องค์แห่งพระศีลอริยะเวทไตร

การเวลาที่สูญสิ้นไปจงค้นหากายจิตใจในทุกสรรพสิ่ง
จงค้นหาความจริงน้อมสิ่งกระทำนำมาปฏิบัติกายจิตใจให้เกิดรู้เห็น
โลภโกรธหลงในทุกสรรพสิ่งตามความจริงกายจิตใจก่อเกิดเป็น
กายจิตใจได้เกิดรู้เห็นสิ่งที่ว่างเบาเย็นเห็นการปล่อยวาง
การปล่อยวาง เกิดหนทางสว่างแจ้ง
การปล่อยวาง ทุกหนแห่งเบาเย็นใส
การปล่อยวาง ทำให้ว่างเบากายจิตใจ
การปล่อยวาง สิ่งทั้งหลายดับลงได้ที่เรา
การปล่อยวาง ในทุกสรรพสิ่งเกิดเห็นรู้ความจริงในสิ่งว่างเย็นเบา
การปล่อยวาง เกิดขึ้นได้ที่ตัวเราเราไม่รับเอาเราก็หมดเวรกรรม
การปล่อยวาง หมดกรรมดีชั่วเหตุผลเกิดจากตัวเราหยุดการกระทำ
การปล่อยวาง เห็นสุขในธรรมเกิดจากการกระทำจึงได้ว่างเบาเย็น

 

การปล่อยวางก่อเกิดหนทางสว่างแจ้งจิตใจกาย
ปัญญาเกิดขึ้นมากมายเห็นในสิ่งทั้งหลายได้สงบนิ่งว่างเบาเย็น
สุขสำราญเบิกบานจิตใจกายในสิ่งทั้งหลายที่เกิดรู้เห็น
ปล่อยวางเป็นก็จึงเห็นเย็นว่างเบาเกิดขึ้นที่เราผู้ปลงปล่อยวาง
การยึดมั่นแบกรับถือคือหนทางทั้งหลายไปสู่แห่งกองทุกข์
ตัวพันธ์ุผูกทั้งถูกผิดพามืดมิดจิตใจกายโง่บอดเขลา
แบกทุกข์หนักแบกยึดมั่นยอมทุกข์ทนหลงตัวตนทนรับเอา
ยึดมั่นถือมั่นแบกรับเอาหลงมัวเมาจมกองทุกข์มืดมิดจิตใจกาย
การปล่อยวาง ในทุกทั่วถิ่นทั่วทั้งแผ่นดินเบาเย็นทุกที่
การปล่อยวาง กายจิตใจได้สิ่งที่ไม่มีสงบว่างเบาเย็นดีเหตุเกิดผลไม่มีอะไร
การปล่อยวาง ในสิ่งทั้งหลายดับหมดเกิดตายว่างเบาเย็นกายว่างเบาเย็นจิตว่างเบาเย็นใจ
การปล่อยวาง กรรมดีชั่วทั้งหลายหายหมดสิ้นไปว่างเบาเย็นสบายไม่มีอะไรไม่มีตัวตน
การปล่อยวาง ทำให้รู้เกิดเหตุเป็นผลเห็นกายจิตใจตนสงบว่างนิ่งเบาเย็น
การปล่อยวาง ได้เกิดรู้เห็นเหตุเวรกรรมเกิดจากตัวกระทำส่งผลกรรมเกิดที่ตนได้รับผลครองในสิ่งที่เกิดมีเป็น
การปล่อยวาง เกิดขึ้นได้ในสิ่งรู้เห็นกรรมก่อเกิดเวรตามเหตุและผลสิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นได้จากตนผลปฏิบัติเป็นผู้ได้รับกรรม

 

พรหมวิหารธรรมสี่น้อมสถิตจิตใจกาย
เบาเย็นสุขสบายเมตตาทั้งหลายเกิดเต็มเปลี่ยมล้นจิตล้นใจ
ก้าวเดินไปในทุกหนแห่งเบาสบายเบากายจิตใจ
เบาสบายในสิ่งทั้งหลายก่อเกิดเห็นได้ในสายแห่งเมตตาธรรม
เมตตาธรรมค้ำจุนโลกหมดทุกข์โศกหมดทุกข์ภัยเบาเย็นกายจิตใจสิ่งทั้งหลายเมตตาธรรม

 

