สอบถามถึงสภาวะสมาธิค่ะ ผู้รู้ช่วยดูให้หน่อยค่ะ

เรื่องมีอยุ่ ตั้งแต่จำความได้เวลานอน จะมีอาการนึงเกิดขึ้นตอนกลางวัน ชอบตื่นแล้วนอนต่อ เกิดขึ้นช่วงราวๆ 9-10 โมงเช้า จะเป็นความรู้สึกว๊าบ วูบทั้งตัว อยุ่ในภวังค์แปลกๆ ถ้าจิตคิดหรือฝันเรื่องอะไรจะฝันเรื่องนั้น แต่ถ้าจะตื่นตอนเกิดความรู้สึกแบบนี้เช่นอยากลุกออกจากเตียงหรือขยับตัว กลับลุกไม่ขึ้น ขยับตัวไม่ได้ ต้องรวบรวมกำลังอยุ่นานกว่าจะลุกขึ้น มีหลายๆครั้งเกิดขยับแขนได้ หลี่ตามอง กลับมองไม่เห็นแขนตัวเอง ทั้งๆที่มีความรู้สึกถึงแขนที่ขยับอยุ่ชัดเจน เอาแขนที่มองไปเห็นสัมผัสร่างกายก็รู้สึก จนวันนึงเกิดภาวะนี้เลยสงสัย ซูมมองดูมือที่มองไม่เห็นของตัวเอง ปรากฏเห็นเป็นเส้นพลังงานใสๆ เป็นรูปมือ ถ้าไม่สังเกตุก็ไม่เห็น เพ่งดูอยุ่นานเห็นมือซ้ายนิ้วงออยุ่ ขยับมือไม่ได้ เลยเอามือในมโนข้างขวา ง้างนิ้วออก 5555 ครั้งหน้าเลยคิดว่าถ้าเกิดขึ้นอีกจะลองดูมืออีกว่าเห็นไหม มโนไปเองไหม วันนี้ตื่นมาก็ลองจับอารมณ์ให้เป็นสภาวะเดิม รออยุ่พักนึง ก็ยังไม่มา เริ่มสว่าง มีแสงแดด สาดหน้า สาดมือ ภาวะภวังค์นั้นก็เริ่มมา เลยทำการ ยกมือขึ้นมาดู ปรากฏเห็นเหมือนเดิม มือซ้ายเหมือนเดิมแต่เห็นชัดขึ้นไม่ต้องเพ่งดูใกล้ๆ มือขวา ชัดมาก เป็นฝุ่นผง เงาเข้มๆชัดกว่ามือซ้าย ก็สงสัยว่าทำไมไม่เท่ากัน เหมือนครั้งที่แล้ว แต่เห็นมือขวาต่างจากครั้งที่แล้ว เพ่งไปมาก็เห็น เหมือนเป็นแสงสีฟ้าๆ เหมือนฮีโรแกรมรึเปล่า เหมือนภาพที่อยุ่ในทีวี เป็นสี่เหลี่ยมเล็กๆรวมกันเป็นมือ แต่ไม่เสถียรเท่าไหร่ ดูแตกๆ ลองกำหนดลอมหายใจแบบมีสมาธิแล้วเพ่งมองดูมือในมโน ก็เห็นแสงว๊าบแปรบๆเกิดขึ้นตรงผ้าม่านหน้าต่า （ข้างขวาที่มองอยุ่ตรงกับหน้าต่าง） เห็นเป็นแสงสีรุ่งแว๊บมาแค่ 1 วิได้ ( คล้ายรูปตามไฟล์แนบ) ก้แปลกใจ เพราะไม่เคยเห็น เป็นสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้น พอมองไปรอบๆ ก็จะเห็นเหมือนพลังงานอะไรไม่รู้ลอยกระจายเต็มไปหมด เป็นดวงๆ บางครั้งก็เห็นคล้ายๆภาพที่เหมือน วุ้นในตาเสื่อม แต่เวลาปกติไม่เห็นนะ ไม่กล้าเพ่งมากเพราะกลัวผีกลัวเห็นผีนั่นแหละ เลยไปจดจ่อกับมือแทน สักพักก็รวมกำลังในการออกจากภวงัค์แล้วตื่นขึ้น บางครั้งตอนอยุ่ในอารมนี้ ถ้าจิตหลุด มันก็จะฝันเลย แต่ฝันมักจะอยุ่แค่รอบๆเตียงนอน แต่สังเกตุแล้วสิ่งของต่างจากที่เป็นจริงเลยคิดว่าฝันอยุ่ค่ะ เพราะเป็นคนนอนฝันทุกวันจริงๆ ต่างจากสามีเขาบอกเขาไม่เคยฝันเลย มีวันนึงเคยตื่นมากลางดึก แบบเคลิ้ม ๆมองสามีที่กำลังหลับอยุ่ เห็นเป็นร่างนึง หน้าเขา เรื่องแสง ขาวฟ้าระยิบระยับ สวยงามมาก นอนหลับตาอยุ่ แต่หน้าไม่เหมือนแฟน มองสีหน้าดูสงบเหมือนรูปปั้นที่หลับตาอยุ่ เราก็เอามือลูบๆหน้าเขาแล้วก็หลับไปต่อ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าฝันมโนตอนตื่นอีกรึเปล่า เลยอยากทราบว่ามีใครเคยเห็นกายทิพย์ตัวเองบ้างไหมค่ะ หรือคนที่ฝึกแล้วทำได้ อาการคล้ายๆที่เล่ามาไหมคะ ถ้าไม่ใช่จะเลิกตามดูสภาวะนี้ ถ้าใช้ควรทำยังไงกับมันต่อค่ะ เพราะส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ได้เคร่งเรื่องศีลภาวนาเท่าไหร่ด้วย เลยไม่ค่อยมีความรุ้เรื่องพวกนี้ ก็เสริทๆหาของคนอื่น ก็มีคล้ายๆกันบา้างในบางส่วนค่ะ

