สอบถามเรื่องการทำสมาธิแล้วนอนไม่หลับค่ะ

5555555555+ ปัญญาหนอ ปัญญา!!!!

 

เเล้วผมบอกใส่รูปผิดหรอ พูดตรงไหนบอกดี้ๆๆๆๆๆ อี้ๆๆๆๆ อะเเหละ ๆ ๆ ๆ แอะๆๆๆๆ กร้ากกกกก

 

ติงต๊อง....เพี้ยน...ไปเป็นเพื่อนกะ นิวรณ์ ลูกพูเขียว เลยไป...ท่าจะเข้ากันได้ดี

 

ตอบไม่ได้ก็ว่า เราอีก เอาเถิดเราไม่โกรธเธอหลอก ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง กรรมที่ทำให้เเต่ละคนมีปัญญา หรือ หน้าตา หรือ ร่ำรวย เเข็งเเรง บลาๆๆ ที่เเตกต่างกันเป็นธรรมดา คนที่เรียนชั้นเดียวกันอายุเท่ากัน ก็เก่งไม่เท่ากันเเต่ อาจารย์ก็ตัดคะเเนนร่วมกัน น่าสงสารจริงๆ เด็กสะสมบารมีใหม่ๆอาจจะต้องสอบตก บางคนเก่งก็ไม่ไปสักทีเที่ยววนเวียนอยู่ มีดวงจิตที่หลากหลายในวัฏสงสารนี้ ไม่น่าอยู่จริงๆ

 

อืม....น่าสงสารจริงๆ รึน่าสงสารเล่นๆ ....มาแขวะผมเหรอ...ที่ว่า ไม่ไปไหนสักที..น่ะ...

 

การภาวนาก่อนนอนจนกระทั่งนอนไม่หลับ ก็เหมือนการไปโปรแกรมสมอง จนกระทั่งสมองมันดีเลย์ กลับมาทำงานอีก
เวลานอน สมควรจะเป็นเวลาพักผ่อน หยุดกิจการทั้งปวง
แต่..กลับไปภาวนา ก็เหมือนกับถึงเวลาที่ควรจะพักผ่อน ไม่พัก กลับหางานมาเพิ่ม
แรกๆไม่มีปัญหา แต่พอนานๆไป สมองเริ่มเคยชินกับคำสั่งงาน
พอจะหลับๆ ก็กลับมาทำงาน(ตื่น)อีก พอจะหลับๆก็กลับมาทำงาน(ตื่น)อีก
ด้วยชุดโปรแกรมคำสั่งที่เคยสั่งไว้ ผลสุดท้ายก็คือไม่ต้องนอน
ร่างกายก็อ่อนเพลีย อยากจะพัก แต่สมองไม่ยอมพัก เพราะมันได้รับคำสั่ง ให้เปิดเครื่องขึ้นมาทำงานอีกเรื่อยๆ วนไปอย่างนี้
วิธีแก้ ก็คือ อย่างไปภาวนามัน ถึงเวลาต้องพักก็ควรพัก
ถ้าอยากภาวนา ควรเลือกภาวนาเวลาอื่นที่ไม่ใช่เวลานอน
สร้างความเคยชินให้กับร่างกาย ต่อไปก็จะนอนได้ตามปกติ
หรือให้ลองสังเกตว่า อ่านหนังสือประเภทไหนแล้วชอบง่วง(หนังสือธรรมะ
หรือหนังสือที่ใช้ภาษาแบบเป็นวิชาการที่อ่านแล้วมักจะเกิดอาการง่วงเหงาหาวนอน)
ก็หาหนังสือประเภทนั้นมาอ่าน ก็อาจจะทำให้ง่วงแล้วหลับได้
ให้คิดว่า จิตก็คือสมอง นั้นเปรียบดังคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง
มันมีเวลาทำงานและเวลาหยุดพักของเองตามธรรมชาติ
แต่ที่มันไม่ยอมพัก ก็เพราะเราเองที่ไปเปลี่ยนโปรแกรมของมัน
จนมันเกิดอาการเคยชิน ละทิ้งโปรแกรมเก่า และมาถือเอาโปรแกรมใหม่
ที่เราป้อนเข้าไป(ซึ่งก็คือการภาวนาก่อนนอน) ที่นี้เมื่อเปลี่ยนจาก
เวลานอนมาเป็นเวลาทำงานเสียแล้ว พอถึงเวลามันก็ไม่ยอมนอน
ก็ต้องโปรแกรมใหม่ ก็คือ เลิกภาวนาเวลานอน
แต่ให้เปลี่ยนไปภาวนาเวลาอื่น
ถ้าอยากนอน เวลานอนต้องนอนจริงๆ ห้ามทำอย่างอื่น

