อริยสัจ จากพระโอษฐ์ ตอน ทรงให้ทุกคนมีพระองค์ อยู่ที่ธรรมที่กำลังมีอยู่ในใจของเขา

อริยสัจ จากพระโอษฐ์ ตอน ทรงให้ทุกคนมีพระองค์ อยู่ที่ธรรมที่กำลังมีอยู่ในใจของเขา

“อย่าเลย วักกลิ ! ประโยชน์อะไรด้วยการเห็นกายเน่านี้. วักกลิ ! ผู้ใดเห็นธรรม, ผู้นั้นเห็นเรา; ผู้ใดเห็นเรา, ผู้นั้นเห็นธรรม. วักกลิ ! เพราะว่าเมื่อเห็นธรรมอยู่ ก็คือเห็นเรา; เมื่อเห็นเราอยู่ ก็คือเห็นธรรม.”- (บาลี ขนฺธ. สํ.๑๗/๑๔๖/๒๑๖).
“...ผู้ใด เห็นปฏิจจสมุปบาท, ผู้นั้น ชื่อว่าเห็นธรรม; ผู้ใดเห็นธรรม, ผู้นั้น ชื่อว่า เห็น ปฏิจจสมุปบาท...” -(บาลี มู.ม. ๑๒/๓๕๙/๓๔๖).
“ภิกษุ ท. ! แม้ภิกษุจับชายสังฆาฏิ เดินตามรอยเท้าเราไปข้างหลัง ๆ, แต่ถ้าเธอนั้น มากไปด้วยอภิชฌา มีกามราคะกล้า มีจิตพยาบาท มีความดำริแห่งใจเป็นไปในทางประทุษร้าย มีสติหลงลืม ไม่มีสัมปชัญญะ มีจิตไม่เป็นสมาธิ แกว่งไปแกว่งมา ไม่สำรวมอินทรีย์, แล้วไซร้; ภิกษุนั้นชื่อว่าอยู่ไกลจากเรา แม้เราก็อยู่ไกลจากภิกษุนั้นโดยแท้. ข้อนั้น เพราะเหตุไรเล่า ? ภิกษุ ท. ! ข้อนั้นเพราะเหตุว่า ภิกษุนั้นไม่เห็นธรรม : เมื่อไม่เห็นธรรม ก็ชื่อว่าไม่เห็นเรา.
“ภิกษุ ท. ! แม้ภิกษุนั้น จะอยู่ห่าง (จากเรา) ตั้งร้อยโยชน์ แต่ถ้าเธอนั้น ไม่มากไปด้วยอภิชฌา ไม่มีกามราคะกล้า ไม่มีจิตพยาบาท ไม่มีความดำริแห่งไซร้; ภิกษุนั้นชื่อว่าอยู่ใกล้กับเรา แม้เราก็อยู่ใกล้กับภิกษุนั้นโดยแท้. ข้อนั้น เพราะเหตุไรเล่า ? ภิกษุ ท. ! ข้อนั้นเพราะเหตุว่า ภิกษุนั้นเห็นธรรม : เมื่อเห็นธรรม ก็ชื่อว่าเห็นเรา แล”. -(ข้อนี้ หมายความว่า ผู้ที่มีธรรมอยู่ในใจ รู้สึกต่อธรรมนั้น ๆ อยู่ในใจ ย่อมเป็นการเห็นธรรมอยู่ในใจ พระองค์ทรงประสงค์ให้เห็นธรรมเช่นนี้ ที่กล่าวว่าเป็นการเห็นพระองค์)

ที่มา –บาลี อิติวุ.ขุ.๒๕/๓๐๐/๒๗๒.