หันหลังจึงคืนฝั่ง...

เลิกตัด แล้วครับ...อยู่กับกิเลสด้วยความสุข...มีแต่กิเลสน่ะสิที่มันไม่อยากเข้าไกล้ผม...ส่วนขั้น ก็ตามลายเซ็นครับ..

 

รอฟังอะไรล่ะครับ..ก็พูดถึงเรื่อง...การกลับถึงฝั่งที่ดีที่สุด..ด้วยเพราะรู้ว่า..ฝั่ง ย่อมดีกว่า ท่ามกลางทะเล ไงครับ
ที่จริงลายเซ็นผมอีกอันคือ...อนิจจัง สุขขัง อนัจตาครับ....

 

คุณ...หุหุ...ให้กับตัวเองเหรอครับ...ที่ตนเอง ...อยากจะออกจากบ้านน่ะ...อิอิ

 

อยากใหผมโม้เรื่องอะไร ก็ถามมา ตรงเรื่องที่คุณสนใจ ดีกว่านะครับ
จะได้ตรงกับใจคุณ

 

เอากระดาษเปล่าๆ ใหญ่ มาแผ่นนึง

แล้ววาดรูปโลก ไว้ตรงกลาง เล็กๆวงกลมสีฟ้าสวย...นอกโลกรอบๆออกไป เป็นพื้นที่ของ...ภพภูมิอื่นๆมากมาย..แปว่า(มันคือที่ว่างที่มีเอาไว้ เพื่อรองรับ ความคิด จินตนาการ..สิ่งที่เหนือโลก นอกโลก ทั้งหลาย ดังนั้น

โลกคือ โลกธรรม...คือฝั่งเดียว..ที่ สามารถรองรับการกลับมาเกิด ของทุกภพภูมิ ได้ทุกภพภูมิ...นอกโลกออกไป เป็น..โลกุตรธรรม...ธรรมนอกโลก

โลกธรรม แปลว่า ..ความจริงของโลก โลกธาตุ ขันธ์..ธาตุ
โลกุตรธรรม แปลว่า ความจริง ข้างนอกโลก..เช่นภพภูมิ พุทธเกษตร ...ธาตุไม่ครบ ขันธ์ไม่ครบ
...

แต่คำว่าความจริง..ที่ใช้ประกอบ แปลว่า มันเป็นของมันแบบนั้น..จริงในฐานะ ที่มันเป็น...แต่ไม่ไช่ว่ามัน จะจริงจน ยึดมั่นถือมั่นอะไรได้..มันล้วนยึดมั่นถือมั่น ไม่ได้
..
โลกธรรม อาจเป็น ฝั่ง ที่จริงที่สุด เพราะ มีธาตุเยอะ มีขันธ์เยอะ เป็นที่รวมของทุกภพภูมิ ของทุกจิต......

นอกโลก หรือ โลกุตรธรรม ภพภูมิต่างๆ พุทธเกษตร อาจเป็นแค่ โลกของจิต เป็นแต่สภาวะ หรือเปรียบเหมือน แค่เกาะ หรือที่พักชั่วคราว...เท่านั้น

ดังนั้น...โลก...มันคือ...ฝั่ง ที่จริงที่สุดมั้ย มันคือบ้านที่ดีที่สุดมั้ย....

 

เพราะจากประสบการณ์การฝึก...สติปีฏฐานสี่...ที่ตัวผม ฝึกมา

ผมมีข้อดี..หรือ ข้อเสีย ก็ไม่รู้สินะ..(เออ พูดมาแล้ว รู้หน่อยสิวะ จะบอกไม่รู้สินะ หาพระแสงอะไร)..(คิดในใจนะครับ)

คือมีครั้งหนึ่ง..ผมนั่งมาทิ (สมาธิ นั่นแหล่ะ)เมื่อ เกิดนิมิตร เหมือน หนังเรื่อง อวตารคือ เกิดจิตพุ่งทะลวงตามรู ไป อย่างรวดเร็ว ดั่งเอฟ 19..(มากกว่าเอฟ16 กับเอฟ18.)...ผมงี้...พยายามเบรคจิตที่กำลังพุ่งทะลวงรูหนอนนั้น...อย่างเอาเป็นเอาตาย..(เพราะ กลัวว่ามันจะพาไปดู ไปเห็น นรก เห็นในสิ่งที่ ไม่อยากจะเห็น)...จนเกือบว่ามันจะ ทะลวงถึงทางออก ที่อยู่อีกฝั่ง..ผมฝืนเสียจน ผมงี้หงายหลังฟาดเตียงนอน เหงื่องี่แตกพลักๆ...เลย เพราะ ต้องใช้แรงกำลัง สุดขีดเต็มที่ ทั้งกายใจ..ในการฝืน ..(ไม่งั้น โดนจิตพาไป หลงโลกุตรธรรม แน่ๆ)....