 

ไอ้คนข้างสูงพูดถูก

ถ้าว่างจัดก็ตามสบาย เเล้วก็อย่าบ่น เอาที่ บายใจ ทำเเค่นั้น สะสมบบารมีไป

หรือก็ทำต่อไปเเค่สั้นๆเเล้วเลิก ถ้ามันจะนานเองก็ปล่อยมันไปเเสดงว่าเก่งขึ้น

 

กราบเรียนท่านประทานที่เคารพ ขอนำเรียน
คำค้านสุดลิ่มทิ่มปะกะตู ท่านสมาชิ ผู้ทรง ก.

การนอนเปน อาสวะ ได้มาแต่ สัตว์ที่มีกายหยาบ

จริงอยู่ เราภาวนาอิท่าไหน ก้ยังคงต้องแบกขันธ์
ไปจนกว่า ชาติใหญ่ที่ได้มาเพราะพ่อแม่ให้เปนอธิ
เราก้คงต้องนอนแน่ๆ

แต่ การนอน การติดนอน การสำคัญว่านอน
สมองแจ่มใส จัดว่า เปนการปรารภอย่าง ผู้ข้องติด(สัตตะ)

จึงขอค้าน และ ขอเสนอ มุขนัยปฏิบัต อดนอน
ผ่อนอาหาร เข้าไปแก้ ทิฏฐิ สักสองสามครั้ง

เอาแค่ไม่ปรารภนอน ใหญ่กว่า การฝึกหัด

ก้จะ เสียบบัตรแทนกัน ให้คะแนนไปเลย

 

โหนี่ เป็นท่านเจ้าสำนักไหนอีกล่ะเนี่ย...มาแนะนำให้อดนอน ผ่อนอาหาร ทัดทานแรงจิตใจ ..ให้อ่อนกำลัง จะให้ถือศีลแปดเลยเหรอ...เขาเป็นเด็กเป็นเล็ก เป็นผู้หญิงนะ..ท่านเจ้าลัทธิมโนมายึดนึกครับ...ไม่ไช่นักรบธรรม

 

การนอน ถ้าว่ากันด้วย กฏแห่งกรรม

การนอน เปนสภาวะที่ได้มาจาก กรรมที่เคย
ไปเกิดเปนสัตว์เดรัจฉาน

ผลกรรมที่ไปเกิดเปนเดรัจฉานมาหลายชาติ
พอมาเกิดเปนมนุษย์ ก้จะ ติดการนอน

ยิ่งนอนมาก ให้ความสำคัญกับการนอนมาก
ก้ยิ่งแปลว่า ผึ่งจะเปลี่ยนชาติกำเหนิดมาจาก
เดรัจฉาน ไม่นาน

ถ้าเปนพระพรหมาเกิด จะต่างกัน คนกลุ่มนี้
จะไม่ถือการนอน

ถ้าเปนเทวดามาเกิด อย่าง ร.9 ในพระราชประวัติพระองค์ท่าน
พระจะโจษท์ขานกัน ท่านไม่นอน ทรงงานตลอด


พระท่านหนึ่งสายหลวงปู่มั่น ท่านเล่าประวัติ
ของท่านว่า ท่านไม่หลับตานอน สิบปีต่อเนื่อง

ถ้าเปนพระจักขุบาล สมัยพุทธกาล ท่านไม่เอน
หลังนาบลงพื้นตลอดชีวิต ตาท่านบอดก้เพราะ
การ ไม่ถือการนอน และท่านบรรลุธรรมขณะ
ตาบอดนั่นเอง

วิธีพิสูจน์ การนอน เปนเรื่องของ เดรัจฉาน
ท่านจึงให้ ผ่อนอาหาร ไม่ใช่อดอาหารนะ

เพื่อให้เราเหนได้ว่า ธาตุขันธ์มันทับสัมมาทิฏฐิ
ปิดบังมรรคผล ด้วยสิ่งใด กิจกรรมใด

ถ้าเปนพระ บวชชี ก้สะดวกหน่อย

ถ้าเปนฆราวาส ก้ใข้การผ่อนอาหาร กินอาหาร
เบาๆ โยเกริต ข้าวต้ม งดไขมัน ซึ่งผู้หญิงปัจจุบัน
ก้มักทานกันแบบนี้ สลับมื้อหนักที่ต้องทาน
ตอนเช้าอยู่แล้ว(มื้อเช้า ทานหนักได้ เพราะ
ตอนทำงาน จะเผาผลาญ นอนไม่ได้กันอยู่แล้ว)

