สำคัญตอนปลายมือ

สำคัญตอนปลายมือ

อย่าลืมนะ ปลายมือเวลาเจ็บหนัก ราคะ โทสะ โมหะมันไม่มี ป่วยหนักจะไปนึกอยากแต่งงานกับใคร ลุกไม่ไหว ป่วยหนักอยากจะรวยหรือ ไม่ไหว ป่วยหนักอยากจะตีใครหรือ ไม่ไหว เพราะฉะนั้นกิเลสมันว่างหมด ถ้าจิตจับนิพพานเป็นอารมณ์ มันจะไปได้เร็ว จับไว้ก่อน ไอ้เมื่อก่อนถึงนิพพานไปเรื่อย ๆ จิตจะมีสภาพจำ ตอนนั้นช่องว่างปั๊บมันจะแทรกกรรมเข้าไม่ได้เลย ตีเอาขึ้นเลย พระพุทธเจ้าท่านก็ไปแบบนี้ นี่เป็นเรื่องของท่าน วันนั้นที่โยมอะไรถามฉันนั่งอยู่ตรงนี้ โยมแกร้องถามว่า

"คนยังมีกิเลสมากอยู่ เวลาตายให้ตั้งใจไปนิพพานจะไปได้ไหมครับ"

พอขยับจะตอบ สมเด็จฯ ท่านบอก ตอบเขาว่าอย่างนี้ ท่านอยู่ใกล้ ๆ ท่านก็เลยบอกให้ถามว่า คนที่กำลังป่วยร้องโอ๊ย ๆ นี่มันอยากจะไปแต่งงานกับใครไหม ไม่ไหว อยากจะรวยไหม ไม่ไหว อยากจะตีกับใครไหม ไม่ไหว นี่กิเลสว่างหมดตรงนี้ กิเลสว่างหมด เหลือแต่ทุกขเวทนา ใจเดิมที่ตั้งใจคิดว่าจะไปนิพพานมันทรงตัว เป็น "อธิษฐานบารมี" มันจะพาไปเลย เท่านี้เอง พออรหัตตผลเข้ามาปั๊บก็ตายวันนั้นแหละ วันที่ตายคือวันที่เป็นพระอรหันต์ อรหันต์เมื่อไรวันนั้นก็เป็นวันตาย

(หลวงพ่อเล่าให้ฟังที่บ้านสายลม ๖ ส.ค. ๒๕๒๗ )
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน


***************************************************