สอบถามผู้รู้ครับ ทำไมตอนหลับตานั้งสมาธิอยู่ใกล้แสงแดด จึงเห็นภาพเป็นวงกลมสีแดงครับ

วอนผู้รู้ช่วย ตอบผมทีครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

เห็นเป็น วงกลมสีแดง อย่างชัดเจน
แสดงว่า เป็น ของเก่า ที่เคยฝึกได้แล้ว
เพราะตอนที่ผมฝึก ยังทำให้เป็น วงกลม ไม่ได้
เห็น สีแดงเต็มลูกกะตา เลย
ย่อยังไม่ได้ เพราะผมยังไม่ชำนาญพอ

แต่ของคุณ มาเป็น วงกลม มาแบบ กสินเต็มขั้น
แสดงว่า ชาติก่อน ต้องฝึกจนถึงชั้นใช้งานได้
การใช้งาน ที่ต้องฝึกใช้ เช่น
ถูกพระอาทิตย์เผา แต่ไม่รู้สึกร้อน
หรือ แสงอาทิตย์ร้อนมา ทำให้เป็นเย็นได้
หรือ แสงอาทิตย์แรงไป ทำให้เบาลงได้
และ วิธีอื่นที่เกี่ยวกับ พระอาทิตย์ ที่ยังมีอีกเยอะ
แต่มีหลักของ กสินดวงอาทิตย์ หรือ
กสินสีแดงแสงอาทิตย์ เพียงข้อเดียวคือ
เมื่อร้อนแรงมา ต้องฝึกบังคับ ให้อ่อนลง
เพียงแค่นี้ คุณก็จะสามารถ ฝึก กสินสีแดง
จนสามารถที่จะเล่นของ กสินสีแดง ได้

แต่ถ้าคุณจะฝึกเพิ่มเติม ขอเตือนว่า
อย่าไปเพ่ง ดวงอาทิตย์โดยตรง จะตาบอดได้
ให้หลับตาเพ่ง หรือ เพ่งแสงข้างๆดวงอาทิตย์
ห้ามเพ่งด้วยตาเปล่า ดวงตาจะเสีย

 

ตาเรา มันปรับโฟกัสมาที่ เปลือกตาได้

ถ้า ไม่ปวดคิ้ว ปวดเบาตา หรือ เกิดหนึบหนับ กลอกตาได้อิสระ
ให้ลองลืมตา แล้ว จำสภาวะ โฟกัสแบบนั้นไว้

จะเห็น เม็ดใสๆ เหมือนลอยไปลอยมาในอากาศ บ้างเห็นเป็น
แท่ง เป็นรูปกลมๆต่อเนื่อง บ้างเห็นแสงแฟล๊ชแพล๊บ!! อันนี้ก็
ยังเป็นเรื่อง โฟกัสของ จักขุ อยู่โดย โฟกัสเข้ามาใน เนื้อลูกตา
ก็จะไปเห็น ฮีโมโกลบิ้นวิ่งเล่นในลูกตา วุ้น ความเสื่อมของวุ้น
ในตา(แสงแฟล๊ช)

พอวางจิตเห็น ตา ได้แบบนี้ หากปล่อยลงมาอีก จิตสงบลง
มาอีกจะเห็นเป็น เม็ดสีๆๆๆ สีเลื่อมพราย เม็ดสีฝุ้งๆ ยิ๊บๆยับๆ
อันนี้เริ่ม ระลึกเห็น กระบวนการ เรตินา กระทบตอบโต้แสง
เกิดเป็น กลุ่มเม็ดสีเพื่อ ส่งสัญญาให้กับ ประสาทตา

ตรงนี้จะเห็นด้วยว่า ลูกตา มันก่อเกิด สร้างเซล เสื่อมสลาย
เกิดจาก ผัสสะ ที่เป็น รูป(แสงสี แสงขาว-รวมทุกสี) พอเห็น
แบบนี้ อาจจะเห็น สีส้ม สีสว่างนวลๆ ไม่มีขอบเขต เหมือน
คนจิตรวม แต่ไม่ใช่(ยังเป็นการ ติดอยู่ตรง ลูกตาเนื้อ)