ปัจจุบันรู้เท่าทันกายจิตใจทั้งนอกในสิ่งทั้งหลายในทุกเรื่อง
อดีตเห็นเป็นปราชฌ์เปรี่ยงในทุกเรื่องกายจิตใจเห็นนอกในสิ่งทั้งหลายหายดับสูญ
อนาคตกำหนดเห็นกายจิตใจทั้งนอกในหมดทุกเรื่องไม่มีในสิ่งใดในทุกสิ่งที่มาคอยเกื้อกูล
ปัจจุบันรู้เท่าทันในสิ่งเกื้อหนุนเห็นกายจิตใจทั้งนอกในมีสิ่งพอกพูน คอยหนุนเพิ่มเติมทวี เกิดมีเป็นเห็นแต่ของจริงในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ในสิ่งทั้งหลายเกิดแก่เจ็บตายรู้เห็นได้เป็นแต่กองทุกข์
ในสิ่งทั้งหลายเกิดแก่เจ็บตายรู้เห็นได้เป็นของไม่เที่ยงเป็นของไม่แน่นอน
ในสิ่งทั้งหลายเกิดแก่เจ็บตายรู้เห็นได้เป็นของอันควรปล่อยวางเป็นของอันควรถ่ายถอน
ไม่แน่นอนในสิ่งทั้งหลายเกิดแก่เจ็บตายเป็นกองทุกข์เป็นแต่เพียงของที่ไม่มีตัวไม่มีตน ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน
สิ่งหลุดพ้นในสิ่งทั้งหลายค้นหาเกิดรู้เห็นเกิดขึ้นเป็นจริงได้เกิดขึ้นมาได้ที่กายใจจิตเรา
ทุกข์ปล่อยวาง สุขปล่อยวาง ดีปล่อยวาง ชั่วปล่อยวาง โง่เขลาปล่อยวาง ปัญญาปล่อยวาง โลภโกรธหลงปล่อยวาง ไม่มีโลภไม่มีโกรธไม่มีหลงปล่อยวาง เกลียดปล่อยวาง รักปล่อยวาง พอใจปล่อยวาง ไม่พอใจปล่อยวาง ชอบปล่อยวาง ไม่ชอบปล่อยวาง ปล่อยวางในทุกสรรพสิ่ง ในทุกสรรพสิ่งปล่อยวาง จิตใจกายได้เกิดรู้เห็น สงบนิ่งว่างเบาเย็น เห็นการปล่อยวางไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเหลือ อยู่ในการปล่อยวาง เกิดรู้เห็นได้ โดยการปล่อยวาง สงบนิ่งว่างเบาเย็น เห็นในนอก กายใจจิตในสิ่งทั้งหลายไม่มีอะไร กายจิตใจก็จึงว่างเย็นเบา เกิดรู้เห็นได้ในสิ่งที่เป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ปล่อยวางกายจิตใจ ก็จึงว่างเย็นเบา ไม่มีอะไรในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ทุกข์ขังอนิจจังอนัตตา ในทุกสรรพสิ่งเกิดมาไม่มีอะไร ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่มีอะไร เกิดรู้เห็นได้ โดยการปล่อยวาง สงบนิ่งว่างเบาเย็นไม่มีอะไร กายจิตใจ ไม่มีตัวตน เห็นความหลุดพ้น สงบนิ่งว่างเบาเย็น ไม่มีอะไรในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่มีตัวไม่มีตน ไม่มีในกายจิตใจ ทั้งภายในและภายนอก เกิดรู้เห็นได้ โดยการปล่อยวาง ก็จึงว่างเบาเย็น เกิดรู้เห็นได้ ที่กายจิตใจ อันเกิดกับเรา เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ในสายแห่งธรรม ปัจจุบันดีที่สุด ทุกลมหายใจเข้าออก บ่งบอกชี้ชัดเข้าถึงปัจจุบันอยู่ทุกเมื่อ อยู่ทุกลมหายใจเข้าออกตลอดเวลาตลอดไป ปัจจุบันคืออนาคต อนาคตคือปัจจุบัน ลึกล้ำพิศดาร ถูกผิดไม่มีความหมาย รู้เห็นได้ด้วยตนเอง ปัจจุบันดีที่สุด ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง

 

