อยากส่งแฟนที่เป็นสัมภเวสีไปเกิดเป็นเทวดา

ถ้า น้าจร ทำคัพเค๊กเป็น

ในเวลานี้ ลอง ทบทวนลงไปเลย

จิตมันเปลี่ยน ไม่เหมือนเดิม

จากเมื่อก่อน อกุศล เข้าง่าย เจอผัสสะ นิดเดียว แล่นไปกันใหญ่

แต่ตอนนี้ มันห่างออกมา

มันห่างออกมา มีสองแบบ คือ ไป สร้างภพของคนดี มาหลอกตัวเอง อันนี้ ปุถุชนไม่เคยสดับ
ไม่เคยทำคัพเค๊ก ย่อมทำได้แต่แบบนั้น เสวยทาน ศีล สมาธิ(ตบะ) มาขัดลำ แก้เคล็ด

แต่ถ้า เป็น นักทำคัพเค็ก อินทรียภาวนาชั้นยอด

อกุศลมันเกิด จะเห็นอยู่ แต่เหมือน กระพริบตา มันก็ ย้อมไม่ติดจิต

พอเห็นมันไม่ติดจิต จิตเป็นกุศล เกิดปิติ เกิดสุข เกิดปัสสัทธิ ก็แลอยู่
เหมือน กระพริบตา กุศลก็ย้อมไม่ติดจิต

มี ธรรมเอก มีความห่างจากการหมายในสัญญาในนามรูป ละ ราคะสัญญา
มีปฐมฌาณ แต่ก็แลอยู่

กาย เวทนา จิต ธรรม ล้วนแต่เกิดดับ เพียรทำคัพเค๊ก กิจที่ควรทำ ทำแล้ว อย่างไรแค่ไหน

 

กรรม พาออกทะเลกันซะแล้ว ใจเย็นๆ ทั้งสองฝ่าย เป็นผู้เกือบหลุดพ้นกันทั้งนั้น
ฝึกวิชามากกันเกินก็ไม่ดีนะ ต้องพาไปทริปเที่ยวทะเล ผ่อนคลายกันบ้าง
อยู่แต่หน้าจอมันร้อน ผมยังอยู่ได้ไม่เกิน 3 นาทีเลย ไม่งั้นก็ทนเอา จะเพ้อ เพี้ยนเอาง่ายๆ ผมยุคจอ CRT กสิณไฟโดยไม่รู้ตัว

 

อิอิ....สนุกดี อ่านไป หัวเราะไป...
ก็ชีวิตผม มันดี ตรงมี ไอ้หนาสันติเฮียนิวรณ์ นี่แหล่ะที่มัน เต็มจิตเต็มใจเข้ามาให้ผมด่า...กับมาด่าผม..แลกกัน...แต่ไม่เคยคิดฟ้องร้องขึ้นโรงขึ้นศาล หาตำรวจ อะไรนั่นหรอก...เขาประลอง อัตตาตัวตนกันน่ะ...ว่าใครจะ แน่ อิอิ

ผมชนะทุกที เลย อิอิ

 

ใช่ถ้าแค่คิดเห็นไม่ตรงกันในบอร์ด แล้วรับไม่ได้ ก้อกลับไปดูดนมแม่เหอะม้างงง 555 (ไม่ได้ว่าใครนะ อิอิ) ถึงขั้นฟ้องตำรวจเลย เค้าฝึกพลังจิตถึงขั้นไปดาวอังคารแล้วล่ะมั้งลุงขจร อิอิ

 

คำสอนบ้านเตี่ยแกดิ..โคตะระ จะโบราณ....เขาเก็บไปทิ้งหมดแล้ว ผมเรียกโละทิ้ง....ครับ...เพราะ มันก็ได้เท่าที่แก เข็นควายขึ้นภูเขามาตลอดเวลาหลายปีนี่ไง....อิอิ แกก็ทำ ของแกไปดิ ...ล้าสมัย.

แบบชั้นนี่..ดอกบัวแสง....ไม่ไช่คัพเค็กเฟ้ย....แต่เป็น..พุทธภูมิของมนุษย์โลกโดยแท้จริง..สร้างขึ้นมา เพื่อชำระล้าง นรก สวรรค์ พรหม เมืองนิพพาน..โดยเฉพาะ....อิอิ...ถ้าแกรู้และเข้าใจ มันก็ไม่แปลก อ่ะดิ

 

เมื่อวานใครบอกนะ ว่าต้องมีเพื่อนเยอะๆ เผื่อมีคนนินทา จะได้มีคนไปฟ้อง โห...นี่เว็บธรรมะนะจ้ะ อย่าให้มันเกินพอดีเลยจ้ะ

อัตตาใหญ่จัง อิอิ

 

ไปทำไม

ไปทำไมกันถึงดาวอังคาร ผมไปมาหลายดาวแล้ว...ไม่เห็นจะน่าไป ตรงไหนกัน....สู้โลกเราไม่ได้....ขนาดต่างดาวยัง มาเที่ยวเลย อิอิ

 