 

ตอนที่ ฉีกออกไป ถ้ากำหนด หรือ รำพึง ให้ถูกส่วน จะไปสวรรคิ์ ไปนรก
หรือ กำหนดสถาณที่ที่มีพระ หรือ สิ่งที่เราเาครพ สักการะ มันจะไปของ
มันได้ ทั้งแบบไปปรากฏเลย หรือ ค่อยๆ ไล่ทางไป

ไปแล้วก็จะเห็น เห็นแล้วก็จะคุย คุยด้วยแล้วก็กำหนดรู้ลงไปว่า เคย
ผ่านภพมาที่นี้ไหม ...ถ้าเคย ก็จะทราบถึง วัฏสงสารว่า

เวียนมาที่นี้ แสนกัปป ก็ไม่บรรลุอะไร !?

แต่ ให้น้อมไปไหม ฝึกไหม ก็ควรฝึก

แต่ซ้อนแต่

แต่ ใช่ว่า แต่ละครั้งที่ไป จะไปด้วยกำลังสมาธิล้วนๆ บางครั้งมันมี
กิเลสเจือด้วย พอกิเลสเจือด้วย สังเกตเลย เวลากลับมา มันจะหนัก
มึน ซึม

แต่ถ้าไปด้วย กำลังสมาธิเจือเจตนา เหมือนจะไม่ซึม ไม่หนัก แต่
มันกลับมาแล้ว มีkuเก่ง kuทำได้ kuขั้นนั้นขั้นนี้ อันนี้ก็ต้อง กำหนดรู้
ลงไปด้วยว่า สมาธิไม่พอ(สัมมาสมาธิ)

แต่ถ้าวันไหน ไปด้วยอำนาจ สัมมาสมาธิ คือ รับรู้ได้ว่า วันนี้ จิตมันร่มๆ
หากกำหนดการภาวนา เจอช่อง มันจะออกของมันได้ แบบนี้เวลาไป
เวลากลับ มันจะ เหมือนไม่ได้ไป ไม่ได้กลับ แต่ก็รู้อยู่ว่าไปไหนมา
เห็นอะไรมา เพียงแต่ว่า สัมมาสมาธิ การน้อมจิตไปในญาณทัศนะ
มันจะร่อน หรือ ล่วงส่วน ไม่ติด ค้างคาใจ ว่าไปเห็นอะไรมา เพราะ
สัมมาสมาธิ จะน้อมไปสู่การตัด ละอามิส มีความสงบ สงัด จาก อุปาธิทั้งปวง เป็นใหญ่