จงทำจิตใจกายให้ใสสะอาดปราศจากสิ่งเศร้าหมอง
จงคิดไตร่ตรองตามมองให้รู้เห็นจิตใจกายหมดจดสะอาดสว่างไสว
เห็นโลภโกรธหลงคือบ่วงคล้องคอสัตว์กำจัดพิชิดมารจิตกายใจ
สิ่งทั้งหลายหายหมดไปสะอาดใสกายจิตใจในการปล่อยวาง
ปล่อยวางได้ในทุกสรรพสิ่งเกิดเห็นได้จริงในสิ่งว่างเย็นเบา
โลภโกรธหลงไม่รับเอาสะอาดใสว่างสว่างว่างเบาจิตกายใจ
ในทุกสรรพสิ่งปล่อยวางได้จริงเห็นทุกสรรพสิ่งว่างเบาจริงจิตกายใจ
โลภโกรธหลงในสิ่งทั้งหลายดับหมดหายไปในการปล่อยวาง

 

สัจจะธรรมไม่เคยมีในถ้ำวัดป่าภูเขา
สัจจะธรรมเกิดขึ้นที่กายจิตใจเราเฝ้าค้นหาเห็น
สัจจะธรรมเกิดจากตัวกระทำจึงรู้เห็นกรรมเวร
สัจจะธรรมนำให้รู้เห็นในนอกกรรมเวรเห็นที่กายจิตใจ
สัจจะธรรมไม่เคยมีในที่อื่น
สัจจะธรรมไม่ฝืนกฏแห่งกรรม
สัจจะธรรมกายจิตใจเกิดจากการกระทำ
สัจจะธรรมผลแห่งกรรมเกิดที่กายจิตใจ
สัจจะธรรมไม่ได้อยู่ในถ้ำวัดป่าภูเขา
สัจจะธรรมเกิดขึ้นที่เราฉลาดโง่เขลาดีชั่วมากมี
ตัวกระทำเกิดกรรมทั้งหลายเห็นรู้จิตใจกายเหตุเกิดผลมากมี
สัจจะธรรมเลิศล้ำพูนทวีเกิดขึ้นมากมีเกิดอยู่ที่ตัวเรา
ตามเฝ้าค้นหาเห็นจิตใจกาย
ดับการเกิดตายดับได้ที่เรา
ดับสิ่งทั้งหลายปล่อยวางลงจึงว่างเบา
เข้าสู่ความว่างสิ้นสุดเกิดที่เราเข้าสู่เย็นเบาเราเป็นผู้ปล่อยวาง
เข้าสู่หนทางสว่างแจ้งกฏแห่งกรรม
เราเป็นผู้กระทำกรรมจึงเกิดที่เรา
เราเป็นผู้ปล่อยวางเราก็จึงว่างเย็นเบา
กรรมหนักเบาเมื่อเราหยุดเราก็สิ้นสุดบ่วงของเวรกรรม
การปฏิบัติก็มีเท่านี้เหตุผลมากมีเกิดที่การปฏิบัติของเรา
ดีชั่วตัวสุขทุกข์เกิดที่ตัวเราจงน้อมรับเอาผลของการกระทำ
กรรมทั้งหลายมีต้นตอเหตุพึงสังเกตุเหตุเกิดผลแห่งกรรม
หยุดเหตุเกิดจากการกระทำผลของเวรกรรมก็สิ้นสุดลง
การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งเลิศล้ำเห็นแจ้งบ่วงกรรมเกิดจากการกระทำของเรา
บ่วงกรรมเป็นสิ่งหนักเบาเกิดขึ้นที่เราเราเป็นผู้รับกรรม
สิ่งทั้งหลายอาศัยเหตุจึงเกิดเป็นผลเกิดจากตนเป็นผู้กระทำ
เหตุแห่งกรรมนำให้ผลสู่เราเราหยุดสร้างกรรมเราก็หมดกรรมเวร
ละความอยากจนไม่เหลือไม่มีความอยากในสิ่งทั้งหลาย
เหตุเกิดดับตายกิเลสพญามารทั้งหลายถูกทำลายหายไปหมดสิ้น
เห็นสว่างเห็นว่างเบาเย็นเห็นกายจิตใจสว่างไสวสะอาดทั้งแผ่นดิน
กิเลสแห่งพญามารทั้งหลายหายไปหมดสิ้นทั่วทั้งแผ่นดินกายจิตใจได้สว่างได้ว่างเบาเย็น
ละความอยากในสิ่งทั้งหลายปัญญามากมายเกิดขึ้นที่กายจิตใจ
กิเลสมารพญามารทั้งหลายถูกทำลายหายหมดไปจากเรา
ได้พบเห็นสะอาดสว่างใสกายจิตใจได้ว่างเย็นเบา
ละความอยากลงได้ทุกสิ่งเห็นว่าง
เบาจริงเกิดกายจิตใจเราเห็นได้ด้วยตนเอง
เห็นรู้เท่าทันกิเลสแห่งพญามารในความอยากทั้งหลาย
ไฟแห่งความอยากเกิดพญามารมากมายตัวกิเลสทั้งหลายเกิดเป็นไฟเผาลน
กายจิตใจตัดไฟแต่ต้นลมละความอยากตรงตามเหตุจึงเกิดเป็นผล
ตนพึ่งตนพาตนละข้ามพ้นหมดความอยากลงได้โดยกายปล่อยวาง
ปล่อยวางลงได้ในทุกสรรพสิ่ง
เกิดเห็นได้จริงในสิ่งว่างเบา
กายจิตใจนั้นเป็นของเรา
เกิดว่างเย็นเบาเราเป็นผู้ปล่อยวาง
เราจึงเห็นว่างเบาจริง
ในทุกสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ละความอยากในสิ่งทั้งหลาย
กิเลสมากมายก็หายดับลง
ละความอยากได้อย่างมั่นคง
จิตใจกายมุ่งตรงเห็นสิ่งว่างเบา
ละความอยากดับความโง่เขลา
กายจิตใจเราเกิดปัญญามากมี
เห็นความสะอาดสว่างใสดี
กายจิตใจมีแต่ความว่างเย็นเบา
ละความอยากเกิดได้ที่เรา
เราไม่รับเอาเราก็จึงปล่อยวาง
ตนพึ่งตนเป็นเหตุได้ผลส่งตนพ้นทาง
เมื่อเราปล่อยวางเราก็ว่างเย็นเบา
การปฏิบัติก็มีเท่านี้เหตุผลมากมีปฏิบัติเกิดที่เรา
ดีชั่วตัวฉลาดโง่เขลาเกิดขึ้นที่เราเราเป็นผู้รับกรรม
ปล่อยวางเป็นก็เห็นทุกสิ่งตามความเป็นจริงในสิ่งว่างเบาเกิดจากตัวกระทำ
บาปบุญกรรมเป็นสิ่งลึกล้ำตัวกระทำคือสิ่งให้ผล ตนพึ่งตนความหลุดพ้นเกิดขึ้นที่เรา