ถ้าเก่งกว่านั้น จะเห็น ความเลื่อมพลายของ กลุ่มสัญญาณ
ที่ เรติน่า แปลเป็น เคมี เพื่อส่งสัญญาณไปที่ ประสาทส่วนกลาง
ซึ่งจะเกิดการ คันในตา เหมือนมันยุบๆยุ๊บๆ มีความแปรปรวน
เต็มไปหมด (อาการเหมือน รู้ กระเพาะมันย่อยอาหาร ลำไส้
มันบิดเค้นดูดซึมสารอาหาร) เห็น "เวทนากาย" ที่เป็นส่วน
ของลูกตา เห็นเวทนาจิต ที่มีการเลือกภาพบางภาพ จุดบางจุด
ไม่ได้ส่งที่เห็นทั้งหมดเข้า กระบวนการรับรู้

เก่งกว่านั้น .........เยอะ

เอา แคนี้พอ คือ เห็นแยก อายตนะ ออกมาให้ได้ว่า ตาเนื้อ
ส่วนนึง ตาที่เป็น มโนวิญญาณ ก็อีกส่วนนึง ตาเนื้อจะเป็น
แสงสีปัจจุบันเท่านั้น ตา มโนมันจะมีมากในกามสัญญาในอดีต
ส่วนน้อยในอนาคต แทบจะไม่เหลือเลยก็ ภาพปัจจุบัน

 

แดงส่องเปลือกตา

 

ฮานีบาเฮ้ย !!

ของ บิ๊กตู่ มันพูดได้ หรอ

งัด มาโชววว์ หน่อย จิ๊

 

ขอถามต่อนะคระ

ขอบคุณครับผม ขอถามต่อนะครับ แล้วพึ่งเพ่งตอนดวงอาทิตย์ใกล้จะตกตอนเย็นพอได้ไหมครับ

 

ขอบคุณครับ

 

สนใจเรื่องไม่เป็นเรื่อง

 

ขอบคุณมากครับ ขอถามต่ออีกข้อนะครับ ตอนนั้ง หรือนอน หรือยืน ฝึกสมาธิครับ อยู่ในห้อง ในอาคาร และตรงที่ใกล้แสงแดด ตอนนี้ในขณะเข้าปฐมฌาน หรือ ทุติยฌาน จะเห็นสายรุ้งเล็กๆอยู่ด้านบนทางซ้ายของดวงจิตบ้าง หรือสายรุ้งเล็กอยู่ตรงกลางดวงจิตบ้าง มันคืออะไร ครับ

 

ขอบคุณมากครับ ผมเพียงแต่สงสัยเฉยๆครับผมไม่มีพี่เลี้ยง อาจารย์ คอยให้คำปรึกษา ฝึกเอง สงสัยอะไร เลยต้องถามผู้รู้ ผู้ฝึกมาก่อนครับ

 

ขอบคุณมากครับ ผมเพียงต่อสงสัยเฉยๆครับผมไม่มีพี่เลี้ยง อาจารย์ คอยให้คำปรึกษา ฝึกเอง สงสัยอะไร เลยต้องถามผู้รู้ ผู้ฝึกมาก่อนครับ

 

กลับไปตั้งใจเรียนอริยสัจจริงๆจังๆจะได้ไม่ต้องสงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เสียเวลาเปล่าๆ ไปดูกิจในอริยสัจ เอาให้ตรงทาง การพ้นทุกข์จะมาถามเรื่องไร้สาระอยู่ทำไม สมาธิมันของเสื่อมได้มาก็ต้องมารักษาอีก จะสนใจอะไรมากมายนัก ฝึกสมถะวิปัสนากรรมฐานมันจะได้ของดีจริง ไปรู้ทุกข์หาทุกข์ให้เจอให้รู้ชีวิตมีแต่ทุกข์แล้วอยากพ้นทุกข์ให้จริงๆก่อน

 

เห็นคนในนี้หลงเรื่องสมาธิกันมากมายนักเดี๋ยวได้สมาธิกสินอะไรนี่เดี๋ยวก็เรียกพระธาตุกันอีกก็หลงกันไปอีกนาน เดี๋ยวจะไปเป็นหมอกันหมดจะไปรักษาคนกันหมด นึกว่าตนวิเศษไปซะอีกล่ะ ออกนอกแนวการดับทุกข์กันไปอีก