ทีนี้

ถามว่า ควรไปบ่อยๆ ไหม

ไม่ใช่

สิ่งที่ควรกำหนดรู้ คือ เหตุ

เหตุ จะเป็น ส่วนที่ระลึกได้ว่า วันนี้ จิตผ่องใส หากทำ หรือ รำพึง
แล้วจิตมัน ลง หรือ ซบช่อง มันจะออกไปเดินเล่นได้ บางครั้งจริง
บางครั้งไม่จริง

จริงไม่ จริง ไม่ใช่ สาระ

สาระ คือ ความรู้เฉพาะหน้า บางประการว่า วันนี้ จิตมันดี

พอกำหนดรู้ว่า วันนี้ จิตมันดี ก็ ทวนกระแสอีกว่า วันนั้น ทำอย่างไร
วางจิตอย่างไร มันจะทวนไปที่ การระลึกได้ในการระวัง รักษาจิต
หรือ โยนิโสมนสิการ ที่มี ตลอดวัน ตั้งแต่เช้า ยันค่ำ

ถ้าวันใด ไม่มีโยนิโสมนสิการ จิตไหลไปในกิเลส จิตจมไปในกองสมถะ
ลูบคลำ ศีล พรต สวดมนต์ทั้งวัน ก็ ไม่ได้อะไร ได้อย่างมากก็ kuเก่ง
kuพยากรณ์ kuเป็นสหายกับเทวชื่อนั้นชื่อนี้ kuไปนารกภพนั้นภพนี้
โน้น นั่น นี่ได้ โหลยโถ้ยไปแสนกกัปป ก็ หานิพพานไม่เจอ

 

เรื่อง การเห็น ผ่านระบบ ประสาท ตา ก็จะเป็นแบบนั้น

จิต ที่ไม่ส่งส่าย ไม่เกิดพยาคติ วิหิงสาวิตก จิตตั้งมั่นจะมีกำลังมาก

จะเพิก บัญญัตที่เป็นเรื่องราวออก

จิตจะมี ปิติ ซ่าน แลอยู่

จิตจะเฝ้น ภาพตามชั้นของระบบประสาทตาได้ ตั้งแต่ ภาพข้างนอก
ที่เกิดจาก ภาพของสองตา ไม่เหมือนกัน มีความเหลื่อมกัน

ถัดจากนั้น จะแยกเม็ดสี แยะวรรณะ ความเข้มของสี ( ถ้า ละรูปราคะสัญญา
นานัตตสัญญาไม่ได้ จะหนึบๆตา หนึบๆสมอง คิ้ว หัวคิ้ว เบ้าตา แสบคันๆ
ตามใบหน้า ขนหัวลุก ฯลฯ ให้กำหนดรู้ ว่า พยาบาทวิตกกำเริบ วิหิงสาวิตกกำเริบ)

ถัดจากนั้น จะแยกกลุ่มของแสง ที่กระทบ เรติน่า ภาพจะ กระทบ
ในลักษระจิตซอว ตามความหันเหของแสง ที่กระทบฉากรับ

ถอยกลับออกไป ไปที่กระจกตา จะเห็น บางอย่าง ลอยไปลอยมา

ถอยเข้ามาในๆ จะเห็น วุ้นตาบ้าง เห็นเส้นเลือดฝอยบ้าง เห็น ฮีโม โกลบิ้น
วิ่งเล่นอยู่ใน เส้นเลือดฝอยบ้าง

เห็นเป็น ขยุ้มแสง เลื่อมพลายไปหมด ( ระบบ ตา แต่เป็น ประสาทส่วน
กลางก่อนส่งไปที่ สมองส่วนกลาง )

