้นมากไงล่ะจ๊ะ ...แต่เมื่อถึงเวลาแล้ว ความสลดสังเวชจะบังเกิดขึ้นทุกหย่อมหญ้า แต่ก็ยังไม่หนักขนาดนั้น ดังนั้น สิ่งการใดที่โยมยังไม่ได้ทำอะไร ขอให้โยมทำไว้ แล้วมันจะมาหล่อหลอมเป็นกุศล เป็นบุญบารมีที่จะป้องกันภัยโยม ดังนั้น การต่อเรือครั้งนี้มีอานิสงส์มาก เรียกว่าสร้างวิหารเป็นธรรมทาน ให้ใครต่อใครในภายภาคหน้าได้มาอาศัย เท่ากับว่าบุคคลผู้นั้นอธิษฐานจิตปลูกต้นโพธิ์ต้นไทรให้นกกาได้มาพักพิง ได้อาศัย จึงเรียกว่าบุญในครั้งนี้จึงเป็นบุญมหาบุญยิ่งนัก แม้โยมจะเกิดตายอีกร้อยชาติพันชาติ โยมก็ไม่เข้าถึงในบุญนี้ เพราะเรียกว่าเวลานี้ได้มาถึง ดังนั้น ใครจะอยู่ ใครจะไม่อยู่ ฉันก็ได้หาว่าจะสนใจไม่ แม้เพียงคนเดียวที่สำเร็จธรรม ก็คุ้มค่าในการมา

(หลวงปู่เจ้าคะ แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นขึ้นแล้ว เราจะใช้ศีลปกปักรักษาเราได้ไหมคะ?) โยมไม่ต้องใช้หรอกจ้ะศีลน่ะ เมื่อถึงเวลา เขาจะทำหน้าที่ของเขาเอง เหมือนกรรม เมื่อมันถึงเวลาให้ผล กรรมมันก็สนองในตัวมันเองอยู่แล้ว เข้าใจไหมจ๊ะ เหล็กน่ะ แม้ปลวกมดทั้งหลายมันไม่กิน สนิมมันก็กินในตัวมันเอง มนุษย์ก็เหมือนกัน มีทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว มันมีกรรมอะไรมากกว่า กรรมนั้นก็ให้ผลมากกว่าเป็นธรรมดา ไม่สามารถรอดพ้นไปได้ในโลกนี้ ไม่ว่าสิ่งใดก็ตาม คนใดที่จะรอดพ้นได้ บุคคลนั้นเรียกว่าเจริญสติไว้แล้ว คนเจริญสติผู้นั้นจะมีธรรมรักษา เจริญสติมาก ดวงธรรมนั้นก็ยิ่งมาก เมื่อยิ่งมากแล้ว อันตรายใดๆ จะเข้ามาข้องแวะนั้น ก็เข้ามาได้ยาก อุปมาเหมือนมีอะไรอารักขาอยู่ เข้าใจไหมจ๊ะ

บุคคลใดที่เจริญอานาปานสติอยู่เป็นนิจก็ดี ภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทธัง สรณัง คัจฉามิก็ดี ผู้นั้นเรียกว่าได้อยู่ในวิมานแล้ว ในวิมานนั้นยังมีบริวารอารักขาอยู่ภายนอกอีก แล้วโยมว่าจะอบอุ่นไหมจ๊ะ นั่นเรียกว่าเป็นที่ปลอดภัยแล้วจากภัยทั้งปวง

(หลวงปู่ครับ แล้วประเทศที่เขาไม่มีพุทธศาสนาเล่าครับ จะเป็นยังไงบ้างครับ) อ้าว โยมก็เห็นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ รวยแค่ไหนก็ตายน่ะ สยามรัฐนี่ล่ะจ้ะเป็นผู้ที่ต่อไปจะรวยที่สุดในโลก รวยศีลรวยธรรมนะจ๊ะ โยมรู้ไหมจ๊ะ รวยศีลรวยธรรมน่ะ เงินพันล้านกองเท่าภูเขาก็ซื้อในบุญบารมีนี้ไม่ได้ เพราะคนที่รวยจริงน่ะคนนั้นเรียกว่าพอแล้ว เรียกว่าเศรษฐี แต่คนที่มีเป็นร้อยล้านพันล้านแต่ยังไม่พอ นั่นเรียกว่ายังเป็นยาจกอยู่ ยังเป็นขอทานอยู่ ยังสร้างเวรสร้างพยาบาทอยู่ ยังสร้างกรรมอยู่ ยังไม่รวยจริง

ฉันจึงบอกว่าสยามรัฐนี้ เป็นบุคคลที่โชคดีที่สุดในโลก เพราะจะรวยที่สุดในโลกและจะปลอดภัยที่สุดในโลก แต่ไม่พ้นโรคไปได้ คือโรคตาย เข้าใจไหมจ๊ะ

 

สาธุ