 

ลองดูนะ

ภาวนา ถ้าเก่งกว่านี้

นอกจาก จะไม่ถือการนอน

จะมีเรื่อง ไม่ให้จิตรวม ด้วย

นอนก้ไม่เอา ฌาณก้ไม่เอา

แล้ว ได้อะไร ก้ต้องฝึกเข้ามา ถึงจะทราบ
ว่า สัมมาสมาธิ อยู่ตรงไหน

พ้นสามภพ ด้วยอาการอย่างไร

 

เรื่องเล่าอีกเรื่องหนึ่ง ของ หลวงปู่มั่น
เพื่อให้ สหธรรมมิด สัมมาทิฏฐิ พิจารณา
เรื่องการนอน ว่า นอนไหม นอนยังไง
ทำฌาณทั้งคืนไหม หรือ แว๊บๆทั้งคืน

เรื่องก้มีอยู่ว่า อันทุกทิวาราตรี สักกมหาเทวา
ก้จะเสด็จมาหาฟังธรรม จากพระผู้มีธรรมของ
ผู้คลายเมา

ทุกค่ำคืนก้จะมีแสงวาบเข้ากุฏิหลวงปู่มั่น

มาถึง ก้บ่นเลย ลูกศิษย์ของท่าน
นอนกันอย่างไม่มีสติ

หลังจากคืนนั้น หลวงปู่มั่น ก้ให้โอวาท
ใครทำฌาณอยู่ก้ทำไป ใครจะนอน ถ้า
นอนอย่างมีสติไม่ได้ ให้อาย แล้วปิดประตู
กุฏิเสีย

ซึ่ง เอาเข้าจริงๆ คงไม่มีพระรูปไหน ปิดกุฏิ
เพื่อนอน เพราะเทวดามา ปิดกุฏินอนแล้ว
สำคัญว่า ท่านไม่เหน คงเปนมิจฉาทิฏฐิลอบ
เข้าไปฝึกหวังเพียง กินกับนอน เปนแน่

แต่ถ้า นอนอย่างมีสติ เทพเทวา ก้มิอาจตำหนิ หน่าคร้าบ

 

แต่เจ้าของกระทู้นี้เขาถามเพราะเขาอยากนอน
คุณไปแนะนำให้เขาอดนอนได้อย่างไรกัน
ใครว่าสัตว์ดิรัจเอาแต่นอนกัน....???
คุณลองไปดูช้าง ม้า วัว ควาย หมูหมา กาไก่ นก ผึ้ง มันนอนที่ไหนกัน ??
มันมีเวลาทำงาน(หากินเลี้ยงปากท้อง)ของมัน และจะนอนก็ต่อเมื่อถึงเวลานอนเท่านั้น
อย่างนกนี่ ออกบินหากินตลอดเวลา กว่าจะได้กลับรังเข้านอนนี่ก็เป็นเวลาค่ำมืด
ซึ่งเป็นเวลาที่มันหากินไม่ได้ เพราะสัตว์มันไม่มีไฟส่องเหมือนกับคน
ได้แต่อาศัยแสงสว่างจากธรรมชาติในช่วงกลางวันเท่านั้น
เมื่อค่ำลงมันจึงต้องนอน เพราะไม่มีทางเลือก
การไปกล่าวว่า สัตว์ดิรัจฉานเอาแต่นอนนั้น เป็นการไปกล่าวตู่ใส่ร้ายสัตว์ผู้ไม่มีความผิด
เป็นบาปมหันต์ เพราะไปล่วงเกินทุกๆเผ่าพันธุ์
เราเป็นมนุษย์ผู้มีปัญญาต้องมองและพิจารณาจากความจริง
จะไปหลับหูหลับตาพูดตามๆกันแบบนกแก้วนกขุนทองไม่ได้ สิ่งไหนผิดจากความจริง เราต้องแก้ไขกล่าวเสียใหม่ให้ถูกต้อง

 

การที่ สหธรรมิก เหนความสำคัญในการปฏิบัติ
ในธรรมวินัยนี้

เป้าหมายหลัก คือ จุดไหน

คือ การสิ้นไปของ อาสวะ แล นิสัยที่ขวางมรรคผล(บาลี ใช้คำว่า เดรัจฉาน ไม่ใช่คำด่า
ไม่ใช่คำเหยียดหยาม เปนเพียง บัญญัต
สื่อสาร)

