เรื่องเด่น สัมมาสมาธิ

คนบ้าคือไม่มีสติ ถ้ามีสติแล้วปฏิบัติจนตัวตายก็บ้าไม่ได้...
คุณพูดเหมือนรู้ งั้นขอความกรุณาโชว์ภูมิหน่อยว่า
ระหว่างทำสมาธิ หากลมมีความละเอียดมากและสั้นมาก จนเกิดความกลัวตายขึ้นมา แล้วคุณมาจากดินจะกำหนดรูปนามแบบไหน...

หวังว่าจะไม่ยกตนข่มท่านโดยบอกว่า พูดไปก็ไม่เข้าใจ.. เพราะถ้าพูดอีก เราคงไม่มีอะไรต้องพูดกัน ผมก็จะถือว่าคุณเป็นเหมือนลม ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

 

คุณกำลังจะถูกก้าวข้าม เพราะความกลวงของ
ตัวเอง

การปรารภธรรมที่ไหน มีแพ้มีชนะจนก่อเวรก่อกรรม
นั่นน่าจะเป็นพิฆาตธรรมกันมากกว่า
ปรารภธรรมต้องใจเบิกบาน ชุ่มเย็นและปิติสุข
ไม่มีแพ้ชนะตามที่ มจดม.เห็นผิดนะ
อย่าโชว์มิจฉาทิฏฐิเลย

 

คนบ้าคือไม่มีสติ ถ้ามีสติแล้วปฏิบัติจนตัวตายก็บ้าไม่ได้

นี่คือคำพูดของคนไม่เคยทำ ไม่เคยภาวนา ไม่เคยปฏิบัติ คือแค่กำลังไหว้ครู อิอิ

เป็นคำพูดคำตอบแบบ ไปไหนมาครับ/คะ ? ตอบ 3 วา 2 ศอก ครับ/ค่ะ คิกๆๆ คุณออกแนวนี้

คุณพูดเหมือนรู้ งั้นขอความกรุณาโชว์ภูมิหน่อยว่า
ระหว่างทำสมาธิ หากลมมีความละเอียดมากและสั้นมาก จนเกิดความกลัวตายขึ้นมา แล้วคุณมาจากดินจะกำหนดรูปนามแบบไหน...

ที่จะตอบนี่ ไม่ได้โชว์ภูมิ โชว์พาวอะไรนะ เพราะอย่างที่บอก คุณไม่ทำอะไรเลย (เพียงจำจากหลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงตา...มาแล้วมโนตีความเอา) จะให้ดีต้องไปทำมาก่อน ทำจนเกิดปัญหาเหมือนตัวอย่างมากมายนั่นแหละ ผมตอบให้ แล้วเขาผู้นั้นทำตามที่แนะนำ ก็จะเห็นทางออกด้วยตัวของเขาเอง นี่มันเป็นสะยังงั้น

ระหว่างทำสมาธิ หากลมมีความละเอียดมากและสั้นมาก จนเกิดความกลัวตายขึ้นมา

ถ้าคุณสังเกต ผมพูดเสมอๆว่า ต้องกำหนดรู้ตามที่มัน(รูปนาม) เป็น เป็นยังไง รู้สึกยังไง พึงกำหนดยังงั้นยังงั้น ทุกครั้งทุกขณะ

วางแบบก่อน คุณจะได้คิดออกนะ

-กาย
-เวทนา
-จิต
-ธรรม

ระหว่างทำสมาธิ หากลมมีความละเอียดมากและสั้นมาก จนเกิดความกลัวตายขึ้นมาคุณมาจากดินจะกำหนดรูปนามแบบไหน

ขณะนั้น จิตมันกลัวตาย ก็ตามนั้นเลย กลัวตาย (หนอ) กลัวตาย (หนอ) ๆๆๆ (อย่าได้เลี่ยงหนีสภาวธรรม)

ไม่ใช่ไปคิดไปร้องหาใครที่ไหนให้มาช่วยคุ้มครอง

เอาเท่าที่ถามก่อน มีประเด็นข้องใจอีกถามต่อได้

(ดูกระทู้วิปัสสนาประกอบความเข้าใจอีกด้วย
http://palungjit.org/threads/วิปัสสนา.612966/ )

 