คิดถึงคุณจิตยิ้มจัง อยากอ่านธรรมะคุณจิตยิ้ม อิอิอิ

 

นักกสิณ สมัยพุทธกาล นาม อุโฆษ จะมีที่ชื่อว่า อุรุเวลกัสสป

เป็น นักกสิณ ชำนาญในการเห็น สภาพธรรมความร้อน

พระพุทธองค์ ตรัสสอนว่า ร้อนคือโมหะ ร้อนคือโลภะ ร้อนคือโทษะ

ตราบใดที่ ไม่เห็น สภาพพ้นร้อน เมื่อนั้น คือจิตมีโมหะ โลภะ โทษะ ไม่ใช่ อริยะ

อุรุเวลกัสสป จึงถามต่อว่า แล้วจะทำอย่างไร ที่พิจารณาเห็น ร้อน อยู่ไม่มีประโยชน์เลยหรือ

พระพุทธองค์ก็ตรัสว่า คนที่เห็นร้อนอยู่ ส่วนใหญ่ก็พอใจการการอยู่กับความร้อนนั้น
หรือไม่ก็ สำคัญในความามสามารถในการเห็นร้อนนั้น ไม่ยอมข้ามฝั่ง มาอีกฝาก ที่
มันพ้นร้อน ความร้อนเข้าไปตั้งอยู่ไม่ได้

ซึ่ง ก็อยู่ที่ การโน้มจาก กำหนดรู้ความร้อนไม่เที่ยง เรื่อยๆ แล้ว หมั่นสังเกตุ
อีกแง่มุม อีกด้าน อีกฝาก ที่ ความร้อนไปปรากฏไม่ได้ ซึ่งจะเห็นเอง พร้อม
ด้วยสติ สัมปชัญญะ ไม่ใช่ การสรุปความ สำคัญตน ว่า พ้น แบบเหตุผลโลกๆ

 

ใครๆๆ ว่าใคร เป็นผู้เกือบหลุดพ้น.....ไม่เกี่ยวกับผมเด้อ...ผมหลุดพ้นจนทะลุอนันตจักรวาลมาแล้วเด้อ....อิอิ

 

ถามหาคนโง้ว...มาเพิ่มทำไม..มีไอ้หนาสันตินิวรณ์เฮีย ที่มันโง้ว..ประจำจักรวาลคนเดียวเนี่ย ก็..สุดจะทนแล้ว อิอิ

 

สอนแบบ โง้วๆๆ อีกแระ....พ้นร้อน ไปไหน ไปหนาว พ้นหนาวไปไหน ไปร่อน..พ้นร้อนหนาวไปไหน...ไปอุเบกขา ตามที่แกสอนมาตลอดน่ะสิ...ล้าสมัยหว่ะ....ไอ้คนที่รู้ร้อนรู้หนาว ก็คือตัวเอง..ตราบใดที่ยังไม่รู้ตนเอง...แกจะพาสอนให้พวกมันพ้น ไปถึงไหนวะ...อิอิ

 

เฮียนิ เฮียวอน รวมกันเป็นวอนบินนิ ดาราเกาหลีไปเลย

 

ยกตัวอย่าง...นางจิตยิ้มจอมโง้ว....ถ้ามันคิดพยายาม อยากแบกระสอบหนัก 100 กิโลได้...หรืออยากแข็งแรง เท่าผู้ชายได้ อยากทนร้อน ทนหนาว เหมือนผู้ชายได้.....ไอ้หนาสันตินิวรณ์เฮีย ..ก็จะสอนว่า...หัดยก ไอ้ที่มันเบาๆลงมาได้มั้ย หรือ ทนร้อนทนหนาวที่ ระดับต่ำๆลงมาได้มั้ย หรือ...ทำไม่ได้หรอกหัดอุเบกขาสิเธอ....เนี่ย...ไอ้หนาสินตินิวรณ์เฮีย มันจะสอนแบบนี้....

ทำไม มันไม่สอนให้ นังจิตยิ้ม เข้าใจตนเอง และยอมรับความเป็นจริงของตนเอง...จะสอนให้อุเบกขา...ไปทำไม...ก็คนมันอยากเก่ง อยากเป็น ..จนลืมตัวเอง เหมือน..นิวรณ์เฮีย

 

ในนี้มีอาจารย์หลายสาย หนูเลือกไม่ถูก เริ่ม งง ละนะ อิอิ

 

อีกประเด็นที่ ไอ้หนาสันตินิวรณ์เฮียมัน ยกตัวอย่างผิดๆทั้งที่ตัวมันเองก็ไม่ได้เข้าใจ...ตรง.ที่..หมั่นสังเกตอีกมุม อีกด้าน อีกฟาก ที่ ความร้อนไปปรากฏไม่ได้.....เนี่ย..คนที่ไม่รู้จักนิพพาน ไม่เข้าใจนิพพาน..ไม่เข้าใจพุทธะ

มันก็จะพูด จะสอนกัน ไป แบบ..เดามั่วๆ แบบนี้แหล่ะ..(มันทำให้คนอ่าน เขาตีความว่า...โห้..สงสัยที่นิพพาน จะไม่ร้อน ไม่หนาว...ไม่ทุกข์ ไม่โศก...ไม่มีมีอะไร...ให้รับรู้สินะ นิพพานเที่ยง...แน่ๆ)....

