เรื่องเด่น หลวงปู่โปรดผีฟ้า (หลวงปู่ไดโนเสาร์)

หลวงปู่โปรดผีฟ้า

เมื่อหลายปีก่อน มีโทรศัพท์มาหาครูบาอุปฐากว่ามีคนโดนผีเข้า ร้องรำทำเพลงด้วยทำนองภาษาอีสานมาสามวันแล้ว เชิญหมอผีหลายคนมาปราบก็ไม่ย่อมออกและยังรำอยู่กราบนิมนต์หลวงปู่เมตตาไปปราบให้ที เมื่อทราบดังนั้นครูบาท่านจึงกราบเรียนหลวงปู่ ท่านจึงสั่งให้โทรหาโยมตี้เจ้าของรถตู้เพื่อยืมรถไปโปรดโยม เมื่อเดินทางมาถึงบ้านเกิดเหตุขณะนั้นก็เย็นมากแล้ว ปรากฏเห็นสตรีสูงอายุท่านหนึ่งกำลัง ร้องรำทำเพลงอยู่คนเดียวกลางบ้าน ไม่ได้สนใจใครเลย เมื่อท่านไตร่ถามทราบความว่า เขาเป็นผีฟ้าที่มีเชื้อสายมาทางแม่(ทางอีสานเรียกผีชนิดนี้ว่าผีเชื้อ) หลวงปู่ก็สั่งให้ตั้งพระพุทธรูป และนำพาพวกเราทำวัตรเย็น โดยไม่ได้สนใจคนที่โดนผีเข้าเลย ทำวัตรกันอยู่เกือบชั่วโมง ท่านจึงนำพาแผ่เมตตาและกราบพระ

ขณะนั้นเองคนที่โดนผีเข้าก็เหมือนจะเพิ่งเห็นองค์หลวงปู่ จึงหันมาอุทานว่า

“ญาครูมา อายเด้ (พระมา อายจัง) เท่านั้นแกก็มีอาการหงายหลังเหมือนผีออกจากร่าง เคราะห์ดีที่ญาติญาติมาประคองไว้ทัน

หลวงปู่ ; พวกเจ้าทำไมมาพากันถือผีฟ้าผีแถนเล่า

โยม ; ก็เมื่อพวกผู้ข้า(พวกกระผม) ป่วย ผู้ข้าไข้ ก็อาศัยผีฟ้ามาบำบัดรักษา พวกผู้ข้าเห็นว่าการเป็นลูกผึ้งลูกเทียน(ร่างทรง หรือศิษย์)ผีฟ้าแล้วบันดาลความสุขให้เกิดขึ้นได้

หลวงปู่ ; ความสุขนั้นมันมี ๒ อย่าง ความสุขที่อาศัยข้าวของเงินทอง ลูกหลานหรือสัตว์เลี้ยง กับความสุขทางใจที่ไม่ต้องอาศัยข้าวของเงินทอง ลูกหลานหรือสัตว์เลี้ยง แล้วผีฟ้าให้ความสุข ผีฟ้าให้ความสุขพวกคุณแบบไหนหล่ะ

โยม ; เอ่อ….ก็ทั้ง ๒ อย่างนั้นหล่ะครับ

หลวงปู่ ; ก็เงินทองพวกคุณก็หามา ข้าวของก็ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง สุขทางใจก็เกิดจากการพักผ่อนย่อนใจ การทำดี คิดดี พูดดี การไม่เจ็บไม่ไข้ก็ไปหาหมอให้เขารักษา แล้วคุณว่าผีฟ้าดลบันดาลสิ่งใดให้คุณหล่ะ

โยม ; ก็พวกผมทำเองนั้นหล่ะครับ แล้วญาครูว่าญาครูไม่อาศัยผีฟ้าแล้วญาครูอาศัยอะไร

หลวงปู่ ; เอ้า อาตมาก็อาศัยตัวเองสิ

โยม ; หา ญาครูไม่มีอิทธิฤทธิ์อะไร ญาครูจะอาศัยตัวเองได้ยังไง

หลวงปู่ ; โอ้ย สูเอ้ย ปวดขี้อาตมาก็ไปขี้เอง หิวอาตมาก็กินเอง ป่วยอาตมาก็ไปหาหมอเอง ไม่มีใครมาดลบันดาลให้อาตมาไปดอก ก็อาตมาไม่มีอิทธิฤทธิ์อันใดหน่ะสิอาตมาจึงต้องพึ่งตัวเอง ความสุขทางกาย ร้อนอาตมาก็เข้าร่ม ไม่มีใครที่ไหนมาดลบันดาลให้อาตมาเข้าร่ม หนาวอาตมาก็ห่มผ้า ไม่มีใครที่ไหนมาดลบันดาลให้ผ้ามาห่ม ปวดแขนปวดขาก็บีบก็นวด ไม่มีใครดลบันดาลให้ความเจ็บความปวดมันหายไป สุขทางใจ อาตมาไม่ไปลักไปปล้น ไปหลอกไปลวงใคร แสวงหาความสุขทางใจคือความสงบเย็นอยู่ในใจ ความสงบอาตมาก็หาเองไม่ได้มีผู้มาดลบันดาลให้ อาตมาต้องพึ่งใครอีก ให้พวกคุณพากันพึ่งเจ้าของ ให้พึ่งตนเองอย่ามัวหวังสิ่งที่มองไม่เห็นตัว ขนาดตัวมันยังไม่มี มันจะมาช่วยพวกคุณได้ยังไง ไม่มีใครเป็นที่พึ่งที่อาศัยได้นอกจากตัวเราเอง ไปรอให้แต่ผีแต่สางมาช่วยเมื่อไหร่มันจะพึ่งตัวเองได้ ชีวิตที่ยังรอคอยให้คนอื่นช่วยมันก็เป็นคนอ่อนแอ หากเขาไม่มาช่วยเราก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ให้พากันพึ่งตนเอง มีตนเองเป็นที่พึ่ง อย่าหวังรอลมๆแล้งๆ เข้าใจนะ





ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับ

ท่องเที่ยวเชิงนันทนาการ