ดังนั้น มาถึงทุกวันนี้ ผมจึงดีใจที่ ไม่ได้ไปเห็นอะไร..ให้ตื่นตาตื่นใจ แล้วหลงไปกับมัน(โดยที่คนอื่นๆ เขาก็ล้วนอ้างว่า..เขาไม่ได้หลงนะ เขามีทิพย์ มีของดีต่างหาก...(วะส้าน))

 

ดังนั้น....เวลาที่ ภพภูมิอื่น ต้องการสื่อสารกับผม...ส่วนมาก ถ้าเขาสามารถสื่อใจถึงใจกับผมได้...ก็สื่อกันทางใจเลย อันนี้ผมรู้ครับ...แต่ระดับอื่น ที่ต้องการให้ผมเห็นด้วย ก็ต้อง สื่อมาทางความฝันตอนผมหลับครับ ถึงหลับ ผมก็รู้ตัวครับ....จะให้ผมมานั่งสมาธิ งมหาอะไรในความคิด ในจิตงั้นหรือครับ...ไม่มีทางหรอก..เพราะ นั่นมีนเหมือน เราเข้าไปใน พื้นที่ของคนอื่นเขา..เราเข้าไปในโลกจิตวิญญาณ ความคิด ความเชื่อของคนอื่นเขา...ตามกฏของเขา...มันไม่ไช่ความจริงของเรา

เพราะแบบนี้ ผมเลย รู้ ก็พอครับ ไม่ต้อง ไปเห็นให้เขาหลอกลวงเรา หรอกครับ...เพราะ มันแค่โลกของความคิด ที่ คนเขาสร้างขึ้นมาหลอกตัวเองด้วย ตัวเอง อิอิ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

ปริศนา ของ อานนท์ ถามว่า

น้าจร เหนความพอใจ ไม่พอใจ เกิดดับ เปน อะเป่า ?

 

คือถ้าผม บังเอิญ ได้ไปทะลวงออก ที่ปลายอุโมงค์ ที่จิตมันพุ่งไปนั้น..ผมก็คง อาจ หลง (คนอื่นบอก ไม่หลงเฟ้ย มีทิพย์เฟ้ย ตาทิพย์เฟ้ย มีของดีวิเศษเฟ้ย อภิญญาเฟ้ย)..แต่สำหรับผม..คือ มันหลงไปแล้ว เรียบร้อย โรงเรียนเจ๊ก ครับ..

ผมเลย มีสติ รู้ตัว...เสมอ แม้ยามหลับฝัน...ไม่หลงไปกับความคิด ความเชื่อ ในโลกแห่งจิต ของคนอิ่น...หมือนคนอื่นไงครับ

 

เห็นดิ...ครับ เห็นด้วยว่า มันเกิด เพราะอะไร ด้วย ...เกิดก็เรื่องของมันดิ

เราไม่ได้หลงไปกับมัน...หรือมันไม่ได้ทำให้เราหลง ไปกับมัน ก็เรื่องของมันดิ..ไม่ไช่เรื่องที่เราจะไปสนใจ...อิอิ..เกิดไปดิ..รู้หมดแล้ว ...ไม่ยุ่งกันแล้ว

 

แน่นอนว่า น้าจร ต้องตอบว่า ถามอะไร รู้จัก

ที่นี้ ถามตรวจทานอึดชึ ต่อว่า

ตอนน้าจร ระลึกแต่ละเรื่องของความฝัน

น้าจรระลึกด้วยความพอใจตัวเองเกิดดับ

หรือที่เล่ามาอีกครั้งได้เพราะอาสัย ความพอใจ
ไม่พอใจ อะเฉยๆ อันเปน อุปทานของคนอื่น

จึงหวลระลึกได้ชั่วครู่ ก่อนลังเล คนอื่นพอใจ
ฟังอย่างไรกันแน่

 

สื่อสารมาหน่อย จิตผมระดับไหนแล้ว จะได้รู้ตัว รอฟังคำตอบ อิอิ

 

เหมือนกัน...กับที่ เหล่าครูอาจารย์ ภพภูมิ บางทีเขาเอา วิชชา ที่เขามีว่าดี อยากเอามาสอนเรา...แต่เราก็รู้ว่า..ไม่ไช่สิ่งที่ดีจริงหรอก...แค่ ความพึงพอใจของตนเองที่หลอกตนเอง..เท่านั่น...ผมก็สอนกลับ ด้วยซ้ำ..ว่า ..ดีจริงคือ ไม่มีอะไร ต่างหาก...