 

คืนวันเดือนปีเปลี่ยนแปลงไปให้รู้เห็น
123456 654321 ท่องเที่ยวไทยทั่วถิ่น สังวรณ์ศีลปฏิบัติ ชัดแจ้งใสได้ร่มเย็น
678910 11 12 น้ำก็นองเต็มตลิ่งพวกเราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทง

 

สิ่งที่มันไม่มี มันก็ดี หลายอย่าง
ไม่มีทาง ไม่มีแก้ ไม่มีแห ไม่มีปลา
ไม่มีน้ำ ไม่มีโอ่ง ไม่มีไห ไม่มีไร่ ไม่มีนา
ไม่มีในสิ่งที่เกิดมา ไม่มีจน ไม่มีรวย
ไม่มีซวย ไม่มีช้ำ ไม่มีกรรม ไม่มีเวร
ไม่มีดี ไม่มีชั่ว ไม่มีตัว ไม่มีเห็น
ไม่มีอะไร ในสิ่งที่เกิดเป็น
ก็ไม่ได้เห็นในสิ่งทั้งปวง
สิ่งที่มันมี มันก็ไม่ดีหลายอย่าง
มีทาง มีแก้ มีแห มีปลา
มีน้ำ มีโอ่ง มีไห มีไร่ มีนา
มีในสิ่งที่เกิดมา มีจน มีรวย
มีซวย มีช้ำ มีกรรม มีเวร
มีดี มีชั่ว มีตัว มีเห็น
มีอะไรในสิ่งที่เกิดเป็น
จึงได้เกิดรู้เห็นในสิ่งทั้งปวง

 