อิอิ นิพพาน คือ ความไม่รู้..ใน อรืยสัจสี่หายไป...แปลว่า รู้ในอริยสัจสี่แล้ว...อวิชชาหายไปแล้ว...ไม่หลงทุกข์ไปกับความไม่รู้ได้แล้ว...มันไม่เกี่ยวกับ...การกำหนดร้อนเที่ยงไม่เที่ยง เลยนะ

ไอ้ที่พากันมานั่งกำหนด ดูความเที่ยงไม่เที่ยงเนี่ย....ให้ดูกาย เวทนา จิต...ของตนเอง....มันจะมาเห็น อีกฟาก อะไร ตรงไหน อีกล่ะ..สอนแบบนี้ แสดงว่า มีอีกฟาก ที่เที่ยง ที่ความร้อนไม่ไปปรากฏงั้นเหรอ...โง้วว...จริงๆ

สอนมั่วนี่หว่า

 

เชยระเบิด ระเบ้อ

ก็นี่ ไง คนไม่เคย ทำคัพเค๊ก

เลยเข้าใจว่า เขาฝึก แล้วไป เกยตื้น หยุดที่ อุเบกขา

คนที่เขาทำคัพเค็ก หรือ คนที่จะเล่นเกมส์จนสมองร้อน เขาจะ ฝึกไปเห็นคือ

หากมีการกระทำ ทำคัพเค๊ก หรือ มัวแต่เล่นเกมส์ มันก็จะเกิด อาการเข้าไปเห็น
ได้เหมือนกันทุกคน

พอเห็นแบบนั้น ก็จะ เกิดอุเบกขา

เสร็จแล้ว เขาจะอาศัย เห็น อุเบกขา เกิด ดับ ทำให้ จิตวนกลับไป
ในเรื่องอื่น หรือไม่ก็ วนกลับมา ทำคัพเค็ก หรือ สมองร้อน แล้วก็เห็น
นั่นเห็นนี่ วนเวีบนอยู่อย่างนั้น มีอุเบกขาอักสักพัก ก็ วนกลับอย่างเดิม
ไม่อาจพ้น หรือ รู้ว่าพ้นแล้วได้เลย

ทีนี้ ถ้าอาศัยระลึก เห็น อุเบกขาเกิดดับ ก็จะเห็น สาเหตุ หญ้าปากคอกที่มัน
หลอกเอาหัวทิ่มทุกครั้งไป

พอเห็นแบบนี้ ก็จะ ทำคัพเค็กให้มากๆ แต่เล่นเกมส์มากๆจะใช้ไม่ได้
เพราะไม่ใช่ธรรมสัปปายะ จิตแล่นไปทางไม่ใช่ธรรมได้ง่าย ก็ต้องฉลาด
ในการ หาอุบายอย่างอื่นมาฝึกแทน เช่น กำหนดรู้ความร้อนในกายในใจ
ไปตรงๆโดยไม่ต้องอิง ใช้สลิง ใช้เกมส์ มันก็ร้อนของมันอยู่แล้ว อย่าให้
ความร้อยมันพุ่งออกไปเกินกายตน ส่งไปไหน ก็จะเห็นได้เองว่า ร้อนไม่เที่ยง
อุเบกขานั่นเองที่ปิดบังความร้อน ก็จะ กำหนดรู้ อุเบกขาไม่เที่ยงได้

หลังจากนั้น ความอิ่มอันเกิดจาก กำหนดรู้ อุเบกขา เป็นธรรมลวงให้ติดข้อง
หาทางออกไม่ได้ มันจะผลิก

 

มันจะผลิก....ไปไหน ....อีกล่ะ...บ้านแกมันผลิก ได้ กี่ครั้ง กี่ผลิก..วะ

แต่ที่แกทำอยู่เนี่ย ไม่ควรเรียกว่า ผลิก....ควรเรียกว่า แถ ...แถไปเรื่อยๆ จะถูกกว่า...อิอิ

 

งง หละซี่

คนเขาเขียน แล้ว หยุดไปดื้อๆ

เล่น เอา นักก๊อป ค้างเติ่ง

ไปปฏิบัติ ก็ เงี๊ยะแหละ นั่งลอกๆ พอมาถึงจุด เอา ต้นฉบับ หยุดเขียน งง ตึ๊บ

 

ฉันไม่สนันสนุน ภาษาของแกเฟ้ย...

เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า ฉันเข้าข้างแก....ไอ้เพี้ยน...

ถ้าชั้นด่าแก ขยายความแก ต่อไป....แกก็จะแถต่อไปได้ไง....อิอิ

เอาแค่ผลิก เนี่ย....แกก็ไปต่อไม่ได้แล้ว...เพราะปัญญาของแก มาถึง ได้แค่นี้....อิอิ

ชั้นรู้ทันเว้ยยยย...