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

ถูกต้องนะคร้าบ ใน ขณะฝัน แท้จริงแล้ว แทบจะ
ไม่มีผู้อื่นเข้าไปได้เลย

ดังนั้นผีเอย นางคว้าเอย ที่น้าจรจับ
เตะบ้าง อัดถั่ บ้าง เปนความละเมอ
ส่วนตัวล้วนๆ หามีสัตว์อื่นไม่

 

เล่าเพื่อ คนอื่น....จะเล่าเพื่อตนเองทำไม ฝันก็ฝันเอง มันส์ก็มันส์เองไปแล้ว..ก็แค่ เรื่องที่ถูกรู้..เพื่อให้เกิดความเข้าใจ ในตนเองว่า ..มันไม่มีอะไรในกอไผ่หรอก...มันไม่ไช่เรื่องที่เจ็บจริง แก่จริง ป่วยจริง ตายจริง ได้ ซะที่ไหน..

ที่เล่า ก็เพื่อ ให้คนอื่น ได้ฟังสนุกๆแล้ว ไม่ต้อง อยากได้ อยากมี อยากเป็น...ก็แค่...ทางผ่าน ที่ต่องผ่าน เพื่อเป็นด่านทดสอบ ..หรือตัวล่อหลอก..จากอวิชชา...เพื่อไม่ให้เรา ถึง ...ความจริง หรือ อริยสัจ เท่านั้นเอง

 

แล้ว อะไรจริง หละน้าจร

คนที่เปนอนาคามี สงสัยโสดาปฏิมรรค กินอะไร
อร่อยไม่อร่อย ที่ชูน้าจร

นั่นแหละ จริง ยิ่งกว่าน้าจร

ถ้าน้าจรบอกว่า น้าจรของจริง คนรับรองน้าจร
ย่อมจริงด้วย แบบ แบเบอร์ คิวโพดำ

 

นี่แหล่ะๆ...ไอ้คำว่าแทบจะ ...นี่แหล่ะ
แต่มันมี..นะ..ที่พาไป...จิตอื่นบ้าง จิตคนอื่นบ้างไง..จากความคิดที่เขา คิดพาเราไปไง...โดยเฉพาะ มีคนนึง ที่มัน ชอบเอาผมเข้าไปแกล้ง ในความฝัน

พอผม รู้ตัวในฝัน จะกลับไป เอาคืน มัน ก็ ปิดความฝันทำให้ผม ตื่นมาตลอด

แหม อยากกลับไป เอาคืน ในความฝันจริงๆ ไอ้คนนี้...อิอิ..กัดมันซักคำ

 

สรุปนะ

ทุกอย่างที่น้าจรเล่า เปนเรื่องที่รู้เหนอันปราศจาก

กำลังสมาธิ เบ็ดเสร็จ เด็ดขาด เขตวงบุญพิเศษใดๆ ถ้ามีฌาณ น้าจรจะไม่มีญาณตรัสรู้ส่วนตัวตามใจชอบ

อันความสามารถนี้ มีคนรับรอง ขยั้นขยอให้แสดง

เพื่อหนทางของเขา จะได้มีตัวอย่าง แสดงออก

ถึงความถูกต้อง ของตน คนแถมอ

 

ใครรับรองผม ผมไม่รู้นะ ไม่ได้เข้าไปอ่าน

อนาคามีผลน่ะ อันตราย..นะ อารมณ์ความรู้สึกทางกายใจเนี่ย แทบไม่เหลือแล้ว เพราะมันตกอยู่ในสภาวะจิตเหนือโลก...อรูปธรรมไปแล้ว โน่น ฝันเห็นแต่ตนเองเป็นพระ..ในหมู่พระ โน่น...อรหันมรรค เนี่ยแหล่ะ..ที่พากันหลง โลกุตรธรรมมาเยอะแล้ว.... เชื่อผม..ถ้าหลงใน นิมิตร เมื่อไหร่ว่านี่ ตู มีตาทิพย์ มีกายทิพย์ เห็น นรกสวรรค์ นิพพาน ได้ล่ะก็..นั่นมันหลงไปเรียบร้อยแล้ว...มีที่พักที่เดียวคือ พุทธเกษตร แดนนิพพานเท่านั้น คือ ที่พักหลงที่สุดท้าย ที่ จะรอ เพื่อ การเยีบวยารักษา...รอพระศรีอาริย์ ผู้เดียว..จริงๆ..ที่จะรักษาไห้ได้

 

ฮั่นแน่

ใกล้จะแจก เบอร์ แระ

น้าจร ถามหน่อย หลายวันก่องเหน
คนกล่าว สัจจวาจา จะโตหา

โตะลง เขาโตหา ตะเอง ปะ

จะได้ เฮีย แบบน้าจร แบบลุงขัน ไปเลย หนะหนูน