ระ กา 3 ตาม เห็น ชัด
ตัว กำ จัด โลภ โกรธ หลง
สะ มา ธิ จิต มั่น คง
ดี ชั่ว หลง ปลง ปล่อย วาง
ร้าย และ ดี มี ให้ เห็น
สิ่ง เกิด เป็น เห็น สุข ทุกข์
วัน เดือน ปี เปลี่ยน แปลง ยุค
สุข ทุกข์ เศร้า คละ เคล้า กัน
ทุก สิ่ง นั้น ผัน แปร เปลี่ยน
วัน ปี เดือน เปลี่ยน ล่อง หน
สะ มา ธิ เกิด ที่ ตน
สิ่ง หลุด พ้น ตน ปล่อย วาง
3 ทาง เปิด เกิด ดี ร้าย
เสื่อม เจริญ ได้ เกิด รู้ เห็น
ใน โลก ล้วน ไม่ เที่ยง เป็น
เกิด รู้ เห็น เป็น อนัต ตา

 

ธรรมทั้งหลาย รู้เห็นได้ ที่กายใจจิต
น้อมตามติด พิจารณาเห็น เกิดเป็นตาย
ทั้งเย็นร้อน อ่อนและแข็ง จิตใจกาย
สิ่งทั้งหลาย เกิดในนอก ตามรู้ทัน
เย็นเห็นสุข ทุกข์เห็นร้อน เห็นอ่อนแข็ง
กลายเปลี่ยนแปลง ทุกข์ทั่วแห่งหน ตามให้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ทั้งในนอก สุขทุกข์เป็น
ตามรู้เห็น เป็นเกิดตาย เห็นต้นตอ
เห็นเหตุผล ตนปัจจัย เกิดสิ่งทั้งหลาย
เกิดดับตาย ได้ความจริง ตามเหตุผล
จิตใจกาย สิ่งทั้งหลาย เกิดที่ตน
ดับเหตุผล ดับที่ตน เหตุเกิดตาย
สิ่งทั้งหลาย ปล่อยวางเป็น เห็นเย็นว่าง
ทุกสิ่งอย่าง สิ่งหนักเบา เรารับผล
สิ่งทั้งหลาย เกิดดับตาย ได้ที่ตน
เกิดเหตุผล ดับที่ตน ผลดับตาม
เห็นตนก็เห็นทุกข์ เห็นสุขเกิดที่ตน หลุดพ้นสิ่งหนัเบา เราเป็นผู้ปล่อยวาง ธรรมทั้งหลาย เกิดรู้เห็นได้ เกิดที่กายจิตใจเรา ปฏิบัติค้นหาให้เห็น สิ่งเกิดเป็นทั้งหลาย ดับลงได้ที่เรา เป็นผู้ปล่อยวาง ก็จึงว่างเย็นเบา ไม่มีอะไร
ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง หลุดพ้นบ่วงของพญามาร เบิกบานกายจิตใจ รู้เห็นได้ด้วยตนเอง

 

ผลแห่งกรรม เกิดจากการกระทำ
กรรมนอกกรรมใน เกิดที่ใจเกิดที่จิต
กรรมมืดบอดมิด เกิดที่จิตเกิดที่ใจ
กรรมสว่างเบาเย็นใส เกิดขึ้นที่ใจเกิดขึ้นที่จิต
สิ่งทั้งหลาย มีทั้งร้ายและดี มีเหตุเกิดที่ตน การจะแก้บ่วงกรรม หยุดสร้างกรรมอยู่ที่เรา เราหยุดสร้างกรรมเราก็หมดกรรม ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว เป็นตัวส่งผล ส่งให้ตนได้รับผลกรรม
เราสร้างกรรม ก็เกิดเป็นผลแห่งกรรมได้ที่เรา เราก็จึงมีกรรม ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว เป็นตัวส่งผล ส่งให้ตนได้รับผลกรรม
คนมีบุญบารมี วาสนาบารมี ญาณบารมี เกิดจากการสร้างสมบุญ จึงมี
คนไม่มีบุญบารมี ไม่มีวาสนาบารมี ไม่มีญาณบารมี เกิดจากการไม่สร้างไม่สั่งสม จึงไม่มี

 

กรรมมีหลายอย่าง3ทางกายจิตใจ
กรรมตัวนอกกรรมตัวในเกิดที่กายจิตใจเรา
กรรมฉันกรรมเธอกรรมเสนอกรรมสนองผลต้องรับเอา
ทั้งกรรมหนักทั้งกรรมเบาเราคือต้นเหตุจึงต้องรับผลกรรม