ดังนั้น พฤติกรรมใด ขวางมรรคผล เราก้ต้อง
กล่าวว่า เหล่านั้นคือ เดรัจฉานกถา

 

จขกท ต้อง พิจารณาให้แยบคาย

เราไม่ได้พูด ปฏิเสธการนอน

แต่คนเรา ถ้าตายขณะทำฌาณ จะไปไหน
ถ้าตายขณะทำงาน แม้นพลีชีพเพื่อชาติ จะไปไหน

แล้ว ตายขณะหลับไหล ส่วนมากในโลก มีอะไร

ที่นี้ กล่าวมาวิจัยคำว่า นอนอย่างมีสติ

นอนอย่างมีสติ เทวดาก้มองไม่เหน จะต้องไปไหนอีกไหม

พระอานนท์ ทำกายคตาสติเปนอันมาก สุดท้าย
เดินมายังตั่ง กำลังเอนกายเพื่อนอน บรรลุธรรม
จบกิจ

 

นี่แปลว่า ไม่เคยเหนการทำงานของ. เจ้าพูเขียว

ระวัง

จะได้ กินไก่ดำ. กับ. ลูกพูเขียว. หางกนะทิ พริกชี้ฟ้าตำ

 

จากตอนแรกที่ได้อ่านว่ามีหลายๆท่านตอบดีแล้ว ครับเลยไม่ได้รีบตอบ

โดยส่วนตัวผมแล้ว นี่คือช่วงหนึ่งที่สติมันเชื่อมติดต่อกันครับ นั่นคือช่วงเวลาที่คุณมีสมาธิมากจนมีสติเชื่อมต่อกันตลอดเวลาครับ เป็นช่วงหนึ่งของคนที่เจริญสมาธิแล้วมีสมาธิที่ต่อเนื่องกันตลอดเวลา มาท่านหนึ่งท่านก็ตอบให้แล้วว่าให้ใจดูกายที่หลับอยู่ แล้วอาจสงสัยว่าดูอย่างไร ง่ายๆแค่ระลึกรู้ว่ากายเรานอน อย่าไปฝืนครับ กายนอนอย่างไรให้ดูหรือรับรู้ว่านอนอย่างไร เมื่อดูกายจนเบื่อก็ดูใจเราที่ฟุ้งไปมาครับ ใจเราฟุ้งไปมาอย่างไร ใจเรากระวนกระวายอย่างไร แล้วใส่ไปเลยครับว่า มันไม่แน่ ทั้งสุข ทุกข์ ทั้งเฉยๆ มันไม่แน่มันแปรเปลี่ยน ทนอยู่นานไม่ได้ ทำไปอย่างนี้เลยครับ ดีที่สุด ก็ถึงที่สุดได้ ถ้าบารมียังไม่ถึง นี่ละครับไกล้มากแล้ว หรืออาจเดินในทางแล้วอ

พระอรหันต์ ท่านอยู่ในโลกได้ แต่ท่านไม่ได้ติดอยู่กับทั้งทุกแลสุขครับ แม้แต่ฌฉยท่านก็ไม่ได้ติด ท่านโกรธ แต่ไม่ยึด ท่านชอบหรือถูกใจ แต่ไม่ยึด สภาวะปุถุชนอย่างเราจะอธิบายไม่ได้ครับ อนุโมทนาในบุญครับ แต่อย่ายึดครับ มีเจริญก็มีเสื่อมลง เสื่อมลงแล้วเจริญ

 

คุณ วร เขา อยู่ในอาณาจักรกระลาของเขามากไปหน่อยเวลาจะตอบมักจะเอา กระลาตัวเองเป็น แกนกลางจักรวาล พยายามตอบตามที่ตัวเองรู้หรือเข้าถึง เพื่อจะสื่อว่า กุได้กุมีกุเป็น คนอื่นไม่สนนัก เเท้จริงเเล้ว ถ้ามีสติเเละยึดมั่นถือมั่นน้อย ก็ต้องให้ยาตามอาการของเเต่ละคนไป หู้วๆๆๆๆๆ วู้ๆๆๆๆ อุบ่ะๆๆๆ

 

อ๋อ นิวรณ์ เจ้าสำนักกะลาทอง...นี่เอง
อิ

 

อย่าไปซ้ำเติมเขา ต้องให้สติเขา นะจ้ะเด็กๆ