เห็นเป็น แสงฟุ๊บ ฟั๊บ วั๊บ วาบ ระบบกระสาท แอกซอน เดรนไคร์ ส่งกระแส

เห็นเป็น ภาพ นิ่งบ้าง เคลื่อนไหวบ้าง ชาตินี้บ้าง ชาติหน้าบ้าง ปัจจัยการ
ในภพหน้าบ้าง สารพัด แต่ ไม่ได้เกี่ยวอะไร กับ มรรคผลนิพพาน

ถ้าจะให้เข้าทางมรรคผลนิพพาน

จักษุเที่ยง หรือไม่เที่ยง จะกำหนดเห็นความแปรปรวน แตกดับ ของ ตาเนื้อ
ได้ทุกชั้นที่เข้าไปเห็น ไม่มีพยาบาทวิตก วิหิงสาวิตกแทรก ไม่คว้ายาหยอด
ตา ไม่ไปหาหมอ ไม่ร้องหา "มจด(แสลง เว็บพลังจิต)"

ภพเที่ยงหรือไม่เที่ยง ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ที่ปรากฏเป็นภพ ที่เข้าไปเห็น ล้วน
แต่ผ่านมา ผ่านไป หาสาระไม่ได้ เอามาเป็น นัยยะ คุยนั่น คุยนี่ ก็เพ้อ
สถาณเดียว เพราะ ปัจจุบัน มีแต่ เขือ เป็นต้น

 

มาเป็นสาระล้วนๆเลย ขอบคุณค่ะ ทุกวันนี้สังเกตุอาการเป็นสเตปๆไป หวังว่าจะเจอทางที่ถูกสักวันค่ะ

 

กายทิพย์ หรือ กายละเอียด
มันจะต้องเห็นตัวเองด้วยครับ

เห็นเป็นสองร่าง ร่างที่ออก จะมองเห็นร่างที่นิ่ง
ร่างที่ออก จะมีลักษณะตัวเบา โปร่งแสง
ร่างที่นอนใส่ชุดไหน ร่างที่ออกไปจะใส่ชุดแบบนั้น

อันนี้คือลักษณะ กายทิพย์หรือ รูปละเอียด แยกออกไป

สภาวะพวกนี้ ฝึกสมาธิจริงๆจังๆ จะได้สัมผัส
เป็นเพียงทางผ่านของการฝึกฝน
หากเป็นคนกลัวผี หากขาดการอบรมจิต
อย่าได้ออกหรือหลุดไปดีที่สุด
อาจสติแตกได้ง่ายๆ

หากสนใจในการฝึกสมาธิภาวนา ฟังได้ตามลิ้งครับ

 

เขานั่งสมาธิ แต่ว่ามีอีกคนหนึ่งดูตัวเอง ซึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ เป็นกายทิพย์ที่ออกไปดูตัวเองนั่งสมาธิไหม หรือว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร หรืออื่นๆ

............

เพิ่งเริ่มนั่งสมาธิได้สองเดือนกว่า ช่วงแรกที่นั่งก็ใช้อานาปานสติและพุทโธค่ะ ก็จะเอาจิตแนบกับลมหายใจตอนเข้าออก

ตอนแรกที่นั่งไม่มีความรู้อะไรเลยค่ะ ปรากฎว่านั่งได้นานกว่า ช.ม. มีอยู่ครั้งนึงเหมือนสัปหงก รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นหัวตัวเองและช่วงบ่าจากด้านซ้ายมือ ทั้งที่นั่งตอนเย็นกลับรู้สึกเหมือนกลางวันค่ะ ก็แปลกใจระคนตกใจนิดหน่อย มีความรู้สึกว่ามีตัวตนอีกคนดูตัวเราที่นั่งสมาธิอยู่