 

กรรมนอนกรรมนั่งกรรมฟังกรรมเห็น
กรรมเย็นกรรมร้อนกรรมนอนกรรมเดิน
กรรมทั้งหลายเกิดดีชั่วมากมายอย่าได้หลงเพลิน
กรรมเกินกรรมขาดกรรมฉลาดกรรมโง่เขลากรรมสายกลาง
คือหนทางไปสู่ความหลุดพ้นกรรมเกิดที่ตนจึงเกิดเหตุผลกรรมกรรมในทุกสิ่งกรรมเป็นความจริง
เกิดเป็นจากกรรมเกิดจากการกระทำในทุกสิ่ง
เกิดเห็นตามความเป็นจริงในสิ่งทั้งหลาย
เกิดขึ้นมาได้โดยอาศัยเหตุผลกรรม
เหตุเกิดแต่กรรมผลกรรมตามสนอง
กรรมนี้มีจิตใจกายครองเกิดกรรมตามสนอง
จิตใจกายครองรับผลเห็นเหตุผลแห่งเวรกรรม
สุขเกิดเลิศล้ำเกิดจากกรรมปฏิบัติ
เห็นเหตุกรรมแจ่มแจ้งชัดผลกำจัดเวรกรรม
สุขล้ำเลิศรสหมดเหตุจึงหมดผลกรรม
เกิดจากกรรมปฏิบัติเกิดเหตุผลชัดแจ้งจิตใจกาย
สิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นได้ที่ตัวเราก็ต้องดับสิ่งทั้งหลายที่ตัวเรา
ทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้นที่แผ่นดินอาศัยแผ่นดินเป็นที่เกิดอาศัย
ในที่สุดแล้วก็จะเห็นความจริงในทุกสรรพสิ่งก็จึงต้องดับลงที่แผ่นดิน
ฉันใดก็ฉันนั้นกายจิตใจเป็นที่เกิดแห่งกรรมทั้งหลาย
กรรมทั้งหลายก็จึงต้องดับลงที่กายใจจิต
ดับเหตุจึงดับผลกายจิตใจตน
จึงหลุดพ้นจากบวงแห่งกรรม
เสื้อผ้าเก่า เรานุ่งห่ม ก็หายหนาว
ยามง่วงหาว เราก็นอน พักผ่อนหาย
หิวก็กิน ให้อิ่มท้อง เราสบาย
สิ่งทั้งหลาย เกิดดับตาย ได้ที่เรา
เหตุผลแห่งกรรมนำก่อเกิดในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
เราทำอะไร มันก็ทำตามเรา
เรายิ้มมันก็ยิ้ม เราร้องไห้มันก็ร้องไห้
เราดีใจมันก็ดีใจ เราเสียใจมันก็เสียใจ
เราดีมันก็ดี เราชั่วมันก็ชั่ว
เรามีความสุขมันก็มีความสุข
เรามีความทุกข์มันก็มีความทุกข์
เรามีความโลภโกรธหลงมันก็มีความโลภโกรธหลง
เรามีทานศีลภาวนาสมาธิปัญญามันก็มีทานศีลภาวนาสมาธิปัญญา
เราโง่มันก็โง่ เราฉลาดมันก็ฉลาด
เราเวียนเกิดเวียนตายมันก็เวียนเกิดเวียนตาย
เรามีวัฏสงสารมันก็มีวัฏสงสาร
เราเกิดมันก็เกิด เราตายมันก็ตาย
เราเดินมันก็เดิน เรายืนมันก็ยืน
เรานั่งมันก็นั่ง เรานอนมันก็นอน
เราตื่นมันก็ตื่น เรารู้มันก็รู้
เราเบิกบานมันก็เบิกบาน เราวิ่งมันก็วิ่ง เราเหนื่อยมันก็เหนื่อย เราหยุดมันก็หยุด
เราปล่อยวางมันก็ปล่อยวาง
เราถึงที่สุดมันก็ถึงที่สุด
เราบรรลุนิพพานมันก็บรรลุนิพพาน
เราหยุดวิมุตติแจ้งสำแดงเดช
ตัวก่อเหตุทั้งหลายเกิดที่เราเรารับผล
เราปล่อยวางก็จึงว่างหมดตัวตน
ทั้งเหตุผลเกิดเป็นว่างสว่างแจ้งใสเย็นเบา