 

ฝึกอยู่ครับตอนนี้ก็ฝึกมรณานุสสติกรรมฐาน กับ อสุภกรรมฐานอยู่ครับ ฝึกโดยเข้าอุปจารสมาธิ ไม่ก็เข้าปฐมฌาน พอสมาธิทรงตัวเคยเริ่มพิจารณาครับ แต่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ ผมฝึกจนบางครั้งน้ำตาไหลบ้าง บางครั้งตัวเอนไปซ้ายบาง ขวาบ้าง ผมฝึกถึงขั้นไหนแล้วครับ และต้องฝึกยังไงต่อครับ

 

ยังไม่ไปถึงไหนเลย. แค่จัดแต่งร่างกายจิตถูกสั่งการผิดไปจากที่มันเคยเป็นนิดหน่อย. ขอถามก่อนนะ. ที่มาทำอะไรๆนี่ทำเพื่ออะไร

 

เพื่อ เตรียมตัวก่อนไปนิพพาน อย่างน้อยๆก็ไปสวรรค์ การฝึกสมาธิ กรรมฐาน วิปัสสนา หรือแม้กระทั้ง สวดมนต์ไหวพระมีอานิสงค์คือได้บุญอยู่แล้ว ไม่ใช่เหรอครับ คนฝึกเยอะยิ่งดีไม่ใช่เหรอ จะฝึกแบบไหนได้หมดไม่ใช่หรอครับ พระพุทธองค์ไม่ได้ตรัสว่าห้ามฝึกอย่างไหนอย่างหนึ่งไม่ใช่หรอครับ ใครฝึกก็ไม่ขาดทุน ฝึกถึงขั้นก็ไปนิพพาน ฝึกไม่ถึงขั้นก็ไม่ตกนรกถ้าไม่ทำบาปทำชั่ว ผมก็อยากไปนิพพานอยู่นะครับ แต่ติดภาระทางโลก ถ้าจะทิ้งไปเลยครอบครัวคนรักพ่อแม่ก็จะเป็นบาปกรรม ผมจึงเตรียมตัวไว้บั้นปลายชีวิต ค่อยจะลงมือทำสมาธิจนถึงนิพพานถ้ามีบุญถึงนิพพาน ถ้าบุญไม่ถึงอย่างน้อยก็ไปสวรรค์ครับ

 

คำตอบก็ผิดหลักการไปมาก มันถึงไม่ลงล่องลอย

 

หลักการมีว่าอย่างไรครับ จะได้เอาไปปรับให้การฝึกก้าวหน้าไปอีกครับ

 

ก่อนที่คุณจะทำอะไรคุณต้องรู้ก่อนว่า เราจะทำสิ่งนี้เพื่ออะไร รู้หรือยังชีวิตคือปัญหา ปัญหาเราคือความทุกข์ทั้งมวล เมื่อรู้ถึงปัญหา ก็ควรรู้ที่ต้นเหตุ เมื่อรู้ต้นเหตุก็กำจัดที่ต้นเหตุ มันถึงจะไปได้ตรงทาง รู้หรือยังล่ะ ต้นเหตุคืออะไร

 

ตั้งมั่นฝึกฝนต่อไปครับ ไม่มีเด็กคนไหนฝึกปั่นจักรยานเก่งได้โดยไม่มีแผลหรอก
เส้นทางสายนี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะนี่เป็นแค่ต้นทาง แต่ครูที่สอนดีที่สุดก็คือตัวคุณเอง
จากประสบการณ์การปฏิบัติของตัวเอง...สักวันคุณก็จะเห็นว่ามันเป็นเพียงแค่อาการนึงของธรรมชาติของตาเนื้อไม่สลักสำคัญเลย

อย่าสับสนกับเส้นทางการปฏิบัติ (ทำไมมันเยอะ ทำไมมันยุ่งยาก ทำไม่เข้าใจยาก จะไปทางไหน ภาวนาคำไหนดี ฯลฯ)หมั่นปฏิบัติและศึกษาเยอะๆครับ สุดท้ายแล้วตัวเราจะรู้เส้นทางเดินของเราเอง