สนทนาธรรม อย่าได้คิดเรื่องแพ้เรื่องชนะ เรื่องเสียหน้า เสียแฟนคลับ จะเป็นทุกข์ร้อนรนนั่งไม่ติดเหมือนลุงแมวเหมียว คิกๆๆ

 

วางตัวอย่างเบาๆแบบเริ่มต้นให้สังเกตอีก


เดี๋ยวนี้ไม่ได้นั่งสมาธิเลยค่ะ กลัวอะไรก็บอกไม่ถูก เมื่อก่อนเวลานั่งสักพักรู้สึกเหมือนมีแมลงมาไต่อยู่ที่ขา ลูบดูก็ไม่มี
วันต่อๆ มาก็เป็นอีก จุดเดิม ที่เดิม เหมือนเดินไต่ไปเรื่อยๆ แต่รู้ว่ามันไม่มีอะไรไต่จริง แต่ก็ไม่รู้มันคืออะไร บางครั้งก็ได้ยินเสียงดัง "ปัง" ดังมากด้วย เหมือนอะไรตกบนบ้าน แต่ถามแม่ แม่กลับไม่ได้ยิน

ตอนนี้ กลับมาคิด สมัยเด็กๆ เล็กๆ ชอบจับแมลงมาหักขา พวกแมงมุมขายาวๆ ที่อยู่ตามเพดาน เจอเป็นจับมาหักขาหมด ตอนนั้นไม่รู้อะไรควรไม่ควร โตมาพอรู้ความรู้สึกแย่มากๆ ค่ะ รู้สึกผิดกับพวกเค้า เค้าคงทรมานมากๆ ถึงจะเป็นแมลงตัวเล็กๆ แต่ก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เคยทำลงไปมากจริงๆ จะเกี่ยวกันรึเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ

 

อีกสักตย. แต่ลึกหน่อย

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วัน ละสาม ชม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลมจนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้

จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ

ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จนถึง วันนี้ๆ

ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้าง คะ

 

ไม่ทราบว่าถ้าเป็นตัวอย่างนี้ คุณมาจากดินจะพิจารณารูปนามอย่างไร

 

อันนี้ด้วย อย่าเสียเวลาหาแต่ตัวอย่าง โชว์ภูมิหน่อยครับ

 

คุณมาจากดินนี่ใช่คุณโตมาคนละแบบรึเปล่าครับ.. ถ้าใช่จะได้เลิกคุยด้วย 55

พูดตรงๆนะ เรากำลังคุยกันคนละเรื่อง...ผมรู้ตั้งแต่คุณพูดเรื่องรูปนามแล้ว แต่คุณคงไม่รู้ ผมก็แค่ไม่บอกคุณเพราะอยากรู้ว่าคุณจะเข้าใจผิดได้ถึงไหน

ผมพูดถึงสมถสมาธิ ส่วนคุณพูดถึง รูปนาม ซึ่งนี่คือวิปัสสนา...

ไปอ่านใหม่นะครับ ตั้งแต่โพสแรกที่ผมถามคุณไป... หรือแม้แต่ลิ้งค์ที่ผมโพสเกี่ยวกับวิธีทำสมาธิ.. นั่นมันวิธีทำสมถสมาธิ...

 

คุณก็ยังไม่เข้าใจคำพูดดังว่า กำหนดตามที่มันเป็น ขณะนั้นเป็นยังไง รู้สึกยังไง ก็นั่นแหละ ยังงั้นแหละ ดู ตย.ดังว่า (คำตอบต่อท้าย)


เดี๋ยวนี้ไม่ได้นั่งสมาธิเลยค่ะ กลัวอะไรก็บอกไม่ถูก เมื่อก่อนเวลานั่งสักพักรู้สึกเหมือนมีแมลงมาไต่อยู่ที่ขา ลูบดูก็ไม่มี
วันต่อๆ มาก็เป็นอีก จุดเดิม ที่เดิม เหมือนเดินไต่ไปเรื่อยๆ แต่รู้ว่ามันไม่มีอะไรไต่จริง แต่ก็ไม่รู้มันคืออะไร บางครั้งก็ได้ยินเสียงดัง "ปัง" ดังมากด้วย เหมือนอะไรตกบนบ้าน แต่ถามแม่ แม่กลับไม่ได้ยิน