 

รู้จักพอ ก่อเกิดสุข ทุกสถาน
สร้างบุญทาน ก่อเกิดสิ่ง ประเสริฐผล
การปฏิบัติ นำก่อเกิด ประเสริฐตน
เกิดเป็นผล ได้ที่ตน ตามผลบุญ
ทำสิ่งใดก็จะได้ในสิ่งนั้น ผลบุญกรรม นำก่อเกิดสิ่งให้ผล สิ่งทั้งหลายบุญกรรมเกิดที่ตน สายหลุดพ้นนำพาตน พ้นบ่วงกรรม กรรมทั้งหลายปล่อยวางลงได้ เบากายใจจิต กรรมทั้งหลายพิจารณา
ค้นหาให้ได้รู้เห็น กรรมทั้งหลายก่อเกิดทุกสิ่งเป็น เกิดรู้เห็นสิ่งเกิดเป็นเกิดที่เรา

 

ในทุกสรรพสิ่งสภาวะธรรมทั้งหลายทั้งปวงทั้งที่เป็นฝ่ายดีและฝ่ายชั่วแวดล้อมกายใจจิตไม่มีคำว่าหยุดนิ่งไม่มีความหยุดนิ่งในสิ่งทั้งหลายข้าพเจ้าขอยืนยันบทความทั้งหลายที่ข้าพเจ้าเขียนออกไปบ่งบอกถึงสภาวะธรรมอันเรียบง่ายอันเกิดจากการปฏิบัติในสายของการนั่งสมาธิโดยตรงบุคคลใดไม่นั่งสมาธิย่อมรู้เห็นตามได้ยากข้าพเจ้าขอยืนยัน
ความรู้ทั้งหลายอันเกิดจากภายนอกย่อมไม่ใช่ความรู้อันเที่ยงตรงความถูกตรงย่อมไม่มีในสภาวะธรรมอันเกิดจากภายนอกยืนเดินนั่งนอนไม่ได้ก่อเกิดสภาวะธรรมในสายที่ถูกตรงมีการนั่งสมาธิหนทางเดียวจึงจะรู้จึงจะเห็นจึงจะเข้าใจโดยถ่องแท้ในสภาวะธรรมอันเกิดขึ้นจริงกายจิตใจตราบใดที่เราไม่หยุดนั่งทำสมาธิสภาวะธรรมทั้งหลายที่เราเห็นที่เรารู้ย่อมเป็นของปลอม
ของจริงในทุกสรรพสิ่งในทุกสภาวะธรรมเกิดขึ้นได้โดยอาศัยการนั่งสมาธิเท่านั้น
กายจิตใจสมาธิ สมาธิกายจิตใจ
รวมก่อเกิดประเสริฐตนองค์ความรู้ทั้งหลายในสายแห่งสภาวะธรรมนั่นแลหยุดได้จริงในทุกสิ่งเกิดรู้เห็นจริงเกิดได้จากการนั่งสมาธิ

 

ธรรมปฏิบัติของฆราวาสที่นำไปสู่ความเจริญถ่ายเดียวไม่มีความเสื่อมเลยมี4อย่าง
1ออกกำลังกายใจจิตฝึกค้นหาคิดหาให้เกิดรู้เห็น ผลกรรมเวรเกิดดีชั่ว เกิดจากตัวการกระทำ ผลดีชั่วเกิดที่ตน
2เลือกคบหาสมาคมกับหมู่ชนทั้งหลายที่เป็นคนดี เพื่อเป็นที่พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
3รับประทานอาหารตามสมควรตามที่ร่างกายต้องการ เพื่อความแข็งแรงในการทำงานเลี้ยงชีพ มีกำลังมหาศาลพร้อมทำงานอยู่ทุกเมื่อเพื่อช่วยเหลือคนอื่น เป็นที่พึ่งพาอาศัยของหมู่มหาชน
4นั่งสมาธิ สมาธิสติกรรมฐาน สมาธิวิปัสสนากรรมฐาน พิจารณาธรรมนำค้นหากายใจจิต ทั้งภายในและภายนอก เห็นกรรมดีกรรมชั่ว ในสิ่งทั้งหลาย ที่เกิดขึ้นกับเรา
เราเป็นผู้รับผลในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง

 

