หยุดวงจรแห่งความโกรธ

<TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center bgColor=#e2e2e2 border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ecfae0>หยุดวงจรแห่งความโกรธ </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR bgColor=#ffffcc><TD vAlign=center> </TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>

หยุดวงจรแห่งความโกรธ ​

เด็กชายอายุ 12 ปีคนหนึ่ง ซึ่งเคยมาค่ายฤดูร้อน เขามีปัญหากับพ่อ
เพราะทุกครั้งที่ทำอะไรพลั้งพลาดหรือหกล้มบาดเจ็บ
แทนที่พ่อจะช่วยเหลือ กลับตะคอกดุด่าเขาต่างๆนานา
"ไอ้เด็กงี่เง่า! ทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามอย่างนี้"

นี่อาจเกิดขึ้นด้วยสาเหตุเพียงแค่เด็กชายหกล้มบาดเจ็บ

ดังนั้น เขาจึงไม่เห็นว่าพ่อเป็นพ่อที่ดี น่ารัก
เขาสัญญากับตัวเองว่า เมื่อโตขึ้นและแต่งงานมีลูก
จะไม่ทำอย่างนั้นกับลูก
ถ้าลูกของเขากำลังเล่นอยู่ และได้รับบาดเจ็บเลือดออก
เขาจะไม่ตะคอกใส่ แต่จะโอบกอดลูกไว้ แล้วพยายามช่วยเขา

.............................

ปีที่สอง เขามาค่ายฤดูร้อนกับน้องสาว
ระหว่างที่น้องสาวของเขาเล่นอยู่กับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆในเปล

และทันใดนั้นก็พลัดตกลงมา หัวฟาดกับก้อนหิน เลือดไหลอาบหน้า

เด็กชายรู้สึกขัดเคืองขึ้นมาทันที จนเกือบจะตะโกนใส่น้องไปว่า
"นังเด็กงี่เง่า! ทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามอย่างนี้!"

เขาเกือบจะทำอย่างเดียวกับพ่อ
แต่เพราะเขาปฏิบัติการเจริญสติมาสองช่วงฤดูร้อน
จึงสามารถยับยั้งตัวเองได้

แทนที่จะตะโกนออกไป เขากลับเริ่มเดินและหายใจอย่างมีสติ
ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังช่วยเหลือน้องสาวของเขา

เพียง 5 นาที เขาก็ได้สัมผัสกับชั่วขณะแห่งการเห็นแจ้ง
ได้ประจักษ์ว่าปฏิกิริยา หรือความโกรธของตนเองนั้น
เป็นพลังอำนาจของความเคยชินที่ได้รับถ่ายทอดมาจากพ่อ
เขาช่างเหมือนพ่อ เป็นผลพวงของท่านไม่มีผิดเพี้ยน

เขาไม่ต้องการจะทำอย่างนั้นกับน้องสาว
ทว่าพลังที่พ่อถ่ายทอดมานั้น...แรงกล้าเสียจนเกือบจะทำให้...
เด็กชายกระทำในสิ่งที่พ่อเคยทำกับเขามาก่อน

.......................................

สำหรับเด็กชายอายุ 12 ปี นับเป็นการรู้แจ้งโดยแท้
เขายังคงเดินต่อ... ฉับพลันก็เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่จะปฏิบัติ
เพื่อลบล้างอำนาจความเคยชินนี้ จะได้ไม่ส่งผลต่อไปยังลูกๆของตน

เด็กชายรู้ว่า มีเพียงการฝึกสติเท่านั้น...
ที่ช่วยหยุดยั้งวงจรของความทุกข์นี้ได้....

เขายังสามารถแลเห็นด้วยว่า
พ่อเองก็เป็นเหยื่อที่รับการถ่ายทอดความโกรธมาเช่นกัน
พ่ออาจไม่อยากทำอย่างนั้นกับเขา
แต่ที่ทำไปเพราะพลังของความเคยชินในตัวนั้นแรงกล้าเหลือเกิน

ชั่วขณะที่เด็กชายประจักษ์แจ้งว่า
พ่อก็เป็นผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งเช่นกันนั้นเอง

ความโกรธเคืองทั้งหลายที่เขามีต่อพ่อก็ได้มลายลง
ไม่กี่นาทีต่อมา...
เขาเกิดความปรารถนาที่จะกลับบ้าน
ไปชวนพ่อมาปฏิบัติด้วย...

.......................

สำหรับเด็กชายวัย 12 ... นี่คือการรู้แจ้งครั้งสำคัญจริงๆ...

--------------------------------------------------
จาก....."ความโกรธ : ปัญญาดับเปลวไฟแห่งโทสะ".
ติช นัท ฮันห์..........เขียน
ธารา รินศานต์....... แปล

ขอบคุณข้อมูลจากทำดีดอทเน็ต (ป้าแก้ว)​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

มีสติแล้วรู้สึกตัว สำคัญที่สุดและใช้ได้กับทุกอารมณ์ครับ

ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้และบทความดีๆครับ