ตอนนี้ กลับมาคิด สมัยเด็กๆ เล็กๆ ชอบจับแมลงมาหักขา พวกแมงมุมขายาวๆ ที่อยู่ตามเพดาน เจอเป็นจับมาหักขาหมด ตอนนั้นไม่รู้อะไรควรไม่ควร โตมาพอรู้ความรู้สึกแย่มากๆ ค่ะ รู้สึกผิดกับพวกเค้า เค้าคงทรมานมากๆ ถึงจะเป็นแมลงตัวเล็กๆ แต่ก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เคยทำลงไปมากจริงๆ จะเกี่ยวกันรึเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ


ขณะนั้น รู้สึกกลัว ก็ กลัว (หนอ) เหมือนมีตัวแมลงไต่ตามเนื้อตามตัว ก็ ไต่ (หนอ) ได้ยินเสียง ก็ เสียง (หนอ) รู้สึกตกใจ ก็ ตกใจ (หนอ) ฯลฯ มีอะไรอีก ก็ตามนั้น

เมื่อกำหนดตามนั่นแล้ว ดึงจิตมากำหนดดูรู้ลมเข้า-ออก ต่อไป ใช้อาการท้องพอง ท้องยุบ ก็ว่าไป พอง (หนอ) ยุบ (หนอ) ต่อไป รู้สึกยังไงอีก ก็วางลมเข้า-ออก วางพอง-ยุบ ก่อน

คุณพินิจพอมองออกไหมขอรับ

 

ไม่ต้องหาดอกครับ เก็บๆไว้เยอะนี่เยอะเลย

http://group.wunjun.com/meditation/26682

ก็ทำนองเดียวกัน นั่งๆกำหนดกรรมฐานอยู่ ขณะนั้นสภาวะใดปรากฎชัด กำหนดด้วยรู้มันด้วย อย่าทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เอา ไม่ใช่



ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วัน ละสาม ชม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลมจนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้

จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ

ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จนถึง วันนี้ๆ

ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้างคะ


ตย.นี้ก็เหมือนเดิม เป็นยังไง (ทั้งกายทั้งใจ) ขณะนั้นๆเป็นยังไง รู้สึกยังไง กำหนดตามนั้น ร่างกายสั่น ก็ สั่น (หนอ) ๆๆ ฟุ้งซ่าน ก็ ฟุ้งซ่าน (หนอ)ๆๆๆ เห็น ก็ เห็น (หนอ) ๆๆ รู้สึกเหนื่อย ก็ เหนื่อย (หนอ) ๆๆๆ ฯลฯ

ร่างกายสั่น อย่าฝืน ให้กำหนดดูรู้เท่าทันตามที่มันเป็น สั่น (หนอ) ๆๆๆ เมื่อกำหนดแล้ว ก็ดึงจิตมาตามลม ตามท้องพอง-ยุบไปใหม่ สั่นอีก กำหนดอีก

เน้นสภาวะที่ร่างกายสั่นจริงๆหน่อย (บอกจากประสบการณ์นะ ไม่ได้โชว์ภูมิ) คือ อาจต้องใช้เวลาหลายวันกว่ามันจะค่อยๆเบาลงๆ จนเป็นปกติ (ก็ปกติจากการกำหนดจิตตามเป็นจริงนี่แหละ)

ผมว่า คุณไม่เข้าใจหรอก

 

มจด.ก็มจด. เราจะโต ก็เราจะโต แล้วก็เคยโต้กันมาแล้วกับเราจะโต นี่หายไปหลายเพลาแล้ว เมื่อไหร่จะกลับมานะ เราจะโต

"ผมพูดถึงสมถสมาธิ ส่วนคุณพูดถึง รูปนาม ซึ่งนี่คือวิปัสสนา"

ผมพูดได้หมดแหละ ทั้งสมถะทั้งวิปัสสนา

คุณว่าสมถะ คุณลองว่าไปสิครับ สมถะ สมถะ ตามที่คุณเข้าใจ ว่าไปครับ

 

เอาตย.นี้วางไว้อีกก่อน

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจนเวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

 

ไม่มีอะไรจะพูดแล้วครับ...
ถ้าเรื่องสมถ ก็ลิงค์นั้นแหละภูมิทั้งหมดของผม ไม่มีขาด ไม่มีเกิน..