อีกครั้งนั่งดูลมหายใจและภาวนาพุทโธก่อนจะหลับ เน้นยังไม่หลับค่ะ รู้ตัวตลอด รู้สึกเหมือนมีอาการคล้ายผีอำค่ะ แต่ขนลุกด้านหลังแบบเย็นวาบเลยค่ะ แต่เรากลับเห็นแขนเรา กะขาหนึ่งข้าง (เรานอนตะแคงขวา) เราก็เกิดความกลัวระคนแปลกใจ นึกในใจว่า เฮ้ย วิญญาณออกจากร่าง ก็เลยพยายามขยับแขนกะขาข้างที่เห็น ปรากฎว่าไม่สามารถค่ะ แถมมันสว่างเหมือนกลางวัน ต้องพยายามหมุนตัวให้แขนมันตรงกัน จนค่อยขยับออกมาได้ (ยังขำตัวเองจนถึงปัจจุบัน ที่พยายามหมุนให้แขนมันตรงกัน)

 

จิตทำงานได้เมื่อเห็นแสง(พวกสีต่างๆ
รวมทั้งสีใส)หรือเส้นสาย(เป็นเส้นๆนั่นหละ)
หรือทั้งสองอย่าง (เห็นเป็นรูปร่างและมีสี)
คือมันเป็นเรื่องปกติมากครับ
ยิ่งพวกมาสายพลังงานจะถือว่าเรื่องปกติ
เพราะมันเห็นได้ในระดับไม่ถึงปฐมฌาน
เพียงแค่จิตมีความเป็นทิพย์
ซึ่งอาการเคลิ้มๆก็เกิดได้แม้ไม่เคย
ฝึกอะไรมาครับ

ประโยชน์ คือความใสของกายที่เห็น
เป็นตัวบอกการตัดความยึดมั่นถือมั่น
ตัวตนของเรา ห่มเหลืองบางท่าน
ใสทั้งกายภายในเสี้ยววิ

สภาวะนั้นให้เฉยๆ ระลึกรู้ตัว
แล้วเข้าไปเรื่อยๆเข้าแล้ว และเข้าออก
อย่าลืมตา จะมีสภาวะคงค้างโดยไม่
มีภาพรบกวนซึ่ง
สามารถใช้พิจารณาประมาน ๓ ถึง ๔ครั้ง
ถ้าทำได้จะตัดกิเลสเรื่องนั้นๆ
ได้ถึงระดับละเอียด
แต่ต้องรู้ตัวกิเลสจากสติทางธรรมก่อน
โดยไม่ต้องอาศัยกำลังสมาธิระดับสูง
ให้เมื่อยตุ้มเหมือนทั่วไปครับ


ก่อนตื่นนอนอย่าพึ่งลืมตาให้ระลึกเรื่องราวในฝันก่อน บวกกับพิจารณาว่าวันก่อนว่าเราพลาดอะไร จะไปได้เร็วมากในด้านปัญญา
ทางธรรม และก่อนนอนพิจารณาอีกทีครับ

จะบอกว่าเรื่องแบบนี้พอฮาๆได้คับ
อย่าสนใจอะไรมากมายเพราะมันไม่ใช่สาระ
สำคัญทางพุทธฯครับ

 

ป่วนไปทุกกระทู้ เจ้าจิตส่ำส่อน

 

แสดงถึงความไม่เข้าใจชีวิตรูปนาม ไม่เข้าใจภาคปฏิบัติ เจ้าจิตสกปรก

 

ป่วนไปทุกกท.

 

ประสบการณ์ทางจิตของผู้ปฏิบัติจิตภาวนา
ให้เจ้าของเขาเล่าเอง ถามเอง

จะไปหอบหิ้วมาเล่าเพื่ออะไร ...นอกจากมาแกล้ง
ถามลองภูมิจะมีประโยชน์อะไรกับเจ้าของ
ประสบการณ์....ก็รู้ว่าไม่มีคนตอบ
ก็พยายามลากมาครั้งแล้วครั้งเล่า
เป็นธุระแต่กับวิบากกรรมของชาวบ้าน
ของตัวเองไม่สนใจสงบจิต

 

ขอบคุณค่ะ

 

ปล่อยผ่านกันไปค่ะ

 

ปล่อยผ่านกันไปค่ะ