กาลเวลา พาเปลี่ยนไป ในทุกสิ่ง
เป็นความจริง ไม่หยุดนิ่ง สิ่งทั้งหลาย
คนพืชสัตว์ สิ่งของใช้ เกิดมากมาย
ย่อยสลาย เกิดดับตาย ไปตามกาล
กาลเวลา พาเกิดตาย ได้รู้เห็น
ทุกสิ่งเป็น เห็นความจริง สิ่งทั้งหลาย
คนพืชสัตว์ ของเครื่องใช้ เกิดดับสลาย
เกิดดับตาย ไม่หยุดนิ่ง สิ่งทั้งปวง
เวียนเกิดตาย ได้แจ้งชัด วัฏสงสาร
สุดประมาณ ที่สิ้นสุด ไม่หยุดนิ่ง
เกิดเวียนตาย ตายเวียนเกิด เป็นความจริง
ในทุกสิ่ง เวียนเกิดตาย ได้เกิดเป็น

 

น้อมความตาย น้อมมาไว้ ที่ปลายจมูก
เห็นทุกข์สุข เข้าออกไหล หายใจเห็น
ตามทุกสิ่ง ไม่หยุดนิ่ง สุขทุกข์เป็น
เกิดรู้เห็น เป็นเกิดตาย ไม่แน่นนอน
เป็นความจริง สิ่งมากมาย หายใจเห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นดับตาย เกิดมากมี
เข้าออกไหล หายใจรู้ ดูชั่วดี
ปัญญามี เห็นดีชั่ว ไม่แน่นอน
ตายก่อนตาย เพื่อหมายดู เกิดรู้แจ้ง
เป็นดั่งแสง ส่องปัญญา ชัดแจ้งเห็น
สิ่งทั้งหลาย ไม่แน่นอน เกิดตายเป็น
ปัญญาเห็น สิ่งเกิดเป็น ตายพร้อมเรา
ตายแล้วก็ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรกับคนที่ตายแล้ว

 

น้อมความตาย ได้ปัญญา มหาศาล
สุดประมาณ ปัญญาใด ไม่มีเหมือน
ความตายเห็น ทุกเช้าเย็น เป็นบทเรียน
คอยย้ำเตือน ตนพึ่งตน วางก่อนตาย
ตายแล้วก็ไม่มีอะไร ได้ทั้งเหตุได้ทั้งผล
เกิดขึ้นกับตน สิ่งหลุดพ้นเห็น เป็นการปล่อยวาง เกิดหนทางสว่างแจ้งจิตใจกาย สิ่งทั้งหลายเป็นทุกข์ข้ง สิ่งทั้งหลายเป็นอนิจจัง สิ่งทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่มีตัวไม่มีตน หลุดพ้นได้ด้วยความตาย วางก่อนตาย เบากายใจจิต ในสิ่งที่เกิดเป็น เห็นความตาย ได้ปัญญา พาตนปล่อยวาง ในทุกสรรพสิ่ง เกิดเห็นได้จริง สงบนิ่งว่างเบาเย็น ปล่อยวางเป็น เห็นเย็นว่างเบา เกิดขึ้นที่เรา เป็นผู้ปล่อยวาง ตนพึ่งตน พาตนพ้นผิด ตนพึ่งจิต ไม่ยึดติดสิ่งทั้งหลาย ตนเห็นจิตจิตเห็นตน หลุดพ้นเบาสบาย สิ่งทั้งหลาย เกิดดับตาย ได้ที่เรา

 

วิปริตแปรปรวนบนท้องฟ้านภากาศ
สหชาติชาวประชาโลกรับกรรมเหตุผล
สิ่งดีชั่วมืดสว่างทั้งหลายเกิดขึ้นที่ตัวบุคคล
โลกหมองหม่นเกิดจากบุคคลผู้สร้างเวรกรรม
สิ่งทั้งหลายร้ายดีชั่วมืดสว่างเกิดที่ตัวการกระทำ
ผลแห่งกรรมกฎแห่งกรรมตามสนอง
ทำสิ่งใดได้สิ่งนั้นกรรมส่งผลได้ครอบครอง
กรรมตามติดกรรมตามสนองได้ครอบครองสิ่งตนทำ
เกิดเป็นคนให้รู้เหตุผลสิ่งตนทำ
การกระทำกรรมก่อเกิดได้รับผล
สิ่งทั้งหลายร้ายดีชั่วเกิดที่ตน
กรรมส่งผลตนรับกรรมได้ผลครอง