 

ผู้ใดใครจะทำสมถะ เพียงความสงบแห่งจิต ควรใช้กสิณอย่างใดอย่างหนึ่งบรรดากสิณ 10 อย่าง หรือจะใช้พระพุทธรูปซึ่งเป็นวัตถุภายนอกก็ได้ ดีกว่า ไม่ควรใช้ลมหายใจเข้า-ออก แล้วบริกรรมแบบต่างๆ มีพุทโธเป็นต้น แล้วว่าซ้ำไปซ้ำมา ว่าไปแค่นั้น คคห.บนนั่นแหละ ตย. ว่าพุทโธ ๆๆๆๆๆๆ อย่างเดียวซ้ำๆ ว่าไปทำไปจิตก็ค่อยๆหายฟุ้งซ่านเริ่มสงบ เอาแล้ว เอาแล้วสภาวะของชีวิตเกิด (สภาวธรรมปรากฏ) แก้ปัญหาไม่ได้ ไปไม่เป็น ไม่รู้จะเอาท่าไหนดี

ผู้ใช้อาการท้องพองกับท้องยุบก็เช่นเดียวกัน ว่าพองหนอ ยุบหนอๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างเดียว ว่าซ้ำไปซ้ำมา ย้ำไปย้ำมา โดยไม่ว่าสภาวะอื่นที่ปรากฏแก่ตนในขณะนั้นร่วมไปด้วยกัน พอจิตเริ่มๆสงบ สภาวะชีวิตเกิด (สภาวธรรมปรากฏ) ก็ไปไม่เป็น ไม่รู้จะรู้เอาอิท่าไหนดี

ผลสุดท้ายฝืนทำไปปฏิบัติไป (...)

เหตุผลนั้นแหละความต่างกันระหว่างสมถะกับวิปัสสนา

 

นี่ตย.พอจิตเริ่มสงบ (ใช้ลมเข้า-ออก) ความฟุ้งซ่านลดลง รู้สึกเป็นไงศึกษาดู

นั่งสมาธิแล้วเหมือนโดนไฟช็อต
รู้สึกมาหลายครั้งแล้วค่ะ พอจิตเริ่มนิ่งอยู่กับลมแล้ว รู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต แบบจั้กจี้ ใครเคยเป็นบ้างคะ เราต้องเลิกนั่งเพราะเหตุนี้หลายครั้งแล้วค่ะ ไม่สบายตัวแบบแปลกๆ และเป็นเฉพาะช่วงที่ความคิดรบกวนน้อยลง

 

ผมคงไม่สนใจวิธีสมถแบบคุณหรอก
แต่ก็ขอบคุณที่คุณแนะนำมา..

ณ ปัจจุบัน ผมไม่มีความสงสัยในการปฏิบัติวิธีนี้... พูดมากไปเดี๋ยวจะหาว่าผมโม้ เอาเป็นว่า.. ผมไม่มีความจำเป็นต้องปฏิบัติสมถสมาธิวิธีอื่น..

 

เอาอีกสัก ตย. (ผมว่า คุณคงไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้) โยคีใช้พอง-ยุบ ศึกษาดู


นั่งกรรมฐาน เอาง่ายๆว่าทำสมาธิได้บ้างค่ะ ทุกข์เหลือเกินล่ะค่ะ ขอรบกวนอีกสักครั้งนะค่ะ

ก่อนนั่ง ก็จะสวดมนต์ปกติบทนำกราบพระรัตนตรัย อาราธนาศีล 5 จนถึง เบญจศีล ถวายพรพระ ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็นชุมนุมเทวดา บลา บลาๆๆๆๆ แล้วก็จะจบด้วย อิมาหัง อาจะริยะ ฯลฯ ต่อด้วยนิพพานัสสะ เม ภันเต ฯลฯ และจบด้วย อิมายะ ธัมมานุธัมมะปะฎิปัตติยา ฯลฯ

หลังจากนั้นก็จะเริ่มนั่ง ยุบหนอ พองหนอ ปกติ ท่องได้สักพัก ก็หยุดเพราะรู้ตัวแล้ว แต่พอเริ่มนั่งได้ น่าจะสักพัก หลังจากเงียบไป ที่นอนจะเริ่มสั่น อ้าวไม่เป็นไร สั่นน้อย ทนนั่งต่อไป สั่นเยอะขึ้น จนแบบรู้สึกตัวไปเองว่า มันเวียนหัวก็จะเริ่ม สั่นหนอ
สั่นหนอ สั่นหนอ ก็เหมือนจะเบาลงๆๆๆ หลังจากนั้น มันก็จะเริ่ม ไม่สั่นหนอ ไม่สั่นหนอ ไม่สั่นหนอ ก็รู้สึกมันหายไปเป็นช่วงๆคือแบบไม่สั่นต่อเนื่อง

ถ้านั่งเสร็จ ก็จะนอนภาวนา ก็สั่นเหมือนเดิม ปฎิบัติเหมือนเดิม จนหลับไป รู้ว่าจิตเราปรุงแต่งไปเอง คิดว่าเตียงสั่น แต่ไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังอย่างไรนะค่ะ มันสั่นจริงๆนะ สั่นจนแบบเวียนหัวเลยล่ะค่ะ

เราก็นึกว่า สงสัยจะเป็นเพราะเตียง เพราะมันเป็นแบบที่โรงแรมใช้นะค่ะเด้งๆล้อเป็นเลื่อน ไม่มีหัวเตียง เลยคิดว่า สงสัยห้องอีกฝั่งหนึ่งกระแทกเราเลยรู้สึก ก็ย้าย ย้ายๆๆๆ ไปทุกที่ ทุกส่วนของห้อง ก็ยังเป็นอยู่ เลยตัดสินใจนั่งกับพื้น เอาผ้าปู แต่มันก็ไม่หาย ถ้าหยุด ยุบหนอ พองหนอ ห้องเงียบจะสั่นทันทีเลยล่ะค่ะ

มันจะสั่นเหมือนเร็วๆถี่ๆ อย่าง นี้อ่ะค่ะ ถ้าจะเรียกว่าปรุงแต่งเองก็ได้ แต่มันเป็นเรื่องจริงนะค่ะ ใครอยากจะนั่งแล้วมันสั่นบ้าง เหมือนไม่ยอมให้นั่ง เพราะพอจะเริ่มเห็นจุดขาวเล็ก ตัวเบาเอาล่ะ สั่น จะเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ทุกวัน จนท้อใจแล้วนะค่ะ ทั้งๆก่อนนั่งก็ขอแล้ว แต่ก็ไม่หาย

ไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วค่ะ ตั้งแต่เริ่มเคร่งๆมาก็จะ3 เดือนแล้ว มือใหม่นะค่ะ ไม่รู้ว่าเร่งตัวเองเกินไปรึป่าวควรจะ ปฎิบัติ หรือ ทำอย่างไรดีค่ะ รบกวนชี้แนะ คนเพิ่งเริ่มหน่อยนะค่ะอยากปฏิบัติได้เหมือนหลายๆคนในห้อง นี้นะค่ะ

ปกติจะนั่งแล้วก็จะนอนหลับไป เลย ตื่นอีกทีก็เช้า ทำงาน แต่วันนี้ไม่ได้นั่ง อยากนั่งๆไม่ได้นอนก็เลยไม่หลับ เป็นอย่างนี้มาจะ 3-4 วันแล้ว ที่เกิดอาการแบบที่ว่านี้นะค่ะ


ถามหน่อย คุณคิดว่าไงอ่ะ

 

สมถะอะไรของคุณ หรือออกแบบสมถะเอง

ไม่ว่าโม้หรอก แลกเปลี่ยนกัน ไหนว่าไปสิขอรับ

 

หรือจะเอาแบบกระจกบิดไปบิดมา อิอิ คุณก็ฮงอีก ส่วนลุงแมวยิ่งกว่าฮง นี่หายไปไหน ไม่มากวนอีกเลย หรือว่า...

ดู

นั่งสมาธินั่งดูลม แล้วมามองกระจกแบบใช้ตาเพ่ง. กระจกมันบิดไปบิดมา บางทีก็ได้ยินเสียงคนพูดถึงเรืองที่ผมคิด แต่มองไม่เห็นคน ตอนนี้เพี้ยนครับ อาการแบบนี้เขาเรียกจิตหลอกรึเปล่า ตอนนี้ลำบากมาก หนวกหูเสียงด่ามาเป็นอาทิตย์แล้วครับ ได้ยินเสียงความคิดของตัวเองอีก หนวกหูมาก พอจะมีวิธีแก้ใหมครับ.